Biografie van Arjan Keene
- Nr.TitelTekst
- 17661
San Michele
Top 100Je loopt hier in het zweet langs witte graven,
de vaporetto bracht je tot de poort.
De aanlegsteiger is de toegangshaven,
dit dodenrijk een drijvend toevluchtsoord.Ommuurd en al, een stad van steen en marmer,
al is er dan vrij weinig te beleven.
De zon maakt alles, lijkt het, net iets warmer
als om de dood wat tegengas te geven.Ontelbaar zijn de zielen die hier zonnen,
vervallen zerken staan in strak gelid.
Maar nergens geeft de dood zich hier gewonnen,
nooit klinkt een kreet of kleppert een gebit.
- Nr.TitelTekst
- 16905
Business as zoosual
Top 100Ik hoef niet eens meer naar de dierentuin
om allerhande beesten te bezoeken.
Wanneer ik door de wandelgangen struin
verschijnen ze vanzelf uit alle hoeken.
De parelzwijnen, luiaards, trage slakken,
de struisvogels met koppen in het zand,
de haantjes die zich nimmer laten pakken.
Hyena's sluipen kwijlend door het pand.
En kijk, de zilverrug in het vizier!
Hij trommelt grijnzend voor de troepen uit
en roept de apen op voor groepsvertier,
vast iets met neuzen, richting, nieuw geluid.
Ach, was ik in die jungle ook een krijger,
en niet alleen maar een papieren tijger.
- Nr.TitelTekst
- 18023
De roeping
Top 100Als alle dieren morgen konden praten
en elke deling werd een priemgetal.
Als donuts vierkant waren zonder gaten
en oorlog was nog maar een grensgeval.
Als bomen konden lopen in de straten
en ieder kind kon spelen met een bal.
Als er geen kosten waren maar slechts baten
en van extase maakte men een mal.
Als zelfs de dood ons vredig had verlaten
en alles dreef in een verlicht heelal.
Ook dan verkeerde hij in alle staten
en dwepend dweilde hij zijn tranendal.
- Nr.TitelTekst
- 112457
Papilio Domestica
Top 100Als kind verzamelde ik vlinders
toen ik woonde op de evenaar.
Ik holde met een schepnet achter
gevaarlijk fladderende kleuren aan.
Ik was safariman, ving vlinders
als vliegende vissen in mijn net.
Voorzichtig kneep ik het leven
uit verfijnde middenriffen.
Geen chloroform, geen glazen
potjes, geen mensvriendelijke
middelen kwamen er aan te pas.
Ik prikte ze op en hing ze achter glas.
Nu ben ik ouder, verzamel geen
vlinders meer maar kinderen.
Mijn handen passen nog steeds
om hun colafleswespentailles.
Soms heb ik weer de neiging
om kort en hevig door te knijpen,
ze op te hangen aan het prikbord,
zodat ze altijd bij me blijven.