Tot slot ‘vooralsnog’, een lievelingswoord,
u geschonken
omdat ik van u hou.
De koffie is koud.
Laten we een onafgemaakt gesprek voeren
over de diepte van blauw en kinderen die nooit.
Over twee oude mannen in lange jurken,
de moeilijkheidsgraad van definitief stoppen met roken
en moeders in rusthuizen die smakkend boterhammen zonder korsten.
Hoe Gejaagd door de wind desalniettemin toch het Mooiste Boek Allertijden
en hoe de JohannesPassion van Bach en nog één glas helpen vergeten.
De regen verandert vooralsnog niets aan een morgen vol onontkoombaarheid.
Hoe ‘on-ont-koom-baar’ ontegenzeggelijk ook een lievelingswoord is,
zoals de meeste woorden daarenboven ontiegelijk bedrieglijk en prachtig
onvolkomen.