Biografie van Tanne van den Wijngaart

Je hapt een stuk uit de nacht

ik wieg de uren zacht

we zingen woorden die we eerst van zolder halen

sommigen zijn opgedroogd

trachten de kiezels uit je buik te zeven

er is nog een overkant bij jou

de kiezels duren nog je hele leven

we dragen, waden, door dit kleine zwart

duwen je bedje als een scheepje af

een gaap slikt uitgestrekt de laatste golven weg

je slaapt, op roerloos laken

ik rijg de kiezels in mijn hoofd

sinds jij

zoveel om bij te waken

Het is een dag om naar de rand
van de dingen te zoeken.

Er zijn weinig dagen als deze
en de rand
heeft zich nog nimmer getoond.

Vandaag waren er tekenen
zoals de plotselinge imker
in de wintertuin,
een rode ballon onder aan de sluis.

De omstandigheden zullen geschikt
moeten zijn,
een licht rumoerige ruimte
met ramen vol uitzicht
een starende blik,
gebreid witte trui.

De rand zal plotseling en vluchtig zijn
als een ijsvogel in het kale bos in de stad.

Ik zal de antwoorden als een lint
in de diepte zien liggen
er zal een stilte neerdalen
Er zullen geen wolken meer zijn.

Om 4 uur 's nachts

verander ik vaak

in een vergeten regenlaars,

zompig stuk brood

aan de rand van een tafel,

mond vol drop.

Ik heb getracht

gedaanteverwisselingen

als deze

tegen te gaan

met hoofdspreuken

en oplossingen

als; bij hem weg gaan,

reizen,

online shoppen.

Moderne gezegdes

niet te vergeten;

je hart volgen

de dingen loslaten.

De gedaanteverwisselingen

verdubbelden klakkeloos

Sinds kort placht ik

om 4 uur 's nachts

zonder weerwoord

zacht te zuigen

op het zompige zwart

en hervind ik mij

onverwacht vaak

met de laars in de hand,

de drop

en het brood

in

de

zak.

Olaf heeft een bril

en ogen die naar beneden kijken

ik wil zijn hand vasthouden,

niemand kan ons horen

de juf schrijft

'luider praten' op de stippellijntjes

in ons rapport

Olaf komt op mijn partijtje

we gooien steentjes

uit de zitkuil in de sloot

Olaf's polo ruikt naar onze zolder

en de zon.

Olaf tekent op maandag

een verhuiswagen

in zijn schrift.

Ik teken een spin in een hoek

en vind hem mislukt.

Sinds Olaf weg is

verstaat niemand mij meer.

De nacht laat steken vallen

in de sprei

die ze breidt om de stad te bedekken.

In de gaten die ontstaan

lig ik wakker

en staar naar wat achter de nacht is.

Jij vrijt achter de nacht met haar

Je haalt woorden uit glimmende dozen

met ingewikkelde strikken,

dozen die ik nooit zag.

Achter de nacht grap jij

voor de zoveelste keer tegen mij

dat je je veterdiploma nooit hebt gehaald.

Achter de nacht vechten de wolf en de hond

aan mijn voeteneinde.

Ze bijten met toe dat je soms

een tijd achter de nacht moet blijven.

Ik vraag me af hoe groot de gaten zijn

waarin ik wakker lig.

Op een avond

zei de jongen dat

het gras en de schurende sok

hem te veel werden.

Ik zei hem dat hij

het raam uit moest stappen

om voorbij het gras

en de sok te vliegen.

Je kunt ook slingers

boven de sok

en het gras

hangen, zei ik.

Ik hang slingers

boven de ergste dingen:

de dood van mijn vader,

incontinentie en

samengestelde gezinnen.

Als het gras en de sok

zich blijven verzetten

is de laatste optie

ze te strelen

vertelde ik de jongen.

Ik streelde laatst

mijn verlegenheid

sindsdien is ze zoek,

ik mis haar een beetje.

De jongen bedankte

en zei me later

dat op een ochtend

het gras en de sok

zich met hem hadden verzoend,

voor even

natuurlijk.

De volgende keer kom ik boven

met diepzeeschatten of zo,

pochte ik.

Ik dronk thee met Manja

in een café

tussen werk en station.

Manja weet veel

terwijl ze jonger is dan ik.

Ze haalde een draadje van mijn wimper

omdat het anders in mijn oog zou komen

ze vroeg of ik bang was

en zei dat het goed was

als ik een stap zou zetten.

'Dingen worden duidelijker als

je stappen zet.'

Ik ben nooit goed geweest

in vooruitgang

ik draag een pony sinds mijn vierde

en ik ben al 34

mijn huis is zo klein

dat mijn zwager niet meer op bezoek

wil komen.

Sinds de ledverlichting

koop ik geen lampen meer.

Het wordt steeds donkerder in huis.

Mijn moeder zegt

dat een voorband verwisselen niet moeilijk is

ze eet soms Japans

bij een vriendin

en gaat alleen naar de film

waarin ik een slechte rol speel

en pumps draag in een nat bos

ik wist niet dat ik

zulke mooie onderbenen had

mijn moeder weet dat soort dingen wel

ik schotel haar

mijn raadsels voor

of ik moet blijven

is mijn lievelingsvraag

maar ook;

hoe sommige vlekken

uit sommige kleren gaan

en wanneer de zwaluwen komen

mijn moeder zegt

dat schoonheid altijd al

belangrijk voor me was

ze aait me over mijn slapen

ik kan alleen maar huilen

om wat er niet is.