Biografie van Mandy Pijl

Mandy Pijl (1975) is dichter, kinderboekenschrijver en journalist. Ze was stadsdichter voor de gemeente Zaanstad en publiceerde gedichten in onder meer literair tijdschrift Liter en DICHTER. Als gastdocent geeft Mandy workshops in creatief schrijven aan met name kinderen en jongeren.
2021
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    6124

    de wolf en Brigitte Bardot

    Top 1000
    de familiealbums liggen bij het vuilnis
    een proeve van de wakkeren volgens hem
    ze is geslaagd en laat zijn herder haar hielen
    likken. als kind is ze in haar been gebeten
     
    waarom ze met een hond haar leven deelt
    in een huis dat voor haar geen losloopgebied is
    zoiets vraag je niet als kind. je aait het beest
    achter de oren omdat het daar zo tam van lijkt
     
    we weten, de edele wolf had eenzelfde huisdier
    toen het einde daar was brak iemand een gifcapsule
    in Blondi’s bek. ook een puppy liet het leven
    mijn moeder was platinablond toen ze trouwde
     
    in de tuin hielden we konijnen voor de foto’s
    en de geveinsd kinderlijke gedichten die ik schreef
    ik plakte ze in familiealbums. een spirituele proeve
    maar dat begreep ik pas toen een grijper
     
    de kalende konijnen de verbrandingsoven in hielp
    mijn vader zei dat hij ze naar een boerderij bracht
    om ze met de varkens oud te laten worden
    lang dacht ik dat ik de beurt had om het hok te doen
     
    de wolf en Brigitte Bardot hielden niet van mensen
    aaiden ze je achter de oren dan hield je je tam
    de ironie van waarom ze met een herder hokt
    vang ik tussen vier fotohoekjes op het eerste blad
     
    ik heb nu alleen nog wat kiekjes van hoe het niet was
    om tussen varkens groot te moeten worden
2020
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    7922

    lek

    Top 1000
    bij het lichten van mijn geestesoog
    zie ik het lichaam waaruit ik ben opgestaan
    wat opvalt is het formaat
    nauwelijks groter dan een kleuter
    ligt het machteloos
    leeg van mij
    als een slappe ballon
    met nog een enkel zuchtje koude lucht
     
    mijn oog valt op een tuitje
    in het midden van het hoofd
    ik buig voorover en peuter
    met enige moeite het knoopje los
    de laatste adem blaast in mijn gezicht
     
    aan mijn mond zet ik het kruinventiel
    een korte aarzeling
    wat als ik dit kind hier
    onbezield achterlaat
    voor ik eruit ben
    prikt het een speld in mij
  • 2
    7927

    Lichaam zonder ziel

    Top 1000
    Ik laat mij gebruiken door een lichaam zonder ziel.
    Het werkt een verlanglijst af waaraan het in zijn vruchtbaarste jaren
    heeft geschreven. Mijn handen op de grond, mijn kont beschikbaar.
    Een been op de rand van de wasbak. En als het lichaam voor me
    staat zit ik op het matras met open mond waarin het welhaast
    onaangekondigd geruisloos zijn zaad afstaat.
    Hoe leeg kan een lichaam raken?
     
    Het mag mij gebruiken, dat lichaam met daarin diep verscholen
    het mens dat ik mij voorstel als gekweld zweet mijn wimpers wast.
    Ik pak het bij de nek, druk met beide duimen zachtjes de adamsappel
    en bekijk welke veranderingen ik in het gelaat waarneem.
    Waar houdt het bombardement zich op? Waar de fragmenten 
    van de geest versnipperd toen de opstand taal en teken nam?
    In mij laat het zich gelden als het idioom van de moeder,
    zich hard repeterend in metaforische kitsch.
     
    Ik laat het lichaam mij gebruiken zodat ik uit het mijne treed.
    In het domein van zielen stel ik hem mij voor als een flakkerend licht.
    Mezelf als de naturalisatiedienst die uitgaat van bekendelingen.
    Bij herkenning schijnen we sterker dan hij de laatste vijf jaren
    heeft gedaan en verzwijgen de krachteloosheid van zijn schijngevecht.
    In mijn geslacht is het slagen of geslagen worden.
    Deze nacht aan hem de rol van slachter als ik zweer
    de plichten die het staatsburgerschap met zich meebrengt getrouw
    te vervullen.
  • 3
    7935

    vrucht van heimwee

    Top 1000
    er huilt een man in mij
    ik denk nog: het is een kind
    dat zijn moeder mist
     
    mijn vleugels bergen hem
    mijn boezem warmt hem
    ik aai hem
    en verzwijg het verlies
    van nesthaar
     
    dan stoot hij zijn lid in mij
    kaffert bij elke schok
    hoeveel zeer het doet
    een jongen te zijn
    aan deze penis
    in dit land
     
    ik dacht nog: de meeste kleine jongens
    worden vanzelf groot
    maar sommigen komen ongewenst
    volgroeid ter wereld
  • 4
    7938

    wat je geluk noemt

    Top 100
    binnen de dijken trokken we een man op het droge
    toen hij zijn gympen uittrok roken we de uitwijk
    maar dat zeiden we niet
     
    we damden hem in
    we maalden hem leeg
    tot het niet langer mogelijk was van hem te houden
     
    en niemand die hem schone sokken gaf
    een teiltje
    een washand
    lavendel
     
    soms braakte hij de polder onder het water
    waarin hij tot aan zijn lippen dwaalde
    dan gelastten we hem dankbaar te zijn
     
    ik zag wel eens hoe hij van het woord irisscan
    Icarus probeerde te maken
    dan schudde ik volgens voorschriften mijn hoofd.
     
    toen hij op een dag de vlucht waagde
    de zon te dicht naderde
    en in de zeeklei te pletter sloeg
    stak even later uit de kalk en mineralen
    bloeiende lavendel
    reikend naar de volle zon
2013
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    3661

    Furie van het lage land

    Top 1000

    Ik ben geweld in kwellend water,

    trek als brakke ziel over woeste grond.

    Alleen in bagger kan ik praten.

    Ik heb de dijken om mijn mond.

     

    Ik braak veen op liefdesfront, geef

    kwatrijnen op als leeg geklater.

    Vanavond zwemt ze aan de horizon,

    de furie van het lage water.

     

    Scherp schalt haar overleven

    in baltsgeroep om later.

    Druipt de drift van drek vergeven

     

    te omgeven met vuige mond.

    In dat knellen welt de kater.

    Haar zilte ziel. De woeste grond.