Biografie van Hadewijch Griffioen
Hadewych Griffioen (Nijmegen) schrijft proza en poëzie.
2017
- Nr.TitelTekst
- 19629
Tantetjes at war
Top 100De deur van je museum waaiert open; daar staan we in de tocht van ons evenbeeld.
Toen wilde je omhelzen maar ik stond stokstijf - de grammatica van zusterschap viel uiteen in tussenwerpsels.
Schuld als straf voor niet willen veinzen. Pijn door onthuld gemis, goedmaken no way - daar
moesten moessons en winterbanden overheen.
Deze keer op safe dus. Links, rechts, links met drie traditionele luchtkussen.
Ik ga naast je zitten, toon je de kleinkinderen op mijn smartphone, ik lig er zeker vier op je voor. Feliciteer je
met je debuut als grootmoe. Vertel je omdat jou - vuile havik! - niets ontgaat, wat me droevig stemt:
mijn afgebrande huis, het kleefroet in mijn poriën, het vertrokken kind, faal, faal ...
'Je zit dus met een burn-out', zeg je. Indisch handje voor je mond om je leedvermaak te sluieren.
Na vandaag vertrek jij naar een ander continent dus kunnen we met gerust hart
onze vijandschap voortzetten. Als alles weer wat is gesleten en vergeten, kunnen we gaan
eten met onze dochters die ons gaarne willen grootbrengen. Wij stellen het goed zonder elkaar.
We eten uit de wijde ruif van afstand. De oogst van genoeglijk pesten, wreed innen en minachting zaaien.
Vandaag lijken we wel zusters. Lachen om onze dunnende haren,
die we kleuren, tellen onze jaren, inspecteren elkaars slapen, zien hetzelfde juk, zelfs
toon je me je opperhoofd, en dan mag jij het mijne inspecteren en we concluderen dat als we
eens met liegen stoppen, we witter zijn dan sneeuw. Net als oma die van afstand hield en tranen verbood.
Wij winnen toch samen de hoofdprijs: even klein, verschrompelen we aan de familietafel
tot het dovige oude tweetal, de vechtende tantetjes, die groots en eeuwig willen leven
tot vermaak van de nazaten die niet meer bijkomen van het lachen
om die hilarische oude heksen.