Biografie van Christine Van den Hove
- Nr.TitelTekst
- 12839
16 maart 2020
1e rondeEr was sprake van het sluiten van grenzen
en nog was ik niet gealarmeerd.
Rep je, rep je naar huis, schreef iemand.
Ik wilde me wel reppen, maar over snelheid
had ik geen beslissingsrecht.
Ook niet over tussenstops en overstappen
en een metrostaking in Parijs.
Een lange rij taxichauffeurs, ze droegen maskers.
De eerste wilde niet, niet naar het zuiden.
Het gevaar is daar, zei hij. Maar jij wel, jij durfde het aan,
jij zou me helpen. Vertrouw me maar.
Kort na het instappen begon het me te dagen.
Je wees op cijfers in je dashboard.
Een radiofrequentie, dacht ik, een bedrag, zei jij.
Je aftershave rook duur.
De stad gleed langs de ramen, de mensen leken ver
de cijfers liepen op en ik dacht aan statistieken
en of ik nog in aanmerking kwam voor ontvoering en verkrachting
of jij me langzaam dood zou laten bloeden in een garagebox.
Of iemand losgeld zou betalen.
Of dit het einde was van een geruisloos leven,
een onverdiend welvarend bestaan.
Of ik ooit nog thuis zou komen
of ik de afwas had gedaan.
De rit duurde lang, zolang ze duurde,
en toch ook korter dan gevreesd.
Je bracht me waar ik zijn moest
nam het tienvoudige, en liet me gaan. - 21728
Bal in het dorp
1e rondeMet gesloten ogen
zet een meisje de dans in.
De klarinettist speelt altijd blind
voor de mensen op de stoelen
voor de dansers en het kroelen.
Voor de vrouwen en de kinderen
en het dansen met de mannen.
Zijn maat geeft de tijd aan
met tikken en slaan.
Van pòm pom pom
pòm pom pom
pòm pom pom
pòm.
Onder een lucht zwaar
van onweer en zweet
streelt de gitarist
het publiek en de snaren.
Is het een wals of een tango
een dans zonder naam?
En de vrouwen ze dansen
met elkaar en de kinderen
en de mannen. De mannen
de andere de nieuwe
verlaten het feest
met de vrouw van de ene
met de man van de andere.
De accordeonist zingt de nacht
in wiegend en dragend
en starend naar een punt
achter het plein. - 31774
Buurman
Top 100Hoe is het met je moeder, vraagt mijnheer Y.
Ze is overleden, zeg ik, nu bijna drie jaar geleden.
De verbazing van een bijna honderdjarige.
Zijn handen omklemmen het hek tussen ons.
De tijd gaat snel, vergoelijk ik.
Voor jou ook? vraagt hij.
Aan zijn vingers glanst bloed in de najaarszon.
Bent u aan het slachten? vraag ik.
Duifjes, zegt hij, we hebben er te veel.
Hij haast zich moeizaam naar het tuinhuis
komt terug met lichtjes in de ogen.
Uit beleefdheid neem ik het lauwe lijfje aan.
Het past precies in mijn hand. - 41772
Diner in het hotel
1e rondePentekeningen van vissen aan de witte muren
eenlingen, paren, drie roggen, een forse zeeschildpad.
Meisjes en jongens bewegen door de ruimte
en vragen minzaam of alles naar wens is.
Aan tafel de koppels, de koppels, de koppels.
Vier mannen in pak. Een man alleen.
Montere ouders met een geeuwend meisje.
Twee vrouwen, moeder en dochter, met spitse neus, hetzelfde steile haar.
ze converseren in meerdere talen
en vinden het eten delicious/délicieux.
Nu kijkt de dochter door het raam naar de donkere zee.
De moeder kijkt mij aan en glimlacht. - 51776
Doorgaand verkeer
Top 1000In Ria-Sirach staan de huizen gearmd in de rij
de ramen dof, de gevels beroet, voorover gebogen
luisterend naar het trillend asfalt.
Het café rechts van de baan met het terras
aan de overkant is nu gesloten.
Zal ik ooit nog door Ria-Sirach rijden
zonder aan haar te denken, de glazen gevuld
het dienblad op de schouder, die nog omkeek
naar haar moeder, voor ze overstak?
Kan ik de hoofdstraat mijden zonder
aan hem te denken, zijn dringende vracht
de wind in de rug, de zon in de ogen
het geluid van brekend glas. - 61773
Fietsen in de stad
Top 100Hoe is het met je vader?
roept Rita vanaf de overkant.
Voor haar springt het licht
op rood, voor mij op groen.
Hij is dood, roep ik terug
en trap zo hard ik kan. - 71726
Hoe dit gedicht er kwam
Top 1000Groenlanders vangen
elke lente kleine alken
met een vangnet
of met de blote hand.
Ik strek mijn arm
grijp in de grauwe hemel
pluk gedachten
in hun vlucht.
Een spartelend lijf
ligt nu op tafel
de poten, de vleugels
en de snavel
de lichaamsdelen van een
nieuw gedicht.
Het was de juiste dag
de juiste heuvel
graaien in verbazing en de
precieze inval van het licht. - 81729
Jeu de boules
1e rondeWat waren wij sterk: jij in het genadeloos
schieten, ik in het onderhands plaatsen.
Tot aan het wisselen en we niet langer
tegen maar met elkaar gingen spelen.
Daar rolt een onwillige cochonette
naar een uithoek van de baan.
Mijn gouden arm wordt moe
en jij ketst onze schamele troeven weg.
Onder een kwijnende zon, een blozende lucht
rollen de missers door het stof. Tot wij
het toeval treffen, zeven keer achter elkaar
en we juichend de doublette winnen.
En niets zeggen, maar wel weten:
we speelden schabouwelijk
en wonnen onverdiend. - 91727
Missen
1e rondeHij lijkt nu weggesneden uit de foto
van de kamer waar jullie laatst
nog samen waren.
Je wil hem terug warm en
levend de ogen de stem.
Wat je zei wil je opnieuw
zeggen maar luid nu en helder.
Je wil je vingers op zijn arm
voelen je arm op zijn rug.
Je wil zijn hoofd ruiken
zijn adem.
Je wil hem niet
missen het is te vroeg.
Het is altijd te vroeg
ook laat op de avond.
Het is altijd te laat
om nog dit en dat te zeggen
hem toe te dekken en te sussen en
slaapwel te kussen. - 15631
Pad
1e rondeHet gedicht is een pad en de tred op het pad. Het is het droge kruid langs de weg, de slang tussen de stenen. Het is klimmen klimmen klimmen en dwalen op de kam. Het is de witte flard tegen de helling, het zilvermeer in de verte. Het is stilstaan en kijken, luisteren naar het op de vlucht slaan van een ree. Het is dralen en dalen, bedachtzaam neerzetten van voeten. Thuiskomen met stenen in de zakken en takken op de rug. Alles op een hoop, op de tafel, op de grond. Het is kiezen kiezen kiezen, aarzelen, winnen en verliezen. Het is zoeken naar een tred. Naar een ritme in de tred. - 101724
Spiegelende stad
Top 1000I.
In de stad ging ik wandelen
in een park vol zwarte vogels.
Waren het kraaien, kauwen, roeken of raven?
Hun honger maakte mij bang.
Oordelen fladderden door mijn gedachten
als duiven tussen de gevels van smalle straten.
Soms zaten ze stil naar de overkant te kijken
of koerden klagerig op de randen van de dagen.
II.
Bij het station ontmoette ik een man
met een camera.
Hij liep naar een houten bank
waarop de zon in vierkanten viel.
Ik ben verliefd op licht, zei hij
en dat is voor het leven.
Met de rug van zijn hand mat hij
de helderheid op muren.
Later lag ik op een bed en keek ik
naar de doorzichtige regen.
Ik verlangde ernaar voor het leven verliefd te zijn
op iets of iemand zo aanwezig als licht.
III.
Terug thuis luister ik
naar het leven in de ceder.
De vogels van het park
het waren kraaien.
Zouden vogels op het land
gelukkiger zijn dan in de stad?
Kon ik maar uitbundig zingen
zonder notenlezen, zonder oefenen.
Zomaar vanzelf, uit liefde
voor een merel of een gaai. - 112840
Toerako's
1e rondeToen iedereen nog kanaries had
in veel te kleine kooien
hield hij al grasparkieten.
Groene en blauwe, ze vlogen vrij
in manshoge volières
en soms mochten ze in huis
waar ze op zijn schouders landden
zijn wangen aaiden
kruimels van zijn lippen aten.
Later kwamen de papegaaien.
De groene werd ziek
de huisarts kon hem niet redden.
De rode schreeuwde moord en brand
toen het jongste zusje werd geboren.
Hij werd verbannen naar de tuin.
Op schoolreis in de Antwerpse zoo
zagen we toerako’s.
Die hebben wij thuis ook, zuchtte ik.
Niemand van mijn klas wilde mij geloven. - 121775
Uren
1e rondeVoor jou wil ik niets minder zijn dan tijd
opengevouwen, rekbaar, diep en breed.
Altijd zal er genoeg van mij zijn, om je nachten te lengen
en luxueuze leegtes te brengen in je gelaagde dagen.
Neem mij en geef mij aan je rovende bezigheden
en je rechthebbende geliefden.
Voor ons zullen er uren overblijven, om gearmd
en gedempt pratend te lopen over hellende lanen
langs gesnoeide hagen, onder een oranje oktoberzon.
- Nr.TitelTekst
- 15138
Herfst is de lente van de winter
1e rondeVan calendula en cosmea
Zinnia en zonnehoed
Appelsienen en mandarijnen
Krijg ik zo’n zin zo’n zin
Om onzin uit te kramen
Over sluiers over de velden
Schaduwen en gefilterd licht
Over hertenpootjes
Op krakende bladeren
Kastanjes knus met z'n
Drieën in een bolster
Maar het lukt niet dit gedicht
Want dit is alles wat ik vind:
De herfst is niets minder
Dan de lente van de winter - 25139
Oktober 2020
1e rondeLaat op de dag,
zon op de muur.
Ik drink een kopje thee,
en zij drinkt met me mee.
We eten cakejes
en lachen om de kat.
Als ik lees,
houdt zij een boek vast.
Als ik schrijf,
buigt zij zich voorover.
Nu richt ze zich op
en nipt van haar thee.
Ik drink thee, jij drinkt mee.
Zo zijn wij tegenwoordig
tot de zon ondergaat. - 36664
Vliegen
1e rondeIn het evenwijdig leven
Ruikt het naar snelstromend water
En veert de aarde
Onder mijn gejaagde voet
Het is eenvoudig:
Buigen en afzetten
En in geen tijd
Ben ik acht meter hoog
En dan landen:
Langzaam dalen en
Bevend zweven
Over eindeloos gras
Overdag draag ik mijn vreugde
Diep in mijn broekzak
Warm tegen mijn heup
Glad als een kei uit de rivier
En verheug ik me in stilte
Op de nacht waarin ik het
Opnieuw mag proberen
Hoger en langer en vrij - 45136
Zeilen
1e rondeWanneer ik niet aan het waken ben
Over de hele wereld
Slaap ik als een zeiler
In rusteloze pozen
Want werkelijk
Waar varen we naartoe?
Overdag leg ik mijn oor
Te luisteren op het dek
Of spied ik verontrust
Naar dansers op het strand
Maar kijk, de avond valt
Op het vermoeide land
Een melkmaan verschijnt
En wel vijf miljoen sterren
Dan weet ik weer
Hoe klein wij zijn
Kleiner dan noordzeegarnalen
Kleiner dan oceaanplankton
Dan wil ik toch het tij vertrouwen
Mij laten drijven na het wenden
Om te slapen als een walrus
Of een zeehond in Oostende
- Nr.TitelTekst
- 17557
Hier is weer een dag
1e ronde
Hier is weer een dag
Waarin een plan
Een plan blijft
De rit is lang
Het wachten in kamers en zalen
eindeloos
Heel even denk ik dat je uit mijn armen glijdt
Maar kijk daar ben je weer
Alsof het leven
Gewoon leven is
De rit is lang
Het thuiszijn kort
Deze rit lijkt langer nog
Het wachten
Het innerlijk vloeken stampen
Niet mogen binnengaan
Niet om je hand vast te houden
Maar kijk daar lig je weer
Te stralen
De rit is lang
De nacht is kort
Jouw sterren
Neem ik mee naar bed
- Nr.TitelTekst
- 16866
Tokkel-les
1e rondeWat een drukte en kabaal
In de oude vijgenboom
Waar spechtjes leren tokken
Op de weke grijze bast
Ze doen het goed
Ze tokkelen op maat
Nog sneller dan
Gabriela van Rodrigo
En daartussen oewie oewie
De aansporende ouders
Hoog en laag en hard
En zacht oewie oewie
Nu houdt het op
Het is weer stil
Ik hoor nog slechts
De wolken schuiven
En op de droge bladeren
Het plofje van een vijg - 26864
We sliepen
1e rondeWe sliepen de nacht in
Het donker door
De ochtend uit
Als we niet sliepen
Hielden we ons vast
Aan schouders en aan heupen
We wilden niet
Het weggaan niet
We wilden wakker blijven
En bij elkaar
Toch sliepen we
Het vergeten in
Het zoete onweten in
Het uitstellen van de kus
Nu wil ik in de zon staan
Niet naar binnen gaan
En niet voelen daar
Hoe koel de lakens zijn - 36865
Zonder woorden
1e rondeZo zeker als de zon opkomt
Zo zeker weet ik dat je naast me zit
Hier aan het raam
Ik zet het op een kier
Zodat we het briesje voelen
Het schrapen van de keeltjes horen
Het aarzelend inzetten van het liedje van de dag
Terwijl het donker lichter wordt
Stel ik mijn vragen
Droog ik mijn tranen
Want het antwoord is -zeg jij- in hun gezang
- Nr.TitelTekst
- 15507
Bij aankomst
1e rondeU vraagt waarom ik gekomen ben
Kijk naar mijn mond
Het is een wonder dat ik spreken kan
Met amper tanden en een gescheurde lip
Ik heb mijn tong nog
Maar ik gebruik ze niet
Ik toon u liever nagelloze vingers
De merken op mijn armen
Wat ik u niet laat zien
De binnenzijden van mijn dijen
Mijn blauwe ziel
Een gekreukte foto van de hoop
In de ogen van mijn moeder
Het verslagen gezicht mijn vader
Zij zullen niet op het strand staan
Als ik terugkeer
- 25510
Dame in Girona
1e rondeVanop een bank op het plein
Kijkt ze vrank de wereld in
Haar jas hooggesloten
Met dit warme weer
Haar schouderlange haar
Grijs maar getemd door
Een jeugdig roze sjaal
Haar lippen kersenrood
Ze heeft haar eigen winkelwagen
In de straat geparkeerd
Geladen met papieren zakken
Gouden letters dure merken
Vanmorgen zag ik haar
Voor het hotel
Later bij een koffiebar
Kartonnen beker in de hand
Niemand die er geld in gooit
Niemand die zich afvraagt
Waar ze slaapt en eet
Waar ze zich wast
Waar ze haar haar kamt
En haar lippen verft
En wat ze daarbij denkt
- 35508
Schoonselhof
1e rondeBij gebrek aan volk
Ben ik de stoet
De eerste en de laatste rij
En alles wat daartussen is
Wij lopen langzaam
Over harde paden
Waar we stil houden
Is geen kuil meer
Geen rozen geen aarde
Om erin te gooien
Klimop omarmt jouw steen
Aan de blaadjes tellen we de jaren
- 45509
Tijd
1e rondeJe brief kwam niet met de post
Maar wees gerust
Hij kwam aan
Hij viel uit een boek
En dwarrelde als herfst
Door de kamer
Ik wil je niet kwijt
Staat er
Alsof het pas gisteren was
Ik kus het papier en de inkt
Je sierlijke handschrift
Je handen
Al zolang gevouwen
In de diepe slaap
- 55506
Weggaan
1e rondeTerugkeren op mijn stappen
De trappen op
Naar de stationshal
Je zoeken en -o wonder- je vinden
Je kussen
Met je fiets tussen ons in
Onder de vroege wijzers
Niet ten afscheid
Maar ter weerzien
Laten we kussen
Laten we kussen
Laten we de natte straat op gaan
De rennende mensen doen wijken
Laten we haasten
Laten we haasten
Over het smalle voetpad
Langs de lachende soldaten
De lange trap op
Hijgend
In je kamers op adem komen
Onze jassen uitdoen
Gaan kijken
Hoe we in jouw bed liggen te slapen
Van geen weggaan bewust
En willen dat we daar nog waren
- Nr.TitelTekst
- 17302
De Inslag
1e rondeTerwijl de meisjes bessen plukten
En de jongen op het erf
Met zijn moeder sprak
Zij in de keuken met haar man
Over aardappels te rooien
Of nog wachten en dan
Vlogen ze allemaal naar achter
Weg van het huis
Dat zich vouwde om hun ouders
En plots onbewoonbaar werd
Er zat niets anders op dan trouwen
Met de jongen nu mijn man
Met de meisjes nu mijn kinderen
Zo sloeg de oorlog in op mij
Twintig was ik onverwacht
Moeder van een heel gezin
Dat elk jaar groter werd
Zonder zeep zonder luiers
Vocht ik mij de jaren door
Is het vreemd mij af te vragen
Of het anders was geweest
Als die bom wat verder was gevallen
Op een akker of een bos
- 21522
Dichter om jou
1e rondeHet is wachten
Elke nacht weer
Uren hopen
Op een blanco slaap
Niet dat ik iets tegen dromen heb
Maar wel tegen die ene
Waarin ik mezelf in stukken snijd
Met een kleermakersschaar
Wanneer alles gedroomd is
Krijg ik een streep wit
Zelfs een breed lint
Dat toch weer ophoudt
Dan ligt de dag nog donker en te vroeg
Waar jij zou moeten liggen
Mijn borsten tegen jouw vleugels
Mijn handen op je buik
Ik wikkel mij dichter om jou
Liever had ik je armen en benen rond mij
Zodat ik geen kant op kan
Stil blijf liggen
In slaap val
- 35591
Manna
1e rondeVijf dagen na het water
Zagen we de parasols
Ze stonden langs de wegen
In lager gelegen gebieden
Ging het gerucht
De keizer der Amanieten
Oranjeappels op de grond
Emmers goud sleepten ze naar hun huizen
Wij op de berg
Wij wachtten
de voorgeschreven elf dagen
Negeerden de kringen in het gras
De twaalfde dag de bossen in
We knielden voor heksen en voor reuzen
Dankten de aarde voor het geurige brood
Dat we ‘s avonds aten met salie of tijm
met gekrulde tongpunten en glanzende lippen
We dronken wijn
Het feest duurde zeven dagen
Dan kwam de wind de droogte en de spijt
Het verlangen naar de regen
Naar een nieuw mycelium
- 47303
Muren vallen soms
1e rondeHet is zo lang geleden dat sommige mensen nog niet dood waren
Toen de muur viel en stof en brokken maakte
Jij stond erbij en keek ernaar
Je raapte een stuk op
Later in een huis vertelde je ons wat je zag
We hoorden de opgewonden stemmen
Het ploffen van kurken het schuimen van Sekt
Zagen de rode wangen de ogen vol ongeloof de mensen in alle staten
Wij waren ook in een staat
Van vreugde en verwachting
Dat er iets veranderd was
En wij kinderen zouden krijgen
Zo stonden we in de kamer
Onze handen verstrengeld
Onze hoofden naast elkaar
Luisterend in één hoorn
Het is zo lang geleden dat de telefoon nog geen luidspreker had
Maar jij sprak luid genoeg om niet te vergeten
Laat ik vijfentwintig jaar snel verder spoelen
Geluk verdriet rouw spijt van alles wat
De muur vandaag een lange rij lichtjes
Er is nog veel veranderd in de wereld
Wij is weg
En jij belt nooit meer
- 55331
Rapunzel
Top 1000Nog nooit heb ik lang haar gehad
Het was onpraktisch zei mijn moeder
Ze had een punt
ik hield niet van de borstel
Het mocht toen ik een meisje werd
Het duurde lang
Het was niet in de mode
Het lukte ook niet toen ik groter was
Altijd dat zoeken
Naar een betere omlijsting
Van een alledaags gezicht
Nu is het te laat
Wat nog wil groeien kroest
grijs en onhandelbaar
Het staat me niet
Spijt zal ik hebben op mijn sterfbed
Dat ik nooit een dot of een chignon heb mogen dragen
Of een vlecht langs een kant
Lang genoeg om uit te hangen
Uit een torenkamer
En een minnaar te ontvangen
Hij zou naar boven klimmen
Mij een tweeling maken
Spijt zal ik hebben op mijn sterfbed
Dat ik geen tweeling heb
zelfs geen eenling
dat ik door toedoen van mijn moeder
niet lang en gelukkig ben
- 64916
Ssst
1e rondezocht ik haar
of zocht zij mij
laat ons zeggen
ik liet mij vinden
eerst vermomde ze zich
in fluisterende rivieren
die schijnbaar onschuldig
synchroon de berg afstromen
daarna was ze
klagend geblaat op de helling
verre honden
een diertje onder de bladeren
op een avond keek ze me aan
als een zwijgend telefoontoestel
ik deed of ik haar niet zag
ze verdween in een storm
na drie dagen tierende wind
viel ze tussen nacht en licht
met een klap naast mijn bed
ze hulde zich in de dikke muren
van dit gesloten huis
en schoof als een wollen sprei
over mijn te dunne deken
zo vond ik haar
op de koude ochtend
breed en warm
eindelijk
en zij mij
- 76544
Vliegangst
1e rondeEr vliegt een vleermuis door de kamer
Ze werpt haar schaduw traag
& groot over de muren
Mijn haar is kort
Ik ben niet bang
Niet voor een vleermuis.
Niet meer
Niet voor spinnen
Niet voor spoken
niet voor jagers in het bos
Voor fouten
Daarom blijf ik binnen
Laat ik mij amper lezen
Bang voor een kromme zin
Een haperende paragraaf
Een slechte brief
Het slijt
Traag
Komt terug met vlagen
En dan de domste
Voor een t teveel of een te weinig
Terwijl ik thee kan drinken als de beste
Als ik tegenwoordig ben
- Nr.TitelTekst
- 16969
het kapsalon
1e rondeal jaren kom ik in dit kapsalon
de kapster kent mij (en ik haar )
verstaat mij met een half gebaar
hoe is het
zit je goed
mooi weer nietwaar
hoe kort mag het
heel kort
ik lach en knik
maar niet te diep
want anders stoor ik haar
ze woelt en kamt
wel goed gegroeid
en spreekt beleefd niet over grijs of dun
wat stug toch hier en daar
een heel klein schaartje knipt
en knispert kleineschaartjestaal
haar hoofd gaat schuin
kijkt naar de krullen daar
de lippen lichtjes open
wat hou ik toch van haar gespannen blik
niet vangen nee nu niet
zwijg en kijk
en droom maar
van het puntje van haar tong
voor ik een woord over mijn lippen krijg
trekt ze de handdoek weg
geeft mij een spiegel
kust mij op mijn mond
het is gedaan zegt ze
doe maar je benen toe
en leg je neer
ik kom naast jou want ik ben moe