Biografie van jan-pier corneel

Vier jongens bij het vieren van iemands tiende verjaardag

'Op level drie kan je een mod snipen.'

'Als ik in de area geserverd heb, nou.'

'Ik speel op boss level met cheats en mods.'

'O die heeft een vette glid.'

'Maar wel alleen op controller boss level, en die heb ik.'

'In de sonic heroes caves implement je het snelst.'

'Als je dan al niet gehakt bent door red knight, de hugger.'

'Jij zeker. Ik ben nog never gehakt.'

'In skywars stop ik de creeper gewoon in zijn chest, haha.'

'Dreigen met de pick-ax mag, killen niet.'

'Nou maar als je de drift runner laat gliten gaat-ie leten.'

'Alleen bij runescape voorkom je dat.'

'Ja dat is cool joh.'

'Ik doe aan joinen. Wie kan met zijn clicit splitten? Ik wel.'

'Ik ook. Laat ik meteen de respounder feeden.' 

'Mijn hedgehogtrol glite het mooiste, met ace.'

'Next gen is op level vier hoor, vet gaaf coolwut.'

'Fail je net zo makkelijk mee.'

'Hangt van de sonic heroes in je strategy af.'

'Die kunnen cheaten hoor. Je kunt het beste slammen.'

'Noobs hakken soms ook. Als je ze inzet.'

ben oud en op.                                                                                                                                                                                   jullie waken. huid op haar op huid bijna. 

hoor de piep niet in het infuus. slaap diep.

kort van adem. 

met hoogkoorts en onre gelmatige pols. plots 

jullie huid op haar op huid.  

doe alsof ik mijn adem inhou. 

laat me wassen. krijg

de mooie pyjama aan. 

haar gekamd.

tanden in.

de handen mooi gelegd. 

pufje parfum in het decolleté. 

geef me gewonnen. denk me dan ben ik.

zie jou (je denkt me goed)

en de jouwe

via de achterdeur 

vingerstrengeld om het waar gebeurde

(alleen jij gelooft het nog niet) 

naar de fietsen lopen.

een markeren van waar het gebeurde.

jij maakt dat ik maatje zegt makker zegt maatje hoor.

lach die hol weerkaatst maar toch lach is.

dat ik dit zie: 

in het buiten 

waar het de hele dag nerveuzig heeft gewaaid 

staan de bomen stil en zwart.

wit had ik ook wel gek gevonden.

Bij leven bedenker van dat wegstervende waarna getreurd mag worden. De schacht is zijn antenne. Er schijnt wat aan het eind, maar of het licht is... Het vlekt, en vuilstort van vibraties volgt.

Het voorvoelen van deze man met visie rilt in windstilte rond het wit met de harde schaduwen dat de schacht naar een horizontale positie leidt. Stof maakt zich op in een haast onmerkbaar voorspel van.

Men is zover. Het. Het wonder van de springtouwen die moeten lieren, van een gerecht bieden van nobel roezemoes. Van ogen snoeren, oren verblinden. 

Het tunnelvisje, uitvoerder met de schijn van onsterfelijkheid, bang voor eigen brul, nu al dood, heeft aan het glanzend zwart zojuist bevrijde draden doen verkleven. Verlammen. Rietruis en odeur zijn uit zicht gebleven.

Daar onder, verheven boven, heeft de uitgewoede zich omgedraaid, zucht. Speelt uit mededogen het spel in zijn afgestoken diep onder het wit met de harde schaduwen.  

Verwrongen maar met gevoel in de toppen pareert hij. Kootjes tikken in dodelijk ritme&slagkracht op de vingers     in zijn vermolmde kot, pink- en duimvenijn in gesloten formatie, tik - - tik

Aarde rilt, stof stuift op. Vlees aan botten.