Biografie van griet

Nog geen profiel opgegeven.
2020
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    303

    alsof

    1e ronde
    laten we doen alsof
    we nog geloven in hereniging
    het luchtkasteel moed inblazen
    op hete lucht ijl de verte omarmen
     
    laten we doen alsof geloof
    er weer toe doet,  rituelen
    koesteren, 3x daags
    bidden om genade
     
    laten we doen alsof
    we nog geloven in de droom
    nog even 
    dan is alles weer gewoon
     
    laat stille vrede dalen
     
    als witroze bloesems
    waarin kindervoeten dwalen
  • 2
    300

    de tuin van mijn moeder

    1e ronde
    daar waar de tuin voor jou een toevlucht was
    van kleur, bedauwde vrouwenmantel,
    geel-roze toortsen, licht door het
    bladerdak en rozen, vol en
    blozend als meisjes op het hek
     
    daar heeft groot onderhoud
    ‘t verrotte hout tot in de diepte uitgestoken,
    ‘t front geschoond met ferme streken
     
    geplet zijn broze stengels onder
    voeten, steigers, planken,
    kleur werd uit de hof verdreven
     
    jij ziet nog steeds die weelde
    in jouw dromen hoor je weer de regen
    ruik je nog het vers beregend gras
  • 3
    589

    dolk

    1e ronde
    het heft is mooi gesneden
    gepolijst met veel geduld
    gemaakt in een verleden waar
    wraak in vingers kundig vorm
    kreeg in demonen

    het lemmet blank, scherp
    en zonder schuld

    tijd verzachtte eerdere gedachten
    in verhitte dromen

    het leven en de liefde wonnen veld

    nu ligt het in een la
    maar wie het ziet wil even voelen
    en denkt aan 't gutsend lijf
    als het tot daden was gekomen
  • 4
    6099

    DSM5

    1e ronde
    richtlijn voor het classificeren van wat anders is
     
    zò véél is anders:
     
    grilligheid van bomen, paddenstoelen in het gras,
    de driepotige zwerfkater, uren die verloren gaan aan dromen,
    verspilde gretigheid, zinloze vurigheid, hels verlangen,
    redeloos geweld, zoektocht zonder kader,
    verhaal zonder begin of eind,
    drijvende wolken weerspiegeld op het vensterglas,
     
    dat het niet meer tussen de kaften past
     
    wat overblijft gaat op sterk water,
    op een verlaten zolder in helder glas,
    on-geclassificeerd,
     
    de horrelvoet, spinsels
    die gaten vreten door de hersenpan,
    het helse krijsen, bevroren vingers,
    kromgetrokken dagen, gekerfde littekens
     
    en zoveel later
    als het huis wordt leeggehaald,
    vindt een achterkleinkind resten,
    herschikt, leent adem, tekent vleugels,
    handenwappert, blij om de ontdekking,
     
    en schrijft een nieuw verhaal
     
     
     
     
     
     
  • 5
    1114

    Gilles

    1e ronde
    Gilles
     
    het knuistje stevig dichtgeknepen
    -niets verliezen nu-  
    hij weet al dat alles kwijt kan raken
     
    langs de vloedlijn zoveel kleur en
    glinstering dat heel het opgewonden
    kinderlijf bewegen moet
     
    oma staat klaar met diepe zakken
    waarin de schat verzameld raakt
     
    later, uitgestald op tafel, zonder zand en
    zon en water beginnen de verhalen
    van hoe mooi het was
     
    daar wordt herinnering geboren
     

    13-10-2021
  • 6
    298

    heimwee

    1e ronde
     
    naar elke morgen het ontbijt
    een vaste tijd voor
    lunch, de thee, diner
     
    naar elke dag tegen de wind
    naar school, dromen
    van de nieuwe leraar Frans
     
    naar fietsen in een lange rij
    kletsen tot de schoolbel klinkt
    en dan aan ’t werk
     
    naar zorgen over teveel suiker,
    slanke lijn, mode en of 'hij me ziet'
     
    toen dat normaal was
    en we wisten ‘t niet
     
  • 7
    2848

    jij bent mijn gedicht

    1e ronde
    jij bent mijn gedicht
     
    als ik je zie dans ik
    de stoepkrijt hinkelstenen
     
    als ik je handen voel
    raak ik de woorden kwijt
    in stuntelend plezier
     
    als ik je ogen zie raak
    ik verdwaald in donker
    bos, de wolf breekt los
    mijn lief want
    ik ben roodkapje en
     
    jij bent mijn gedicht
     
    ik lok je dieper in het woud
    en doe mijn ogen dicht
     
     
  • 8
    3407

    kousenvoeten

    Top 1000
    hoeveel kousenvoeten hebben we aangetrokken
    om het kindje niet wakker te maken
    om pappa niet boos te maken
    om mamma geen hoofdpijn te bezorgen
     
    hoeveel vrome kousenvoeten hebben we gebeden
    opdat de Heer in zijn erbarmen ons vergeven zou
     
    hoeveel kousenvoeten lopen nu nog ongezien
    door stille straten, hol en koud, vol gaten
    onder bruggen, in riolen
     
    hoeveel kousenvoeten zijn verborgen in deze woorden
    behoedzaam zoekend naar een hand die ons verwarmt
     
    stil!
    hoor ik daar niet de klanken van het orgel en
    de orgelman met zijn rammelende centenbak?
     
     
     
     
     
     
     
  • 9
    2319

    nu jong

    1e ronde
    je kan die strakke broek wel uittrekken
    gelijk met de angst,
    hongerkleren glijden af,  
    in diepe zakken verdwijnt toekomst
    grote woorden vinden hier het graf
     
    hou me vast, we blazen koude vingers warm
     
    kom laten we dansen
    nu, onder de bruggen,
    nu, nu jij er bent,
    we tellen niet de doden
     
    alleen nog dit moment
     
     
  • 10
    588

    Ode aan Guiseppe Penone

    1e ronde
    broos en bitter is de schoonheid
    voor wie haar liefheeft wacht
    om elke hoek verlies

    wie haar niet verwacht
    treft zij als een bliksem in het hart

    en bouwt een gouden zetel
    voor wie daar wil wonen
  • 11
    305

    Schatkamer

    1e ronde
    ‘Schatkamer’, staat er gekrast
    in kinderlijk schrift op goudpapier.
     
    Dan mòet het wel zo zijn!
     
    Of,
    of heb ik dat zelf gedaan, 
    met goudkoorts, bezwerend op
    die oude deur waarachter ik niet weet.
     
    Kom geef me je hand
    een pink desnoods, of nee
    een afgehakte hand zodat ik jou
    daar zelf bedenken kan
    veilig aan mij vast.
     
    Huiver waarschuwt mijn ruggengraat.
    Wie zegt mij dat ik daar schatten vind;
    misschien wel gruwelijke herinnering.
    (Hoewel, dat ìs tenminste iets).
     
    Of zoveel erger nog:
     
    Het vormeloze
    onverschillig niets…..
  • 12
    3056

    Szymborska

    1e ronde

    jij bent het gedicht in tijden van gevecht
    het stille licht in de refreinen
     
    in jouw ritme klinken de soldaten
    stampend in lange rijen
    zonder gezicht, met hun vergeten namen
     
    jij bent hun gedicht
     
    zij verheugen zich nog op de strijd
    die vast tot overwinning lijdt,
    het grootkruis, paarden en het zwaard,
    de kameraden
     
    maar wie naar huis keert, stom en stil,
    leest nog slechts hun namen
    gebeiteld op het oorlogsgraf
     
    een onbekende veteraan vindt hier zijn tranen
    herpakt zich, salueert
     
    jij geeft hem een nieuw gezicht en
    neemt hem mee in jouw gedicht
  • 13
    299

    thermiek

    1e ronde
    de dagen zijn nog niet voltooid, ze dralen
    van nieuws naar onvoorstelbaar nieuwe tijd
    een kind speelt weer op straat, een step, een bal,
    het lijkt een plaatje van weleer,
    zijn er nog knikkers?
     
    lucht komt weer op adem,
    Corona maakt de wegen vrij,
    Gaia schudt haar veren
     
    de wilde gans stijgt op tegen de rots en wordt
    door hemelse thermiek gegrepen
     
  • 14
    6100

    Tlön

    Top 1000
    jij bent anders, liefste
    geweven in grillige patronen
    een andere stam heeft jou gevormd
     
    ik kan je ruiken, zien, en van je dromen,
    hartstochtelijk beminnen ook misschien,
     
    niet nader komen
     
    je bewoont een andere stad waar tijd niet telt
    waar toekomst niet verwacht en een verleden
    niet herinnerd wordt
     
    jouw lippen vormen talen als muziek,
    klanken zonder duur
     
    jouw inslag raakt mij als in Yukatan
    zo heb ik vlam gevat en draag het vuur
     
    van anders, en vergeten durven zijn



    geïnspireerd door Jorge Luis Borges




     
     
     
     
     
     
     
     
  • 15
    304

    vleugelwoorden

    1e ronde
    kon ik je maar lezen als een boek
    het plot helder, gouden dagen
    vastgelegd in vleugelwoorden
    beduimeld, honderd keer gelezen
    nooit genoeg
     
    tot elke vezel van 't papier
    onderhuids weerklinkt
    en woord voor woord begrepen is
     
     
     
  • 16
    3764

    vreemdeling

    1e ronde
    Waar ben je vandaan gekomen vreemdeling?
    Snaar die meetrilt, uit een ver land, aan mijn tafel te gast.
    Je ogen vertellen werelden, terwijl de peertjes stoven op het vuur.

    Je bent hier neergestreken, ik heb je genood, het uur
    is hier en nu.
     
    Hoe ben je hier gekomen, vreemdeling?
    Zonder schoenen, zonder erkenning,
    toch herken ik wie je bent.
     
    Je brengt de deining van de zee,
    het zand van eeuwen dat verwaait,
    een leven dat de dood verdraagt,
    een kind, nog vol verwondering.
     
    Wat heeft je hier gebracht, vreemdeling?
    Geef mij je handen, laat mij je warmen,
    ik had gehoopt dat je zou komen.
    Ik heb op je gewacht.
     
  • 17
    3055

    vreemdeling

    1e ronde

    Waar ben je vandaan gekomen vreemdeling?
    Snaar die meetrilt, uit een ver land, aan mijn tafel te gast.
    Je ogen vertellen werelden, ongekend,
    terwijl de peertjes stoven op het vuur.
    Je bent hier neergestreken, ik heb je genood,
    het uur is hier en nu.
     
    Hoe ben je hier gekomen, vreemdeling?
    Zonder schoenen, zonder erkenning,
    toch herken ik wie je bent.
     
    Je brengt de deining van de zee,
    het zand van eeuwen dat verwaait,
    een leven dat de dood verdraagt,
    een kind, nog vol verwondering.
     
    Wat heeft je hier gebracht, vreemdeling?
    Geef mij je handen, laat mij je warmen,
    ik had gehoopt dat je zou komen.
    Ik heb op je gewacht.
     
     
  • 18
    297

    waarom niet ik

    1e ronde
    ik liep door de oorlog
    een hongerige tijd
    die mij links liet liggen
     
    ik, getuige, erfgenaam 
    van wie werden afgevoerd
    net veilig genoeg
     
    later heb ik de trage stroom van
    woede en wanen gemist
     
    op kousenvoeten heeft zij alsnog
    tussen wie terug gekomen is
    en mij een wig gedreven
     
    een leven lang grijpen
    beelden van willekeur mij bij de keel
  • 19
    296

    zonder grens

    1e ronde
    er is geen heldere lijn
    die 't toen en 't nu markeert

    't gewone
    waar vorm tastbaar heerst
    ligt achter mij

    er lijkt beweging in
    de stille straten

    maar in geblindeerde winkelruiten
    zie ik slechts mijn oude zelf
    er is geen binnentreden meer

    geen bel die rinkelt of
    de vertrouwde winkelier die zegt:

    'Wat mag het zijn mevrouw, meneer?'
2019
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    6606

    ontregeling

    1e ronde
    nu ik weer deel van een gewone wereld ben
    met kerstversiering en kerstkaarten en toekomst en visite
     
    de oppas op maandag en donderdag, het bestuur van de stichting,
    met mijn lief aan het ontbijt, het vele ziekenbezoek,
    vakantieplannen
     
    spreken de beelden opnieuw
     
    vulkanische beelden, soms in rust en dan weer
    vuurspuwend
     
    ze stellen knarsende vragen
    spiegelen onzichtbare werelden
     
    daar vind ik Borges en Lispector
    geheimtaal die toch taal is
     
    soms kiert er een zin naar buiten
    onvoorspelbaar
     
    Ik probeer haar te beheersen
    in een herkenbare vorm te persen
     
    Welk ‘ik’?  vragen de beelden
     
    het ‘ik’ dat zich wil verbinden
    als een havik wil ik haar temmen
     
    haar vleugels zijn te breed, haar snavel te scherp
     
2018
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    2817

    dwarsdans

    1e ronde
    wat dwarsligt legt verbanden
    tussen rechts en links
    doorkruist het hoog en laag als eigenzinning
    nieuw verhaal

    laten we dansen lief, een bacchanaal beleven
    in de kelder van de ziel tot dat
    ik van jouw kind beviel

    in stralen van hernieuwde hoop
    een kind in stro en engelen die zingen

    geen woord teveel maar enkel
    hergeboorte
    wederdoop

2016
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    2449

    demarcatie

    1e ronde
    er is geen heldere lijn
    die ’t hier en ’t daar markeert
     
    ’t gewone
    waar vorm
    nog tastbaar heerst
    ligt achter mij
     
    er lijkt beweging in de straten
     
    maar in geblindeerde winkelruiten
    zie ik slechts mijn oude zelf
     
    er is geen binnentreden meer
    geen bel die rinkelt of
    de vertrouwde winkelier die zegt:
     
    “Wat mag het zijn,
    mevrouw, meneer?”

     
     
  • 2
    2445

    dit gedicht is als

    Top 1000
    dit gedicht is als
     
    met helium gevulde vorm
    kleur en vrolijkheid
    dansend door de wolken naar de zon
     
    in mijn kinderhand
    de levenslange schrik
    de holte van het touw
    dat is ontglipt
     
    schoonheid die
    losgelaten
     
    zelf de weg naar boven heeft gevonden
     
     
  • 3
    2454

    meisje

    1e ronde
    ze hurkt in de modder
    met een kliederzoom
     
    wind rimpelt glinstering
     
    ze ziet sterren
    in een diepe poel
     
    blaadjesbootjes
    drijvend op de stroom
     
    alles om haar heen verglijdt
     
    zij speelt
     
    in ongekende kindertijd
     
     
     
  • 4
    2457

    Tegen de Tijd

    1e ronde
    tegen de tijd dat tegenlicht mij fel verschrikt
    vingers hoekig grijpen
    warmte dampt van roze huid
    longen zich vullen en
    mijn stem verschreeuwt in eerste levenslust

    snijd jij de navelstreng
      
    tegen de tijd dat jeugdig zijn oneindig
    zonder zorgen is
    heb jij het mes geslepen  en verborgen
    klaar voor het grote werk
     
    tegen de tijd dat er gezaaid wordt en geoogst
    word ik aan grond en volle klei gebonden
    jij zaait, jij maait en jij bewaakt de grens

    tegen de tijd dat ik verwonderd
    niet meer weet
    wat ik hier doe of wil
    of wat de toekomst brengt
     
    zo die er is hoelang dan wel?
     
    ben jij daar met je zeis
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
  • 5
    2447

    zetel

    Top 1000
    broos en bitter is de schoonheid
    voor wie haar liefheeft wacht
    om elke hoek verlies
     
    wie haar niet verwacht
    treft zij als een bliksem in het hart
     
    en bouwt een gouden zetel
    voor wie daar wil wonen
     
     
     
     
    inspiratiebron: Guiseppe Penone
2015
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    2175

    Aladin

    1e ronde

    nu de geest de fles verlaat

    voorgoed ontwaakt

     

    onbekende grenzen

    overschrijdt en

    alles wat werd

    ingeperkt verwoest

     

    nu spuwt zijn vuur

    en wakkert lust tot leven

    razend als een heidebrand

    in droge tijd

     

    te laat

    te laat om spijt te krijgen

     

    kan ik mijn eigen vuur verdragen

    totdat het wiel weer draait?

     

    als ergens op een zwarte tak

    de lijster zingt en poept

    verschijnt in stekelig oranje

    de lijsterbes

     

    nog één seizoen

    dan is het veld bezaaid

     

     

     

     

  • 2
    2169

    als ik buig voor jouw bestaan

    1e ronde

    als ik buig voor jouw bestaan

    voor wie jij bent geliefde

     

    kind, bloem op mijn pad

    schoonheid in alles wat je doet

    en wie je bent

     

    die ik nooit kennen zal in

    alles want onkenbaar is

    jouw zijn maar toch

     

    ik zie je in het tegenlicht

    ik voel de tederheid die

    jij me hebt gebracht

     

    als ik buig voor jouw bestaan

    dan heb ik lief

     

    dan laat ik los en durf ik

    door te gaan

     

     

     

  • 3
    2162

    dolk

    1e ronde

     

    het heft is mooi gesneden

    gepolijst met eindeloos geduld

    gemaakt in een verleden waar

    wraak in vingers kundig vorm

    kreeg in demonen

     

    het lemmet blank en scherp

    en zonder schuld

     

    tijd verzachtte eerdere gedachten

    in verhitte dromen

     

    het leven en de liefde wonnen veld

     

    nu ligt het in een la

    maar wie het ziet wil even voelen

    en denkt aan 't gutsend lijf

    als het tot daden was gekomen

     

     

     

  • 4
    2165

    doodmoe

    1e ronde

    doodmoe

     

    moegevochten vroeg ik de dood

    wordt het niet eens tijd?

    ik vroeg het vriendelijk

     

    sorry, zei de dood,

    ik werk niet ‘on demand’

     

    gewend mijn zin te krijgen

    vroeg ik het boos en eisend

    mezelf niet meer in de hand

     

    ik wil, zei ik, ik heb het recht

    om nu te gaan, ik zag je gisteren nog staan

    hier om de hoek, ben jij zo wreed dat ik

    moet bidden en moet smeken of je mij

    niet wil vergeten?

     

    ik ben God niet, zei de dood

    bidden helpt niet en je weg ligt open

    je hoeft alleen maar door te lopen

     

    dus liep ik door

    slepend in vertraagde pas

     

    en merkte later dat de weg

     

    vanzelf

    doodlopend was

  • 5
    2170

    giraffenjong

    1e ronde

    na de diepe val

    zoeken hoge poten

    kruislings naar balans

     

    zonder te weten

    waarheen, weet ze al

    dat ze moet staan en

    gaan

     

    gevaar loert

    juist op dit

    moment van kwetsbaarheid

     

    nog een moment van tederheid

    een lik, een duw, het laatste zetje

    aan de rand van lust tot leven

     

    daar staat ze dan en

    volgt waar moeder gaat

    op weg naar vruchtbaar land

     

  • 6
    2157

    het huis

    1e ronde

    het huis

    om in te gaan

    de drempel ende aarzeling

    de warmte, het licht

    de deur achter je rug slaat dicht

    de schoenen uit, de handen wrijvend

    de jas, de tas, de rust,

    het ritme van de klok

     

    het huis

    om uit te gaan

    gewoel en avontuur, het werk, de plicht

    de zon in het gezicht, de frisse wind

    een kind passeert en stept naar school

    mee met de stroom van het verkeer

    je bent op weg, naar wat, naar niets

    zolang je maar beweegt en fietst

     

    het huis veranderde

    toen jij vertrok werd het van anderen

    of viel in puin, de oorlog heeft haar

    grondvesten doen schudden, of was het

    gas, ik weet niet meer,

    was het wel hier?

     

    maar waar ik ben herken ik

    overal die geur van thuis

    de kleuren van de dag

    de schemering die valt

    die plek met jou

    waarin het leven samenbalt

  • 7
    2164

    hoeden in tegenlicht

    Top 1000

    ze dwaalt trager dan de stroom

    van mensen op trottoirs

    in de cadans van de gehaaste uren

     

    als rollend steen in razende rivieren

    deint haar rode hoedje mee

    zoekend naar kompas

    naar wat eens was

    maar niet meer is

     

    dan licht een oud vertrouwd gezicht zijn hoed

     

    herkenning

    een huppelpasje van plezier

    kortstondig eilandje in de rivier

     

    twee oude mensen in het tegenlicht

     

     

     

     

  • 1
    2328

    IK HELD

    1e ronde

    IK HELD

     

    ongezien

    in vuile straten en woestijnen

    vechtend om een bestaan

     

    aan zijn horizon de rijken

    de machtigen der aarde

     

    onder de wapenen geroepen

    wakkert honger zijn strijdlust aan

     

    heldenverhalen laten het vuur branden

    te zijn als de dapperen

     

    ten strijde getrokken

    doodt onschuld

    onschuldigen

     

    IK HELD geworden

    doodt het kind dat was

    met zevenmijls woorden

     

    drilt zijn zoons

    verhoogt hun pijn om

    IK te zijn

     

    IK doodt zijn dochters

    de weekhartigen

    zodat IK niet hun tranen zal zien

    als ze wreedheid in hun schoot

    moeten dragen

     

    IK verschroeit het land van zijn angst

    plant de vlag op het kerkhof van de vijand

    bloemen op het graf van zijn kameraden

     

    IK roept: ‘Vrede zij met Ons’

     

    IK HELD

    zaait nieuwe verhalen van heldendom

    in jonge harten

  • 8
    2174

    je omarmt mij

    1e ronde

    je omarmt mij

    met je ogen

    soms

     

    of in mijn hoofd

    weet ik

    dat jij er bent

     

    in wat de wereld vergt

    ben jij niets dan leegte

    waar ik mijn tent

    in stilte op kan slaan

     

    beginpunt zonder einde

    thuiskomst zonder weg te gaan

     

     

     

     

  • 9
    2167

    nachtschuit

    1e ronde

    zacht stampend gleed

    de nachtschuit door donker water

    even maar een rimpeling

    contouren in de mist

     

    door wind gekromde bomen

    brachten een saluut

     

    nu is ze een herinnering

     

    hoe het geluid vervaagt

    hoe achter haar het water sluit

     

    als ze de nacht in gaat

     

     

     

  • 10
    2161

    ontheemd

    1e ronde

    toen was er niemand meer

    geen hand

    geen woord

    alleen het ruige land

    de wind

    de vogels

     

    onverschillig zongen zij

    een lied dat ik kon horen

     

    niet verstaan

     

    nu moest ik zelf

    mijzelf een vreemde

    verder gaan

     

    voor wat ik vond

     

    ontheemde in de grondeloze leegte

     

    is

    ieder

    woord

    te veel

     

     

     

     

  • 11
    2168

    ontrafelen

    1e ronde

    laten we aan het draadje trekken

    alles ontrafelen

    tot aan de schouder

    naakte waarheid is wat rest

     

    onderzoeken waar het raakt

     

    weten waar het knettert als een gek

    ontlaadt, zonder een naam te geven

    enkel zien en dan herinneren

     

    inzicht als een flits van helderheid

    geweten zonder spijt of schuld

    ontdaan van verantwoordelijkheid

     

    niemand meer antwoord geven

     

    glimlachen

    ademhalen

    buigen

     

    buigen

    dieper dan dit leven

     

     

     

     

     

  • 12
    2158

    onvolmaakt

    1e ronde

    we hebben de gewaden afgelegd

    de rituelen achterwege gelaten

    gebeden stamelend gepreveld

     

    onsamenhangend is het lied gezongen

    is het verhaal ontsprongen aan de droom en

    zijn we op de tast een onbekende weg gegaan

     

    ik zocht je hand en vond

    het onvolmaakte in mijn schoot

     

    nog even

    en het is voldragen

     

     

     

     

     

  • 13
    2166

    op tijd

    1e ronde

    de aanval doorstaan zonder

    gebroken vleugels

    ontstegen aan de wreedheid

    van bestaan, aan tegenstand

    aan harde wand die keert

     

    op tijd

    nog net op tijd

    het scheelde maar een fractie van geluk

     

    de zon, de lucht

    de wind onder mijn vleugels

    de hoge vlucht

     

    van alles wat ik achterlaat

    neem ik herinneringen mee

     

    meegevoerd naar zee

    omarmt het groene wier ze met

    een stroom vergetelheden

     

    een meeuw krijst

    verontwaardigd over zoveel leed

     

    maar alles wat ik weet

    is dat dit leven is geweest

     

    ver onder mij

     

     

  • 14
    2163

    paradijselijk

    1e ronde

    oud geworden

    kregen we opnieuw de kans

    door het paradijs te lopen

    te kijken

    zoals je kijkt met kinderogen

    maar nu met de herinnering

    aan het verstoorde leven

     

    aan het voorgoed verdreven zijn

     

    voorbij naïeve zaligheid

    kon ik je anders zien en jij zag mij

    naakt

    zonder schuld of spijt

     

    je nam me bij de hand

    ik volgde jou

     

    gewoon

     

    een man

    een vrouw

     

  • 15
    2172

    stilte

    1e ronde

    toen de stilte kwam

    ging het venster open en vulden

    geluiden kamers van herinnering

     

    ik voelde

     

    bruid in de zon

    frisse regen op een oude huid

    zachte witte sluiers in de wind

     

    verwachting van het volle leven dat begint

     

    ik zag het verveloze luik

    de roestige scharnieren

    de bergen, zwijgend als weleer

    toen ik ze nog beklom

     

    laat mij

    dit moment nog even

    en ik zal weer weten

    waar de weg omhoog begon

     

    Vence, 30-08-2015

     

     

  • 16
    2159

    terugkeer

    1e ronde

    terugkeer

     

    zijn voet vertrapt de distels

    in het karrenspoor waar

    niemand meer de paarden ment

    en lang verdwenen stemmen

    enkel in zijn hoofd nog klinken

     

    zijn hand klemt strakker

    om het handvat van zijn tas

    en in gestrekte pas wil hij

    voor ’t donker in de

    oude straten zijn

     

    maar nergens geven onbekende

    ogen hem houvast, een groet of

    een bekende stem van toen

    of enkel maar de klanken van

    het uurwerk van de kerk

    ook dat staat stil

     

    om de torens van gebouwen met

    hun afgesloten camerabewaakte deuren

    raast een kille wind

     

    het kind werd man en

    zoekt naar sporen in verdwaalde tijd

     

    zoekt

    en vindt ze niet

  • 17
    2171

    tien voor drie

    1e ronde

    de zon verschoof in de dag

    zoals ze altijd al deed

    maar

    het was zo anders

     

    ik geloof

    dat ik het anders zag

     

    kleuren speelden

    tikkertje op de muur

    kusten het plafond

    en vielen naar benee

     

    mijn ogen dwaalden mee

    luikjes gingen open in mijn hoofd

    mijn handen dirigeerden

    een jazzy melodie

     

    ik weet de tijd nog:

    het was tien voor drie

     

     

     

  • 18
    2160

    vertrekt vandaag niet

    1e ronde

    ze wacht

    in de stationshal van het leven

    op het staaldraadbankje waar

    friet met mayonaise zo

    gemakkelijk doorheen gespoten wordt

     

    waar mensen bellend

    scrollend in snelle passen niet

    langer dan noodzakelijk verblijven

     

    een omroepstem meldt

    een storing op de lijn

     

    aanwijsborden

    veranderen hun bestemming:

    ‘vertrekt vandaag niet’

     

    ze wacht

    niet wetend welke trein te nemen

     

    en in het oog van de orkaan

    daalt stilte

     

    en vaag ’t besef naar huis te gaan

     

     

  • 19
    2173

    voor Matisse

    Top 100

    je knipte verbeelding

    in kleurrijke stroken op behang

    en wees de tekens

    van licht te zijn

    en ver te zien

     

    zo zag ik door jouw ogen

    een andere wereld opengaan

     

    het bed, de stoel, de

    schaduwen in dit bestaan

     

    kregen een aan te raken tederheid

    die mij voordien nog was ontgaan

     

     

     

2014
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    1698

    dolk

    1e ronde

    dolk

     

    het heft is mooi gesneden

    gepolijst met eindeloos geduld

    het lemmet blank en scherp en zonder schuld

    gemaakt in een verleden waar

    wraak in duim en vingers kundig

    vorm kreeg in demonen

     

    tijd verzachtte eerdere gedachten

    in verhitte dromen, het leven

    en de liefde wonnen veld

     

    nu ligt het in een la

    maar wie het ziet wil

    even voelen en denkt aan

    het gutsend lijf

     

    als het tot daden was gekomen

     

  • 2
    1693

    doodmoe

    1e ronde

    doodmoe

     

     

    moe-gevochten vroeg ik de dood

    wordt het niet eens tijd?

     

    ik vroeg het vriendelijk

     

    sorry, zei de dood

    ik werk niet ‘on demand’

     

    gewend mijn zin te krijgen

    vroeg ik het boos en eisend

    mezelf niet meer in de hand

     

    ik wil, zei ik, ik heb het recht

    om nu te gaan, ik zag je gisteren nog staan

    hier om de hoek, ben jij zo wreed dat ik

    moet bidden en smeken of je mij

    niet wil vergeten?

     

    ik ben god niet, zei de dood

    bidden helpt niet en je weg ligt open

    je hoeft alleen maar door te lopen

     

    dus liep ik door

    slepend in vertraagde pas

     

    en merkte later

     

    dat de weg

     

    vanzelf

     

    doodlopend

     

    was

     

     

  • 3
    1696

    dwaalsporen

    1e ronde

    zwervend door opgedroogde modderstromen

     

    zoekt ze naar sporen van onwetenden

    die door golven van geweld zijn weggevaagd

     

    ze dwaalt in haar herinnering

    aan het kind dat is geweest

     

    ze raapt en vindt een enkel ding

    dat houvast geeft aan haar verdwaasde geest

     

     

     

  • 4
    1700

    hel

    1e ronde

    toen

     

    met de beren op de weg

    de tijgers in de kelder

    de panda’s in de bomen kauwend

    aan een stengel zachtjes grommend

    gapende leeuwen ijsberend langs de tralies

    heen en weer in trage gang

    gekooid en onder dwang geplaatst

     

    toen

     

    de hel was losgebroken

    tralies werden doorgezaagd en bomen omgehakt

    en heel het wilde dierenpark snuivend onraad had geroken

     

    toen

     

    stond daar stil het kind met grote ogen

    een lekkend ijsje in de hand

     

     

  • 5
    1694

    het plein

    1e ronde

    het plein

     

     

    gaandeweg

    als we het plein oversteken

    waar de wind waait en

    verzet in het spandoek woorden krijgt

     

    en we steken het plein over

    scanderend hand in hand op weg naar

    weer een tijdperk met een nieuw geloof

     

    we steken over zonder

    te weten waar de geschiedenis ons brengt en

    waar, wanneer het bloed zal vloeien

     

    we steken over als in vredestijd de orgelman

    het wiel blijft draaien tot de avond

     

    als duiven schijten op ’t plaveisel

    alsof de koning er niet werd gekroond

    en de soldaat met zijn geweer

    er niet heeft gestaan

    de rijke koopman er nooit heeft gewoond

     

    we steken over en we gaan………en gaan…..

    alsof niets anders ertoe doet

     

    en iemand legt een bloemengroet

    ter nagedachtenis

     

    waar zijn we dan naartoe gegaan

     

    wat was dan de betekenis

     

     

     

     

  • 6
    1692

    het verhaal begint

    1e ronde

    hout splijt tot in de vezels

    onder het ritme van de bijl

    bezwijken ringen van de tijd

     

    in ferme slagen zwellen spieren op

    en bundelen de kracht

    een laatste slag wordt toegebracht

    ruisend valt de bladerkroon

     

    haardhout wordt in vlam gezet

    en in de bedstee droomt een koortsig kind

    van vuur, van toortsen aan de voet van het kasteel

     

    de verteller schraapt zijn keel

    en

    het verhaal begint.....

  • 7
    1701

    rode loper

    1e ronde

    het fladdert ritmisch door de klossen

    kleurig in het kleed geweven

    maken vrouwen hun patroon

    verhalen door de eeuwen heen

     

    luister kind!

     

    luister naar het

    het weefgetouw

     

    luister

    de cadans gaat over jou

     

    opdat je weet hoe rafelig

    het leven doeken weeft in felle kleuren

    in reeksen op en neer en

     

    afgehecht

     

    voor jou

     

    de rode loper legt

     

     

  • 8
    1695

    stervende stad

    1e ronde

    stervende stad

     

    dichtgetimmerde ramen

    een gat waar wind met blaren speelt

    en ritselend papier

    zwierig rondjes draait

     

    in de straten barst het onkruid los

    in wilde slierten groen dwars door

    het roestige staketsel van wat eens auto was

     

    reiziger versnel je pas!

     

    hier is geen veilig onderkomen meer

    hier wonen slechts demonen met

    hun jammerende melodie fluitend langs de scherven

    van het vensterglas

     

    stop met dromen over hoe het was

    of had kunnen zijn

    verlaat de stad voordat de avond valt

     

    voordat de ratten uit hun holen komen

     

  • 9
    1699

    terugkeer

    1e ronde

    terugkeer

     

    zijn voet vertrapt de distels

    in het karrespoor waar niemand meer de paarden ment

    en lang verdwenen stemmen

    enkel in zijn hoofd nog klinken

     

    zijn hand klemt strakker om het handvat

    van zijn tas en in soldatenpas

    wil hij voor het donker in de oude straten zijn

     

    maar nergens geven onbekende ogen hem houvast

    een groet of een bekende stem van toen

     

    of enkel maar de klanken van het uurwerk van de kerk

    ook dat staat stil en om de torens van gebouwen

    met hun afgesloten videobewaakte deuren

    raast een kille wind

     

    het kind werd man en zoekt naar sporen

    in verdwaalde tijd

    zoekt

    en vindt ze niet

     

     

2013
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    5402

    afgeslagen

    1e ronde

    ze raakte zin en richting kwijt

    toen hij verdwenen was

    het leek voor onbestemder tijd

     

    wat zal ze zoeken

    naar wie

    niet gevonden worden wil?

     

    hij was nochtans geen zwerver

    ergens was hij thuisgekomen

     

    terwijl zij de afslag had genomen

    en verder trok

     

     

  • 2
    2000

    apocalyps

    1e ronde

    getallenreeksen

    rollen als katrollen waarvan

    het touw gebroken is

      

    ik klauw

    naar een betekenis

    voorbij de grenzen

    van wat ik nog beheersen kan

     

    rentepercentages blijven dalen

     

    overlevingsdrift

    drijft een wig in mijn fatsoen

     

    wat valt er nog te halen

     

    weggesleurd wordt elke zekerheid

    die ik mij veilig had gedacht

     

    wat valt er nog te doen

     

    een apocalyptisch visioen

    boort zich

    in mijn virtuele toren

     

     

     

     

  • 3
    1969

    beteugeld

    1e ronde

    één lichaam waren zij

    van onverschrokken vuur

    en zwaard, tot de lust

    tot vechten is geblust

     

    het paard schraapt met de hoeven

    hinnikt, wappert met de staart

     

    de ruiter maakt het tuig los

     

    'voort' roept hij 'voort'

     

    maar bij de poort

    steigert het en wacht tot het

    opnieuw de sporen krijgt

     

     

     

     

     

  • 4
    5203

    bevlogen meeuw

    1e ronde

    bevlogen is de meeuw

    krijsend in de storm met spanwijdte

    150 tegen de hemel

    duikend naar een worm

     

    hij pikt de oester open,

    maakt een wond

    de opengesperde mond

    geeft alles wat er valt te halen

     

    gulzig vermaalt driftige snavelhak

    en prakt

    alles wat taai weerstand biedt

    tot gruizig schelpig zand

     

    aan het strand slurpt zee

    wat rest

     

  • 5
    1178

    de dijken braken

    Top 1000

    de dijken braken

     

    wassend water nam ze mee

    de kinderen de mannen en de vrouwen

    niet meer te houden in een kolk

    van godgeklaagd geweld

    voor altijd weggevaagd

     

    weg was het lichaam van de

    dragers van de genen

    op zoek naar vruchtbaar land

     

    achterblijvers weenden maar

    in hèn lag de kiem van wat

    niet lang daarna tot wasdom kwam

     

    lamsoor bloeit in paarse zwinneblomme

     

    een kleur van zilte rouw draagt

    uitbundigheid en wuift bij vloed

    naar hen die ons zijn voorgegaan

     

     

  • 6
    1177

    doordat de dijken braken

    1e ronde

    doordat de dijken braken

    vond zee haar ruimte

    wervelend om rode daken

    ver voorbij de kust

     

    storm hervond de rust

    stil woven nog wat bomen na

     

    een koe loeide haar

    klacht over een kalf

    dat verdronk

     

    land verschoof

    en zonk naar dieper water

    waar zoveel later jeugd naar

    verborgen schatten dook

     

    oh

     

    vond ik ruimte

    voor mijn vloed

     

    rust

    voor mijn storm

     

     

  • 7
    811

    Eva

    1e ronde

    als Eva loop ik door jouw hof
    'verboden buiten de paden te treden’
    ben ik du moment vergeten 

    in deze heerlijkheid met blote voeten
    geeft gras van vers verlangen
    lichte kitteling van onbedwongen lust 

    verwonderd heb ik je gekust  

  • 8
    5202

    Gaia's gebed

    1e ronde

    als moeder Gaia chaos wordt

    en wervelstormen baart

    die niet zijn in te tomen

     

    als wilde stromen

    raken in de nucleaire kern

     

    als gekerm

    de straten overmant en

    kinderen onbeschermd

    tussen vallend puin

    wezenloos bewegen

     

    laat mij dan

    meer oog dan lichaam zijn

     

    alziend oog dat de gulzige

    grootheid van Gaia

    doorseint aan het alomvattend brein

  • 9
    652

    gebed 1

    1e ronde

    ik raap de scherven van gedachten
    met hun scherpe randen 

    mijn handen hier en daar vereelt
    maar bloedend waar tere huid 
    snel beschadigt en snel herstelt 

    totdat ze werktuig zijn in ‘t Heilig Oog

    ik leg turquoise in de vorm
    van spitse torens
    met hun trotse haan van goud

     
    ik vang de wind in vage tinten
    om dan in bloedrood het contrast
    in alle hevigheid te horen 

    mijn voeten staan in klei
    mijn handen gaan in ritmisch
    ongeduld tot aan de einder 
    elke leegte wordt gevuld


    de nacht kan mij niet storen
    als wat geboren moet
    het leven ziet

  • 10
    875

    gebed 2

    1e ronde

    Is het de zwaarte die mij drukt
    en dwingt tot knielen of gaat
    het knielen vanzelf nu elke
    last niets anders is
    dan zwaartekracht die mij 

    nu nog 

    behoedt voor het voorgoed
    te worden meegevoerd. 

    En dan aldus gevloerd
    en handen die niet anders
    meer hebben te doen
    dan in een samen voelen van
    inéén geworden zijn 

    kust de zon mijn rug als 

    antwoord op een vraag  

    die in mijn ogen klinkt. 

    In dit oude ritueel krijgt vorm
    wat mijn begrip te boven gaat.  

  • 11
    876

    gebed 3

    Top 1000

    als alles wat mij bindt
    en elke last is weggewaaid
    of omgestort of door
    de wormen weggevreten 

    laat mij dan even nog
    bewegen zonder gewicht

    weten hoe een veertje voelt
    dat zonder eigen kracht
    op wind wordt meegevoerd 

    laat mij de wereld zien
    in krijgsgewoel
    de kleuren en
    al wie haar bewoont 

    de arbeiders die haar opnieuw bewerken
    soldaten die de greppels graven


    bloemen in een warme kinderhand 
    voor mamma 

  • 12
    5200

    gebed van een atlaskind

    1e ronde

     

    laat mij niet de aarde dragen

     

    maar aarde zijn

    die ruikt als herfst waar

    zonlicht speelt met zoveel

    kleuren rood en bruin

     

    voorbij het bord ‘privé terrein’

    stuiven door het duin

    de snelweg ontregelen

    met een bel die elke stap

    weet waar de bergwei is

     

    alsjeblieft geen bloemstuk op mijn graf

    liever wilde rozenstruiken

    geurend, met veel doornen

     

  • 13
    5205

    gebed van een illegaal

    Top 1000

    laat mij iemand zijn

     

    laat mij een nummer zijn

    met een ID

    tel mij mee

    met mijn diploma’s uit een

    ver en onbetrouwbaar land

     

    laat mij sturen

    door de uren van de klok

    in volle treinen reizen

    haasten over drukke pleinen

     

    laat kou en regen als een zegen

    op mij neer, maak mij net als u

    tot heer en meester van de aarde

     

    maak mij van waarde

     

  • 14
    1934

    geef me je hand

    1e ronde

    geef mij je hand

    en leid mij door jouw wereld

    waar gebouwd wordt aan vertrouwen

     

    een land waar ik de weg niet weet

    omdat het oude land mij wel het vechten leerde

    maar niet de vrede

     

    vertel mij wat ik zie

    als ik mijn ogen open doe

     

    laat mij zien hoe je een akker

    vruchtbaar bewerkt

    hoe onkruid met zachte

    maar besliste hand wordt ingeperkt

     

    dan breng ik jou mijn ongeloof

    mijn blij-verraste zijn

    mijn niet-te-vatten onbegrensde

    volheid van leven

     

     

  • 15
    657

    geen bereik

    1e ronde

    ik kan mijn nagels krommen
    maak strepen in je vel
    je geeft geen kik, mijn snik
    mijn strelend onvermogen
    vindt leegte in je ogen
    starend in ongeziene verte

     

    ik hijs mijn rimpelvel

    in kous en jarretel

    en zing mijn vroeger lied  

    mijn vuisten slaan je  rug
    ik stampvoet:  kom terug
    ik krijs de ongehoorde noten 

    maar jij gaat niet akkoord
    de snaar springt terug

    in mijn gezicht


    jij zegt geen woord 

    en wat jij zeggen wil
    versta ik niet

  • 16
    804

    gemis

    1e ronde

    voor de vloed
    alles weer recht trekt
    schrijf ik jouw naam
    in krullend nat zand
    en zie jou zoals het was 

    zo moest het blijven 

    ook zonder vloed
    verdroogt het beeld
    wordt rul
    beklijft niet maar
    verwaait in zomergloed 

    hemelse goedheid
    neem mijn tranen mee
    laat ze dansen
    als regen op de zee 

  • 17
    6643

    geslepen

    1e ronde

    toen ze geslepen was

     

    met kille hand en oog

    van gruis ontdaan

     

    toen viel verdriet te pletter op de rots

    en bleef de helderheid en trots van

    dieper weten

    van scherpe niet vergeten woorden

     

    ze raken doel in diepdonker licht

    dat flonkert en weerkaatst en brandt

    in de nerven van zijn hand

     

    hij slaat ze van zich af

    schrijft ze in schuine tekens op de wand

     

    waar heel de stad ze lezen kan

     

     

     

     

  • 18
    810

    glasblazer

    1e ronde

    koelte in verhitte kern
    de vuren bal die vormloos
    door jou bedwongen wordt
    ik bloos 

    sterke longen brengen mij
    van vurig rood-oranje-paars
    naar vorm en zwier
    terwijl jij blaast  

    vorm gevonden

    val ik van zoveel schoonheid
    in kleur en scherven uit elkaar   

  • 19
    4774

    google worm

    Top 1000

    vreet de worm zich naar binnen

    of juist naar buiten?

     

    zonder haast, gestaag, vreten Google,

    cookies en Yahoo zich een weg

    door wie ik was

     

    onontkoombaar groeit de gatenkaas van

    mijn virtuele zijn en werpt haar schaduw

    over een allengs verborgener fysiek bestaan

     

    het ‘ík’ komt los van huid en haar en bloed

     

    los van wie ik werkelijk ontmoet

     

     

     

  • 20
    1420

    heilige moeder

    1e ronde

    heilige moeder gods

    ik kan uw lijdzaamheid

    niet meer verdragen

     

    ik heb mijn vragen op de muur van

    oude witte schoonheid neergekalkt

    in bloedrood

     

    bent u de moederschoot

    die het jong dat kermt

    niet verdedigt en beschermt

     

    ik steek de fik in de kapel

    met haar plastic rode rozen

     

    zodat ze raast en niets dan

    zwart verkoolde balken

    getuigen van mijn vroomste daad

     

  • 21
    1916

    het recht van het slachtoffer

    1e ronde

    je hebt het recht om slachtoffer te zijn

    ik kan er niet omheen, je ogen zijn als spiegels van een

    nooit eindigende pijn

     

    je bent met prikkeldraad vergroeid

     

    het noodlot is een brandmerk in je vel geschroeid

    getuigend van onrecht

    dat je machteloos moest ondergaan

     

    maar ik zie ook de kracht die in een vuur

    van flakkerende haat

    spuugt op de vijand

    de echte of de vermeende

     

    ik zie geschiedenis die zich herhaalt

     

    slachtoffers nu door jouw hand gemaakt

    hebben het volste recht om terug te slaan

     

    kom naast me staan

    zie hoe de wolken zonder recht

    in vrijheid over grenzen gaan

     

    zie hoe de regen hen verlost

    van overvloed aan leed

    hoe ze opgaan in een

    nieuwe atmosfeer

     

    we zullen krijsen als de meeuwen

    en pikken in het vel tot littekens

    ons onherkenbaar sieren

     

     

     

     

     

     

     

     

  • 22
    807

    hier

    1e ronde

    in stille eenzaamheid
    waar tijd verdwijnt   

    en 

    niets de zin bepaalt
    van wat ik doe en laat 

     

    waar

    geluid kwaakt van een kikvors
    dwars door de zindering van warme zomer 

    mijn dromen helder oplichten tegen
    de ononderbroken gedachten
    en landen in mijn ziel 

    waar

    licht in schaduwvorm beweegt
    door wind die bomen raakt en 

     

    roze

     
    bloesem

     
    strooit 

  • 23
    5400

    icoon

    1e ronde

    ze heeft hem heilig verklaard

    in een icoon met gouden randen

    in ossenbloedrood en koningsblauw

    verwoord

     

    ze heeft zijn kinderen gebaard

    hij nam ze in zijn handen

    teder heeft hij ze aangehoord

    en naar de bron gebracht

     

    in de verhalen van hun kinderstemmen,

    gretig als een nieuwe dag, vindt zij de kracht

    verwonderd om zich heen te kijken

     

    ze lacht en knielt

    het is volbracht

     

     

     

     

  • 24
    802

    ik ben (groot)moeder

    1e ronde

    door jou ben ik

    jij bent door mij
    gedragen, gebaard, gezoogd
    toch ben je niet van mij 

    zo vroeg al doorgesneden,
    bij d’ eerste ademtocht
    is wat ons bindt verleden 

    ik zie, ik voel, ik schouw
    je pijn, je vreugde en verdriet
    is ‘t mijn;  jij merkt dat niet 

    jij kijkt voorbij mijn horizon
    waar ik begon ben jij  

  • 25
    647

    ik weet een zwarte stad

    1e ronde

    ik weet een zwarte stad
    waar oorlog is uitgewoed
    waar leven is geweest
    in kale en verlaten straten 

    bloed is als bruine
    korst versmeerd en  
    schurftig grijze muizen
    knabbelen aan resten
    van wat was 

    ergens fluistert wind
    als ik mijn oren spits
    hoor ik orgeltonen

    kan daar nog iemand wonen? 

    scherven glas weerkaatsen
    twinkeling, de vroege zon priemt
    haar stralen in doorweekte aarde
    het lijkt of ergens iets ontkiemt
    nog teer
    maar toch

    en dan een eigenwijze spriet
    meer is het niet
    die wortelt tussen steen en as

    een regendruppel hangt
    aan het verkoold gebint 

    is dit het einde of begint
    de wereld hier opnieuw te  draaien

  • 26
    1970

    illegaal

    1e ronde

     

    dichtbij en onbereikbaar

    zien we hem schichtig in ’t voorbijgaan

    aanraakbaar

    maar zonder papieren

     

    dobberend zwerfvuil 

    op drift zonder anker

    met klapperende zeilen

    naar de verkeerde overkant

     

    netjes scheiden wij

    die uitverkoren zijn

    karton en plastic

     

     

     

  • 27
    803

    knotwilg

    1e ronde

    zij vormt haar afgeknotte  zijn
    naar een uitbundig rimpelig festijn
    van woeste vrolijke fantomen
    waar elfjes en kabouters wonen 

    waar dromen schubbig in krioelen
    waar je de jaren aan kan voelen
    waar je de noten op kan slaan
    voordat de herfst ze doet vergaan 

    waar takken-haren mee bewegen
    die later weer je stoepje vegen
    waar je alles aan vertelt
    zonder dat ze vragen stelt                           

  • 28
    3117

    lichtjes leven zoals zij

    1e ronde

    haar hand veegt het tafelkleed

    dat kraakhelder en gestreken

    wacht op hem

     

    wacht op tijd en aandacht

    voor haar kleine dingen van de dag

     

    in zijn aktetas draagt hij kwesties van gewicht

    het landsbelang, een literair hoogstaand gedicht

    vergaderstukken over politieke zaken

     

    afwezig fronst hij als zij vertelt van

    bakken met bloemen in het straatje

    een hondenpraatje met een oude man

    de melkboer die zijn kratten niet meer

    tillen kan vanwege reuma

     

    morgen blijkt heel het politiek gewicht

    zo vederlicht dat hij gemist kan worden

    met grote horden tegelijk

    wordt hij tot nader order afgedankt

     

    dan moet hij lichtjes

    leren leven zoals zij

     

    met kleine dingen

    aan een wit gesteven tafelkleed

    tevreden zijn

     

     

     

  • 29
    669

    liedjes

    1e ronde

    in de dromerigste dagen van het jaar
    kwamen de liedjes ongevraagd
    mijn venster binnen
    om een koortje te beginnen 
    de ondeugendste pikte in mijn haar:
    toe nou maar, toe nou maar 

    ik begon mijn liefste liedje,
    nam het in mijn hand 
    van varen, varen, over de baren
    het wiegde zo liefelijk en plezant 
    het koortje zong van hum en ach
    ik had een schitterende dag 

    ik stuur het hele koor
    met trippelvoetjes oh zo zoetjes 
    en zet het zachtjes in jouw oor
    zodat jij hoort hoe mooi het was  

  • 30
    1421

    moord om moord

    1e ronde

    voor Hem was het zo duidelijk

    beschreven:  geboren in de stal,

    de jeugd, verraad en dan het grote lijden,

    de Weg die Hem werd toegedacht

     

    maar waar Maria’s voeten gaan

    is geen begin, geen einde aan de pijn

    geen taak die werd volbracht

    dan baren van een kind dat offer werd

     

    en zelf nog verder moeten leven

     

    verscheurdheid zonder schreeuw,

    te heilig, zoet en zacht

     

    waar blijft haar klacht

    het ‘Godverdomme’ geschreeuwd

    over de heuvels van Getsémané

     

    haar zwaard waardoor de macht

    doorboord ter aarde stort

     

    oog om oog

     

    moord om moord

  • 31
    665

    nascor

    1e ronde

    klei wacht in lange natte voren
    op gepaste afstand plant jij
    tegendraadse woorden 

    voorjaarszon neemt tijd
    ongeziene wortels vormen
    sporen van genegenheid 

    in gebarsten stro en slik
    ontspruit een teer verhaal
    een liefdevol gedicht 

    zomer spat uitéén in wuivend koren
    zuchtend kaf verwaait
    en als het kind het hoofdje draait
    wordt het opnieuw geboren  

  • 32
    892

    niets

    1e ronde

    waar niets is 
    als een woestijn


    de uitgestrektheid van het zijn
    zonder einder 

    daar valt het oog op wat verwaait
    al is het nog zo zacht 

    op al die tinten van het licht
    dat richting nacht betoverend
    zijn stralen rond laat dwalen
    en schaduw in contrast het oog
    bevangt

    ik weet 

    die zee van zand bevat
    kristallen van geschiedenis


    verpulverd door geweld van
    elementen, verwaaid,
    vermalen, uitgedroogd,
    verhit en overspoeld
    door alles wat het leven bracht 

    maar zelfs de nacht
    brengt sterren oud als
    duizend manen 

  • 33
    809

    onderstroom

    1e ronde

    onderstroom bepaalt
    de richting van mijn zijn
    terwijl het oppervlak
    onrustig lijkt
    maar dat is schijn 

    mijn voeten raken los
    ze zuigt mij van mijn kust vandaan
    ik moet mij laten gaan 

    duizend natte handen dragen mij
    naar onbekende stranden  

  • 34
    808

    oude minnaars

    1e ronde

    je neemt mijn handen in de jouwe
    en poetst ze schoon

    met opgestroopte mouwen
    bewegend in vertraagde dagen

    het dient geen doel  
    alleen nog even
    samen

    leven 

    de klok tikt zonder een belang
    ik streel je slecht geschoren wang


    geen woorden meer en geen verwijt
    we leven enkel op respijt
    wat er ooit zo zeer toe deed
    is lang verleden  

    maar in je onversaagde blik
    lees ik nog steeds
    sterren van de eeuwigheid                                                        

  • 35
    656

    pril

    1e ronde

    hoe koester ik warmte
    zonder dat hitte mij verzengt


    ben jij het die mij het geloof
    in liefde brengt 

    kan ik ergens aan herkennen
    dat het waar is wat je zegt
    een waarheid, niet weerlegd
    zonder dat ik iets hoef te doen 

    ik doe mijn schoenen uit
    wellicht voel ik grond
    onder mijn voeten
    ontkom ik aan het heilig moeten 

    hoor ik het water van de bron


    tere woorden waarmee het ooit
    en steeds opnieuw begon  

  • 36
    801

    redders

    1e ronde

    vuur lekt in razende seconden
    tot ongekende hittekern
    er klinkt ’t wanhopige gekerm
    van de gewonden 

    er is nog het ge-ren
    van redders die de reddelozen, 
    welhaast tot zwart skelet vergaan
    een deken hebben omgedaan
    zodat ze langzamer kreperen 

    soms is er beter niet geblust
    vuur in haar element te laten
    de razernij niet meer gesust 

    te laten leven wat moet leven
    vergaan wat moet vergaan

    dan is er rust   

  • 37
    653

    stamelend

    1e ronde

    Ik zoek staccato woorden
    die niet begrepen    
    ijlen in de ruimte   

     jij vangt de klank
    geeft stamelend verweer 
    op wat niet geklonken heeft 

    we willen vangen,
    kaatsen, samengaan …..
    muziek, een melodie die blijft    
              
    een heel orkest,
    een dirgent,  een partituur
    zoals het hoort 

    maar dit stamelen bekoort
    meer dan ik zeggen kan

  • 38
    874

    stilte

    1e ronde

    Zonder wind is er
    geen geluid dan enkel kinderstemmen
    die pruttelen en kelen
    een vaag geritsel van
    een dier tussen de bladeren

    van gisteren. 

    Zonder muziek of claxons van
    denderend verkeer
    de piep van telefonische berichten
    of afwas die is gedaan en 
    eist te worden opgeruimd 

    is er vooral een horizon die kleurt
    een ‘lonely wolf’ die zich laat horen. 

    Zonder woorden valt het zwijgen niet meer op
    de stilte is als adem zo vanzelf, in golven in- en-uit
    enkel ’t geluid van harteklop
    adert in mijn keel. 

    Ieder woord is nu teveel.

  • 39
    655

    tederheid

    1e ronde

    ik durf ze haast niet
    toe te laten de woorden
    die met liefdevol geduld
    teerheid raken  

    voor je ’t weet is alles
    weer geknakt
    zonder een spoor
     
    zonder ooit het licht
    opnieuw te kunnen zien 

    een kleine stap teveel,
    een hak die in het zand
    gezet achteloos
    de prille stem versmoort
     
    zodat ze nooit meer
    wordt gehoord 

    het moet een vrije geest zijn
    die zoveel tederheid
    bevatten kan

  • 40
    646

    tegen de tijd

    1e ronde


    tegen de tijd
    dat tegenlicht mij fel verschrikt
    hoekig lange vingers grijpen
    gulzig zuigen verloren zoekt
    warmte dampt van roze huid
    longen  zich vullen en
    stem verschreeuwt in
    eerste levenslust 

    versnijd jij de navelstreng  

    tegen de tijd
    dat ik bewust ben
    dat de tijd verglijdt
    het scheermes diep verborgen is
    in jeugdige oneindigheid
    weet ik haar in jouw handen
    opnieuw geslepen
    klaar voor het grote werk 

    jij wacht je kans 

    tegen de tijd
    dat er gezaaid wordt en geoogst
    word ik aan grond en volle klei gebonden
    heb ik gezocht en steeds opnieuw gevonden
    krijgsheer en held, de maaier van mijn veld
    beheerder van de volle schuren 

    jij bewaakt de grens 

    tegen de tijd dat mijn verzet
    in strijd ten onder gaat
    ik niet meer weet
    wat ik hier doe of wil
    en wat de toekomst brengt
    zo die er is, hoelang dan wel? 

    ben jij daar met je zeis

  • 41
    800

    uit het lood

    1e ronde

    natte witte vlagen
    verhinderen het zicht
    op hoe ik ben gezwicht
    voor jouw verlangend vragen 
    naar de bekende weg


    naar Rome, Ithaka,
    of hoe het allemaal mocht heten
    liever wil ik ze vergeten 

    roest schilfert van de verlaten schepen
    die nu niets meer verslepen
    dan lusteloze dagen 

    met mijn laatste beetje moed
    ram ik de ratten dood

    beweeg ik uit het lood en
    knal de walkant tegemoet 

    liever kort te leven
    liever heldhaftig sterven 
    dan  langzaam  rottend  te  bederven      

  • 42
    805

    uit mezelf

    1e ronde

    ik zie van grote hoogte
    hoe mijn adem zuigt als
    rook die in een schoorsteen
    ruimte zoekt en lucht
    zodat het vuur kan branden 

    groene gedaantes spreken
    onverstaanbaar, de radio
    lijkt vreemd genoeg nog aan
    ik hoor een jongenskoor 

    mijn ziel hangt naar vrijheid
    en kromt de rug
    om vleugels uit te slaan
    vrij van het aards geneuzel  

    ik treuzel net te lang en
    willoos word ik terug gezogen 

    om weer mijn aardse gang te gaan  

  • 43
    654

    veilig

    1e ronde

    dit is wel heel bijzonder, zegt de expert,
    zijn bril op ’t puntje van zijn neus
    zo gaaf, zo onbeschadigd
    hoe komt het in uw eigendom mevrouw? 

    en kijk, de kleuren door de eeuwen
    heen zo fris als zijn ze gisteren van het
    palet er op gezet, geen kras
    het is nog helemaal zoals het was 

    de waarde is,  dat schat ik zo,
    wel twintigduizend euro 

    het is volmaakt 

    in haar goed beveiligd huis
    heeft zij het sindsdien in de kluis gezet
    en nooit meer aangeraakt

  • 44
    666

    verweven

    1e ronde

    verweven zijn
    is eigenheid verliezen
    gesponnen

    in tapijt verknoopt 

    zacht verend loopt de tijd
    over polige patronen 

    versleten plekken
    maken kleur en franje
    fraaier want doorleefd 

    terwijl de wever verder weeft 

  • 45
    3991

    vijand

    1e ronde

    ik haat je in mijn diepste dagen

    alle helse energie in mijn gebalde vuisten

    richt zich op jou

    die ik heer en meester waan

    van mijn ongelukkig zijn

     

    in jouw gluiperige blik vind ik

    bevestiging van het venijn

    nog voor jij dwars ligt weet

    ik zeker

    wat je valse plannen zijn

     

    jij

    spiegel van mijn nietig wezen

    het meest heb ik nog te vrezen

    van wie jij bent

    in mij

  • 46
    806

    voorbij de poort

    1e ronde

    ik doofde het vuur
    sloot het huis af en
    ging voorbij de poort 

    zon op het open veld
    kuste mijn droge wangen
    mijn verlangen liet ik thuis 

    ik vond een kinderschoentje
    op het mos, wachtte er
    mijn dagen, aaide
    de schuwe kat die
    om melk kwam vragen 

    ik vlocht een mand
    van wilgentenen, raapte fruit
    luisterde naar de wind
    die herinneringen aan kwam dragen 

    is het alweer zo lang geleên?

    daar aan de rand van mijn bestaan
    vlak voor het grote overgaan
    ben jij een liedje zonder woorden


    vaag herken ik de akkoorden
    en neurie met je mee 

  • 47
    659

    weg

    1e ronde

    kon ik de ongewassen ramen
    achterlaten, het alledaags bestaan
    de kinderen, hun zoete aanhankelijkheid
    verlaten

    tijd verloren laten gaan 

    de bedden tot een nest laten vervuilen
    de afwas in stinkende stapels kletterend
    vermalen en dagen, dagen stomweg huilen 

    kon ik voorgoed op reis
    dansen op de vulkaan
    en daar de zon zien ondergaan 

    de minstreel minnen voor een nacht
    de pracht van vrouwen in gewaden zien
    met opgeheven hoofd zo vorstelijk
    hun lotsbestemming dragend 

    kon ik mijn voeten laten gaan

    verdwalen

    en

    niet

    meer

    bestaan  

  • 48
    667

    welkom!

    Top 1000

    ik had je al zo lang
    verwacht
    gedroomd hoe ik  

    in lome levenslust
    die ieder voorjaar barst in
    wilde groene haren en 

    takken vormt
    waarin het nest gebouwd 

    aan jou en 
    je natte verse jongen
    met onbeholpen vleugelslag


    vanuit mijn  kruin 
    beschut de ruimte geef

  • 49
    668

    wit kindje

    1e ronde

    stil wit kindje
    als een veertje
    dwarrelend,
    doorschijnend
    kwam je neer 

    wind nam je mee
    opnieuw,
    tot grote hoogte
    waar je met gesloten
    kinderogen

    tegen de zon je vleugels
    spreidt, schaduw
    en koelte geeft

    aan te warme
    verwachting 

    je was hier te kort
    voor een gemis


    te echt in mijn
    verheugen op je komst


    contrast

    van

    wat

    leven

    is 
      

  • 50
    3255

    zichtbaar

    1e ronde

    je zag mij

    ik liep over het water

     

    je zag

    hoe geloof tot visioen werd

     

    mijn waarheid

    die dwars door alles heen kleur gaf

    aan wat niet te verdragen was

     

    zo kwam ik aan de overkant