Biografie van gvanheijst

Beste. Eerder uitte wij - het Ministerie van Ontkleuring - 
ons streven om een complete staat van transparantie te creëren. 

Met volgend schrijven, roepen wij iedere ziel op 
tot kleurcoderen. 

Bijgaand met dit schrijven vindt u uw persoonlijke inkleurcode. Inloggen 
met uw digi-d is niet nodig (de microfoon van uw telefoon herkent uw kleurgeluid). 

Ons verzoek om na lezen - ingekleurd en wel - met gescherpte penselen 
de wijk in te bewegen. Beantwoord daar schutkleuren 
met bijgeleverde stalen. 
(Gebruik desnoods de achterkant) 

Bewaak zelfs in uw slaap uw stalen. Deze zijn zorgvuldig gekozen 
na onderzoek van ons onafhankelijk orgaan. Gelet op 
   ontbijtvoorkeur 
      slaapcyclus 
         schoenmaat. 
In willekeurige aantallen. 

Wij adviseren u niet van staal te ruilen met uw partner of andere naasten.
Niemand wordt immers zo kleurloos als uzelf. 

Herken ook kleurfraudeurs. 
Zie onderstaand praktijkvoorbeeld: 
‘Ga samen langs de tijdlijn van verschijningsdata van spelcomputers liggen. 
Zucht onverschillig: wij hadden geen kleur nodig, zo focus je meer op de lijnen.’ 

Gezien de kosten van kleurwaaiers om dit onderzoek te bekostigen 
ontvangt u over twee weken nieuwe inkleurcodes met een betaallink. 

Let wel: U dient uw inkleurcodes opnieuw in te stellen, het pigment 
kent een snelle werking. Hopende u hiermee voldoende 
geïnformeerd te hebben. 

Wij rekenen op uw kleur. 

Hoogachtend en met neutrale groet, 
het Ministerie van Ontkleuring. 

Blad trilt anders als het buigt over stervelingen. 
Het klinkt door in mandarijnschillen, binnenzakken van winterjassen `
en van gedeelde rekeningen aangeschafte wandelschoenen. 

Twijfel absoluut niet aan het absorptiecoëfficiënt van hout, 
wat aanzienlijk hoger ligt dan huissteen. 

Hoelang moet een mens toch schreeuwen om
met de longen op de tong:  ‘dit is 
waarom het alles - één en hetzelfde is.’ 

Wij zijn stof tot stof of iets 
wat in dezelfde richting dwarrelt. 

Totdat een huid. 
Totdat het spijt me hetzelfde splijten wordt. 

Sterker dan stilstaand water 
wat in twee mensen zwijgen etst. 

Ik maak een kom met al mijn vingers. Je vult het 
met het warm van al je handen. 

We pellen onszelf naar elkaar toe 
tot we in onze schillen woelen. 

Eerste nieuwe bericht: 
Daar zul je de wetenschap hebben. 

Het boren naar de kern is gestaakt. Bijgevolg zijn alle 
humanitaire studies opgeheven. Want geklaag 
over lege collegezalen. 
 
Meld elke vorm van overlast bij de opzichter. 

Tweede nieuwe bericht: 
Wetenschappers schatten de kansen sober in. 

De hoeveelheid Zijn is ongelijk aan vele malen 
de waarde van voorgaande jaren. Welke 
is te vinden in het donkerrode bijschrift. 

De wanhoop nabij klim ik op een nabijgelegen prullenbak. 
Schreeuw daar de lucht dicht boven een verwarde menigte. 

Begin altijd linksboven met pellen. Pluk eens voorzichtig 
aan een mensenwezen. Na losmaken valt het harder 
want de minst ontwikkelde kant zit vaak beneden. 

Reduceer tot een vlies, naakt lavend aan de pit in haar midden. 

Geen gehoor. We hebben niet geleerd van de droogtes. 
Slaan daarom water op in onze voetzoelen om zo 
minder langs onze wangen te praten. 

Update: 
Alternatieve geneesheren adviseren spiegeloplegging. 

Het blijkt een eenvoudige methode. Bind zand om een onbekende. 
Verhit dit en ontdek evenredige 
hoeveelheden synapsen boven en onder hen bodem. 

Eenmaal vloeibaar is ieders middelpunt een zijaanzicht geworden. 
Klotsend zijn onze armen. We vullen kruiken bij elkaar, 
water loopt weer via de voetzool terug naar onze wangen. 

stoeptegelbetreders fluisteren wat zoekt u zo
bijzonder vroeg tussen aangelijnde uiteindjes
van bruine hondenneuzen ik 

verzamel slagen van koperen klokken 
zeven tel ik er in de(ze) regel 
hun romp om het vlees diagonaal evenwijdig 

aan elkaar geknoopte dagen gelijk wij begrijpen
wat u beweegt maar waar is dan toch
het hondje gebleven kijk 

stokken bogen schreefloos staarten los in mijn hoofd 
blijf je er kommaloos mee binnen dan vetten ze
randen in hersenpan en 

dat lijkt me meer dan reden genoeg 
om op de tegels in ochtendgloed 
wat wrikt in ‘t mijne aan te lijnen 

wij in flauwe films waterneuzend 
na stappen terug trekken langs 
chronisch twijfelende plassen zout

humor is belangrijk we glimmen
zo meten lijntjes minder lang in
vlees afgetrokken lachen 

deel wat angstigs jij eerst vertel 
dat je later je eigen standbeeld mist 
door je postume pleinvrees

langs randen van uilenvluchten staar ik 
krassend de lichten uit de nacht 
ik knik 

in je stem klotst water
onder in wallen lig ik wakend lakens over mijn takken 
tillen onder pas geverfde dakramen  

voor ik in slaap val mag ik andersom draaien 
zonder dat jij kapend dekens grist
praat morgen weer vlot het is zonde 

om te overdrijven ook wij grijpen mis
onze kussen als spanen 
we scheppen verder water weet 

ik mis je nu al wijzend naar netten 
waar achter vissen zwemmen 
in natte meters 
rijendik 

n.o.t.k. af te halen glazen potjes ze meten één op één 
op één meter strekkend glas en 
deksels verstoppen vrijwel alles van stof 
schilfers haren natte weekte van badnagels 

zilveren ring schoen en gekreukte cadeaupapieren 
gescheurde verbrande ruwe eindes in eenzijdige liefdesbrieven 
opgeraapt in buitenkamers strompelt het onze 
verversend 
stukjes van mensen 

soms spannen randjes  
nagels 
vingers 
handen 
armen 
nekken 
hoofden 

te hard om mijzelf zal het plots 
de warmte of een leeftijd zijn 
kijk het begint al spontaan 
los te laten stuk voor stuk 

dwarrelt 
binnen zo in de buitenkant 
raap me op en stop ze bij de randjes en stukjes
mensen mengen in glazen potjes
verstoppen zich n.o.t.k. tot 
mengeling die zo eerder
mensen worden