Biografie van Steven Graauwmans

Graauwmans woont en leeft in Brussel. Hij schreef onder andere de bundels ‘Reservisten van maandag’ en ‘Wachten op de bijen’. ln het najaar van 2023 verschijnt het boek ‘11’.
2021
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    2994

    Brillantine & Eau de Cologne    

    Top 100
    Het is zomer en de zon schijnt
    meer dan anders, er vallen doden.
     
    Iedereen schreeuwt om alle goden alle goud,
    daarna volgt het applaus.
     
    Regent het dan nooit, vraag ik aan de zonnebaders.
    Ze horen me niet, ze gebaren.
     
    De dag erna wordt de weerman vermoord,
    de kranten vertellen maar wat.
     
    Het is een schilderij met een brandend huis, in een bos.
    Het vuur kan je nadien moeilijk omschrijven.   
     
    Je weent om wie bleef, om je verbeten nachten,
    je ruikt de vacht van het beest in de kooi.
     
    Je schrikt niet meer op, ze zijn overal.
    ‘Niet bewegen!’
     
    Wanneer de sirenes verdwijnen, word je wakker,
    voor het raam projecteert een drone je dromen.
2020
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    3013

    Those lucky boys            

    Top 100
    1
    Een kennis begon te drinken.
    Hij bouwde een spiegelpaleis
    waarin niemand hem hoorde.
    Laatst zagen we hem weer.
    Op zijn T-shirt stond Speak easy,
    daarna huilde hij. C'est la vie,
    maar niemand weet wat dat wil zeggen –
    een compromis met de tijger in je benen.
    De deuren staan wagenwijd open. Iedereen loopt
    af en aan. Wij ontsnappen
    langs het achterpoortje.
     
    2
    Ik at havermout als ontbijt.
    Mijn meisjes aten hetzelfde
    met fruit, honing voor de smaak.
    Het kleine leert schrijven
    het andere leert zwijgen.
    Ik zeg iedereen dat het goed gaat, met ontbijten en zo.
    Mij vertelt men hetzelfde met een vreemde intonatie,
    het accent op dagen.
    Het klinkklare heden voor iedereen -
    voor wat nog hap en tastbaar is.
    Ik raad hoeveel een brood kost.
  • 2
    3005

    Van de val

    Top 100
    1
    Hoe lang ze nog
    hoe ze zo ziek zal zijn.
    Dat ze wel weer beter wordt,
    zeg ik –
    ze knoopt hysterisch haar veters,
    ze staat op wanneer iedereen slaapt
    om de ravage voor zich te houden,
    de deugd van de zekerheid
    dat alles opnieuw,
    dat uit de as van de opstand
    de lach houdt.

    2
    Ze ziet zichzelf wanneer ik zwaarden slik,
    ik zie me net te laat. Ze zal alles herhalen, de kou,
    het glas en de nacht uit een oud gedicht.
    In haar hart ademt de beer, ze kent van de val het zweven.
    Ze kleedt zich om: lange schoenen, een groene broek,
    diploma van meesterbakker. Het beest en het meisje
    wachten samen, ik zie het touw.
    Nu zal ze alles goed doen, dat ze niet bang moet zijn.
    Het beest zal de zweep ontwijken, mijn meisje
    zal weer opstaan en hopen
    dat de zon echt is.
2017
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    2434

    Mater et magistra    

    Top 100
    Eigenhandig en eindelijk
    zo scheuren wij streng
     
    zo struikelen wij
    uit onze moeder.
     
    Wij komen van de rand
    wij zijn van de blokken
     
    de straat is onze meester
    de steen onze rede.
     
    Onze vaders geselen ons met leer
    ze zeggen dat wij mannen zijn
     
    geen jongens, ze ruilen
    vrienden voor honden.
     
    Onze moeder meet het water in de kou.
    We zien haar na
     
    hoe ze elke dag
    na dag kiest.
2016
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    893

    Vergeven    

    Top 100
    Hoe we de schade kunnen beperken vraagt ze
     
    hoe verdampte wolken smaken
    hoe dieren tussen sterren klimmen
     
    wij schrijven beter
    om alles zo te laten zo het was
     
    we verdelgen geesten en goeroes
    verwensen deze gekoelde grond
     
    we kopiëren ons aan de oude beesten
    zwelgen eindelijk in het eerste water weer
     
    we weten niet hoe morgen valt
    in het duister van een klaarlichte dag.
     
    Lijmranden om bij te knielen.  
2015
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    3929

    Bij Castalia

    Top 100

    Mijn job is jouw muze zijn, zegt ze.

    Daarnaast leeft ze van een werkloosheidsuitkering.

     

    We praten ook over het weer om de tijd te vullen.

    Voor de rest lijkt niemand geïnteresseerd.

     

    Ze keert het huis, ze stopt kieren

    langs ramen en deuren met ongelezen kranten.

     

    We zien uit op de Engelse tuin

    de edelherten grazen loom tussen de wolven.

     

    Ze schenkt kruidenthee

    ze schrapt gebeden.

  • 2
    7067

    Hoorzaam

    Top 100

    Zonder geluid hoor je het

    hoe de kraan lekt, de kinderen op straat

    hoe nylondraden door de lucht spannen

    hoe de ruis op herinneringen zich afzet

    op dagdagelijksheid.

     

    Je hoort hoe een grasmaaier aanslaat op zondag

    hoe de vrouw de man de huid vol scheldt.

    Je hoort het zand tussen je tenen

    het getsjirp van lage zwaluwen.

    Je hoort hoe de gong slaat

    na het verloren gevecht

     

    hoe de vuist geheven

    tegen een wereld in slow motion.

    Wij verhoren het lawaai van elke dag:

    hoe in onze borst een boom barst

    hoe we de splinters tellen.

2014
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    7169

    Nocturne

    Top 100

    Het is niet zoals in de reclame

    op parelwitte stranden met palmbomen

    en blote jongens en meisjes in bikini.

     

    Het is niet zoals in dagdromen

    met korting op hagel en Hegel

    zoals een stuk zeep dat geluk heet.

     

    Het is niet zoals op de scène met tomaten

    en dure gewaden in de coulissen

    wanneer het applaus in je hoofd dramt.

     

    Het is niet zoals in de speeltuin

    wanneer je in plassen springt om het gespetter

    om je natte broek.

     

    Het is wanneer je struikelt met je vlindernet

    je ’s avonds toch

    de vleugels stilzet

     

    op naalden.