Biografie van Margriet Westervaarder

haar walging weggestopt
in dikke kragen
ze heeft het harnaskoud

wondkoorts die in de wanden zat
heeft ze bedekt met gips, beplakt
met luchtdicht behang en
posters over zon en ver

als handen willen helpen
bewaakt argwaan de afstand

ze bijt voedsel uit haar eigen arm
krast dagen, leeft

kijk mij met vijgenblad roep ik
ze zien mijn prijzenkast en nomineren mij
sinds onze slager eerbiedwaardig is gepensioneerd
eten wij hem hij smaakt nog beter
duurzame jus heeft hij verdiend
en een rollade van ons moeders arm
kadaververs dient ze hem op
compote er bij gerijpt in eiken kelders
en rozengeur vermengd met nostalgie

onze soepele vlaggenstokken
de wimpels en de afslagduinen
mevrouwen tot hun navel ingescheurd
en mannen wachtend op promotie
wat kwispelt zijn de honden
wie gromt moet in het buitenhok

zorg dat je ook in bed
kaplaarzen aan
het water loopt de lakens in
zwaai de krooslopers toe knik naar de stuurlui
en trek je wollen zwempak aan
altijd behoud van vloeibaarheid
gezwachteld jodium heeft afgedaan

zondags bezoeken wij het graf
en leggen oleanders neer

het kleedt zich in een regenjas
koopt appels, mandarijnen
schudt handen, lacht

het deelt zijn witbrood
met de dieren in de sloot
het houdt van violieren, boerenkruid

als het kucht
zegt het sorry
als het huilt

nee, het huilt niet

het brengt haar naar bed
stopt haar in
neuriet iets zoets

als adem de kamer vult
en niets meer waakzaam is
gaat het naar de verborgen plek

pakt daar wat al zo lang
te wachten ligt
het klein en vinnig mes

het overweegt de tijd
nu of later