Biografie van Huibert van der Meer

​Freelance fotograaf en tekstschrijver. ​Geboren te Den Haag op 18 mei 1964. Opgegroeid in de Transvaalwijk, toen al een smeltkroes van vele verschillende culturen. Het was een inspirerend decor.Vanaf 1987 tot halverwege 2016 was ik woonachtig in de provincie Noord Brabant. En wel in het plaatsje Brouwhuis, dat eind jaren 60 werd geannexeerd door de textielstad Helmond. Een Hagenees in Brabant dus. Ik kon het goed met de Brabanders vinden. Mijn kinderen zijn Brabants. Wat ik miste was de zee. Ik ben nu eenmaal een zeekind. Wie immers aan zee is opgegroeid zal, eenmaal van de kust vandaan, altijd die melancholieke heimwee naar de golven en de branding voelen.Inmiddels ben ik aan een voorzichtige terugkeer begonnen. Ik ben thans woonachtig in Rotterdam. Deze stad is uitzonderlijk leuk en is een inspiratiebron op zich. De branding is al bijna weer te horen.Ik ben niet links, ik ben niet rechts, ik ben mezelf. Ik volg per definitie geen (geestelijk) leiders en hang geen enkele filosofie of religie aan. Ik probeer niemand te veroordelen, laat eenieder in zijn of haar waarde. Ik gun iedereen zijn of haar vrijheid in denken, handelen, geloven en doen. En ik hoop dat anderen mij dan ook hetzelfde gunnen.Mijn gedichten zijn gebundeld en verkrijgbaar (check op het net), werk van mijn hand werd opgenomen in diverse bloemlezingen.Ik heb een blog. Het streven is hier dagelijks iets te plaatsen.
2016
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    6639

    Kleine kutsoldaatjes

    Top 1000
    met draaiende opwindsleutels in hun
    rug marcheren speelgoedsoldaatjes
    gestaag richting de vlizotrap op zolder
    en het luik klapt neerwaarts, ze gaan
     
    hun tanden zetten in zijn zusje, hun
    geweertjes richten op zijn ouders, alle
    ramen en deuren verzegelen, terwijl
    hij balanceert op een elastieken koord
     
    hij was graag met hen op vakantie gegaan
    naar een camping aan de Spaanse kust
    maar nu koorddanst hij het raam uit, naar
    de huizen aan de overkant, niet kijkend
     
    naar omlaag, want ook daar krioelt het
    van die kleine kutsoldaatjes
2015
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    1672

    Alzheimer

    Top 1000

    ze staart naar een punt

    ver weg hier vandaan

    stottert woorden in een taal

    die geen mens kan verstaan

     

    ze ziet het licht gefilterd

    vallen door het getinte glas

    in lood, het kleurt de man

    op de kansel in geel en in rood

     

    dan zit ze plots op haar bed

    hoort de stem van haar zusje

    en haar moeder komt bij haar

    die geeft haar een kusje

     

    ik neem haar mee aan haar hand

    naar een plek aan het water

    ga de toekomst voorspellen

    zeg hoe mooi ze wordt later

  • 2
    1678

    Bericht uit het dolhuis

    Top 1000

    I

    van de fitness coach

    moesten wij gekken

    opeens elke ochtend

    gaan buigen en strekken

     

    en de man met de spuit

    gaf ons plotseling fruit

    in plaats van een injectie

    (besluit van de directie)

     

    en de crea therapeute

    liet ons op zondag kleien

    dus ik dacht: da's leuk

    dan klei ik geopende dijen

     

    voor straf werd ik naar

    de schaamafdeling verplaatst

     

    II

    erg lang door het raam

    de buitenwereld bekijken

    is er meestal niet bij

     

    de witjas zegt dan altijd

    dat we ons beter veel meer

    naar binnen kunnen keren

     

    en zo wordt het een afdeling

    vol binnenstebuiten gekeerde

    malloten die alleen zichzelf

    nog maar kunnen tegenkomen

     

    nog een geluk dat hier binnen

    de dagen datumloos verstrijken

    herfst en lente tegelijk beginnen

     

    dit is: in onze perceptie van tijd

     

    III

    men zegt dat er een klokje

    van de onvoltooide tijd

    tikt onder haar rokje

     

    maar ik ben niet gek

    weet heus wel dat als

    tijd onvoltooid is, in

    een toestand verkeert

    van onafgemaakt zijn

    getik nooit weerklinkt

     

    IV

    we krijgen twee pillen

    om 's nachts in te slapen

    om angst af te schillen

    en dromen te schrapen

     

    van bladderende muren

    of van de beslagen ruiten

    die onverdraaglijke uren

    van ons uit willen sluiten

     

    maar de pillen, we spoelen

    ze meestal weg door de wc

     

    V

    soms is er gebak

    da's dan meestal op zondag

    soms na de preek

    van een dienaar van God

     

    maar als wij hem vragen

    ons God te beschrijven

    dan komt hij niet verder

    dan sterren en maan

     

    alsof God de nacht is

    - hoe simpel gedacht

     

    VI

    bezoek komt hier zelden

    wie wil ons zien lijden

    zien dwalen en dolen

    in dit schier oneindige huis

     

    tragikomische helden

    die je beter kunt mijden

    we zijn de staatsmongolen

    we zijn echt niet goed pluis

     

    hiep hiep hoera

    voor de panpizza

     

    VII

    we vervelen ons dood

    maar dat is de bedoeling

     

    dan komt er een auto

    bijna zo lang als een straat

     

    met een kist en twee reigers

    in kostuums van de dood

     

    en als de auto weer wegrijdt

    dan zwaaien we even

     

    heel even maar, heel even

    want de gekte gaat door

  • 3
    1682

    Jeugdherinnering

    Top 1000

    er was een kier waar ik als kind

    onopgemerkt doorheen kon kijken

    uren staarde ik naar de ruwhouten

    personages die op zolder dansten

     

    zo was ik erbij, die dag, onzichtbaar

    er getuige van hoe de een zich aan

    de ander begon vast te spijkeren

    elkaar doormidden begon te zagen

     

    je kunt dan twee dingen doen:

    ingrijpen, het trachten te verijdelen

     

    of er stilletjes naar blijven kijken

    en het jaren later neerschrijven

2014
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    8520

    Dromen van vissen

    Top 1000

    ik herinner mij nog dat ik even dacht

    dat ik vooral niet na moest denken

    en in de wirwar van speekseldraden

    naar een deur op zoek moest gaan

     

    ik wist, dat er toch iemand moest zijn

    die 'real time' naar deze beelden keek

    zo'n kerel die voor waakhond speelt

    en in weekends bijvoorbeeld gaat vissen

     

    want of je nu naar een dobber staart

    of naar een drenkeling op een scherm

    de wijze van verdwijnen is identiek

     

    opeens was ik weg, flikkerde het beeld

    en hapte een vis mijn stembanden stuk

     

    - onnodig,  wat moest ik nog zeggen?

  • 2
    8527

    Geloven

    Top 100

    het is net, zegt ze, alsof de lucht

    begint te trillen op de momenten

    dat alleen ik naar de takken kijk

     

    het gebladerte dat loslaat en valt

    alsof mijn blik het aanwakkert

    een soort sterfte teweegbrengt

     

    wil je, vraagt ze, morgen samen

    met mij naar de bomen kijken?

     

    ik twijfel,  laat haar eigenlijk liever

    geloven dat ze de herfst aanstuurt