Biografie van August Tholen
August Tholen debuteerde met poëzie in Maatstaf. Van huis uit beeldend kunstenaar publiceert hij gedichten in diverse literaire tijdschrijften, schrijft daarnaast blogs, romans, kinderboeken en werk voor young adults. In 2022 won hij de derde prijs van de Gedichtenwedstrijd met het gedicht De dag dat er niets gebeurde.
2021
- Nr.TitelTekst
- 13145
Boshuis
Top 1000Je zal maar in een fraai stil boshuis wonen met gras voor
en gras achter en een kippenren ernaast en dan op een dag
op dat gras in de voortuin twee giraffenlijken vinden de
halzen ineengestrengeld hun acht steltachtige poten in het
bloembed hun lijken nog lauwwarm en geen druppel bloed
te bekennen je zou wanhopig een wanhopig gat gaan graven
zonder pauzes en een van de lijken daarin sleuren het gat
zou te klein blijken je laat het maar zo en stort zand van
elders over de opstekende flank de lange achterpoten dan
het tweede lijk nog zwetend sta je daar in het middaglicht
hoe ze hier komen dat vraag je je al niet meer af die giraffen
die zijn op hun jaarlijkse trek naar het noorden door een
vrachtauto aangereden en daarna dood in jouw tuin gestort
al trekken giraffen niet en zeker niet naar het noorden waar
vrachtauto’s rijden de tweede nog ja men kan de hele tuin
toch niet vol giraf storten? verbranden dan ja dat moet het
worden het lijk wordt overgoten met liters benzine de wit-
hete brand erin een afschuwelijke lucht men vlucht het huis
in en ziet vanachter het raam hoe de enorme buikholte open
klapt hoe het vuur zich vastgrijpt en uitbreidt en zich in het
binnenste van een poot nestelt deze knispert en krult dan
wordt de poot uitgevouwen in de richting van het huis slaat
door een raam het gordijn vat vlam daar slaat een tweede
poot door het raam er is geen houden aan het hele huis gaat
in vlammen op!
Nee ik ben blij dat ik niet in een stil boshuis woon met gras
voor en gras achter. - 23142
De dag dat er niets gebeurde
Top 100Ik weet nog precies waar ik was,
die dag dat er niets gebeurde.
De dag toen er niets doorbrak, uitbrak,
ontstak of buiten zijn oevers trad.
Niets dat scheurde, spleet, vrijkwam,
losschoot of zich in iets anders boorde.
Er was de brief die niet arriveerde,
de intentie die niet werd uitgesproken,
de angst die niemand bekroop,
de schreeuw die nooit de keel verliet,
de razende windhoos die alles op zijn
pad ongemoeid liet, het scheepswrak
in de Zuidzee dat onontdekt bleef, het
hoofd dat op de hals bleef, de soldaat
die van een koude oorlog thuiskwam,
de brand die het bos tot aan de grond
toe spaarde.
Ik droeg die grijze broek (of was het
die geruite?) en zat de hele dag aan de
buis gekluisterd waar steeds hetzelfde
fragment herhaald werd van de minister
president die op klaarlichte dag en voor
het oog van de camera's zei dat hij zich
niet kon herinneren iets over iets gezegd
te hebben.
Daarna kwam er een historicus die
sprak van 'een historische dag als alle
andere' en een orkest dat een met
kussens gedempte symfonie speelde.
Niet veel later belde mijn moeder.
Heb je het ook gezien, vroeg ze.
Ik kon naar waarheid antwoorden
dat mij niets, maar dan ook
helemaal niets was ontgaan. - 33144
Een plek om te wonen
1e rondeDertig kinderen had ik wel willen hebben,
en daarna feestelijk doodgaan temidden
van hun gekwetter en getjielp, met twee
maal dertig oogjes op mij gericht.
En mijn vrouw, moegesponnen spin,
ze geeft daar juist de allerkleinste de
allerlaatste borstvoeding, strijkt mij
door mijn dunne haar en zegt:
'Zullen we nog een laatste schat?'
Over alle dertig windstreken zouden
ze zich verspreid hebben, bij allemaal
zou ik korte of langere tijd in huis
doorbrengen.
Want wie wil er nu in
zijn muziek,
zijn schilderijen
of zijn gedichten wonen?
Alleen een gevaarlijke gek, zou ik denken.
2019
- Nr.TitelTekst
- 12498
Moeder
1e rondeAch moeder ik droomde vannacht van een eenhoorn
die niet in mensen gelooft en dat vader me weer in de
tuin achterna zat, vuur en as spuwend als een vulkaan
we vlogen door de kamer door de keuken zo de tuin
in terwijl ik mezelf hoorde krijsen ik heb ik heb ik heb
ik heb toch zeker niks gedaan?!
Ook is vorige week een egel het huis binnengeglipt, ome
Jo hertrouwde en je kleinzoon schold zijn moeder vandaag
weer stijf maar hij haalde wel zijn eindexamen, nipt.
Kortom, sinds u weg bent droom ik veel en gebeuren
er onvermoede dingen. Zo zag ik een hond (zag ik
een hond?) of droomde dat ik een hond zag (was het zo?)
die zijn gebit ontbloot de kaken gekaakt de tanden
getandt in de richting van (viel hij aan?) iets en dacht
aan die beer die een ouder echtpaar één twee jongen
en drie sprongen klauw hap boven op de man grote hond
geen schijn van kans nee geen schijn van kans tegen
een dergelijk gebit maar de vrouw - o moedig geslacht -
sloeg na de aanvankelijke schrik op zijn mik op de neus
had haar vader ooit gezegd en ze had een verrekijker en
ze sloeg en sloeg en sloeg hem daarmee op de vlucht.
Afijn ik weet niet waarom ik u dit vertel en ook wilt u
het vast niet horen want waar u nu bent zijn geen examens
daar wordt niet gescholden en beren zullen er ook wel
niet zijn hopelijk heb ik u dus niet ontriefd maar ik vond
toch dat u het moest weten dus nu weet u het dus doe er
wat aan en wel nu meteen, alsjeblieft.
2018
- Nr.TitelTekst
- 14307
Een nieuw testament
Top 1000Een nieuw testament
Voor altijd volwassen zaten we
beklemd tussen de boeken bijeen,
dichtend de gaten van het verleden,
balsemend de oude gezichten.
En bij ieder lijk dat we
uit het zwarte veen hesen
riepen we: Ach wat is hij dood!
En we probeerden niet te zien
het wurgkoord losjes rond de hals
en het gat in de met leer beklede
schedel, of de in waanzin bevroren
uitdrukking in de voorbije ogen.
En we probeerden een kroniek
te schrijven waarin zoons niet
werden omgebracht door hun vader,
en broers niet door hun broer.
En we probeerden de grote en kleine
botten van deze in vlees geschreven
geschiedenis zo te ordenen dat ze niet
langer verhaalden over geofferde zonen
of eeuwig roependen in de woestijn.
En voorgoed beklemd tussen de
onvermijdelijke bladzijden van de
volwassenheid smeekten we: ach laat
ook dit een voorbijgaand verhaal zijn.
2017
- Nr.TitelTekst
- 11799
Perron
1e rondePerron
Tussen het stalen gaan en komen
zit zij, ik ben er niet.
Ik ben gegaan en toen pas gekomen.
Ze is twee armen, twee benen,
twee handjes. Ze kust zich
lachend aan me vast.
Ze is een oor dat naar me luistert
als ik haar niets vertel, in plaats
daarvan haar ledematen tel.
Zo hulpeloos onder het geweld
van de klok. Tranen stromen.
Dan zwaait ze dapper en ik
rijd uit mijn herinnering weg.
Ik ben gegaan en toen pas gekomen.
2016
- Nr.TitelTekst
- 11197
Verstrooid speelgoed
Top 1000
Acht was ik, toen de natuur nog mijn pleegmoeder
was, het Woord mijn vader. En toen al voelde ik hun
gezamenlijk voornemen om de warme haard van
mijn jeugd af te breken, mijn speelgoed te verstrooien,
mijn wintertruien in een plastic zak aan de straat te
zetten. En daarna mij, naakt, dickensiaans.
Negen was ik, toen ik voor het eerst mijn ouders in het
bos achterliet (vooraf had ik zorgvuldig hun zakken
gecontroleerd op broodkruim en kiezelstenen), tien toen
ik enig erfgenaam en onbezoldigd opzichter werd van een
landgoed vol vijvernimfen en aardmannetjes, een kalm
blauw meer tjokvol zeepaardjes, een verlaten torenruïne,
een zonnebloemveld waar een jongenskoor in woonde,
een landhuis in de kleuren van een Cornish vleespastei,
een vlakte vol akkers waar de sneeuw nooit smolt maar
bleef liggen tot ik er genoeg van had, met zo’n Oost-
Europees houten sneeuwdorp gebouwd rond een ui-
vormige synagoge vol vrome chassidiem met dampende
jassen en baarden.
Het zou nog eonen duren voor de tijd richting kreeg,
begon te stromen, de vorm aannam van een kleine
beek, een flinke stroom, een rivier die op weg naar de
kust wreed haar oevers rechtte.
2014
- Nr.TitelTekst
- 19079
Heimwee
1e rondeHeimwee
Ik draai nog wel eens het
telefoonnummer van het huis
waar ik vroeger woonde,
waar ik onder het bankstel
de mieren bestudeerde en
onbekommerd rondliep in
een kindervel.
Er woont nu een ijzige dame
die stug volhoudt dat dit
nummer niet in gebruik is.
Ze is altijd thuis, dat wel.
En waar ze ook uithangt:
in mijn oude slaapkamer,
in de keuken of buiten de
kippen voerend in het hok
dat naar beits en veren rook:
ze is altijd zó bij de telefoon
om op te nemen en in de hoorn
te zeggen dat dit nummer
niet in gebruik is.
Langzaamaan begin ik het
nog te geloven ook.
- 29080
Verjaardag
1e rondeVerjaardag
In de nacht die volgt op Sint Afra
ging ik naar buiten, greep mijn dode
moeder en bond haar vast in een stoel.
Daarna ging ik opnieuw naar buiten, ving
een broer, en een tweede. Met een spade groef ik
mijn benige vader op vanonder een rozenstruik.
Ik zette ze allemaal rond de tafel en belde mijn zus.
Het is mijn verjaardag, zei ik. Heb je zin om
te komen? Neem gerust vrienden mee.
Zo hadden we dan een familiebijeenkomst,
met cake en wijn. Een idiote boel, sommigen
hadden elkaar al dertig jaar niet meer gezien.
En nee, het was geen succes. Nors en met tegenzin
zaten ze daar, boerend, hun cake kauwend alsof die vol
maden zat. De wijn bleef helemaal onaangeroerd
behalve door mijn zus, die dronk alsof haar leven
ervan af hing. Ondertussen speelde een strijkkwartet
onafgebroken één en dezelfde afgrijselijke noot.
Toen het middernacht was had nog niemand een
woord gesproken. Ik zette de deur open en daar gingen ze,
schuifelend, doodstil, ieder in een andere richting.