Biografie van Moeckbert
Nog geen profiel opgegeven.
2021
- Nr.TitelTekst
- 16691
aarde
1e rondeik bedekte mijn gezicht en rookte vuur - wolken ontstonden onder mijn
handen - een hond hijgde - de straat was leeg en onder zwarte tegels
ontstond een slechtgeluimde zee
de zee kende ik van waterdruppels en verlangens - haar golven lieten
zich niet meer aaien, ze was als ruw behang;
alles werd verdreven
heel even keek ik onder mijn horloge - naar mijn verschroeide huid en
vingers {want ik had m’n ziel moeten verkopen}
kinderen renden weg en zwegen - de grond veranderde van kleur - er
waren zogenaamde tranen die je op kon likken, er hingen belletjes
boven onze huid van teer
men wist hoe men de aarde koud kon maken - en hoe men precies
ontkennen kon waar ongrond zat en waar het leven gif uitbraakte
men verontschuldigde zich niet, liet alles liggen - mijn lichaam werd
door plastic vullingen gedragen, een rottende afvalberg verstikte mij
ik zou mijzelf zo gaan vernietigen - god had een besluit genomen en was
niet blij; men had de wereld immers doen ontbranden - 26700
antwoord
1e rondeik zei niets en in het niets was ik / aan mijn lijf bewogen benen
in mijn hoofd trilden atomen / wonderlijk kan men ‘t noemen maar
ook niet wonderlijk / een zachte golf van onrust deinde
in mijn gedachte als een blad dat niet ging vallen / als een wolk die
niet verroerde / over mijn huid dreef lucht en door mijn poriën
vloeide een intieme warmte / men vroeg mij wat ik deed / in stilte
zweeg ik niet want stiekem kneedde mijn tong woorden rollend uit de
grond, gevormd uit hemels water / ik antwoordde ik weet ‘t niet / je
hoeft mij niet te vragen omdat alles er al is / zo zit ik samen met
de dingen die er wezen, met de dingen die komen en die zijn geweest /
en kan mij slechts verplaatsen in wat is / dus zit met mij hier om
te zitten / want na het antwoord volgt de vraag - 36673
de dag
Top 1000van een maandag als vandaag kan men gewoon een dinsdag maken
dit is zo’n dag;
men kan dagen doortellen, erover wrijven
stil in een hoek beginnen met timmeren
men kan zijn of haar agenda openleggen
keuzes maken wat gebeuren zal
( wachten is geen mogelijkheid )
vandaag ontkennen kan niet
men kan starten met bewegen op enig moment
beginnend en eindigend, nochthans eenvoudig bewegen
soms vallen er besluiten
zo’n dag is nu: men haalt de mixers van de planken
en zoemt zoals bijen aanvliegen, hoog rondom een boom
luister en voel of de uren al samenkloppen
men rilt en hoort geluiden die – als een langzaam
horloge zullen razen en weer weggaan
tellen is niet nodig, men weet immers;
zo’n dag komt
dit is de dag dat ik wil zeggen wat ik wil:
ik hoef niet te beslissen
een ding te maken met meer seconden
of een andere kleur
want wanneer ik adem, adem ik juist precies evenveel
- 46693
wat ik niet wilde
1e rondezeggen wilde ik niet – noch wilde ik aarzelen zoals men
over de aankoop van een rode vilten jas lang aarzelen kan
zoals men tijdens hele lange dagen aarzelen kan omdat
men niet echt kiest kiezen kan maar dan moet men niet
lang aarzelen het kan ingewikkeld zijn, ingewikkeld
zoals het leven soms dingen met je doet je mag jezelf aan mij
openbaren zonder veel te aarzelen, zeg ik dan
ik weet niet of ik dat zou doen, dacht ik laatst
heel ongewoon; de dingen laten en simpel ademen
men wilde dat ik dekentjes ging vouwen, alleen ik wilde niet
net zoals ik nimmer zeggen wilde omdat er ongemak optrad in
de holle ruimtes achter mijn wimpers en mijn haren gingen liggen
een bekertje met iets erin kon helpen zeiden ze
maar men deed niets en keek alleen maar – met een schuin oog
dat dreigde te vallen
lijkt aarzelen dan op vallen?
nee maar andersom lijkt vallen wel op aarzelen en twijfelen
waar heeft dat dan mee te maken? bij twijfel valt men niet
of waarom wilde ik dan niets zeggen? er was niks, niet veel, er
waren geen dingen waar ik me aan stoorde ofschoon de lucht
aarzelde om te waaien en de zon twijfelde of ie nu mannelijk
of vrouwelijk was
men zou hierover kunnen schrijven, maar - IK - ik wilde niet
de dingen hinderden mij niet zozeer omdat ze slechts dingen waren
maar omdat overal gehinderd werd dagen werden gehinderd om te kunnen zijn
wat ze hadden kunnen worden, de aarde werd gehinderd om
een goede aarde te kunnen zijn
het hinderde, men hinderde en had geen zicht
op wat er werkelijk speelde omdat dingen eigenlijk niet mochten
worden wat ze werkelijk zouden moeten zijn zelfs het zuchten en klagen
werd gehinderd
de nerven in de bladeren van de planten mochten evenmin
zij mochten niet wat ze graag wilden; het eenvoudig zijn van nerven in een blad
en als er wilden zouden zijn geweest in dit vage ogenblik
dan zouden zij niet mogen hun wildheid werd verboden of
gesommeerd er niet langer te mogen zijn
zelfs onze lieve heer zou niet meer mogen – werd er wezenlijk gezegd
2020
- Nr.TitelTekst
- 16652
bowlingbal
1e rondeeen bowlingbal moest je op tijd loslaten in de uren dat wij samen feestend over gladde vloeren schoven met schoenen aan die knelden en tropische atmosferen heersten die sidderden en straalden van heb-ik-me-jou-daar en geef mij een koele cola
men kon het kletteren en het kaatsen verderop goed horen – het was luidruchtig – dat merkte je meteen
men had lol iets anders te bedrijven dan een surogate liefde en te doen dan je normaliter gewend bent op zo’n tijdstip losgegooid in het midden van de week; het was een uitkomst voor mijn vader die deze happening bestierde
het is soms zo lang geleden dat ik bijna ben vergeten hoe we reden in onze wagen, misschien wel duizend keren op-en-neer en aten van vette dingen aan het einde om het leven goed te vieren met zijn allen en te drinken uit fancy glazen omdat iedereen dat deed
hoewel gelukkig of heel ongelukkig hangt er een spinsel over deze dagen omdat degenen die je kende nu tot bowlingballen zijn verworden aan ‘t firmament van sterren en getallen in de hemel en de luchten achter wolken en de maan
- 26649
de rozevingerige
1e ronde
de rozevingerige streelde niet en liet geen lamplicht op mij schijnen / men wilde niet bekennen [bekennen leidt zogenaamd tot armoe] en zeggen: ik honger naar uw kamers /
ik wou speciale boterhammen / gesneden in blokjes met vorken van ware hertentakken / wilde chocolade wolken uit een tinnen drinkmok / en strelen over jouw kroketten handen
men moest iets doodslaan / maar ‘t gebeurde niet / omdat er onlust zat / vogels floten niet omdat mijn stoppelbaard moeizaam groeide / everzwijnen knorden niet bij het vinden van de eikel die ik was; men voegde zich en had een zondvloed laten overkomen /
typemachines ratelden als giftige slangen / tandwielen dreven al het goede uit mijn ribbenkast ‘t was omdat men immer zo zou doen; de mensheid zoals ik leefde in onwetendheid / men zag niet dat het trillend hart nu eenzaam doofde
wat ooit nobel was / keerde niet; het gedolven goud kon men niet opnieuw bewerken / zoals na angstige momenten waarin water sissend wordt / met zweet en oksels die ontbranden /
wat moesten wij / of ik / die wisten / lieten wij ons fêteren op een galgenmaal; een roep naar dood vlees / een lokroep naar de alsmaar durende klaagzang over verloren levens / moesten wij / of ik niet anders doen en gewoon vertellen wat wij zagen - 36657
eindspel
Top 1000ik zweefde niet en gaf geen licht / men zei: haal de mist weg / of ontneem de grijsheid aan de wolken [ik dacht meteen aan leuke hitjes en klakte met mijn tong]
het leder van mijn vel was kleurrijk / weet je – men zou pleidooien houden voor de vrede / met toortsen in ‘t haar en reidansen om innig vuurgelach / maar niemand wilde / of wilde mij geloven / ik zei: het water zal verdampen / nimmer zullen jullie ijs van koud gebeente tot je nemen / als eerbetoon aan leven of vlinders die heel goed vliegen konden of aan mosterd op een warme worst die men met wodka drinkt
tongen barstten open en huiden werden dof / want laatste liederen – [en niet zoals men altijd gelooft] – weerklonken moeizaam en verdrietig
bloed als olie droop van onze lijven / wij die eigenlijk geen goede cocktail waren van honderdduizend genen en blaften als onhonden / wel te verstaan
men bereidde nog wat voedsel voor op velden van gif en braaksels / zogenaamd omdat niets zo maar gespeeld kon worden; er waren tranen die ik huilde om de moeders van oude gronden / er waren excrementen die ik voortijdig achterliet als monddode geschriften van de ziel
moesten wij dan hemeltergend samen bidden voor de oerklomp van de aarde / moesten wij dan snurkend en ongenoegelijk de oorsprong van het plan / waar alles in stond nodeloos negeren en smekend vragen om gods ingreep – wij die zo tot algengebroed verwerden / wij die werkelijk nooit zouden zien / wat was - 46654
het paardenmeisje
1e rondeje sprak tot mij zoals een paard tot mij zou kunnen spreken / ik kon je
niet verstaan maar zag tanden / zoals hoefdieren hun vreesgevoelens niet zo maar openbaren en ook geen tandpasta gebruiken / men ruikt dat goed
het leven is, zo nu en dan best wonderbaarlijk / dat zei je
niet, je vreesde / betaalde met een pinpas en zadelde mij op / ik
ben geen paard, dacht ik
zoals paardenmoleculen echt niets anders zijn dan paardenmoleculen
mensen liegen soms over wat ze lekker vinden / geplette haver /
een suikerklontje / rollen in het gras – of het hebben van hallucinaties over meteorieteninslagen bij hun schoonfamilie thuis of lang verdwenen buren /
het is onverstandig om af en toe de waarheid te vertellen / dat je
dagelijks bidt en om je moeder huilt midden in de nacht / na dromen
die heel hinderlijk waren / of wanneer men niet voldeed aan minimale
eisen om een eerlijk en rechtschapen mens te zijn / en wakker werd
in cola in plaats van eigen zweet
paarden zijn geen mensen, weet je / ze vertellen mij niet altijd nieuws;
paarden zijn gewoon paarden / zo zei men / vroeger toen jij als
paard geboren werd - 56661
ik, de anderen en de afhaalkappers
1e rondetonen bereikten mijn oren nauwelijks, woorden werden doorgeknipt / men schoor in dialogen / wezens met hun maskers waren schrijfsels aan het lezen en belden met hun [imaginaire] vrienden / dag [k-u-t]vrienden dachten wij
witte nepplastic opblaaschesterfieldkussens bromden ongebreideld om gepofte koppen / vrijsters met insectoïde stemmen kwekten boven de verwarmde golfstroom / men stemde af – in dit klam inferno
menig föhn werd hopeloos gebruikt als opstap naar de hemel / door
idiote tempels te creëren terwijl het blauwroze krijsend lelijk werd [en het gewaad waarin ik zat, ineenkromp] onder zure lucht / en een losse navelstreng
het werd een bangelijk knikken / nippend uit halflege koffiemokken zonder druppels bloed te morsen of een buitenaardse moord te moeten plegen en - / te vragen of er suiker bij mocht; ik wilde niet letterlijk paren met de dames
er ontstond een hopeloos verschijnsel dat de wereld hard ontkende / een ramp ontketende zich aan mijn voeten / ik trapte, verzon een uitweg / het was ‘t zuchtend leder en de hoogte van de draaistoel die mij zogenaamd omklemde – de nijdige tanden in mijn forse schedel
de zwarte kam die pulserend m’n haren kort ontmaagdde / maar ook mijn hersenvlies [die gillend waarheden verdroomde om helse pijnen te maskeren]; o eindelijk was er het onlosmakelijke gevoel dat men mij liever haatte - 67548
moeder
1e ronde
het was de dag niet dat er kalme wolken afzijdig over mijn gezicht bewogen en ik opgetogen groene stenen uit de bedding haalde;
ik stopte ze in hoge glazen want er scheen een zoet
en verdrietig licht met ons mee dat jaar
ik begreep niet dat we eerder moesten slapen in de nachten
onder katoenen vezels van onze blauwe tent
waarin wij, broeders van het kleine lijf, onze lichamen verwarmden
en luisterden hoe men ingehouden bij het kampvuur sprak
de zinnen begreep ik niet maar wel de klanken en emoties rondom de lettergrepen of zogenaamde betekenissen van geloken klaprozen in een nabijgelegen veld
er werd een nieuwe dam gebouwd door mijn jonge vader en in de avonden schenen we met ijzeren lantaarns over dunne paden die naar beneden helden, ze sprankelden tot onze schijnsels langzaam doofden;
want schijnsels doven namelijk altijd uit
al de uren ben ik glad vergeten ook wat we zeiden en wat we aten
behalve dat we boter uit een rond rivierblik haalden of vet
hondenvlees - en dronken uit emaillen glazen
het is alsof ik toen de kleur van de lange weekenden verloor
zoals men zelf zijn kleuren kwijt kan raken als men grijs en ouder wordt
en besefte niet dat er een groot verlies moest worden gedragen
dat loskwam van de bron waar eens ‘n subtiel geluk ontsproot
dat mijn vader zich eenvoudig over de rand liet buigen
om af te kunnen rekenen met mijn moeders’ dood
echter er worden bijna geen mooie liederen gezongen
als er iemand verdwijnt of sterft
men zegt men moet in stilte het lijden tot zich nemen
en wachten tot het dooft
- 76660
recht
1e rondevoorwaarts was er ruimte / ik wist / men wist / en zou later weten
men moest niet zoeken naar dode elementen in sintels of in potklei
men hoorde over slakken, schrapen en vormen van de wind
huilend roterend onder onze handen / niet gods handen ach nee
men groef in gronden, greppels, kuilen en waakte in modderstromen
mijn leven zou betekenis krijgen / zei men / – ik als tegenstelling –
misschien mocht men zich verontschuldigen in termen van minuscule zandkorrels; of eigenlijk / men verzocht om stilte alsof er waarde was die ik en jij / of mensen die wij waren konden wegslikken
excuses kwamen en diepe geulen werden betekenisvol / alsof ondeeltjes zich aan ongrond hechtten / alsof geliefden elkaar nooit zouden beminnen
er ontstond ruimte – weet je – onder vertrouwde zolen en armen die omarmden / tussen delen die samen één werden / zoals huid eenmaal om vlees en botten wordt gedrapeerd
mooi zouden wij die wij waren nooit worden / men had ons verscheurd en ook wij verscheurden / omdat er onmenselijkheid zat in onze genen /
neen / wij weenden niet langer en nimmer zouden wij zonderlingen schuiven over valse lichamen om deuren te openen / wij zouden tasten in oneindigheid en het bloed drinken dat ons rechtmatig toekwam - 86647
uurwoud
1e rondein stad manaus / waar halfnaakte vrouwen en rubberbaronnen / zogenaamd erotisch met frites en mayonaisesaus uit tamarindebomen klommen en met hengels kleine plakkerige arapaima’s lokten
waar scooters verzandden in desolate rivierkeringen / je bijna vijftig tellen
korting kreeg, pastis drinkend in bananenjurken van balenciaga / mocht
scheuren op gemaaide oprijlanen, die niet werkelijk zo waren / omdat
de tijd teruglopend was - en men anders taalde
omdat men obrigado zei - / en oefen met mij een paar seconden / omdat
jij mijn chickie wilde zijn / zijn zoals in het werkwoord; zijn zoals in een kort bestaan
of wilde men ons als goddeloze wezens toch een laatste eer bewijzen / vanwege het botanisch geluk dat hier rondcirkelde / het immer delen
zoals delen in twee eenheden kan – / en waren er soms littekens
die men misschien kon helen / en moest ik gewoon zeggen dat ik liefhad
men zou een stunde null in kunnen luiden en schaven aan onhebbelijkheden / met zwart bloed en plengoffers / zonder lief te zijn
men zou stenen van steden kunnen verplaatsen / de mensheid kunnen
verpletteren / of niets doen en vanuit ledigheid dralen –
ademend zoals god bepaald had / zien waar alles staan moest – / leggen
in kasten en schalen / zonder oordeel zonder hardheid
men kon grond verwarmen / gewassen opnieuw gaan telen / men mocht
woorden prevelen / personen spreken die men nimmer sprak / men
zou kunnen zeggen / dat in ieders hand een laatste uurwerk lag
als balsem voor onze verschraalde huiden
men zou kunnen eisen dat men voortging waar men nimmer zag / omdat
er takken uit ‘t zand omhoog schoten en onverwachte tintelingen
2019
- Nr.TitelTekst
- 13969
Beving
Top 100we slalomden door gebroken glazen van de ramen en zagen hoe de vloeren van de huizen er niet meer waren
soms hoorden we hoe erg het er trilde in de tijd die men toen stopte – en voor alle zekerheid maten we de scheuren
waar god en ‘t land dat wij betraden zich naar buiten had gedrukt
ik was ernstig verbaasd hoe de personen die ik niet meer zag voor ons uitgelopen waren
misschien hadden ze wel gefloten en van de fruitbomen genoten – en tegelijkertijd of heel toevallig
opzijgekeken om van het brood te kunnen snijden en te eten alsof je in een vertraging leefde
en mocht hopen dat er wederom een dag, al was het maar een halve, achter een ontblote schouder zou ontluiken
het was moeilijk te begrijpen zonder niet een beetje boos te worden en daarom boog ik over een klein glaasje
waar men voorzichtig aan mocht lurken omdat de mensheid in cursieven had geschreven
[en niet overdreven] wat er zou gebeuren met degenen die niet luisterden - en ik fluisterde
hoe de mensheid kon veranderen en uit mijn handen vloog een vlinder met een lichtje dat heel lichtjes
en heel licht over onze behaarde hoofden ging - 25132
Boodschap
Top 1000ik wilde alles doorvertellen en tegelijk een wiskundige vergelijking maken
die misschien te simpel was voor woorden en misschien zo simpel was
dat niemand hem begreep
ik maakte een rolletje van klei waarin ik de hemel kleide
en waarin ik lucht en zand blies en ademde zoals jonge zielen doen die net
ontwaakt zijn en opstaan om hun lichamen te wassen met zeep
en schone doeken om hun huid te drogen en dan naar buiten kijken
door een klapraampje omdat het waait
heel logisch was het niet, maar wel tastbaar en organisch
omdat je iets kon voelen wat er niet precies gebeurde;
tenminste men had het er niet over en echt geheimzinnig deed men niet
verder draaide ik zogenaamde sigaretjes die men vaak gebruikte om te roken
alsof het vleeslapjes waren die je kon eten of waarvan je iets kon vinden ook al
vond je ‘t niet omdat er vreemde kruiden voor gebruikt werden
of sliertjes die je niet meteen kon duiden
toch was er niet een stilte; men kon de bloedsporen horen lopen of de hartkamers
horen bonken omdat het leek alsof er wat bereid werd
van afgeserveerde gedachten die niet spoorden en
nooit zouden deugen omdat dat helemaal niet handig was
voor niemand niet en evenmin voor mij
opschrijven was geen optie net als het opnemen van geluiden en gesprekken
die men voerde of binnensmonds gebruikte omdat het niet duidelijk was wat men wilde zeggen
en men daarom overging tot klanken en het uitpersen van zweet
dat normaliter uit poriën spuit
men hield geen rekening met de hoeveelheid van dit alles
en de onbesproken ruimte
of was er dan toch één ding dat nog resteerde
waarover men kon denken of wat ik echt kon doorvertellen
om met krijtjes uit te leggen al was het dan niet veel - 35947
City of love
1e rondekon ik zo maar graven in wat eens onze city of love was
was het mijn plicht niet dit nogmaals te onderzoeken
voordat er zich korstmossen nestelden op de uitsteeksels
en randen die zich met legoblokjes vulden
omdat er zich iets leegs had geopenbaard
moest ik mij niet tot de mosdiertje wenden om zo de oorsprong te achterhalen
en de gesprekken die tussen de trilharen doorgalmden
en als geluidsgolven mijn buik en ledematen bereikten
als was ik een hol vat dat ongelukkig deinde
een woord, een dier kwam naar mij drijven
en sloop bij mij naar binnen als een dystopisch ongemak
dat ik uit mijzelf wilde schrapen met een zeelepel
waar het water onwillig langs gestroomd had
ik zei vermoord me maar o monster - dat had het vaker gedaan
en zag vanachter mijn röntgenogen hoe het allemaal best wel meeviel
omdat ik een glimlach meende te ontwaren en een minzaam zeegeluid
dat de contouren ras ontrafelde en mij wat tijd gaf en wat adem
en zo ademde ik met het ritme van wat ooit een echte stad was
waar eens een liefde groeide en ik mij straffeloos
aan jouw zijde mengen mocht zonder dat het tijd was
en zonder dat ik mijzelf hoefde te bevestigen
en te vertellen wat een city of love was - 45145
Een duisternis
Top 1000Langs de afgrond liep ik langzaam en hoorde dat de wereld vandaag brak
Je kon zien dat een onbeminde onopvallend langs de helling gleed
En men als excuses een wollen stoel naar voren schoof
Men spoedde zich vooruit om het verloren lichaam te omarmen
Dat zich zojuist had neergevleid
Het was als een zogenaamd houvast aan een warme vacht
Om vooral de eeuwige lucht van een borstholte te ontsluiten
Ik besefte dat het winderige geluid aan schrapen deed denken
Dat niet zozeer door het ijs of door de winter
Maar van het lichaam kwam zonder dat men wilde
Het was het weten dat er vlak onder mijn ogen nagels in een huid krasten
Het was het ontkennen van het intieme luisteren;
Er kwam een monotoon gebied onfatsoenlijk naderbij
- 57721
Goedemorgen
1e rondeniet wilde ik veinzen en gewoon goedemorgen kunnen zeggen, dus ‘goedemorgen,’ zei ik en
de oosterse buurvrouw in de straat die opkeek zei ‘goedemorgen’ en de melkboer die
langskwam met zijn karretje zei ‘goedemorgen’
het duurde even maar ook mijn nagelspecialiste, mijn kapster en mondhygiëniste zeiden
bijna allemaal tegelijk ‘goedemorgen’ terwijl ze blij maar afgeleid waren van wat ze deden
er werd aangebeld en de postbode die een pakketje afleverde zei tussen de bestelling door
‘goedemorgen’ en ook de vader van mijn moeder die in de hemel is zei zachtjes ‘goedemorgen’
plotseling begonnen het heggemusje en de pissebed die respectievelijk in de ligusterhaag en
onder de stenen bij de voordeur huisden eveneens een ‘goedemorgen’ te zeggen
omdat het toch een beetje vreemd was en ik betwijfelde of het serieus ochtend was keek ik
zogenaamd achteloos op mijn horloge om de rest een seconde te misleiden en na te gaan of
het allemaal wel klopte – en het klopte, dus zei ik ‘goedemorgen’ terug
mijn oosterse buurvrouw zei vervolgens weer ‘goedemorgen,’ en lachte, de melkboer zei
‘goedemorgen’ en knikte en eveneens mijn nagelspecialiste, mijn kapster en mondhygiëniste
brachten er tegelijkertijd een opgewekte ‘goedemorgen’ uit en wederom de postbode die
zich bijna verslikte zei ‘een goedemorgen’ terug
het duurde weliswaar een poosje maar opnieuw kreeg ik een reactie van de vader van mijn
moeder die in de hemel is terug met een vrolijke ‘goedemorgen,’ dat duurde echter geen
momentje omdat het antwoord van best wel ver moest komen - van ver buiten de wolken en het universum
tot slot floot ook het heggemusje ‘goedemorgen’ en rolde de pissebed vanonder de steen er
weer een ‘goedemorgen’ uit zodat ik zeker niet meer hoefde te twijfelen of het echt wel een
goedemorgen was – en om mezelf nogmaals te bevestigen, want soms ben ik best onzeker –
zei ik ‘goedemorgen’ tegen mezelf en ja hoor er kwam een antwoord terug als een diepe
innerlijke respons uit al mijn ledematen: ‘goedemorgen en nog een fijne dag vandaag!’ - 65944
Het contact dat boven de vitrine verliep
1e rondeaan de slager vroeg ik laatst een veganistisch netwerk aan organen
om hoeveel kilo het ging, vroeg hij – en keek me aan
omdat niet terugkijken onfatsoenlijk is, keek ik terug en zei niets
alsof hij van een andere planeet kwam
de vraag werd herhaald en ik antwoordde niet
niet omdat ik niet wilde maar omdat het teveel was wat hij vroeg
en ik keek in zijn blauwe ogen
hij schrok er niet echt van maar zei dat het indringend was;
de manier waarop ik keek
gelukkig was er een vitrine tussen ons gepositioneerd
die een misplaatste kwaadheid tegenhield – of die van mij kwam zei ik niet
en hield mijn mond
toen veranderde hij van kleur en werd ie blauw, daarna veranderde hij
in een vrouw die een rode jurk droeg en die netjes de organen waar ik om vroeg
inpakte in een cellofaantje
ik zei: u maakt een fout, ik wil graag een netwerk
en zo geschiedde: het licht ging aan en er ontstond een netwerk aan organen
misschien was het toch niet helemaal mijn bedoeling, maar het gebeurde niettemin
en ik zag dat de mevrouw die mij het pakketje overhandigde
er flink van zuchten moest na een uitgestelde aarzeling
- 76661
Permafrost
Top 1000we waanden ons in een psychische permafrost, de wildernis van de qiviut
waar warmte van binnenuit moest komen
het was het pijnlijk staren naar een brandplek waar niks geweest was
alsof grillige contouren van de kosoakrivier de getijden van onze gedachtes tijdelijk doorsneden hadden
we moesten onszelf verrassen door onze huiden met leem en klei te bedekken
of door ongewone gesprekken te voeren toen we nunavik doorkruisten,
het grote land dat nooit teruggegeven werd en wij de eenheid niet meer voelden
we zouden een zogenaamd wad kunnen oversteken langs de randen
van de bladeren van de beredruif in onze leerachtige vermommingen van draden en vruchtbeginsels
die onbedoeld verstrengeld raakten terwijl we een overkapping bouwden van takjes en zijdeachtig groen
het werd het stapelen van de stenen, de opeenhoping van confrontaties
en het loslaten hoe het onderzoek van de fotosynthese plaatsvond
het was het opslorpen van de niet te noemen deeltjes die men kon bezitten
die als stikstof in de lucht niet per se noodzakelijk waren voor mensen zoals wij
men kon zich later herinneren dat we rondzwierven in de paaigebieden
en de oppervlaktes van onze lichamen opnieuw maten en de korstmossen
links lieten liggen wat eigenlijk ondoenlijk was
men kon gezien worden omdat jij iets opzijschoof
toen je een waterrug overstak en onzeker een gutturale klank uitstootte
men kon zichzelf nu insmeren tegen de regenwinden en inbinden met singels
2018
- Nr.TitelTekst
- 13983
afscheid (II)
Top 1000
er is een kano op de lange auto
die jij stapvoets volgt
en ook al kusten wij elkaar heel zeldzaam
er was beweging die je zelden zag
men kan een raampje opendraaien
naar boven kijken en controleren -
of alles er nog is
men kan zich ontkleden
en de kleren netjes opstapelen op het dashboard
men kan naar elkaar neigen
en verlangen naar het sentiment
of nog eenvoudiger; de huid en alles wat er binnen is
men kan overpeinzen
en mee gaan wandelen langs de weg
elkaar heel lang aanstaren
en zeggen dat het goed was - 23538
dit was het
1e rondede deur hard dichtgooien
liever niet voelen aan het dashboard dat vettig is
je hoofd draaien naar de sanseveria op de vensterbank
ongemakkelijk lachen met je gebitje uit
starten, het grootlicht wegdraaien
denken dat de fourwheeldrive in zijn vrij staat
de gordel aandoen
je spiegels controleren of doen alsof
een zwaaibeweging maken - toeteren
je jas uitdoen terwijl de gordel vastzit
denken dat je droomt - schakelen
achteruit rijden
beseffen dat er niemand meer is
niet kijken en je longen vastzetten
niet kunnen begrijpen en binnensmonds vloeken
een traan heelhuids laten ontsnappen
nog een keer vloeken terwijl je opveert vanaf de zitting
doorrijden en per ongeluk je banden laten piepen
stoppen omdat je ergens tegenaan zit
het raam opendraaien
diep happen naar lucht
de epiloog belijden;
boete doen omdat het te laat is - 33539
doodsgedicht (VII)
1e rondepraten in een witte kamer
waar achter het bed filmrollen zijn opgeslagen
net zoals in jouw hoofd: zinnen, teksten en herinneringen
het is onwennig, staan en zeggen waar het op neer komt
kort vanuit het hart en zonder iets ertussen
het is het eerlijk zijn en aangeven dat je om de ander geeft
het is van dichtbij zwaaien
en van het knipperen met je ogen
het is het eruit persen omdat het nu moet
het is omdat het een doodsgedicht is - 46082
gedicht van verlangen
1e rondehet is eigenlijk een onherbergzaam verlangen om
je weer te zien – het opnieuw ademen in de lucht van toen
de dag nadoen zoals die was geweest
de dag – heel erg langzaam terugschrapen
- 52679
kut
1e rondedoor je haren harken met gekleurde krijtjes
je gezicht dunner maken met elastieken
lachen met pijn aan je mondhoeken
samen wortels gooien naar de buurvrouw die gemeen was
zelf gemeen zijn
hoesten of boeren onder de lakens
- inademen -
jouw lichaam versieren met plakplaatjes
in een kast die we van binnenuit op slot deden
neuken, kussen en niet meer terugkomen
voor eeuwig verstoppen
en je met stinkolie balsemen
een wolk maken van tranen die verdampten
je naam niet meer willen opschrijven
helemaal wegkrassen
kort huilen en
- uitademen - - 63984
o god nee verdomme
Top 1000
vloeken hoefde eerst niet na het langzaam uitrollen van een eerste pizzaworst -
over de toonbank
waar onze zogenaamde gedaanteloze lichamen elkaar niet mochten aanraken
en wij de blikjes Fernandez onnodig lieten ontploffen
het vuur hadden wij in onze ogen
we bedaarden onze woorden in een megalomaan sprookje
dat niet tot stilstand kwam
doorging doordat koelkasten opengereten werden en verscheurd
lichtfonteinen schitterden door het uitbarsten van tot organismen -
verworden lampen die schenen en niet schenen
als lekkere ademhalingen en ademhapjes; ongrijpbaar
en gelijkertijd niet te doorgronden
het was als een niet tegen te houden kleurenpracht zo onbedwingbaar
alsof er discohitjes werden vastgezet op een glazen vloer die draaide
waaruit stemmen klonken, o zo heilig
en de o zo godslustige Maria Magdalena haar lijf deed ontbranden
als was er een glorieuze vuurzee om zoetgetinte marshmallows mee te verhitten
o god nee, verdomme
dit ging nergens over; dit was veel te geil - 73542
zoals het is
1e ronde
het is als het afpoederen na een wedstrijd
wanneer bloed tergend door het krijt kruipt
je zou kunnen zeggen dat deze rituele neiging
overbodig is, zoals veel dingen overbodig zijn
maar dat is bijzaak
zo kan het zijn dat het denken aan verbroken vriendschappen
een verloren zaak is net als het oproepen van weetjes
die alleen de ander wist
je hoeft alleen maar aan te nemen dat
de dingen zijn zoals ze zijn;
niets hoeft kleiner gemaakt te worden dan de werkelijkheid
omdat je erdoor ontregeld raakt
wanneer je dacht dat het allemaal anders was
dat is misschien wel het eenvoudigste
2015
- Nr.TitelTekst
- 111366
ARMOEDE
1e rondein de nacht gek lopen door het donker
waar eerder nog geen boom stond
met een vale bontmuts op en
koud zonder okselhaar
duiken in de vijver
waar bladeren niet mochten drijven
en water nochtans moerassig was
je bril vergeten
maar ook je kleren bijvoorbeeld
want de drank die in je lijf zit
had je kort daarvoor verorberd
de sterren raken
en ruiken hoe alles smaakte
naar eierlucht en slecht verwarmde urine
liefhebben met pijn in gans je hart
de afstand niet meer kunnen overzien en
verzuipen omdat er iets mis ging
heel even goed spiritueel zijn
- 22185
IS ER NOG VERSCHIL
1e rondeals het konijn dat tegen me aan ligt
de klok rondloopt
en de oude man die Bert heet
‘s ochtends goede avond zegt
als in het vreemde huis
ons zware beddengoed
gevouwen en opgeklopt
een wind fris door de hal blaast
waar honden niet meer zullen blaffen
wanneer de bel klinkt en de schoolmeester
aarzelend blijft staan voor de kast
ik reik hem schalks wat kleren toe
zwarte sokken en roep vanaf de trap
hoe dat gaat
laat me denken
nu je hier toch bent
moet je maar de was doen
natuurlijk weet ik dat het godsonmogelijk is
dag liefste zeg ik maar
je mag me best omarmen
zijn kinderen namelijk zijn
van de vent uit de straat verderop
- 311360
ONLICHT
1e rondeiets nieuws gloort op
mijn arm vergipst
met lippenstift net naast mijn lippen
had ik je bijna vast
de rook die dwaalde
gewoon de borstkast daalde en
ongeur van dennennaalden om ‘t geliefkoosde lichaam
verlaat verbaasd het spoor
als de onbeweging intreedt van verlatenheid
en afgekoelde angsten
buiten ben ik bij je zeg je kort
de verzinsels echter die jij bedenkt
zijn niet zo maar waar of goed verzonnen
de gewassen verbuigen op de kamer waarin
wij liggen in een mals bed op de grond en
horen gedempt het getij van de liefde in en uit
och in hemelsnaam
- 411380
PARDON
1e rondewanneer ik bij de neus weg vraag als was er niks gebeurd
brengt zij snoeihard haar knokkels door mijn glazen
en stapt krakend op m’n kruis
ze zegt zo doe je niet
heb toch fatsoen
en rammelt erop los
mijn heftig blousje scheurt
mijn ontblote haren mept zij in de borst
al vlammend moet ik het ontgelden
dit is toch niet normaal
zeer zeker niet van deze tijd krijst ze
o jee als dit het einde is
is dat voor mij waarschijnlijk veel te vroeg
terwijl ik koortsig gauw naar adem snak
en zij giftig fulmineert en gilt
de kootjes in mijn vingers knakt
en ik haar eigenlijk best nog wil
denk ik
ik lijk wel gek
en moet maar snel naar huis
voordat zij alles platbrandt
mijn chips steelt, mijn cola zuipt
en monsterlijk de worstjes uit de koelkast trekt
misschien zou u anders reageren
rustig blijven ademen, ja zelfs de politie bellen
maar dat is laf
ik och arme ik, ik zit er heus wel bovenop
en zeg in godsnaam waar ben je toch mee bezig
zo ken ik je niet meer