Biografie van Rob Versteden
- Nr.TitelTekst
- 18570
*
Top 1000Een kaars schijnt over de tafel
en werpt flakkerende lichtjes
op het glazuur van haar tanden.
Naast haar bord de wapens
van gepoetst staal.
De ene hand sluit zich,
resoluut als een machine,
om de vork
en tegelijkertijd
grijpt haar andere hand
het mes.
De vork bereikt als eerste
het vlees
en dringt diep naar binnen;
stroompjes bloed
lopen van elke punt
over de gebrande buitenkant
naar het porcelein.
Voordat het bord is bereikt
snijdt het mes door de massa.
Ze brengt het afgesneden blokje
tussen haar lippen,
die ze snel weer sluit.
Een draadje vlees blijft hangen
op de rode lippenverf.
Langzaam doen haar kiezen
hun malende werk.
Tussendoor glijdt haar roze tong
snel langs de lippen
en neemt het draadje naar binnen,
zoals een hagedis
een kever vangt. - 28557
Voor wie ik pijn deed
1e rondeVoor wie ik pijn deed,
rijg ik dit snoer van woorden,
voor wie ik in het hart beet
en me met warmte hoorde.
Voor wie ik pijn deed
zwijg ik dit snoer van gevoel,
voor wie door mij leed
zoek ik mijn tederheid. - 38561
Wat niet gevonden wil worden
1e rondeOok al kan elk moment
de grond onder mijn voeten scheuren,
verzwelgen de fantasie van het leven.
Toch speel ik graag met jou
omdat je dat zo goed doet.
Er is niemand die gedrevenheid neerzet
op de liefdeloze aarde,
als jij met je handen,
wijzend naar een bloem
en treurend
om de te snelle hinde.
Als het leven niets is
prijs ik mij gelukkig
dat ik dat nauwelijks merk
door jouw golvende emotie,
die als eb en vloed
de wereld voortdurend verandert,
mijn bewegingsloze ziel
uitschuurt tot de kern
van wat niet gevonden wil worden. - 48563
Zachte delen
1e rondeHet ging haar alleen om de zachte delen,
zo had zij al van haar moeder geleerd.
Voorzichtig stroopte zij de tere huid
en sneed ze zorgvuldig af.
Ze stopte ze in een plastic doosje
en schreef er met grote letters op:
"Kweeperen, gek."
- Nr.TitelTekst
- 17477
Het slobbert
1e rondeHet slobbert en vreet aan je,
met dikke natte kussen
die je hele gezicht bedekken.
Slijmsporen over je neus
en je ogen weigeren te openen;
ademen door een klein gaatje.
Maar het is zo lief
en ooit zo klein,
zo’n huiskoelakantje. - 27480
Kort levensverhaal
1e rondeHet begon kort maar krachtig
Even later was zij drachtig
De baby was prachtig
Maar de carriere indachtig
Werden de dagen kort en jachtig
Toen werd ze tachtig
En stierf onmachtig - 37520
Lazio
1e rondeMeer verlatenheid dan ik kan dragen,
meer opwinding dan mijn ziel zich herinnert,
meer wanorde dan mijn ogen kunnen volgen,
meer vlinders dan gedachten,
meer bloemen dan kussen in mijn leven,
meer dood dan levend,
meer bomen dan graven,
meer graven dan steden,
meer steden dan mensen.
Hier zal mijn graf gegraven,
bij het lied van de cicaden,
in de bladeren van de eucalyptus
aan de voet van een agave,
waarboven iedere avond
de vleermuizen cirkelen.
En klaprozen
aan mijn voeten. - 47483
Segovia
1e rondeSegovia in rust vervloden,
de stilte van het leven
en wat vind ik terug
na de dagen vervlogen?
Dansend kwarts
in een gruwelijke lente,
de stilte om het even
langs druipend hars.
Segovia, in rust vervloden
de daad die doodt
is in mijn hart
en mijn gilde verboden.
En wat als de nacht je streelt,
de goden weerkeren
en het leven zichzelf berooft
en niemand de wonden heelt?
En wat als de maretak,
vers gesneden in het haar gestoken,
ja wat als de maretak
in nachtelijke strijd wordt gebroken? - 57484
Te vroeg wakker weer.
1e rondeVanochtend te vroeg wakker weer.
Een mens zit vol oud zeer
en dat spreekt in de darmen,
die dan de geest verwarmen.
Er waren dooie Duitsers in doosjes
en danseressen in maillootjes.
Zwetende, dikke koppen die vertelden,
maar niets zinnigs hadden te melden.
Lavastromen die kolken,
onrustig bewegende wolken
en dan begint het weer.
Een mens zit vol oud zeer.
Een borstkas vol gigantische ribben
en aderen die langzaam dichtslibben.
Het zal de rijst wel zijn
en je kauwt de paddestoelen niet fijn.
Vanochtend te vroeg wakker weer.
Het gebeurt keer op keer,
onbevredigd en nicotinearm,
krijg ik het maar niet warm.
Tonnen steenkool vallen over mij heen.
Ooit wordt ik gevonden in het veen.
Dooie Duitsers, dikke koppen, maillootjes,
borstkassen, rijst, champignons in mootjes.
De pijn van een verharde traan,
de kleur van een verschoten droomwaan.
Maak ruim baan,
want ik ga opstaan!
- Nr.TitelTekst
- 18763
God ontwaakt
Top 100Ik werd zojuist wakker
staat er een paus op uit mijn navel!
Hij zegent mij
en verdwijnt in de pausmobiel.
Ik kijk rond en besef
dat ik die ene echte moet zijn,
waar niemand in gelooft
door een speling van het noodlot.
Of door een simpele naamsverwisseling,
een vroeggeboorte mijnerzijds,
een spelfout bij de burgerlijke stand,
of mijn vader die een voortand miste.
Die slag haal ik nooit meer in
en ik moet er maar aan wennen,
dat er in de vroege ochtend
toch pausen uit mijn navel kunnen komen. - 28770
Kaboem!
1e rondeDe toorn is op mij neergedaald
als een zwabber op een spin.
Ik draai mij langzaam om
en blijf er lekker in. - 38764
Lago di Vico
1e rondeMet een paar roomwitte billen
en daartussen een zwart lint
kwam zij achterwaarts
het minuscule tentje uit,
vleide zich even later
in de hete zon.
Hij liep met kromme tred
naar zijn veel geaaide BMW,
nam een camera in erectie eruit.
Klak!
De ragazzi hielden hun gas in,
de boeren keken eindelijk niet voor niets
en zij wentelde in onschuld.
Aan het einde van de dag
had het zich al rondgesproken
en de brommertjes kozen
nu al speciale paden
om het bella vista te zien.
Maar de tent was gesloten voor een uur.
Hij speelde de zon
en zij het meer.
Toch na afloop
lag hij weer in het gras
met die telelens. - 48769
Thuis in augustus
1e rondeAls alles wat hooien kan hooit
en alles wat oogsten kan oogst.
Als alles wat vliegen kan vliegt,
dan kijken wij lui omhoog
naar de witte strepen van de jumbo’s.
Duizenden boven ons, iedere dag.
Zij hebben de tijd van hun leven.
Wij hier beneden
Hebben een leven van tijd.
- Nr.TitelTekst
- 12445
*
1e rondeAls je tranending deint,
ga dan met me mee,
deernis lief dat je bent.
Hoger in het leven dan ik,
deernis lief dat je bent.
Kom!, met de hand die ik lik,
schoonheid die je worden zult,
met of zonder de balsem van geduld.
Als je tranending maar deint.
- 22448
*
Top 1000Als steden bloemen zijn,
als er bloemen zijn
die zichzelf eten
en daarna de bodem
rondom.
Als steden doden zijn,
razend op weg
naar de hemel,
waar ze al zijn.
Als steden over de bergrand vallen
in alle kleuren
van modern afval.
Als steden zo ademen
dat ze stikken,
dan is Napels een stad.
- 32449
*
Top 1000De rust van de dagen
dat de dogen heersten
over het waterrijk
vervloog
met de lust van de slagen
waarmee de dogen heersten
over het waterrijk
verboog
door de kus van het klagen
waarvoor de dogen heersten
over het waterrijk
vloog
de lus van een sage
waarin de dogen heersten
over het waterrijk
in de rust van de dagen
met de lust van de slagen
door de kus van het klagen
zoals in een lus van een sage
in de rust van de dagen
dat de dogen heersten
over het waterrijk.
- 42452
*
1e rondeEr groeit iets aan mij vast,
dat weet ik zeker.
Ik voel het ter linkerzijde,
ook al zie ik nog niets.
Met het zwoegende ademen
heeft het zich verraden
en soms voel ik korte raking.
Als het maar geen emotie is!
U weet wel, zo’n van achter het oor
druipende, warme vloeistof,
die mijn shirt inloopt en bij de tepel
besluit te stollen en een vlek,
een soort van vetvlek,
achterlaat in het volle zicht
van mijn medemens.
Nee, daar zit ik niet op te wachten.
Maar intussen groeit het door
en vraag ik mij bezorgd af
hoe groot dit gaat worden?
- 52444
Ben was geweest
1e rondeWat ik rook,
ja, veel gerookt,
ruiken vlak langs de geur af,
zal ik ruiken,
zal ik zijn.
Dat heb ik altijd gevoeld,
zoals je voelen moet,
vlak langs je huid,
zal ik voelen,
zal ik zijn.
Muziek hoorde ik,
dwalend langs mijn oren,
vlak langs de tonen,
zal ik horen,
zal ik zijn.
De lente geproefd,
in daslook en vogelzang,
vlak langs de winter af,
zal ik proeven,
zal ik zijn.
Jou al lang gezien,
ja, lief gezien,
vlak langs mijn huid,
zal ik zien,
zal ik zijn.
Ben was geweest,
was het zijn zelf,
tussen toen, nu en morgen,
zal ik zijn,
zal ik geweest zijn.
- 65426
De keurmeester
1e rondeDe keurmeester glijdt het oog langs de letters.
Is de kleur van dit woord juist
en hoe ligt het op de beïnkte knuist
van een gepensioneerd letterzetter.De keurmeester ruikt aan een dubbele punt.
Punten en komma's zijn soms zwak geplaatst
en vreemd genoeg een komma als laatst,
waarna menig spatie ruimte is gegund.De keurmeester slaat zijn sleutel
en proeft de volle klank van het woord.
Verderop is iets vals gehoord
en het eind is meer gereutel.De keurmeester weegt het geheel op de hand:
wat precies is het draadloos gewicht
van dit omarmend gedicht.
Trekt de schouders op en schuift het aan de kant. - 75437
De veerman
1e rondeDe dood is niet eng,
eer alledaags
en vriendelijk groetend,
opdat ik niet oplet.
Achteraf pas
besef ik, dat ik,
vriendelijk teruggroetend,
ontsnapt ben.
En niemand
vroeg of ik wel terug wilde
en greep naar me,
trok me naar het droge,
raapte me van het asfalt,
klauwde me uit de wachtkamer,
troetelde, zorgde, sneed, zaagde,
smeerde, legde verbanden aan,
zwachtelde me door het nieuwe leven.
En niemand vroeg
of het leven mij nog wilde.
De prijs is hoog
bij een veerman
die alleen enkele reizen doet.
- 85442
De Zwemmende Haas
1e rondeEen haas nam voor een boer de wijk,
oren plat en in hoge vaart
schoot hij angstig over de dijk,
waar de kwelder zich openbaart.
Aangekomen aan de andere zijde
zag hij twee wandelaars.
Ah, riepen wij blijde:
kijk, daar doet een haas iets raars.
En westwaarts gaande,
vanaf Noordpolderzijl,
bleven wij stokstijf staande
en dat duurde een wijl.
De haas zigzagde richting Wadden,
maar belandde voor een brede watering
en iets wat wij nooit voorspeld hadden
was dat hij er ook in ging.
Met slechts boven water zijn kop
stak hij snel over,
met moeite kwam hij de wal op
en verdween in het dorre lover.
Toen stopte hij om te zien
of wij hem achterna kwamen
en of wij gingen zwemmen misschien,
maar wij zijn niet van die volgzamen.
Nog lang zagen wij zijn zwart-witte pluimen
steeds verder weg in de kwelder;
we zullen voor hem duimen
dat hij nooit belandt in een boerenkelder.
Een haas zwemmend te zien
is het begin van ons nieuwe leven;
de haas doet het dagelijks een keer of tien
en het is hem allemaal om het even.
- 95436
Politicus
1e rondeBlijf af van mijn liefde,
tengelbrood van een politicus,
blijf ook van mijn woorden af.
Laat ze in mijn mond
als enige rechtmatige eigenaar
en zing je eigen lied,
maar blijf met je ijdeltering
van mijn zorgvuldig gezongen
wereld af!Ga weg, met je naadloze zinnen,
verpakte one-liners vol niets.
Druip uzelf af,
of ga naar uw utopische hemels,
zonder mij, zonder mij,
want ik kan tellen.Geloven kan ik niet,
ook niet in één en de ware lijn,
waar het leven vol spinsel is.
Geloven kan ik niet,
want ik kan tellen.Blijf af van mijn liefde
met je verbasterde verbijstering,
allitererend ten koste van uw
nooit geziene medemens
en zing uw eigen, valse lied. - 102446
Winter
1e rondeAls je het koud hebt,
het bed moet verlaten
en verkild terugkeert,
als je het koud hebt
in de nacht,
leg dan een vriendje
in je bed.
En als je geen vriendje
bij de hand hebt,
zoek dan een meeuw
die goed broeden kan,
met zacht dons op de buik;
en waar je zoeken moet?
Kijk in de blauwe lucht
en je ziet altijd wel een meeuw.
Maar als de lucht
grijs is van de sneeuw,
of erger, natte sneeuw,
en je kunt niet zo gauw
een vriendje vinden
en de meeuwen schuilen,
neem mij dan maar.
- 115438
Zolder
1e rondeOf je het nu wel of niet gelooft,
of je me wel of niet wilt verstaan;
ik heb een enorme zolder in mijn hoofd,
waar ik alleen mag gaan.Duizenden mensen wonen daar.
Soms geheel, soms in delen;
voelbaar vlak onder mijn haar
als stoffige juwelen.Van de een het gezicht alleen,
van de ander de geur.
Een enkel, erg mooi been,
van weer een ander zijn gezeur.Links zitten beroemdheden,
maar ook oude vrienden en buren.
Daarachter vijanden, ooit gemeden,
en door mij verlatenen zitten
voor zich uit te turen.Anderen hebben mij lief,
of ooit eerder liefgehad.
Bij weer anderen haalde ik mijn gerief
en een enkeling die mij aanbad.Hier en daar alleen een vreemd gebaar,
een stopwoordje, een mond,
of een vreemde krul haar,
die ik naar mijn zolder zond.Dan heb ik nog kamers vol bloemen,
geuren, trillingen, landschappen,
insecten die rondzoemen
en ooit gebruikte lappen.Kamers vol streling op mijn huid,
kussen, ongeslapen nachten,
een piano, een gitaar en een Turkse luit,
die geduldig op mijn zolder wachten.En dan vraagt iemand mij
wie ik ben.