Biografie van Rob Versteden

Geboren in 1950 in Tilburg en in 1969 uitgevlogen naar de Randstad. Na 7 jaren van omzwervingen psychologie gestudeerd en met die kennis op zak de rest van mijn werkzame leven met veel plezier en onmacht in de psychiatrie gewerkt. Nu neergedaald in de rust van het Groninger platteland, waar de enige opschudding wordt veroorzaakt door de NAM. Gedichten schrijf ik al vanaf mijn tiende jaar. Mijn stil debuut was het gedicht: De Merel en de Mus. Ik zal u dat gedicht besparen.
2018
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    8570

    *

    Top 1000
    Een kaars schijnt over de tafel
    en werpt flakkerende lichtjes
    op het glazuur van haar tanden.
    Naast haar bord de wapens
    van gepoetst staal.
    De ene hand sluit zich,
    resoluut als een machine,
    om de vork
    en tegelijkertijd
    grijpt haar andere hand
    het mes.
    De vork bereikt als eerste
    het vlees
    en dringt diep naar binnen;
    stroompjes bloed
    lopen van elke punt
    over de gebrande buitenkant
    naar het porcelein.

    Voordat het bord is bereikt
    snijdt het mes door de massa.
    Ze brengt het afgesneden blokje
    tussen haar lippen,
    die ze snel weer sluit.

    Een draadje vlees blijft hangen
    op de rode lippenverf.

    Langzaam doen haar kiezen
    hun malende werk.

    Tussendoor glijdt haar roze tong
    snel langs de lippen
    en neemt het draadje naar binnen,
    zoals een hagedis
    een kever vangt.
  • 2
    8557

    Voor wie ik pijn deed

    1e ronde
    Voor wie ik pijn deed,

    rijg ik dit snoer van woorden,
    voor wie ik in het hart beet
    en me met warmte hoorde.

    Voor wie ik pijn deed
    zwijg ik dit snoer van gevoel,
    voor wie door mij leed
    zoek ik mijn tederheid.
  • 3
    8561

    Wat niet gevonden wil worden

    1e ronde
    Ook al kan elk moment
    de grond onder mijn voeten scheuren,
    verzwelgen de fantasie van het leven.
    Toch speel ik graag met jou
    omdat je dat zo goed doet.

    Er is niemand die gedrevenheid neerzet
    op de liefdeloze aarde,
    als jij met je handen,
    wijzend naar een bloem
    en treurend
    om de te snelle hinde.

    Als het leven niets is
    prijs ik mij gelukkig
    dat ik dat nauwelijks merk
    door jouw golvende emotie,
    die als eb en vloed
    de wereld voortdurend verandert,
    mijn bewegingsloze ziel
    uitschuurt tot de kern
    van wat niet gevonden wil worden.
  • 4
    8563

    Zachte delen

    1e ronde
    Het ging haar alleen om de zachte delen,
    zo had zij al van haar moeder geleerd.
    Voorzichtig stroopte zij de tere huid
    en sneed ze zorgvuldig af.

    Ze stopte ze in een plastic doosje
    en schreef er met grote letters op:
    "Kweeperen, gek."
2017
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    7477

    Het slobbert

    1e ronde
    Het slobbert en vreet aan je,
    met dikke natte kussen
    die je hele gezicht bedekken.

    Slijmsporen over je neus
    en je ogen weigeren te openen;
    ademen door een klein gaatje.

    Maar het is zo lief
    en ooit zo klein,
    zo’n huiskoelakantje.
  • 2
    7480

    Kort levensverhaal

    1e ronde
    Het begon kort maar krachtig
    Even later was zij drachtig
    De baby was prachtig
    Maar de carriere indachtig
    Werden de dagen kort en jachtig
    Toen werd ze tachtig
    En stierf onmachtig
  • 3
    7520

    Lazio

    1e ronde
    Meer verlatenheid dan ik kan dragen,
    meer opwinding dan mijn ziel zich herinnert,
    meer wanorde dan mijn ogen kunnen volgen,
    meer vlinders dan gedachten,
    meer bloemen dan kussen in mijn leven,
    meer dood dan levend,
    meer bomen dan graven,
    meer graven dan steden,
    meer steden dan mensen.

    Hier zal mijn graf gegraven,
    bij het lied van de cicaden,
    in de bladeren van de eucalyptus
    aan de voet van een agave,
    waarboven iedere avond
    de vleermuizen cirkelen.

    En klaprozen
    aan mijn voeten.
  • 4
    7483

    Segovia

    1e ronde
    Segovia in rust vervloden,
    de stilte van het leven
    en wat vind ik terug
    na de dagen vervlogen?

    Dansend kwarts
    in een gruwelijke lente,
    de stilte om het even
    langs druipend hars.

    Segovia, in rust vervloden
    de daad die doodt
    is in mijn hart
    en mijn gilde verboden.

    En wat als de nacht je streelt,
    de goden weerkeren
    en het leven zichzelf berooft
    en niemand de wonden heelt?

    En wat als de maretak,
    vers gesneden in het haar gestoken,
    ja wat als de maretak
    in nachtelijke strijd wordt gebroken?
  • 5
    7484

    Te vroeg wakker weer.

    1e ronde
    Vanochtend te vroeg wakker weer.
    Een mens zit vol oud zeer
    en dat spreekt in de darmen,
    die dan de geest verwarmen.

    Er waren dooie Duitsers in doosjes
    en danseressen in maillootjes.
    Zwetende, dikke koppen die vertelden,
    maar niets zinnigs hadden te melden.

    Lavastromen die kolken,
    onrustig bewegende wolken
    en dan begint het weer.
    Een mens zit vol oud zeer.

    Een borstkas vol gigantische ribben
    en aderen die langzaam dichtslibben.
    Het zal de rijst wel zijn
    en je kauwt de paddestoelen niet fijn.

    Vanochtend te vroeg wakker weer.
    Het gebeurt keer op keer,
    onbevredigd en nicotinearm,
    krijg ik het maar niet warm.

    Tonnen steenkool vallen over mij heen.
    Ooit wordt ik gevonden in het veen.
    Dooie Duitsers, dikke koppen, maillootjes,
    borstkassen, rijst, champignons in mootjes.

    De pijn van een verharde traan,
    de kleur van een verschoten droomwaan.
    Maak ruim baan,
    want ik ga opstaan!
2016
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    8763

    God ontwaakt

    Top 100
    Ik werd zojuist wakker
    staat er een paus op uit mijn navel!
    Hij zegent mij
    en verdwijnt in de pausmobiel.

    Ik kijk rond en besef
    dat ik die ene echte moet zijn,
    waar niemand in gelooft
    door een speling van het noodlot.

    Of door een simpele naamsverwisseling,
    een vroeggeboorte mijnerzijds,
    een spelfout bij de burgerlijke stand,
    of mijn vader die een voortand miste.

    Die slag haal ik nooit meer in
    en ik moet er maar aan wennen,
    dat er in de vroege ochtend
    toch pausen uit mijn navel kunnen komen.
  • 2
    8770

    Kaboem!

    1e ronde
    De toorn is op mij neergedaald
    als een zwabber op een spin.
    Ik draai mij langzaam om
    en blijf er lekker in.
  • 3
    8764

    Lago di Vico

    1e ronde
    Met een paar roomwitte billen
    en daartussen een zwart lint
    kwam zij achterwaarts
    het minuscule tentje uit,
    vleide zich even later
    in de hete zon.

    Hij liep met kromme tred
    naar zijn veel geaaide BMW,
    nam een camera in erectie eruit.

    Klak!

    De ragazzi hielden hun gas in,
    de boeren keken eindelijk niet voor niets
    en zij wentelde in onschuld.

    Aan het einde van de dag
    had het zich al rondgesproken
    en de brommertjes kozen
    nu al speciale paden
    om het bella vista te zien.

    Maar de tent was gesloten voor een uur.
    Hij speelde de zon
    en zij het meer.

    Toch na afloop
    lag hij weer in het gras
    met die telelens.
  • 4
    8769

    Thuis in augustus

    1e ronde
    Als alles wat hooien kan hooit
    en alles wat oogsten kan oogst.
    Als alles wat vliegen kan vliegt,
    dan kijken wij lui omhoog
    naar de witte strepen van de jumbo’s.

    Duizenden boven ons, iedere dag.
    Zij hebben de tijd van hun leven.
    Wij hier beneden
    Hebben een leven van tijd.
2015
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    2445

    *

    1e ronde

    Als je tranending deint,

    ga dan met me mee,

    deernis lief dat je bent.

    Hoger in het leven dan ik,

    deernis lief dat je bent.

    Kom!, met de hand die ik lik,

    schoonheid die je worden zult,

    met of zonder de balsem van geduld.

    Als je tranending maar deint.

  • 2
    2448

    *

    Top 1000

    Als steden bloemen zijn,

    als er bloemen zijn

    die zichzelf eten

    en daarna de bodem

    rondom.

    Als steden doden zijn,

    razend op weg

    naar de hemel,

    waar ze al zijn.

    Als steden over de bergrand vallen

    in alle kleuren

    van modern afval.

    Als steden zo ademen

    dat ze stikken,

    dan is Napels een stad.

  • 3
    2449

    *

    Top 1000

    De rust van de dagen

    dat de dogen heersten

    over het waterrijk

    vervloog

    met de lust van de slagen

    waarmee de dogen heersten

    over het waterrijk

    verboog

    door de kus van het klagen

    waarvoor de dogen heersten

    over het waterrijk

    vloog

    de lus van een sage

    waarin de dogen heersten

    over het waterrijk

    in de rust van de dagen

    met de lust van de slagen

    door de kus van het klagen

    zoals in een lus van een sage

    in de rust van de dagen

    dat de dogen heersten

    over het waterrijk.

  • 4
    2452

    *

    1e ronde

    Er groeit iets aan mij vast,

    dat weet ik zeker.

    Ik voel het ter linkerzijde,

    ook al zie ik nog niets.

    Met het zwoegende ademen

    heeft het zich verraden

    en soms voel ik korte raking.

    Als het maar geen emotie is!

    U weet wel, zo’n van achter het oor

    druipende, warme vloeistof,

    die mijn shirt inloopt en bij de tepel

    besluit te stollen en een vlek,

    een soort van vetvlek,

    achterlaat in het volle zicht

    van mijn medemens.

    Nee, daar zit ik niet op te wachten.

    Maar intussen groeit het door

    en vraag ik mij bezorgd af

    hoe groot dit gaat worden?

  • 5
    2444

    Ben was geweest

    1e ronde

    Wat ik rook,

    ja, veel gerookt,

    ruiken vlak langs de geur af,

    zal ik ruiken,

    zal ik zijn.

     

    Dat heb ik altijd gevoeld,

    zoals je voelen moet,

    vlak langs je huid,

    zal ik voelen,

    zal ik zijn.

     

    Muziek hoorde ik,

    dwalend langs mijn oren,

    vlak langs de tonen,

    zal ik horen,

    zal ik zijn.

     

    De lente geproefd,

    in daslook en vogelzang,

    vlak langs de winter af,

    zal ik proeven,

    zal ik zijn.

     

    Jou al lang gezien,

    ja, lief gezien,

    vlak langs mijn huid,

    zal ik zien,

    zal ik zijn.

     

    Ben was geweest,

    was het zijn zelf,

    tussen toen, nu en morgen,

    zal ik zijn,

    zal ik geweest zijn.

  • 6
    5426

    De keurmeester

    1e ronde

    De keurmeester glijdt het oog langs de letters.
    Is de kleur van dit woord juist
    en hoe ligt het op de beïnkte knuist
    van een gepensioneerd letterzetter.

    De keurmeester ruikt aan een dubbele punt.
    Punten en komma's zijn soms zwak geplaatst
    en vreemd genoeg een komma als laatst,
    waarna menig spatie ruimte is gegund.

    De keurmeester slaat zijn sleutel
    en proeft de volle klank van het woord.
    Verderop is iets vals gehoord
    en het eind is meer gereutel.

    De keurmeester weegt het geheel op de hand:
    wat precies is het draadloos gewicht
    van dit omarmend gedicht.
    Trekt de schouders op en schuift het aan de kant.

  • 7
    5437

    De veerman

    1e ronde

    De dood is niet eng,

    eer alledaags

    en vriendelijk groetend,

    opdat ik niet oplet.

     

    Achteraf pas

    besef ik, dat ik,

    vriendelijk teruggroetend,

    ontsnapt ben.

     

    En niemand

    vroeg of ik wel terug wilde

    en greep naar me,

    trok me naar het droge,

    raapte me van het asfalt,

    klauwde me uit de wachtkamer,

    troetelde, zorgde, sneed, zaagde,

    smeerde, legde verbanden aan,

    zwachtelde me door het nieuwe leven.

     

    En niemand vroeg

    of het leven mij nog wilde.

     

    De prijs is hoog

    bij een veerman

    die alleen enkele reizen doet.

  • 8
    5442

    De Zwemmende Haas

    1e ronde

    Een haas nam voor een boer de wijk,

    oren plat en in hoge vaart

    schoot hij angstig over de dijk,

    waar de kwelder zich openbaart.

     

    Aangekomen aan de andere zijde

    zag hij twee wandelaars.

    Ah, riepen wij blijde:

    kijk, daar doet een haas iets raars.

     

    En westwaarts gaande,

    vanaf Noordpolderzijl,

    bleven wij stokstijf staande

    en dat duurde een wijl.

     

    De haas zigzagde richting Wadden,

    maar belandde voor een brede watering

    en iets wat wij nooit voorspeld hadden

    was dat hij er ook in ging.

     

    Met slechts boven water zijn kop

    stak hij snel over,

    met moeite kwam hij de wal op

    en verdween in het dorre lover.

     

    Toen stopte hij om te zien

    of wij hem achterna kwamen

    en of wij gingen zwemmen misschien,

    maar wij zijn niet van die volgzamen.

     

    Nog lang zagen wij zijn zwart-witte pluimen

    steeds verder weg in de kwelder;

    we zullen voor hem duimen

    dat hij nooit belandt in een boerenkelder.

     

    Een haas zwemmend te zien

    is het begin van ons nieuwe leven;

    de haas doet het dagelijks een keer of tien

    en het is hem allemaal om het even.

  • 9
    5436

    Politicus

    1e ronde

    Blijf af van mijn liefde,
    tengelbrood van een politicus,
    blijf ook van mijn woorden af.
    Laat ze in mijn mond
    als enige rechtmatige eigenaar
    en zing je eigen lied,
    maar blijf met je ijdeltering
    van mijn zorgvuldig gezongen
    wereld af!

    Ga weg, met je naadloze zinnen,
    verpakte one-liners vol niets.
    Druip uzelf af,
    of ga naar uw utopische hemels,
    zonder mij, zonder mij,
    want ik kan tellen.

    Geloven kan ik niet,
    ook niet in één en de ware lijn,
    waar het leven vol spinsel is.
    Geloven kan ik niet,
    want ik kan tellen.

    Blijf af van mijn liefde
    met je verbasterde verbijstering,
    allitererend ten koste van uw
    nooit geziene medemens
    en zing uw eigen, valse lied.

  • 10
    2446

    Winter

    1e ronde

    Als je het koud hebt,

    het bed moet verlaten

    en verkild terugkeert,

    als je het koud hebt

    in de nacht,

    leg dan een vriendje

    in je bed.

     

    En als je geen vriendje

    bij de hand hebt,

    zoek dan een meeuw

    die goed broeden kan,

    met zacht dons op de buik;

    en waar je zoeken moet?

     

    Kijk in de blauwe lucht

    en je ziet altijd wel een meeuw.

     

    Maar als de lucht

    grijs is van de sneeuw,

    of erger, natte sneeuw,

    en je kunt niet zo gauw

    een vriendje vinden

    en de meeuwen schuilen,

     

    neem mij dan maar.

  • 11
    5438

    Zolder

    1e ronde

    Of je het nu wel of niet gelooft,
    of je me wel of niet wilt verstaan;
    ik heb een enorme zolder in mijn hoofd,
    waar ik alleen mag gaan.

    Duizenden mensen wonen daar.
    Soms geheel, soms in delen;
    voelbaar vlak onder mijn haar
    als stoffige juwelen.

    Van de een het gezicht alleen,
    van de ander de geur.
    Een enkel, erg mooi been,
    van weer een ander zijn gezeur.

    Links zitten beroemdheden,
    maar ook oude vrienden en buren.
    Daarachter vijanden, ooit gemeden,
    en door mij verlatenen zitten
    voor zich uit te turen.

    Anderen hebben mij lief,
    of ooit eerder liefgehad.
    Bij weer anderen haalde ik mijn gerief
    en een enkeling die mij aanbad.

    Hier en daar alleen een vreemd gebaar,
    een stopwoordje, een mond,
    of een vreemde krul haar,
    die ik naar mijn zolder zond.

    Dan heb ik nog kamers vol bloemen,
    geuren, trillingen, landschappen,
    insecten die rondzoemen
    en ooit gebruikte lappen.

    Kamers vol streling op mijn huid,
    kussen, ongeslapen nachten,
    een piano, een gitaar en een Turkse luit,
    die geduldig op mijn zolder wachten.

    En dan vraagt iemand mij
    wie ik ben.