Biografie van Dorien Dijkhuis
Dorien Dijkhuis is dichter, schrijver en journalist. Ze schrijft poëzie, proza en reisverhalen. Eerder publiceerde ze literair werk in o.a. Tirade, Het Liegend Konijn, Terras, Tijdschrift Ei, Passionate, De Optimist, Bouillon!, hard//hoofd en Extaze. In november 2019 verscheen haar debuutbundel 'Waren we dieren' bij Uitgeverij Nieuw Amsterdam.
2021
Nr.
Titel
Tekst
1
4054
Onder zeil
Top 100
dromen zijn boten waarop we
door het duister varen
zo ver we kijken kunnen: water
het is te donker aan boord om
de zeekaart te lezen, te licht
om de sterren om richting te vragen
maar hier zijn we samen, we
weten: waar zee is zijn havens
waar havens zijn kades
en op kades staan mensen te
wachten en zwaaien
als jij van ons tweeën het eerst
zult ontwaken, schrijf ik je
brieven van zee
ik weet dat wanneer je ze
leest het heel even zachtjes
zal waaien
2020
Nr.
Titel
Tekst
1
6053
Er gaan verhalen
Top 100
dat we dachten voor altijd één te zijn, muurvast
vertrouwend op het blok dat we vormden tot plots
een ondergronds rommelen klonk, een klap
iets brak, sindsdien zijn we op pad
er gaan verhalen dat we langzaam leefden, zo loom
dat rondom alles stormde, we zagen hoe bomen
zich hees en hortend zingend uit de aarde wrongen
overal was alles haast en wij zo traag dat we niet
merkten dat diep in ons het scheuren was begonnen
er gaan verhalen dat we nu eens groots, dan weer
behoedzaam leefden, als damschijven altijd
naar voren bewegend
dat we eigenlijk kevers waren die zich bij dreiging
als stenen voordeden, de vleugels onder hun
pantser vergaten om zo voor altijd
stenen te blijven
ze zeggen dat we barstten van verlangen om iets
achter te laten, iets dat ons zou overleven
het begin van een bergpad misschien, een gele plek
in het gras, een kuil van waaruit je
de hemel kunt zien, kringen
in een vijver
2018
Nr.
Titel
Tekst
1
3549
Honeymoon
Top 100
de laatste tijd droom ik steeds vaker dat iemand ons
heeft opgegeven voor een huwelijksquiz op de tv
bruidsparen in vol ornaat die om een koelkast strijden of
een busreis naar Parijs, de grootste prijs voor wie het meest
van elkaar weet
we dobberen in een zwanenbootje op een studiozwembad
de quizmaster zingt over engelen, duiven storten
uit de hemel en jij
weet niet hoe mijn konijn vroeger heette
de zwaan maakt water en ik breek me het hoofd
over jouw favoriete schrijver en wat je het liefst
at op je kinderfeestje
wanneer we ten onder gaan, zullen we plotseling weten:
het is niet het water dat we vrezen, maar om eeuwig
in die zwanenboot te moeten blijven drijven
2017
Nr.
Titel
Tekst
1
4163
*
Top 100
we kenden de lengte- en breedtegraad
waar de mast zou breken, waar we kopje
onder zouden gaan
wisten ook de plek waar we ons aan land
zouden slepen, schubben afschudden, haren
kweken, staarten ruilen voor benen, leren
kruipen, lopen – links rechts links – oversteken
we zijn dit alles vergeten
pas op een avond aan zee, als je proost
op de toekomst/de liefde/het leven
herinnert kippenvel op je armen je vaag
aan de vacht die je had, vis
die je was
er is een bloedrode hemel en jij
wacht zwijgend op wat bovenkomt
en ondergaat
2
4162
Overkant
Top 100
je zet een vinger op de kaart, trekt een lijn
tussen landen, zegt: dit is eerder gedaan
zo gaan we aan boord, varen uit
slechts weinigen halen de overkant, zeg je
weinigen komen ooit in een thuishaven aan
land komt in zicht na dagen van deining
we zien daken van huizen, we ruiken
de grond
bomen en mensen die in een vingertop
pasten, nemen al gauw je hele hand
hele hart in beslag
wanneer we aan land gaan, gooien we
stenen over onze schouders om te zien
of het een jongetje of meisje wordt
2016
Nr.
Titel
Tekst
1
5423
Iktsuarpok
Top 100
aan de overkant op het balkon zwaait iemand
iemand uit
op een sneeuwvlakte legt een televisiepresentator uit
hoe je een iglo bouwt en hoe warm het daar kan zijn
bij het stoplicht op de hoek schudt een hond
water uit zijn vacht, vecht een man
met zijn paraplu, klapt hem dicht, keert
zijn gezicht naar een waterige zon
het is de derde keer vandaag dat ik je
in een ander verwacht
Eskimo’s neuzen niet ter afscheid
maar om iemand welkom te heten, adem te delen
ik denk aan paarden, hoe ze neus aan neus
zacht dampend in het veld kunnen staan
en hoe de wereld klinkt wanneer het sneeuwt
het is trouwens niet waar wat ze over Eskimo’s beweren:
ze hebben geen honderd woorden voor sneeuw
wel kennen ze een woord voor verwachtingsvol
hopen, het verlangen voortdurend naar het raam te lopen
de straat af te speuren, te zien
of je er al haast bent