Biografie van Mayke Muller

Ik ben Mayke Muller en schrijf gedichten voor Down & Beautiful. Ik ben deze Facebookpagina gestart toen mijn zoontje twee jaar werd op 30 maart 2015. Het doel van de pagina is: positieve beeldvorming voor Downsyndroom.
2019
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    558

    De op en neer deinende golven

    1e ronde
    Het zonlicht wat door de gordijnen schijnt
    Laat de lijnen zien op mijn gezicht
    Van de lachrimpels
    De gelukzaligheid
    En bezorgdheid

    Ik zie mijn leven terug in de op en neer
    deinende golven en het schuim van het water
    wat plaats maakt voor schittering.
    De zwarte grote vleugels van de aalscholvers
    drogen in het warme licht,
    net als mijn tranen als de parels van de zee.

    Het zonlicht wat door de gordijnen schijnt
    Laat deze lijnen aan elkaar rijmen
    En de woorden op papier verschijnen
    De krullen om mijn mond
    De kraaienpootjes
    Het kuiltje in mijn wang

    Zeggen mij dat het inademen van de zuurstof
    van de bomen. Het bewonderen van het 
    azuurblauwe water. Het krijsen van de 
    zeemeeuw. De vogels die als een v-vorm
    van vrijheid naar de volgende plaats
    vertrekken. Mij naar de volgende bestemming
    leiden.
  • 2
    557

    Een fluistering, een gemis

    1e ronde
    Een fluistering, een gemis. Het is een vergewis
    dat een verlangen als een stille melodie
    sluimert op de achtergrond. Vermomd als een
    verleider met de kleur rood die mijn emoties
    ontbloot.

    Het is een melodie zonder tekst die toch zo
    alles omvattend is. Ik probeer te luisteren naar
    een ritme, en zoek naar een teken van begrip.
    Het altijd mondige gepraat is stil en de cirkel
    loopt niet meer rond. Ergens ligt een boot met
    een nieuwe reis voor de deur. Het voelt als
    lood in de schoenen en verlichting tegelijk.

    Het is in het duister wachten op de 
    zonsopkomst. Een pijn ervaren totdat de angel
    eruit gehaald is. Een hart wat harder klopt en
    tegelijkertijd denk ik, wist ik het maar wanneer
    deze lont opnieuw in vuur en vlam ontstoken
    wordt. Een morgenstond badend in 
    oranjerood. Waar eerst de dood was, is nieuw
    leven gevonden.

    Een fluistering,een gemis. Het is een vergewis
    dat een verlangen steeds groter en mondiger
    is geworden. Een liefde die eens ontstond en
    nu op de achtergrond speelt als een verveelde
    kat met een rood bolletje wol in de knoop. 
    Een kat die wegsluipt in de nacht.
  • 3
    559

    Help mij de stilte te vinden

    1e ronde
    In geschreeuw een speld horen vallen is als de
    stilte vinden in een storm
    De antenne of zesde zintuig zo afstellen dat ik
    hoor wat je zegt
    Wat je voelt
    Wat je ervaart
    Wat je zorgen baart

    Ik wil weten hoe ik jou kan helpen
    Je tranen kan stelpen
    Je tranen opvangen
    En in deze emotionele poel
    Je vragen beantwoorden

    Help mij de stilte vinden
    Zodat ik door de drukte
    Mijn eigen stem hoor
    Geen last heb van
    Storingen
    Door de drukke maatschappij
    De rij van boodschappen in mijn
    hoofd
    Waardoor ik
    Verdoo
    Dicht ga

    Hel mij mijn hart nog verder
    te openen
    Mij te wapenen
    Tegen al dat geweld
    Als glas wat in scherven 
    Kapot valt
    En mijn hoofd uit elkaar knalt
2018
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    960

    Door een verrekijker

    1e ronde
    De sterren in de diepblauwe lucht van de nacht
    verschenen in de dag. Mijn ogen gingen open
    en ik had nog nooit zoiets moois gezien.
    Hoe kon ik daar nou altijd aan voorbij zijn gegaan? 
    Het zonlicht die elk druppeltje water laat glinsteren. 
    De wind die speels met je haren speelt.
    De takken van de bomen, het getjilp van de vogels,
    het fluiten van het riet 
    en allemaal in een gezamenlijke melodie.

    Zou het door de onrustige nachten komen?
    De kwaaie dromen. Mijn angstige jongen
    die elke nacht in het grote bed wil slapen.
    Heen en weer geslingerd tussen liefde 
    en waanzin. Heerlijk om door zijn haar
    te kroelen. Super fijn om de binnenkant
    van zijn hand te strelen. Akelijk om in
    de vroege ochtend geschreeuw in
    mijn oor te horen en om voor het
    ochtendgloren mijn warme nest om te ruilen
    met een kersverse dag. 

    Door een verrekijker zie ik paarse tinten
    ontstaan onder mijn ogen. Zie ik mijn rug
    steeds verder gebogen. Weet ik dat ik tegen
    mijn spiegelbeeld heb gelogen en is daardoor
    alle energie uit mijn lichaam weggezogen.
    Je bent mooi. Je bent prachtig. 
    Je hebt een fantastisch lijf, is wat ik riep.

    Vaker grijp ik naar de schitterende sterren
    van de nacht in de dag. Het leven kan niet
    voorbij gaan voordat de oogkleppen open
    gaan. Het betoverende licht van de maan
    wanneer de nacht al lang voorbij is.
    In de waan van de dag. Lichtpuntjes in het
    aardedonker en ook op klaarlichte dag,
    zo lang je maar je ogen open doet en houdt.
    De melodie en de glinsteringen van 
    het sterrenstelsel als jij niet slaapt. 
  • 2
    1512

    Gevlochten door de wind

    1e ronde
    Het tapijt wat gevlochten is door de wind,
    tilt mijn lichaam op en opent mijn ogen.
    Het zonlicht laat de herfstbladeren
    schitteren en veranderd de groenbruine
    kleuren in jade.
    Het water golft onder mijn toeziend oog
    en maakt elke situatie anders door de 
    regendruppels die het meer opvangt.

    Mijn gezichtsvermogen verlangt
    naar meer om bij stil te staan wat niet mag
    vergaan. Aan mijn gelaatstrekken kan je zien
    dat jaren verstreken zijn. De kraaienpootjes
    naast mijn ogen. De krul bij mijn mondhoeken.
    De fijne lijnen die mijn neus en mond verbinden.
    De frons op mijn voorhoofd.

    Over drie jaar vier ik dat ik al tien keer vier jaar
    op deze planeet mag verblijven.
    Toch voel ik mij nog steeds als een kind en laat
    ik mij meevoeren met de wind. De kleuren van
    de natuur betoveren mij. De wijsheid en de
    onbevangenheid gaan hand in hand.
    Ik laat mij vallen en vertrouw erop
    dat het meer mij opvangt. 
  • 3
    958

    Stilte

    1e ronde
    Ik lijd in stilte terwijl mijn woorden op papier
    dwarrelen.
    De lettergrepen zijn bijna niet meer te lezen
    door de tranen.De vlekken en de banen 
    hebben een eigen verhaal geschreven. 
    Elke punt die ik neerkrabbel,
    ontcijfert steeds meer de
    sleutelcombinatie van mijn kluis. 
    De kluis naar mijn hart.

    In stilte en met mijn handen voor mijn borst
    gevouwen liet ik de emoties ontvouwen.
    De zilte druppels vinden hun weg langs
    mijn oren en mijn haren naar de grond.
    Waren het de violen die speelden
    op de achtergrond, die de onzichtbare
    handen voor mijn mond weghaalden?
    De juiste snaren die aangeraakt werden
    en de korst openscheurden.
    De korst om mijn hart.

    In stilte bid ik dat het niet waar is.
    Deze onbeschrijfelijke pijn van het besef
    dat mijn liefde niet voldoende is. 
    Afdoende om hem tot inkeer te brengen.
    Ik ben een moeder en een liefdevol wezen.
    Het roert in mijn diepste binnenste.
    Daar waar het vuur gedoofd is en de 
    passie gekoeld.
    Het omarmen van mijn hele zijn,
    voordat ik wegwijn in stilte,
    en mijn hart niet langer harder klopt. 
2017
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    837

    Dauwdruppels en rode appeltjes

    1e ronde
    De rode blozende appels steken mooi af tegen het ebbenhouten huis.
    Op de bruine kale takken is een schouwspel
    te zien van dauwdruppels.

    Door een dauwdruppel aanschouw
    ik de omgeving van mijn leven.
    De rode appels verdwijnen in mijn wangen.
    Het ebbenhouten huis
    heeft de kleur van mijn weelderige haar.

    De rode blozende appels gaan als een rode draad door mijn bestaan.
    De dauwdruppels worden door de koude wind van de bruine kale
    takken afgeblazen en mijn wereld is nu één.
  • 2
    838

    Het verhaal van mijn traan

    1e ronde
    Mijn lieve grijsje zal jij het ooit begrijpen
    waarom ik de keuze maakte om te scheiden?
    Mijn gedachten zijn overschaduwd en een
    traan rolt van jouw grijze verenkleed naar
    beneden.
    Deze traan vertelt het verhaal van mijn leed.

    Mijn vingers strelen jou grijze veertjes op je
    kop en je kijkt mij met verliefde oogjes aan.
    Mijn hart breekt. Ik voel mij verscheurd.
    Ik kon niet langer wachten. Het niet langer
    aanzien. Ik moest je laten gaan naar een 
    beter huisje.
    Dat vertelt mijn traan.

    Mijn kind zal jij het ooit begrijpen
    dat ons grijsje jouw speelgedrag zag als dreigend?
    Een ballon of triplexplaat tegen de zijkant van 
    dee kooi slaan.
    Jij zal ook niet de keuze hebben gemaakt om te
    scheiden,
    want jij begrijpt zijn lijden niet.

    Tranen rollen over onze wangen maar het 
    kwaad is al geschiet. 
  • 3
    3273

    In verlangen gevangen

    1e ronde
    Je streelt mijn lippen met jouw vingertoppen
    en je kust mij zoals een Fransman dat zo goed
    kan. Onze vingers zijn in elkaar verstrengeld
    als wij opstaan van het houten bankje, en de
    zonsondergang tegemoet lopen.
    Dat was in 2009.

    In verlangen gevangen hunker ik naar zulke
    momenten.
    Hoe komt het dat het begeren naar elkaar is
    gestopt?
    Wie kan uitleggen waarom onze harten niet
    meer sneller van elkander kloppen?
    De eerste relatie waarin wij dachten onszelf te
    kunnen zijn en toch voelt het huwelijk als een
    strop.

    Je rolt weg als ik met mijn vingertoppen
    over jouw lichaam wil gaan.
    Als ik jou kus, draai je jouw hoofd te snel om
    waardoor onze lippen elkaar nauwelijks raken.
    Onze handen liggen in elkaar gevouwen op
    schoot en wij zitten elk in een hoek van de 
    bank. Anno 2017.

    In verlangen gevangen is de hoop langzaam
    vervlogen.
    De afrodisiacum werken niet terwijl wij onze
    lichamen hiermee volproppen.
    De lust en de wens naar mekaar zijn 
    verdwenen en de knoppen
    slaan niet meer door.
    We liggen naast elkaar als levensloze poppen.
    Kunnen wij hier nog als schitterende vlinders
    uit ontpoppen? 
  • 4
    836

    Licht van fonkelende sterren

    1e ronde
    De fonkelende sterren in de diepblauwe nacht
    schijnen hun licht
    op het trieste slapende gezicht van een vrouw.
    Haar haren gesluierd over haar ogen.
    Geen wapen of macht
    lukt het om de zilte rollende tranen over haar
    wangen tegen te houden.

    Ze droomt dat ze aan het wachten
    is in de kamer van het leven vol met
    zwaarmoedige ellende. Het gewicht
    van de wereld leunt op haar schouders.
    Ze heeft geen zicht en geen oplossing.
    Niets in de tijd kan haar 
    verscheurde hart verzachten.

    Voor haar gevoel is het lachen
    haar eeuwen geleden al vergaan.
    Ze zoekt naar de richting
    maar haar navigatie is kapot. Ze beleefd het 
    alsof zij bij de verkeerde lichting op aarde zat.
    Haar oerkracht
    is uit haar lichaam weg aan het sijpelen.

    Er was geen positief antwoord in haar 
    gedachten.
    Ze werd wakker. Het licht van de
    fonkelende sterren, scheen in haar verschrikte
    ogen. Had ze dan echt in haar hart nog geen
    vrede gesticht met de relatiebreuk?
    Ze keek op naar de diepblauwe nacht
    en sloot haar ogen. 
2016
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    648

    Iemand fluisterde 'mooi'

    Top 100
    Ik hoorde iemand 'mooi' fluisteren en
    keek achterom.
    'Wat is er bij jou doodgegaan,
    waardoor je zo mooi bent geworden?'
    vroeg een vreemdeling.
    Verwonderd vroeg ik mij af, hoe hij dat
    kon zien en hij zag de verwondering
    in mijn ogen en beantwoordde mijn blik.

    Ogenschijnlijk zag ik er kwetsbaar uit
    en voelde mijn hart ondanks dat
    verlicht en straalde. Door de donder en
    bliksem, vond ik de gouden speld in de
    hooiberg die het lood uit mijn 
    schoenen haalde. Het was mijn 
    lichtpunt in het duister.

    De vreemdeling gaf een 
    schouderklopje en lachte vriendelijk.
    'Blijf in de kracht van je kwetsbaarheid
    staan en blijf zo mooi door je nooit
    meer te laten opsluiten in je gouden
    kooi. Jouw duisternis bood een weg
    naar buiten en je vond een heel
    bijzonder licht als gids. Houd je 
    daaraan vast. Heb vertrouwen.' Ik knikte. 
  • 2
    616

    Twee verschillende werelden

    1e ronde
    Twee verschillende werelden
     
    Twee werelden botsten op een rots.
    Voor de een, een rots in de branding
    en voor de ander, een versperring
    op hun weg. Het moment had vol 
    vreugde moeten zijn, maar hun bol
    met dromen spatte uit elkaar.
    Een grote scherf raakte de dam
    en splijt deze door midden.
    De werelden drijven mijlenver
    bij elkaar vandaan.

    Hoe kan je in eens voelen alsof
    je op een andere wereld
    bent geboren, in een ander nest?
    Niet elke verandering brengt dat
    teweeg, maar vaak de komst
    van een kind met een speciaal 
    pakketje, wel. 
    Het bloed is gestold en stroomt 
    niet meer verder. Er word nog steeds 
    met ogen gerold als ze naar het 
    mooie koppie van mijn kind kijken.

    Vergelijken zij nog steeds de 
    waarheid met hun 'niet' uitgekomen 
    droom? Zullen zij nooit de landing
    maken op mijn wereld? 
    We spelen nu beide een andere rol
    en het hart slaat bij de andere partij
    nog steeds niet op hol.
    Mijlen die met geen enkele snelheid
    ooit overbrugd zullen worden.