Ik ben opgebrand in het hout dat je bracht uit de grote weerspiegeling van de zon. Nooit veel problemen gehad. Maar nu in een woud van ijzer. We zien ‘later’ als een plaats, een decor dat verdrinkt.
Angst voor het huis is als duisternis in mijn wonde. Blote handpalm indien die buitenkwam in mijn ribben, heel Alien-like. De schemer een patrijspoort die niet lijkt te lukken in zijn opzet alles te verbergen.
Je overgave om te genezen – al eeuwen bouwen aan een akelige wind. Ook in het grind waarin de oude auto, dat rood gezwel met laadbak. Het glipt in je borst
als een vezel die je gevangen houdt, in een halfslaap, in evenwicht. Ik begrijp hoezeer je op dit ogenblik warmte zoekt – raketkop, technologisch. Je laat bij die gedachte waar je hekel aan hebt, mij slapen in een zon
om ons heen, een lichaam. Je komt terug op volle kracht, als een schroef van een schip dat een ijsberg gaat ontwijken. Radeloos de rug van je zee. Grondgebied van engel
en je grijze gebalde linzen op een deinend laag vuurtje. Ogen als schoteltjes met melk voor je poes – schuw bij mensen die ze niet kent.
Ik schommel in de winter. Niets verwijdert zich.
2
515
Stilte
Top 100
Voor mij is het helder – droom droom, alsof je een antwoord bezit je wetenschap
in onzichtbare steden die je als de jouwe ziet in mensenhaar in de bronnen en aard van mijn lichaam
om me weg te nemen in suizend duisternis, waar je van door de gangen loopt
naar vindplaats van kisten en pakketboten
op een noorderbreedte vol frisse genen – ja, neem een hap
uit de dingen die je scherp ziet, verander me
in ridders die eindelijk terugkeren naar het slot op je dag na jaren in lome vergissingen
waarin opwinding is (omdat woorden ontsnappen
zoals in de tongen en talen waarvoor wij ooit open en gesloten waren –
– de poes in mij legt als offer een dronken, dode muis op je drempel.)
2020
Nr.
Titel
Tekst
1
1113
met dat ietwat vertraging
Top 100
Ik dacht altijd dat Rusland dat land was waar ze niet aan roddel deden
maar het toch heiligden, precies daarom wellicht. Geef me een knipoog en dan geloof ik misschien nog altijd dat dit ook zo is.
We praten en parten onze planeet nat van het speeksel dat weet ik
de redenaar en de voorste rijen en dat allemaal psychologisch komt de steen der wijzen ook voort
uit twee zaken 1. een periode die een dag langer duurt dan de eeuwigheid 2. een denkbeeldige telefoonlijn die over de bodem
van de oceaan groeit, een organisch type glasvezel ik bedoel dit denkbeeldig uiteraard maar je kan het wel voor je zien, wat ik bedoel als je je best
doet. En mijn vrienden, dat is wanneer de telefoon eindeloos overgaat
en natuurlijk rinkelt die een keer te weinig opdat ik op tijd
de hoorn van dat jengelende dier in mijn linkerhand vat een beetje achteloos
maar net zo berucht en vragend.
2
1358
omdat
Top 100
Je bent zeker een goeie jongen voor me je spreekt wild in een kastanje in mijn wand iemand moet je cellofaan ontladen
iemand moet inbreken in je je zachte vezels je flarden weer aan elkaar brengen ik wil weer iets
je moet die onhoorbare dingen niet als verhalen zien je mag ze onthouden al is er geen verplichting ik ben mijn eigen boze meisje, omdat er een einde is
aan alle reiken, al is het maar een schouder waar je hand aan zit
alle motiveren is achterna gaan, liefst nooit alleen
helaas ook niet het een zonder het ander niets uit je eergevoel werpen, niet zonder eerst te klimmen
in je bolster en schouderophalen en pas dan mijn spieren spannen
maar je zocht een andere dag, al ouder.
2019
Nr.
Titel
Tekst
1
6229
de as Brussel-Oostende
Top 100
hij blijft in de keuken maar komt weer binnen net als nieuws en glas hij noemt mij valdoodmooi en ik denk dat hij het meent, die waaghals hij noemt mij crème fraîche en heeft mij aan zijn kogellippen hangen hij ruikt als vallende regen – en ik weet niet wat ik moet aanvangen
de stoelriem in mijn wagen is stuk en nu piept dat ding de hele tijd tuut-tuut-tuut, ik ben gek, want het zingt als een hyacint in de heg jij knielde nog in graan en houtkool en in iets dat je me had gezegd maar je babyface verraadt nog de korrel van jouw niet genoeg krijgen
de haringman is bijzonder intelligent want bij ‘t verkopen zwijgt ie achter z’n kar tast ie me in de boezem en hij zal me altijd nawijzen hij opent ‘t damesblad in mijn ingewanden en noemt me nog een junkie dat toestel van je koninkrijk wil me meewarig in je afscheid wrijven
jij haalt de mooiste meid eruit en maalt niet om brak of waardigheid jij bent de kapitein daarvan, ik ben erg onder de indruk van je tong het eiland Ijsland, die doorloper van je SALT-verdrag, en longensong je bent maar een keer jong, wat een drama, maar je hebt me gerammeid
gebeukt, gestormd en me dan in de regen achtergelaten als een puzzel onopgelost en met de oplossing achteraan die openligt op nummer twee alsof je me casi verbood te schrijven als de katten, eens op de plee en er waren nog andere redenen voor ‘t ‘niet storen’ in jouw Brussel
want jij was degenslikker – jij was daar het keizerrijk van gisteren jij bent de republiek van een akkoord zonder wapens – en de computer tikkend in een leeg scherm met een streepje in de lucht als een scan en ik moet herboren zien te worden in m’n bed, en jij was de wroeter
we liepen aan de Michiel en Goedelekerk, en jij praatte uit de school je zei, ‘Byzantium kan maar een keer bedreigd worden met een pistool’ want ik was onderbelicht, en wie denkt dat er licht is op de zeebodem die ziet zandkastelen en verliest zijn vrijheid, zonder geneesmethode
die ziet de schipper niet en diens wijnkalebas, en het Noordzeegevecht je laat je toch niet zo bedotten door alles wat je ziet of wat je zegt
2
3808
‘t syndicaat Facebook (nog steeds in de klas)
Top 100
alle systemen staan op scherp, galmde het in de tempel de zoon van Hades had gebouwd en dronk nu en hou je niet in eens binnen te glippen, radiatormelk
in de haven, het masker, de klas gensterscherm, speekselzeef Percy Sledge, een wilde achtervolging over de drempel van 3C
je doet welbeschouwd niet aan voodoo om een knul te verleiden
dit wordt een peperdure scheiding en Allah heeft een gebed als ringtone je vreest dat je een aanslag moet verijdelen, je speelt op safe in je sportvestje zit een narcose onder de mouwen, nul op je essay
droom
niets in de handen muis, cursorisch lezen is meer dan aangewezen ‘los primeros años de vida independiente, señor’ de ondergrondse in en niet capituleren !
ik mag het einde niet verklappen : Suikerberg, sabbatsrust consternatie is schuurpapier is stuurmanskunst nee hoor, ik ben niet eens zeker of ik hier wel werkelijk ben
er staat een geheimagent achter die pilaar op perron 9 ¾, wat een klier
komt er nog een app voor het anker in m’n kroontjespen ? larve – dekmantel mijn perceptie zit vermomd in Chinese koekjes, zo van tante een moëddzin in de moskee van Bagdad is van alle markten thuis
bladzijde en bladzijde van dit heilige boekje vullen voor in de kluis
onze Taal – Comanches wij zijn niet onfeilbaar, wat een verdriet achter ’t rookgordijn dat vreselijke mens van Jeugdzorg denkt dat we in Australië zijn
er mag wel méer niet
2018
Nr.
Titel
Tekst
1
2167
Drakensberg
Top 100
er is geen plastic voor Amerikanen er is niets afdoende om een nieuwe accolade wil je lachen om mijn gekken en grillen ? Times Square verdrinkt in een soep van ketterij
ik veeg jouw applaus van de tafel je hebt dat vooral aan mijn mime te danken er is overal moeraswater alles vermindert in inkt en contracten
vind je dat vernederend, als ik je zou kleineren ? natuurlijk, meteen een reden om er niet aan deel te nemen stel dat er nu eens nieuwe bezetters opduiken ik wed niet op het liederlijke daarvan, dat spoort niet
meteen het einde van mijn monoloog zonder jouw inbreng weliswaar aerobics – je zakt door een polder je raakt onzichtbaar, nog voor een kort gebed
het vaderland waakt, er zijn geen kapers wij berechten een kraakvis, in het dorp een eresaluut voor een kardinaal die er niet is wat we aanvoeren, stemt overeen met de feiten
niet alles wat ik zeg, wordt afgedaan als ruis er bestaat logica, de tarra van een vracht een ontstekingsmechanisme dat geneutraliseerd moet worden aan de haven van Cho Ming wordt niet geraakt
stel jezelf scherp, laat mij vrij luxe vreet aan jouw krokodillen, om een handtas er zijn geen garanties iedereen zegt dat ze er niets meer over weten
2
2683
Wouter Brom
Top 100
In vier bedrijven.
Als jij hier informatie meent te zien ontbreken laat het mij dan gerust weten. Ik polste mijn poolberen voor een dienstbaar schot
een vacht tegen het ijs een jager die rechtsomkeer maakt. Wij zijn geen eskimo's. Ik selecteerde.
Ik insinueerde. Een juist adres, herfstporselein een gerucht om naar te griezelen een simpele optica. Veel leesplezier, boezem.
Misschien zie je er nog iets in. Misschien verdient dit een plaatsje in jouw tijdschrift, misschien ook niet.
Er zijn geen bevelen zo onschuldig als kanariezaad terzelfdertijd – er is weinig zo vlottend als een list.
Als Nippon omzichtig je biecht raakt mij niet aan
( ik ben ontvlooid en Cylon )
zij is onvermurwbaar, een schaap ik ben van celluloid – spottend haar gelaatsuitdrukking is drinkbaar.
2017
Nr.
Titel
Tekst
1
7169
uienringen, 1
Top 100
Wat er zoal niet mesjogge is.
Ik moest rillen wanneer de kaaimannen verschenen. Analoog met wat mijnheer van Goethem mij in zijn rede reeds verteld had, werd het er niet makkelijker op om stenen kisten te laten maken.
Hier zou mettertijd de nieuwe tempel verrijzen. De kinderen van Wanda Hick liepen in groep doorheen de straat. Hun begeleiders hielden een oogje in het zeil, en probeerden alle ruzies een stap voor te zijn.
Wie buigt er zich in het gras van voetbal en gezond verstand. Wie is er een kleermaker voor de keizer. Wie maakt een knieval voor doordenkers. Wat pleit er voor een goede prestatie. Waar ligt het Mekka voor wie van androgyne jongens houdt.
Vroeger wist je dat, voor die nieuwe gast van je je zo deed zwijmelen. Zijn valken waren door je corridor en alleen astronauten – en een spook – verbreken nog de stilte. Klappen er stoelen dicht, dan ontstaat er deining in de zaal.
Er werden Vietnamese loempia’s verdeeld.
2016
Nr.
Titel
Tekst
1
4567
de klauwen van de hi-fi man
Top 100
zoals afbeeldingen in grotten vingerafdrukken in een systeem
daarom maken we het aardewerk schoon in het archeologisch instituut
om onze sporen niet achter te laten
in het laboratorium staan er stereoscopen hemelwijze wakers met een klare blik
infrarode keuzes zoemen dwars
door vluchtige wandelgangen
wij manoeuvreren langs planeten wij staan bekend als tuimelaars
in onbeduimelde tapijten
als het zonlicht juist staat en alles kostbaar lijkt
2
6029
probeer geen neus op te zetten
Top 100
haar ogen weten van het kaarslicht naar het kauwen van een brandende lont naar de rafels en het schuiven van haar koele tafels en woord
er is geen brood voor mijn geraamte er is geen koning zonder plicht alleen de verschillen voor een open mond je moet je niet verschuilen voor de muizen
( ze worden doorgeslikt met schaamte )
je laat best alles afhangen van de bevers in je bressen de vertellers van jouw geaarzel de scheurtjes in mijn schommel
( een lichaam waarmee ik spreken moet )
ik vraag jou naar zout en brons voor een zonde van wensen er schuilt geen fout in de mensen alleen doen ze zo moeilijk soms
( er is een drijfveer waarmee ik jou dragen wil )
je doet het weer – je wil weer rammelen aan de bel de breekbaarheid van takken testen de moed van vastberaden herten de koele vlerken van mijn ziel
nauwelijks voorwaarden voor een deal een weinig aantrekkelijke stelling slechts een voorwaarde voor Mozart en zo je bent zopas het klappen van de zweep verleerd