Biografie van Pascal Klaassen

Literair blogger en schrijver van poëzie. Verdiend een inkomen als tekstschrijver voor organisaties die hun kennis en ervaring via blogs, websites en social media willen delen.
2019
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    1845

    Als geen ander

    1e ronde
    Een orkest als geen ander
    speelt op een zonnig kerkplein -

    We lopen over grote gladde keien
    zomaar een vrije woensdagmiddag
    de boten gaan iets sneller
    richting Rotterdam dan richting Luik

    We kijken naar jonge drugsverslaafden
    in het bijna-donker tegen elkaar
    tot ergernis van anderen
    popcorn, chips, cola en chocola

    We liggen op een veldje
    vlak achter onze school
    hoestend, prikkende ogen
    inhaleren van droog gras

    En telkens weer zoek je mijn blik
    raak je mijn handen aan
    kijk ik naar boven
    niet naar jou

    - de laatste tellen morendo
    min één stoel, min één fluit.
  • 2
    1843

    Eeuwig jong

    1e ronde
    Mama bekijkt foto’s vol kleurige tenues
    met trots geknipte hoofden
    en gras dat niet hoeft gemaaid.

    Mama verzamelde meer en meer
    kantineliefdes, Ibiza, wintersport,
    drukke man, zelf ook een uitdagende baan.

    Mama dacht niet vaak aan onze gezichten
    zonder kennis van de regels
    namen die niemand wilde onthouden.

    Mama zucht iets over toen, het meisje
    dat zo mooi paste, nu tweeënhalf keer
    chronisch chagrijnig bijeengebonden.

    Mama drinkt een wijntje extra vanavond
    voor haar dochters in onze kleedkamer
    zijn wij muzikanten eeuwig jong.
  • 3
    1844

    Het blauwe licht

    1e ronde
    Stil maar,
    sluit je ogen, het bloed
    uit je leeggeprikte aderen stolt
    het fluisteren in je hoofd

    Nu mag je zweven
    eindeloos hoog
    zo ver je wilt

    Laat je hoofd rusten in mijn armen
    je botten in mijn schoot
    Engelen belonen tranen
    hoor ze zingen in je oor

    Nu mag je vallen
    eindeloos lang
    zo diep je wilt

    Ik verlos je
    verlaten lichaam
    buiten het blauwe licht
2018
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    1930

    Buiten spelen

    1e ronde
    ’s Avonds zak je door je knieën,
    bid tot de maagd Maria dat het vredig
    mag zijn en zacht.
     
    Maar groter is het verlangen
    buiten te spelen.
     
    Dus sluip je naar die andere vrouw
    beneden in de kelder, kijk hoe zij
    haar medicijnen mengt.
     
    Bevend tik je met je toverstaf tegen
    de hoge hoed op het skelet, tel af als je durft:
    Hartenvrouw, Ruitenheer, Schoppenaas.
     
    Door de deur marcheren zeven rood-witte dwergen
    met hun blauwe olifantspoten, ze vertrappen gele
    kleine bloemetjes uit een stoffig bruidsboeket.
     
    Op de maanverlichte natte zwarte klinkerstraten
    weerkaatsen witte konijnen, ze lachen naar de
    dolfijnen, verdomme wat zwemmen die hard.
     
    In een zonnige groene Alpenwei vol madeliefjes zitten
    Christiane en Alice met vier borsten bloot, je wilt iets
    aan ze vragen, maar ze zijn niet scherp genoeg.
     
    En al die tijd snellen de wijzers vooruit. Stop
    het tellen voordat de kerkklokken luiden,  
    dan ben je held af voor de rest van de dag.
  • 2
    1764

    Buurvrouw aan zee

    1e ronde
    Universeel blauw deinen de manen
    krachtig met haar mee. Ze lacht altijd.
    Het is ook zo leuk.
    Koffie, thee, appeltaart erbij?
    Alles prima? Alles goed!
     
    Zon, strand, zee, geweldig weer,
    badlaken en zonnebrand mee.
    In de lome hitte danst de materie
    in felle kleuren met de zwaartekracht.
    Water? Nee joh, liever koele witte wijn
    daar wordt ze zo zwevend vrolijk van.
     
    Wat blijft het leuk. Schenk gerust nog eens bij
    tot de verlossende zonnestralen geen
    bescherming meer verdragen en de manen,
    nu vol verlicht, neerwaarts dwalen. Zij volgt
    en verduistert ieder zicht. Zo voelt
    de oplossende leegte onmetelijk ver weg.
     
    Kom, kom, niet zo schrikken,
    het was maar om eens flink te lachen.
    Alles deint alweer in de oude, vertrouwde
    regelmaat binnen de veilige lichtblauwe banen
    waardoor zij zich mathematisch beschermen laat.
  • 3
    1140

    Het laatste raam – Voor Theo

    1e ronde
    Naar het bos, de bergen of de zee
    de mensen zijn onze stad ontvlucht,
    behalve hij die woont, met rode baret,
    achter het laatste raam in de Czaar Peterstraat.
     
    Uit zijn venster klinkt een herinnering
    aan muffe kleedkamers met koude snacks,
    lauw bier en warme dijen
     
    aan vier maten met drie akkoorden
    die rammelen, plukken, kloppen
    tot diep in de nacht, jagen, jagen, jagen
     
    aan een lege loods, een volle zaal,
    een matras onderweg, een bed in de kroeg,
    altijd avond, altijd nu, altijd meer.
     
    Met dit verlangen werd de wereld
    iedere dag opnieuw gebouwd
    tango, tango, nog een tango, zeker niet naar huis.
     
    Maar de mensen zijn onze stad ontvlucht,
    liever zelf prooi dan zoeken naar een betere vangst,
    behalve hij die trouw bleef aan zijn rode baret
    achter het laatste raam in de Czaar Peterstraat.
2017
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    2928

    De tijden zijn veranderd

    1e ronde
    Hoor ik daar het benauwde piepen
    door inhalerende bloemenkinderen:
    van eeuwig jong naar altijd bang.

    Hun tijden bleven maar veranderen en veranderen
    door een teveel aan gesubsidieerde baantjes
    en machtige kansen die niemand liggen laat.

    Nu het aftellen is begonnen
    dromen ze alleen nog angstig
    over palen rond eigen perken

    en herhalen ze hun grijsgedraaide maten
    als vrijheid om anderen te laten zwijgen:
    Zo leef je idealiter van parels als verruimde zwijnen.

    De schoffel door die tuinen vol tierende woekeraars.
    Het gedroogde duimkruid mag mee in de versnipperaar
    om een werkelijk verlichtend dampertje van te roken.
  • 2
    2926

    En wij?

    1e ronde
    Ze spelen ons lied
    Verschuiven de aandacht
    Van hard naar zacht
    Van zacht naar harder

    En wij?
    Wij worden verwijderd door krachten.

    Ze spiegelen onze liefde
    Verblinden door trouw
    Leven biedt hoop
    Hoop doet leven

    En wij?
    Wij worden verwijderd door krachten.

    Ze reizen door onze ruimte
    Verdwalen in nevels
    Tussen straks en toen
    Tussen eerder en later

    En wij?
    Wij worden verwijderd door krachten.

    Ze leiden ons rond
    Steunen op krukken
    De volle glazen leeg
    De lege glazen vol

    En wij?
    Wij worden verwijderd door krachten.
  • 3
    2927

    Op de weg terug

    1e ronde
    De stroboscopische herhaling
    tijdens een vallende nazomeravond
    van witte strepen op zwart asfalt
    kan prima zonder woorden.

    Hooguit een paar stamelende kreten
    na het starten van de motor
    van een in whisky verdronken
    mannen- of vrouwenstem.

    Tijd is er voldoende
    voor het geduldig tempo
    van een voortdurend ritme
    waarbij snaren de stilte begeleiden.

    Zo rijden we in de rode schemering
    langs de gestapelde late oogst
    melancholisch solerend
    de ondergaande zon tegemoet.
2016
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    4608

    Beeld zonder harnas

    Top 100
    Nu je je gelovig harnas hebt afgeworpen,
    staat er een wel heel merkwaardig beeld voor me.

    Zo is je linkerborst een klein beetje,
    maar toch duidelijk, groter dan de rechter.
    Wil je daarmee je moedergevoelens tonen?
    Aan de ene kant wel, aan de andere niet.

    Of heeft je schepper niet op zitten letten?
    Een ongeduldige persoonlijkheid moet dat sowieso zijn geweest.
    Bovenaan begonnen en bij de benen alweer denkend,
    aan een nieuw, misschien wel nog devoter beeld.

    Er had ook best wat af gemogen.
    Al val je zo minder snel om
    en kan ik je dus gerust op een voetstuk plaatsen,
    zonder dat je er bij ieder zuchtje wind vanaf dondert.

    Mij zou de mogelijkheid ontnomen worden
    je beeld wat dichter te naderen, en je,
    met de mantel der liefde te bedekken,
    nu je je gelovig harnas hebt afgeworpen.
  • 2
    4612

    In antwoord op

    1e ronde
    Als u nog aan vlees kunt komen,
    bel me zeker even op.
    Laf medium heeft mijn voorkeur,
    rood ligt vaak als een baksteen op mijn maag.

    Zelf heb ik altijd geprobeerd, de bal,
    snoeihard, zeg maar als een streep,
    strak in de rechterbovenhoek te schoppen.

    Maar ondertussen handelde ik in koffie,
    zocht ik meteorieten in het noorden,
    lag ik meermaals met broeierige zusters in bed
    en slachtten de moffen mijn familie
    in plaats van de buren af.

    Bovendien, ik struikelde voorover, bloed
    op steen. Een open wond toonde
    het vlees boven mijn knie. Is er iemand
    die stenen zachter kan maken?

    Mijn God is nooit vlees geworden,
    sprak de komische profeet.
    Er heerst bloedarmoede daarboven,
    met de keepers aan het woord.
  • 3
    4614

    Stad zonder Sid

    1e ronde
    Sid heeft de stad verlaten.
    Hij nam zijn kam, kalk en kleren mee.

    Onze schuilplaats, het houten huis

    versplinterde tot glas.

    Je kunt kijken hoe je haar zit,

    maar niets nieuws lezen.

    Ook Janis, Joey en Jim verdwenen.

    Ze komen nooit meer terug.

    De barkrukken blijven vrij voor ieder.

    De straten leeg, de dagen gelijk.

    Ik wil spelen met hun zonen.

    En ruiken aan hun dochters.

    Maar ik kan ze nergens vinden.

    Dus zijn we samen. Alleen.

    En we bewonderen de pasteltinten

    bij de buren. Handig die plastic rozen.

    Is dit de muur waarop Klaus ooit schilderde?

    Ja, voordat ook hij vertrok.