Literair blogger en schrijver van poëzie. Verdiend een inkomen als tekstschrijver voor organisaties die hun kennis en ervaring via blogs, websites en social media willen delen.
Een orkest als geen ander speelt op een zonnig kerkplein -
We lopen over grote gladde keien zomaar een vrije woensdagmiddag de boten gaan iets sneller richting Rotterdam dan richting Luik
We kijken naar jonge drugsverslaafden in het bijna-donker tegen elkaar tot ergernis van anderen popcorn, chips, cola en chocola
We liggen op een veldje vlak achter onze school hoestend, prikkende ogen inhaleren van droog gras
En telkens weer zoek je mijn blik raak je mijn handen aan kijk ik naar boven niet naar jou
- de laatste tellen morendo min één stoel, min één fluit.
2
1843
Eeuwig jong
1e ronde
Mama bekijkt foto’s vol kleurige tenues met trots geknipte hoofden en gras dat niet hoeft gemaaid.
Mama verzamelde meer en meer kantineliefdes, Ibiza, wintersport, drukke man, zelf ook een uitdagende baan.
Mama dacht niet vaak aan onze gezichten zonder kennis van de regels namen die niemand wilde onthouden.
Mama zucht iets over toen, het meisje dat zo mooi paste, nu tweeënhalf keer chronisch chagrijnig bijeengebonden.
Mama drinkt een wijntje extra vanavond voor haar dochters in onze kleedkamer zijn wij muzikanten eeuwig jong.
3
1844
Het blauwe licht
1e ronde
Stil maar, sluit je ogen, het bloed uit je leeggeprikte aderen stolt het fluisteren in je hoofd
Nu mag je zweven eindeloos hoog zo ver je wilt
Laat je hoofd rusten in mijn armen je botten in mijn schoot Engelen belonen tranen hoor ze zingen in je oor
Nu mag je vallen eindeloos lang zo diep je wilt
Ik verlos je verlaten lichaam buiten het blauwe licht
2018
Nr.
Titel
Tekst
1
1930
Buiten spelen
1e ronde
’s Avonds zak je door je knieën, bid tot de maagd Maria dat het vredig mag zijn en zacht.
Maar groter is het verlangen buiten te spelen.
Dus sluip je naar die andere vrouw beneden in de kelder, kijk hoe zij haar medicijnen mengt.
Bevend tik je met je toverstaf tegen de hoge hoed op het skelet, tel af als je durft: Hartenvrouw, Ruitenheer, Schoppenaas.
Door de deur marcheren zeven rood-witte dwergen met hun blauwe olifantspoten, ze vertrappen gele kleine bloemetjes uit een stoffig bruidsboeket.
Op de maanverlichte natte zwarte klinkerstraten weerkaatsen witte konijnen, ze lachen naar de dolfijnen, verdomme wat zwemmen die hard.
In een zonnige groene Alpenwei vol madeliefjes zitten Christiane en Alice met vier borsten bloot, je wilt iets aan ze vragen, maar ze zijn niet scherp genoeg.
En al die tijd snellen de wijzers vooruit. Stop het tellen voordat de kerkklokken luiden, dan ben je held af voor de rest van de dag.
2
1764
Buurvrouw aan zee
1e ronde
Universeel blauw deinen de manen krachtig met haar mee. Ze lacht altijd. Het is ook zo leuk. Koffie, thee, appeltaart erbij? Alles prima? Alles goed! Zon, strand, zee, geweldig weer, badlaken en zonnebrand mee. In de lome hitte danst de materie in felle kleuren met de zwaartekracht. Water? Nee joh, liever koele witte wijn daar wordt ze zo zwevend vrolijk van. Wat blijft het leuk. Schenk gerust nog eens bij tot de verlossende zonnestralen geen bescherming meer verdragen en de manen, nu vol verlicht, neerwaarts dwalen. Zij volgt en verduistert ieder zicht. Zo voelt de oplossende leegte onmetelijk ver weg. Kom, kom, niet zo schrikken, het was maar om eens flink te lachen. Alles deint alweer in de oude, vertrouwde regelmaat binnen de veilige lichtblauwe banen waardoor zij zich mathematisch beschermen laat.
3
1140
Het laatste raam – Voor Theo
1e ronde
Naar het bos, de bergen of de zee de mensen zijn onze stad ontvlucht, behalve hij die woont, met rode baret, achter het laatste raam in de Czaar Peterstraat.
Uit zijn venster klinkt een herinnering aan muffe kleedkamers met koude snacks, lauw bier en warme dijen
aan vier maten met drie akkoorden die rammelen, plukken, kloppen tot diep in de nacht, jagen, jagen, jagen
aan een lege loods, een volle zaal, een matras onderweg, een bed in de kroeg, altijd avond, altijd nu, altijd meer.
Met dit verlangen werd de wereld iedere dag opnieuw gebouwd tango, tango, nog een tango, zeker niet naar huis.
Maar de mensen zijn onze stad ontvlucht, liever zelf prooi dan zoeken naar een betere vangst, behalve hij die trouw bleef aan zijn rode baret achter het laatste raam in de Czaar Peterstraat.
2017
Nr.
Titel
Tekst
1
2928
De tijden zijn veranderd
1e ronde
Hoor ik daar het benauwde piepen door inhalerende bloemenkinderen: van eeuwig jong naar altijd bang.
Hun tijden bleven maar veranderen en veranderen door een teveel aan gesubsidieerde baantjes en machtige kansen die niemand liggen laat.
Nu het aftellen is begonnen dromen ze alleen nog angstig over palen rond eigen perken
en herhalen ze hun grijsgedraaide maten als vrijheid om anderen te laten zwijgen: Zo leef je idealiter van parels als verruimde zwijnen.
De schoffel door die tuinen vol tierende woekeraars. Het gedroogde duimkruid mag mee in de versnipperaar om een werkelijk verlichtend dampertje van te roken.
2
2926
En wij?
1e ronde
Ze spelen ons lied Verschuiven de aandacht Van hard naar zacht Van zacht naar harder
En wij? Wij worden verwijderd door krachten.
Ze spiegelen onze liefde Verblinden door trouw Leven biedt hoop Hoop doet leven
En wij? Wij worden verwijderd door krachten.
Ze reizen door onze ruimte Verdwalen in nevels Tussen straks en toen Tussen eerder en later
En wij? Wij worden verwijderd door krachten.
Ze leiden ons rond Steunen op krukken De volle glazen leeg De lege glazen vol
En wij? Wij worden verwijderd door krachten.
3
2927
Op de weg terug
1e ronde
De stroboscopische herhaling tijdens een vallende nazomeravond van witte strepen op zwart asfalt kan prima zonder woorden.
Hooguit een paar stamelende kreten na het starten van de motor van een in whisky verdronken mannen- of vrouwenstem.
Tijd is er voldoende voor het geduldig tempo van een voortdurend ritme waarbij snaren de stilte begeleiden.
Zo rijden we in de rode schemering langs de gestapelde late oogst melancholisch solerend de ondergaande zon tegemoet.
2016
Nr.
Titel
Tekst
1
4608
Beeld zonder harnas
Top 100
Nu je je gelovig harnas hebt afgeworpen, staat er een wel heel merkwaardig beeld voor me.
Zo is je linkerborst een klein beetje, maar toch duidelijk, groter dan de rechter. Wil je daarmee je moedergevoelens tonen? Aan de ene kant wel, aan de andere niet.
Of heeft je schepper niet op zitten letten? Een ongeduldige persoonlijkheid moet dat sowieso zijn geweest. Bovenaan begonnen en bij de benen alweer denkend, aan een nieuw, misschien wel nog devoter beeld.
Er had ook best wat af gemogen. Al val je zo minder snel om en kan ik je dus gerust op een voetstuk plaatsen, zonder dat je er bij ieder zuchtje wind vanaf dondert.
Mij zou de mogelijkheid ontnomen worden je beeld wat dichter te naderen, en je, met de mantel der liefde te bedekken, nu je je gelovig harnas hebt afgeworpen.
2
4612
In antwoord op
1e ronde
Als u nog aan vlees kunt komen, bel me zeker even op. Laf medium heeft mijn voorkeur, rood ligt vaak als een baksteen op mijn maag.
Zelf heb ik altijd geprobeerd, de bal, snoeihard, zeg maar als een streep, strak in de rechterbovenhoek te schoppen.
Maar ondertussen handelde ik in koffie, zocht ik meteorieten in het noorden, lag ik meermaals met broeierige zusters in bed en slachtten de moffen mijn familie in plaats van de buren af.
Bovendien, ik struikelde voorover, bloed op steen. Een open wond toonde het vlees boven mijn knie. Is er iemand die stenen zachter kan maken?
Mijn God is nooit vlees geworden, sprak de komische profeet. Er heerst bloedarmoede daarboven, met de keepers aan het woord.
3
4614
Stad zonder Sid
1e ronde
Sid heeft de stad verlaten. Hij nam zijn kam, kalk en kleren mee.
Onze schuilplaats, het houten huis versplinterde tot glas.
Je kunt kijken hoe je haar zit, maar niets nieuws lezen.
Ook Janis, Joey en Jim verdwenen. Ze komen nooit meer terug.
De barkrukken blijven vrij voor ieder. De straten leeg, de dagen gelijk.
Ik wil spelen met hun zonen. En ruiken aan hun dochters.
Maar ik kan ze nergens vinden. Dus zijn we samen. Alleen.
En we bewonderen de pasteltinten bij de buren. Handig die plastic rozen.
Is dit de muur waarop Klaus ooit schilderde? Ja, voordat ook hij vertrok.