Biografie van Biezon
Ecce homo. Of elckerlyc. Je mag kiezen.
2019
- Nr.TitelTekst
- 17668
Beeldenstorm
Top 1000
Ik hou van gezichten die ontbinden.
Ik hou van gezichten die hun omtrek verlaten.
Ik hou van gezichten die oplossen.
Ik hou van gezichten die vertrekken,
naar alle atomen rondom, naakt, en huwbaar.
Zonder mascara, zonder lippenstift, zonder wangenrood.
De juiste verbanden die verdwijnen,
de juiste proporties die verschijnen -
glimlach, lanceert, ontbeert,
tussen porno en tastbare warmte.
Ik hou van gezichten die gloeien.
Ik hou van douches, van tederheid, van louter dichte ogen. - 27625
Op één been
Top 1000
Soms bestaan gedichten om er niet in te verdwalen.
De taal verspringt, en wij hinkelen - we lopen altijd achter.
Soms ontmoeten we elkaar, alleen maar door die knoop
van dezelfde zin, in ons eender geboekstaafd geheugen.
Van al jouw verhakkelde woorden, ken ik de taal niet,
noch hun spreken: in die open muil giet ik een vorm
die geen grens kent, die geen geheugen heeft,
die zoals ik, onverzadigd, de gangen van het bloed opvreet.
Sommige dingen bestaan om nooit meer te verdwijnen.
Maar wij, wij verdwijnen om nooit meer te verschijnen.
Zoals sommige mensen de regenboog, zo kennen wij het prisma:
kunstmatig, gebroken, gesplitst. Wij likken aan elkaar
zoals kleuren aan hun overgang: keurig verdwijnend van vorm.
Zo wandelen wij, van Eden naar Eden. En steeds op onze hoede,
van de lans tot het zwaard. Levensschuw, en heel slim,
achterdochtig: elke vrucht heeft ons per dwang verleid. - 37573
Recept voor succes
Top 1000
Poneer een stelling.
Verwijs naar het brein (neuro-).
Verwijs naar de evolutie (evo-).
Verwijs naar het lichaam (soma-).
En zorg dat je stelling achter een betaalmuur zit.
Geloof me: je zal het ver schoppen!
Je kan bij voorbeeld bewijzen dat we als mens evolutionair
uitstekend zijn toegerust om ons brein te optimaliseren
door de somatische praxis van het boswandelen.
Wij, gelukzalige boswandelaars, kunnen dan dankzij Paypal
op ons mobieltje jouw artikel lezen
op een bankje in het zonbeschenen bos.
Jij wordt wereldberoemd onder de daslookliefhebbers
en vooral jouw academische uitgever
zal nog meer tijd hebben om boswandelingen te maken.
Zo is iedereen gelukkig.
En ik blijf gewoon in mijn bed liggen.
Het is trouwens neurologisch/evolutionair/somatisch bewezen dat dat ongezond is.
Maar gek genoeg: toch succesvol! - 47549
Tussen pot en pint
Top 1000
In de openbare ruimte is kijken naar vrouwen gevaarlijk.
Ze zouden het verkeerd kunnen opvatten.
Of juist - in uitzonderlijke gevallen.
In de openbare ruimte is vrouwen aanraken verboden.
Het zou gewenst kunnen zijn.
Maar meestal niet.
Daar kunnen dure processen van komen.
Dus gaan we naar dure comedy shows.
Met lekker platte grappen.
Alsof dat grappig is, seksisme.
Want in de openbare ruimte, wordt niet meer gelachen.
Zowel het openbare als de ruimte verdwijnt.
De pijn staat buitenspel.
Niemand fluit.
Mannen rukken tot op hun kin.
2018
- Nr.TitelTekst
- 18497
Bezoek
Top 1000
Ouders zijn wonderlijke wezens.
Ze zijn ontroerend, op verre afstand.
Ze zijn betoverend, op reis,
of op andere manieren: niet in de buurt.
In hun buurt zijn, is nog altijd:
inkrimpen, besparen op oprecht gevoel.
Wat wil spreken, laten varen,
en pijn verruilen voor hardnekkige tegenspraak.
Een begroeting is nog altijd:
schrikken voor de tweesprong van jezelf,
die als ouderdom in bloei staat.
En zich vergaapt aan zijn afkomst.
Want zij stammen af van mijn kindertijd.
(Was ik meer dan een kind, of alleen maar
een gedachte? Als zelfs herinneringen braaf zijn,
verbasterde rasters van vergeten groei.)
Het blijft vreemd: “Dag!” zeggen.
Of: “Geen nieuws is goed nieuws!”.
Want stilte is de traphal van de leegte.
Het is raar om hen na te staren,
verbonden aan elkaar als prikkeldraad.
Ze stralen hun klaagzangen uit.
Ze zijn ontroerend als ze lachen,
want al mijn tranen zijn hun krampen.
Ze nemen afscheid, als opgezette vogels
in een biologisch nest. “Dag ma, dag pa!”,
en lachen is opnieuw op reis gaan
naar onbemind terrein. - 28414
Manifest-eer
Top 1000
1.
Zaadje, kiem.
Kiem, gewas.
Iets van bodem voorzien.
Iets beloven van weer.
Het water bedingen.
De zon bereiden.
Zorg. Geduld.
Geduld. Oogst.
2.
Wie overweegt een manifest te schrijven:
begin alvast te tuinieren.
Wie geen manifest schrijft, maar toch politiek bedrijft:
houd nooit op met tuinieren.
Waarschuwing aan de bevolking: wantrouw politici.
Behalve politici met vuile nagels.
Politici zonder tuin, met blanke handen.
Hebben vast nooit tijd om te dansen. - 38536
Overbrugging
Top 1000
Voor sommige vrouwen is hun buik een ander land.
Toevallig werden ze zwanger. In naam van de traditie,
verkracht, of per ongeluk. Maar telkens als verre
gebeurtenis. De vrucht in hun schoot was een homp vlees
die morrelde. Aan hun zwaartepunt. En de schoppen
van dat mormel, waren een voorschot: op de strijd
op leven en dood die men geboorte noemt. Gelukkig,
de keizers van dat verre land beheersen de verlossing:
met grijptangen, verdoving, met pillen of een bolle snede.
Zo wordt de zwaartekracht bevrijd: van haar zwaarte,
van haar kracht. Zo blijven moeder en kind vreemd aan elkaar.
Verre bondgenoten, in een bij voorbaat gestokt gesprek. - 48516
Quarantaine
Top 100
Want er was niets dat nog kon gebeuren.
Alle bloed was vergoten. Alle waanzin verzonnen.
Alle onzin was geleefd. Alle pillen bestonden.
Er waren woorden als: liefde. Waarheid.
Wachten. Werk. En alle gradaties daartussen.
Want alles was werkelijk doorzien.
Er was geen hoop meer.
Of de gesel van talmende nabijheid.
Of de stormloop van kritische massa’s.
En verder: niets doen.
Of eenzaam mens en woord betichten:
van onvolkomenheid, van mogelijke grootheid.
En huiveren: voor cynisme, als gezaghebbend wachtwoord.
Het kreunen. En de ingepompte vrolijkheid.
Er was niets meer. Of doen alsof beginnen vanzelfsprak.
2017
- Nr.TitelTekst
- 12619
Begrotingstekort
Top 1000
In de VS verdrinken gemiddeld tien mensen per dag.
Wegens: niet kunnen zwemmen.
Dat betekent dat: ontbrekende zwembrevetten
verantwoordelijk zijn voor negenhonderdentwaalf procent meer
dodelijke slachtoffers
dan door moslims gepleegde aanslagen.
Dat betekent dat: een muur bouwen
rond elke vijver, langs elke rivier of over de hele lengte van de oceaan
een veel efficiëntere bijdrage is
aan de reële veiligheid in Amerika.
Helaas: daar is geen geld voor.
Daarmee is alweer bewezen:
politiek zónder compromis is wel degelijk mogelijk.
En zeg nu zelf:
welke minister wil herinnerd worden als zwembadinstructeur? - 26893
Marketing 0.0
Top 1000
Hun hebben dan toch verlangd
om op de vrachtwagens van Facq
een schoon bloot wijf te spuiten.
Facq is een loodgieterbedrijf!
Twee mannen aan een zebrapad.
De vrachtwagens van Facq rijden voorbij.
Twee mannen draaien hun hoofd.
Twee mannen begrijpen niet waarom.
Schoon wijf, dat wel. En revolutionaire,
historische poëzie in Vlaanderen!
Het eerste gedicht met 'wijf' en 'hun
hebben' en 'Facq' in één strofe! - 31979
Opgeruimd
Top 1000
De arm van zijn moeder heeft hij gewoon op zak.
En zij lijkt daar geen probleem mee te hebben:
met de arm van haar vader. Ze kunnen al eens wisselen:
van zak. Of elkaar de hand schudden.
Daarmee bedoel ik: de kille, koude, ijzige vingers
in elkaar schuiven.
En dan voorzichtig bewegen.
Opgepast: breekbaar!
Daarmee bedoel ik: de knokige, pezige, noeste vingers
uit elkaar haken.
En terug op zak steken.
Zo gaat dat:
geslachtsgemeenschap.
Elk geslacht is een gemeenschap.
Elke gemeenschap is broos.
Als we breken, is dat altijd om te lachen. - 41598
Oranje cover
Top 1000
Poëzie is geen commercie.
Poëzie is niet voor in de boekskes.
Poëzie is geen commentaar.
Poëzie is bestaan.
Puur.
Bevestiging.
Gevangenen die met nagels
hun gedichten in borden van piepschuim
krassen: dát, is poëzie.
Poëzie is staatsgevaarlijk.
Want zeg nu zelf: wie heeft ooit
gedichten gelezen
uit Guantanamo?
Het zou kunnen uitkomen:
dat het mensen zijn
zoals wij. - 53904
Versnelling
Top 1000
Een Romein die het woord 'sandaal' (sandalium) gebruikte.
Is nu nog verstaanbaar, dacht ik.
Een Middeleeuwer die het woord 'maliënkolder' (maelienkoller) gebruikte.
Is nu nog verstaanbaar, dacht ik.
Een Moderne die het woord 'atoom' (ἀτομος) gebruikt.
Is nog altijd verstaanbaar. Dacht ik.
Conclusie: tijdsgebonden poëzie overstijgt de tijd.
Maar CD-speler. GSM. Walkman.
Geen Romein, geen Middeleeuwer die dat ooit begrijpt.
En als vak wordt geschiedenis toch wel zwaar ondergewaardeerd.
Dus ik vrees er voor.
Voor dit gedicht. - 63286
Verwatering
Top 1000
Van het gehoor wordt gezegd: dat is een zintuig.
Een zintuig is een toegang tot de wereld.
En de volksmond voegt daar 'ik' aan toe.
'Ik' hoor. Bij voorbeeld:
ik hoor het ruisen van de zee.
En meestal klopt dat. Aan zee.
Of toch niet. Het 'ruisen' wordt
ruisen. 'Ik' de zee. De 'zee'
het ruisende ruisen.
Worden golvende golven.
Zonder ik, of volksmond.
Je moet maar durven.
Om zo zee te zijn.
Zo bruisend.
Zo oor.
2016
- Nr.TitelTekst
- 14761
Dubbele moraal
Top 1000
Ze kookt haar minnaars in geheime kwartieren.
Ze stookt de mannen van haar goesting in donker bloed.
En of ze overgaat tot daden, of enkel glimlacht:
het is druk in haar openbare nachtwinkel.
Ze predikt de vrije liefde. Vrijheid, en energetische
kruisbestuiving. De eenheid van ziel en gevoel.
Die soms wordt onderbroken: door vijandige neigingen,
perverse lusten, onbuigbare blindheid voor geluk.
Dan is ze even niet schijnheilig, en leunt ze nood-
gedwongen aan: tegen de muilkorf van haar wil,
haar aangeleerde preutsheid, haar lullige trezigheid.
Dan is ze even overrompeld door verse, frisse lucht,
die haar longen overweldigt - diepe, meeslepende, kolking.
Dan keert ze blozend weer terug, naar een staat van
lucide paraatheid, aanslepende moeheid, en door pillen
bemiddelde vrolijkheid. Dan sluipt de pijn opnieuw,
zoals slangen, in de schachten van haar zwalpend lijf.
Dan wreekt zich haar gefnuikte vrouwelijke staat, in:
jaloezie. Geen blik of openlijk gebaar mag haar verbeelde
liefde bedreigen. Niets mag haar tweespalt beamen.
Dan roept ze op tot geheimhouding. En begint te krijsen.
Bij elke poging om de liefde te paren aan haar kut.
Bij elke openlijke blijk van verlangen: naar anderen,
die ze zelf verlangt. Dan is, de lieve vrede, zoek.
En koestert ze: de eenzame droom van haar hart;
haar zuiverheid, en de liefde voor een virtuele man.
Dan wordt alles relatief, en elke gemeende belangstelling
een bewijs van verraad, een schuldig vergrijp aan haar leven. - 24680
Politiek correcte oorlogsperceptie
Top 1000
Beklaag de bevolking. Veroordeel de macht.
Volg elke zet nauwlettend op. En zucht,
bij elk volgend beeld. Kijk licht ontredderd,
net niet verbijsterd, maar vol afgrijzen.
En voel de triomf, die je niet erkent. In je maag,
het ontzag. De macht die meereist met je bloed.
Trek dan licht voldaan de ijskast open. Ga tanken
om de hoek, zoals gewoonlijk. En wees aangenaam
verrast. Door allerhande acties, en opgepakte deelnemers.
Noem hen naïef. Broodnodig, maar nutteloos.
Ga dan bang en sukkelachtig slapen. Morgen moet je
werken. Of niets doen - op bevel van hogerhand. - 34686
Reikend
Top 1000
Inzichten gaan en komen,
zoals mijn bloed, van links naar rechts,
van rechts naar links en omgekeerd.
Als oorstoppen. Als was in de stop van een fles.
En zoals water werd bedacht met zuiverende kracht,
zo ben ook ik gezuiverd, blank gewassen, van kop tot teen gefopt.
Met net nog bloed genoeg om mezelf te beschrijven,
te bedrinken, meelijwekkend te veroveren.
Het zijn losstaande gedachten, nooit gedachte daden,
boeken vol foto's die lachen. Want ‘ik’ blijf onherkend.
Zo ik was, van vlees en bloed, zo blijf ik voor mezelf het negatief,
een loutere droom, de speelbal van een wreed, fotografisch oog.
Want met open armen, met bloeddoorlopen ogen,
met waggelende passen, zo werd ik op papier herinnerd,
alsof ik lachte, alsof ik wist wat er gebeurde.
Want zij die God vereren, zijn ongenadig voor het vlees. - 44695
Rouw
Top 1000
Het stond nog in de frigo, maar helemaal achteraan,
en voor de boter, en de selder, en het restje soep.
Het zag er nochtans goed uit: helemaal in topvorm -
letterlijk, zo gegoten - en beplakt met uiterst zorgvuldig gesprokkelde foto’s,
van frambozen, en braam- en jeneverbessen, en kersen.
Er was één verschil: vandaag had onverbiddelijk en onherroepelijk,
met talrijke lengten voorsprong, de versheidsdatum ingehaald.
Het stond daar. Helemaal alleen, achteraan: het yoghurtpotje.
Volstrekt overbodig. En toch zo mooi. Zo inschikkelijk, zo verleidelijk,
maar onaantastbaar. Rijp voor de vuilbak. Smaakloos.
Het werd achteloos opgepakt. Achteloos gedropt.
En de rand van de vuilzak huiverde wat na.
Die ene braambes. Die heeft het meeste afgezien.
Die was nog heel. - 54683
soleil noir
Top 1000
ik hoor en ik alleen
het wiegen en het dansen
het volksdanslied van morgen
het gouden beton
van dansende dwergen en baarmoeders
geef mij een pen een pen alleen
en ik zal met jou en jou alleen
de knop de lat het vurig werk
bevingeren bepotelen met schuim
met afgelikte wonden
magma smeren
op je boterham
ik zal ons huis begieten
met ongeweende tranen
en uit de schoorsteen
de vruchten van mijn woede plukken
kijk en zie dan toch
het is hier warm en vochtig
heet als in het zuiden
de vloer komt naar ons toe
en door de gang stroomt marmer
ik spiegel mij aan jouw geluk
dat in de voortuin bloeit
kijk nu zie dan toch
de zon ziet zwart als nooit tevoren - 64764
Succes
Top 1000
Ach, had ik maar meer geld.
Dan kon ik meer betalen.
Voor de vergrijzing.
Voor de werkloosheid.
Voor de straten en bedrijven.
Ik zou blij zijn.
Dat ik meer kon betalen.
Kon ik maar meer betalen.
Ik zou meer betalen.
Ach, had ik maar meer geld. - 74765
Twee afspraken
Top 1000
Ik dacht: nu valt alles buiten beschouwing.
Alles wat ik weet, heb ik geleerd,
en daarbuiten bestaat niets meer.
Ik dacht dat ik voltooid was.
Ik, dwaas, dacht dat ik voltooid was.
En deze dwaasheid redde mijn leven, dacht ik toen,
dan toch even, zij het op de wijze van een sorbet.
Dus kreeg ik bezoek. Van de dood die alles leert:
ik kreeg opnieuw de keuze. Tussen vers en lekker sterven,
of nieuw en sprankelend leven. Ik dacht even na.
Het was een groot en groots moment. Heftige twijfels.
“Want twijfels zijn beslissend, op momenten zonder keuze.”
Ik zag nog net de schaduw van zijn hiel -
frambozengeur. Ik deed dan maar de afwas.
En elke traan was ecologisch verantwoord. - 84766
Viva bomma
Top 100
Het leuke aan de zot is zijn verlangen.
Niets gezegd krijgen, niets gedaan krijgen
of onbegrijpelijk zijn: dat zijn vriendelijke vormen van opstand.
In het lachen schuilt de afgedankte wereld.
En zijn lijden is de groeinorm van alle gekelderde daadkracht.
In de stilte, in de leegte, in het lijden, in de vriendelijkheid:
alle stemmen van de waanzin spreken tegen.
Dat een mens gedoemd is om akkoord te gaan.
Dat normaal zijn de gezondheid sterk bevordert.