Biografie van Biezon

Ecce homo. Of elckerlyc. Je mag kiezen.
2019
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    7668

    Beeldenstorm

    Top 1000

    Ik hou van gezichten die ontbinden.
    Ik hou van gezichten die hun omtrek verlaten.
    Ik hou van gezichten die oplossen.

    Ik hou van gezichten die vertrekken,
    naar alle atomen rondom, naakt, en huwbaar.
    Zonder mascara, zonder lippenstift, zonder wangenrood.

    De juiste verbanden die verdwijnen,
    de juiste proporties die verschijnen -
    glimlach, lanceert, ontbeert,

    tussen porno en tastbare warmte.
    Ik hou van gezichten die gloeien.
    Ik hou van douches, van tederheid, van louter dichte ogen.



  • 2
    7625

    Op één been

    Top 1000

    Soms bestaan gedichten om er niet in te verdwalen.
    De taal verspringt, en wij hinkelen - we lopen altijd achter.
    Soms ontmoeten we elkaar, alleen maar door die knoop
    van dezelfde zin, in ons eender geboekstaafd geheugen.

    Van al jouw verhakkelde woorden, ken ik de taal niet,
    noch hun spreken: in die open muil giet ik een vorm
    die geen grens kent, die geen geheugen heeft,
    die zoals ik, onverzadigd, de gangen van het bloed opvreet.

    Sommige dingen bestaan om nooit meer te verdwijnen.
    Maar wij, wij verdwijnen om nooit meer te verschijnen.
    Zoals sommige mensen de regenboog, zo kennen wij het prisma:
    kunstmatig, gebroken, gesplitst. Wij likken aan elkaar

    zoals kleuren aan hun overgang: keurig verdwijnend van vorm.
    Zo wandelen wij, van Eden naar Eden. En steeds op onze hoede,
    van de lans tot het zwaard. Levensschuw, en heel slim,
    achterdochtig: elke vrucht heeft ons per dwang verleid.





  • 3
    7573

    Recept voor succes

    Top 1000

    Poneer een stelling.

    Verwijs naar het brein (neuro-).
    Verwijs naar de evolutie (evo-).
    Verwijs naar het lichaam (soma-).

    En zorg dat je stelling achter een betaalmuur zit.
    Geloof me: je zal het ver schoppen!

    Je kan bij voorbeeld bewijzen dat we als mens evolutionair
    uitstekend zijn toegerust om ons brein te optimaliseren
    door de somatische praxis van het boswandelen.

    Wij, gelukzalige boswandelaars, kunnen dan dankzij Paypal
    op ons mobieltje jouw artikel lezen
    op een bankje in het zonbeschenen bos.

    Jij wordt wereldberoemd onder de daslookliefhebbers
    en vooral jouw academische uitgever
    zal nog meer tijd hebben om boswandelingen te maken.

    Zo is iedereen gelukkig.
    En ik blijf gewoon in mijn bed liggen.

    Het is trouwens neurologisch/evolutionair/somatisch bewezen dat dat ongezond is.
    Maar gek genoeg: toch succesvol!





  • 4
    7549

    Tussen pot en pint

    Top 1000

    In de openbare ruimte is kijken naar vrouwen gevaarlijk.
    Ze zouden het verkeerd kunnen opvatten.
    Of juist - in uitzonderlijke gevallen.

    In de openbare ruimte is vrouwen aanraken verboden.
    Het zou gewenst kunnen zijn.
    Maar meestal niet.

    Daar kunnen dure processen van komen.
    Dus gaan we naar dure comedy shows.
    Met lekker platte grappen.

    Alsof dat grappig is, seksisme.
    Want in de openbare ruimte, wordt niet meer gelachen.
    Zowel het openbare als de ruimte verdwijnt.

    De pijn staat buitenspel.
    Niemand fluit.
    Mannen rukken tot op hun kin.



2018
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    8497

    Bezoek

    Top 1000

    Ouders zijn wonderlijke wezens.
    Ze zijn ontroerend, op verre afstand.
    Ze zijn betoverend, op reis,
    of op andere manieren: niet in de buurt.

    In hun buurt zijn, is nog altijd:
    inkrimpen, besparen op oprecht gevoel.
    Wat wil spreken, laten varen,
    en pijn verruilen voor hardnekkige tegenspraak.

    Een begroeting is nog altijd:
    schrikken voor de tweesprong van jezelf,
    die als ouderdom in bloei staat.
    En zich vergaapt aan zijn afkomst.

    Want zij stammen af van mijn kindertijd.
    (Was ik meer dan een kind, of alleen maar
    een gedachte? Als zelfs herinneringen braaf zijn,
    verbasterde rasters van vergeten groei.)

    Het blijft vreemd: “Dag!” zeggen.
    Of: “Geen nieuws is goed nieuws!”.
    Want stilte is de traphal van de leegte.
    Het is raar om hen na te staren,

    verbonden aan elkaar als prikkeldraad.
    Ze stralen hun klaagzangen uit.
    Ze zijn ontroerend als ze lachen,
    want al mijn tranen zijn hun krampen.

    Ze nemen afscheid, als opgezette vogels
    in een biologisch nest. “Dag ma, dag pa!”,
    en lachen is opnieuw op reis gaan
    naar onbemind terrein.

  • 2
    8414

    Manifest-eer

    Top 1000

    1.

    Zaadje, kiem.
    Kiem, gewas.

    Iets van bodem voorzien.
    Iets beloven van weer.

    Het water bedingen.
    De zon bereiden.

    Zorg. Geduld.
    Geduld. Oogst.


    2.

    Wie overweegt een manifest te schrijven:
    begin alvast te tuinieren.

    Wie geen manifest schrijft, maar toch politiek bedrijft:
    houd nooit op met tuinieren.

    Waarschuwing aan de bevolking: wantrouw politici.
    Behalve politici met vuile nagels.

    Politici zonder tuin, met blanke handen.
    Hebben vast nooit tijd om te dansen.

  • 3
    8536

    Overbrugging

    Top 1000

    Voor sommige vrouwen is hun buik een ander land.
    Toevallig werden ze zwanger. In naam van de traditie,
    verkracht, of per ongeluk. Maar telkens als verre
    gebeurtenis. De vrucht in hun schoot was een homp vlees

    die morrelde. Aan hun zwaartepunt. En de schoppen
    van dat mormel, waren een voorschot: op de strijd
    op leven en dood die men geboorte noemt. Gelukkig,
    de keizers van dat verre land beheersen de verlossing:

    met grijptangen, verdoving, met pillen of een bolle snede.
    Zo wordt de zwaartekracht bevrijd: van haar zwaarte,
    van haar kracht. Zo blijven moeder en kind vreemd aan elkaar.
    Verre bondgenoten, in een bij voorbaat gestokt gesprek.





  • 4
    8516

    Quarantaine

    Top 100

    Want er was niets dat nog kon gebeuren.
    Alle bloed was vergoten. Alle waanzin verzonnen.
    Alle onzin was geleefd. Alle pillen bestonden.

    Er waren woorden als: liefde. Waarheid.
    Wachten. Werk. En alle gradaties daartussen.
    Want alles was werkelijk doorzien.

    Er was geen hoop meer.

    Of de gesel van talmende nabijheid.
    Of de stormloop van kritische massa’s.

    En verder: niets doen.
    Of eenzaam mens en woord betichten:
    van onvolkomenheid, van mogelijke grootheid.

    En huiveren: voor cynisme, als gezaghebbend wachtwoord.
    Het kreunen. En de ingepompte vrolijkheid.
    Er was niets meer. Of doen alsof beginnen vanzelfsprak.


2017
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    2619

    Begrotingstekort

    Top 1000

    In de VS verdrinken gemiddeld tien mensen per dag.
    Wegens: niet kunnen zwemmen.

    Dat betekent dat: ontbrekende zwembrevetten
    verantwoordelijk zijn voor negenhonderdentwaalf procent meer
    dodelijke slachtoffers
    dan door moslims gepleegde aanslagen.

    Dat betekent dat: een muur bouwen
    rond elke vijver, langs elke rivier of over de hele lengte van de oceaan
    een veel efficiëntere bijdrage is
    aan de reële veiligheid in Amerika.

    Helaas: daar is geen geld voor.

    Daarmee is alweer bewezen:
    politiek zónder compromis is wel degelijk mogelijk.

    En zeg nu zelf:
    welke minister wil herinnerd worden als zwembadinstructeur?





  • 2
    6893

    Marketing 0.0

    Top 1000

    Hun hebben dan toch verlangd
    om op de vrachtwagens van Facq
    een schoon bloot wijf te spuiten.
    Facq is een loodgieterbedrijf!

    Twee mannen aan een zebrapad.
    De vrachtwagens van Facq rijden voorbij.
    Twee mannen draaien hun hoofd.
    Twee mannen begrijpen niet waarom.

    Schoon wijf, dat wel. En revolutionaire,
    historische poëzie in Vlaanderen!
    Het eerste gedicht met 'wijf' en 'hun
    hebben' en 'Facq' in één strofe!


  • 3
    1979

    Opgeruimd

    Top 1000

    De arm van zijn moeder heeft hij gewoon op zak.
    En zij lijkt daar geen probleem mee te hebben:
    met de arm van haar vader. Ze kunnen al eens wisselen:
    van zak. Of elkaar de hand schudden.

    Daarmee bedoel ik: de kille, koude, ijzige vingers
    in elkaar schuiven.
    En dan voorzichtig bewegen.
    Opgepast: breekbaar!

    Daarmee bedoel ik: de knokige, pezige, noeste vingers
    uit elkaar haken.
    En terug op zak steken.
    Zo gaat dat:

    geslachtsgemeenschap.
    Elk geslacht is een gemeenschap.
    Elke gemeenschap is broos.
    Als we breken, is dat altijd om te lachen.



  • 4
    1598

    Oranje cover

    Top 1000

    Poëzie is geen commercie.
    Poëzie is niet voor in de boekskes.
    Poëzie is geen commentaar.

    Poëzie is bestaan.
    Puur.
    Bevestiging.

    Gevangenen die met nagels
    hun gedichten in borden van piepschuim
    krassen:  dát, is poëzie.

    Poëzie is staatsgevaarlijk.

    Want zeg nu zelf: wie heeft ooit
    gedichten gelezen
    uit Guantanamo?

    Het zou kunnen uitkomen:
    dat het mensen zijn
    zoals wij.


  • 5
    3904

    Versnelling

    Top 1000

    Een Romein die het woord 'sandaal' (sandalium) gebruikte.
    Is nu nog verstaanbaar, dacht ik.

    Een Middeleeuwer die het woord 'maliënkolder' (maelienkoller) gebruikte.
    Is nu nog verstaanbaar, dacht ik.

    Een Moderne die het woord 'atoom' (ἀτομος) gebruikt.
    Is nog altijd verstaanbaar. Dacht ik.

    Conclusie: tijdsgebonden poëzie overstijgt de tijd.
    Maar CD-speler. GSM. Walkman.

    Geen Romein, geen Middeleeuwer die dat ooit begrijpt.
    En als vak wordt geschiedenis toch wel zwaar ondergewaardeerd.

    Dus ik vrees er voor.
    Voor dit gedicht.

  • 6
    3286

    Verwatering

    Top 1000

    Van het gehoor wordt gezegd: dat is een zintuig.
    Een zintuig is een toegang tot de wereld.
    En de volksmond voegt daar 'ik' aan toe.

    'Ik' hoor. Bij voorbeeld:
    ik hoor het ruisen van de zee.
    En meestal klopt dat. Aan zee.

    Of toch niet. Het 'ruisen' wordt
    ruisen. 'Ik' de zee. De 'zee'
    het ruisende ruisen.

    Worden golvende golven.
    Zonder ik, of volksmond.
    Je moet maar durven.

    Om zo zee te zijn.
    Zo bruisend.
    Zo oor.


2016
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    4761

    Dubbele moraal

    Top 1000

    Ze kookt haar minnaars in geheime kwartieren.
    Ze stookt de mannen van haar goesting in donker bloed.
    En of ze overgaat tot daden, of enkel glimlacht:
    het is druk in haar openbare nachtwinkel.


    Ze predikt de vrije liefde. Vrijheid, en energetische
    kruisbestuiving. De eenheid van ziel en gevoel.
    Die soms wordt onderbroken: door vijandige neigingen,
    perverse lusten, onbuigbare blindheid voor geluk.


    Dan is ze even niet schijnheilig, en leunt ze nood-
    gedwongen aan: tegen de muilkorf van haar wil,
    haar aangeleerde preutsheid, haar lullige trezigheid.
    Dan is ze even overrompeld door verse, frisse lucht,


    die haar longen overweldigt - diepe, meeslepende, kolking.
    Dan keert ze blozend weer terug, naar een staat van
    lucide paraatheid, aanslepende moeheid, en door pillen
    bemiddelde vrolijkheid. Dan sluipt de pijn opnieuw,


    zoals slangen, in de schachten van haar zwalpend lijf.
    Dan wreekt zich haar gefnuikte vrouwelijke staat, in:
    jaloezie. Geen blik of openlijk gebaar mag haar verbeelde
    liefde bedreigen. Niets mag haar tweespalt beamen.


    Dan roept ze op tot geheimhouding. En begint te krijsen.
    Bij elke poging om de liefde te paren aan haar kut.
    Bij elke openlijke blijk van verlangen: naar anderen,
    die ze zelf verlangt. Dan is, de lieve vrede, zoek.


    En koestert ze: de eenzame droom van haar hart;
    haar zuiverheid, en de liefde voor een virtuele man.
    Dan wordt alles relatief, en elke gemeende belangstelling
    een bewijs van verraad, een schuldig vergrijp aan haar leven.





  • 2
    4680

    Politiek correcte oorlogsperceptie

    Top 1000

    Beklaag de bevolking. Veroordeel de macht.
    Volg elke zet nauwlettend op. En zucht,
    bij elk volgend beeld.
    Kijk licht ontredderd,
    net niet verbijsterd, maar vol afgrijzen.

    En voel de triomf, die je niet erkent. In je maag,
    het ontzag. De macht die meereist met je bloed.

    Trek dan licht voldaan de ijskast open.
    Ga tanken
    om de hoek, zoals gewoonlijk. En wees aangenaam
    verrast. Door allerhande acties, en opgepakte deelnemers.
    Noem hen naïef.
    Broodnodig, maar nutteloos.
    Ga dan bang en
    sukkelachtig slapen. Morgen moet je
    werken.
    Of niets doen - op bevel van hogerhand.




  • 3
    4686

    Reikend

    Top 1000

    Inzichten gaan en komen,
    zoals mijn bloed, van links naar rechts,
    van rechts naar links en omgekeerd.
    Als oorstoppen. Als was in de stop van een fles.

    En zoals water werd bedacht met zuiverende kracht,
    zo ben ook ik gezuiverd, blank gewassen, van kop tot teen gefopt.
    Met net nog bloed genoeg om mezelf te beschrijven,
    te bedrinken, meelijwekkend te veroveren.

    Het zijn losstaande gedachten, nooit gedachte daden,
    boeken vol foto's die lachen. Want ‘ik’ blijf onherkend.
    Zo ik was, van vlees en bloed, zo blijf ik voor mezelf het negatief,
    een loutere droom, de speelbal van een wreed, fotografisch oog.

    Want met open armen, met bloeddoorlopen ogen,
    met waggelende passen, zo werd ik op papier herinnerd,
    alsof ik lachte, alsof ik wist wat er gebeurde.
    Want zij die God vereren, zijn ongenadig voor het vlees.




  • 4
    4695

    Rouw

    Top 1000

    Het stond nog in de frigo, maar helemaal achteraan,
    en voor de boter, en de selder, en het restje soep.

    Het zag er nochtans goed uit: helemaal in topvorm -
    letterlijk, zo gegoten - en beplakt met uiterst zorgvuldig gesprokkelde foto’s,

    van frambozen, en braam- en jeneverbessen, en kersen.
    Er was één verschil: vandaag had onverbiddelijk en onherroepelijk,

    met talrijke lengten voorsprong, de versheidsdatum ingehaald.
    Het stond daar. Helemaal alleen, achteraan: het yoghurtpotje.

    Volstrekt overbodig. En toch zo mooi. Zo inschikkelijk, zo verleidelijk,
    maar onaantastbaar. Rijp voor de vuilbak. Smaakloos.

    Het werd achteloos opgepakt. Achteloos gedropt.
    En de rand van de vuilzak huiverde wat na.

    Die ene braambes. Die heeft het meeste afgezien.
    Die was nog heel.





  • 5
    4683

    soleil noir

    Top 1000

    ik hoor en ik alleen
    het wiegen en het dansen
    het volksdanslied van morgen
    het gouden beton
    van dansende dwergen en baarmoeders

    geef mij een pen een pen alleen
    en ik zal met jou en jou alleen
    de knop de lat het vurig werk
    bevingeren bepotelen met schuim
    met afgelikte wonden
    magma smeren
    op je boterham

    ik zal ons huis begieten
    met ongeweende tranen
    en uit de schoorsteen
    de vruchten van mijn woede plukken

    kijk en zie dan toch

    het is hier warm en vochtig
    heet als in het zuiden
    de vloer komt naar ons toe
    en door de gang stroomt marmer
    ik spiegel mij aan jouw geluk
    dat in de voortuin bloeit

    kijk nu zie dan toch
    de zon ziet zwart als nooit tevoren




  • 6
    4764

    Succes

    Top 1000

    Ach, had ik maar meer geld.
    Dan kon ik meer betalen.

    Voor de vergrijzing.
    Voor de werkloosheid.

    Voor de straten en bedrijven.

    Ik zou blij zijn.

    Dat ik meer kon betalen.
    Kon ik maar meer betalen.

    Ik zou meer betalen.
    Ach, had ik maar meer geld.






  • 7
    4765

    Twee afspraken

    Top 1000

    Ik dacht: nu valt alles buiten beschouwing.
    Alles wat ik weet, heb ik geleerd,
    en daarbuiten bestaat niets meer.


    Ik dacht dat ik voltooid was.
    Ik, dwaas, dacht dat ik voltooid was.
    En deze dwaasheid redde mijn leven, dacht ik toen,


    dan toch even, zij het op de wijze van een sorbet.
    Dus kreeg ik bezoek. Van de dood die alles leert:
    ik kreeg opnieuw de keuze. Tussen vers en lekker sterven,


    of nieuw en sprankelend leven. Ik dacht even na.
    Het was een groot en groots moment. Heftige twijfels.
    “Want twijfels zijn beslissend, op momenten zonder keuze.”


    Ik zag nog net de schaduw van zijn hiel -
    frambozengeur. Ik deed dan maar de afwas.
    En elke traan was ecologisch verantwoord.







  • 8
    4766

    Viva bomma

    Top 100

    Het leuke aan de zot is zijn verlangen.
    Niets gezegd krijgen, niets gedaan krijgen
    of onbegrijpelijk zijn: dat zijn vriendelijke vormen van opstand.


    In het lachen schuilt de afgedankte wereld.
    En zijn lijden is de groeinorm van alle gekelderde daadkracht.
    In de stilte, in de leegte, in het lijden, in de vriendelijkheid:


    alle stemmen van de waanzin spreken tegen.
    Dat een mens gedoemd is om akkoord te gaan.
    Dat normaal zijn de gezondheid sterk bevordert.