Biografie van Bessel

Ik wist niet eerder dat ik mij op puurheid
had kunnen beroepen, ik wist niet dat de
overgang zo pijnloos was.

Ik heb het gewond gemaakt,
het ligt nu in een hoekje te wachten op haar tijd; ze ademt traag.
Ik heb haar leven langzaam ontnomen,
opdat ik misschien toch tot inkeer kwam,
zodat ik de spijt kon tegemoet komen.
Ik wil haar nog zo graag eens aaien
maar ze moet me niet meer,
ik proef haar nog op mijn tong terwijl ik de messen slijp.
“Probeer zacht te blijven,” hoor ik van zeggen; ik neurie een lijflied van de vrije geest.
Ik sta lang voor het raam van over de velden waar de stemmen jagen
en hoop een glimp van mijn nieuwe totemdier te vangen.
Ik stel me voor hoe we naar elkaar kijken en aan de dans beginnen van het evenbeeld.

Ik fiets de route van mijn jeugd ’s nachts, mijn lievelingsnatuur is leegte.
Geen gevaar (spijt), hoogstens een blaadje of een kreetje.

Uit het leven / in het leven.
Eén keer mogen / slecht wezen.

Ik wist niet eerder dat ik mij op puurheid
had kunnen beroepen, ik wist niet dat de
overgang zo pijnloos was.