dit is een nieuwe compositie. de permanente tegenstellingen heffen elkaar op met aan elke zijde het tegendeel van een ander waardoor niets tekort komt en alles uit de bocht een ander leven leert. het schilderij is zowel nuttig als niet maar verwar dit met jezelf en alles wat er niet in zit, komt vanzelf uit. vrouwen mochten met mannen alleen in bepaalde ateliers neuken maar ze vroegen niet om verder op klaar licht een dag te worden. terwijl niets gevraagd duwt iemand mij ligt omver en verdring dit met gedachtes over hoe tafelzout is ontdaan van alles behalve smaak. nu hoor ik klassieke muziek maar dan in een ander tijdschrift dat voor mij ligt lees ik dat het niet om de artikelen gaat, maar om het nut van een juiste smaak. de koffie kleurt inmiddels rood en op een schaal van 1 tot Antwerpen zijn twee witte strepen gelegd om zo de weg terug te vinden en oh, waar de maan zich momenteel bevind, vloog ooit mijn broer. hij is eindelijk zover gekomen dat iedereen kijkt alsof we elkaar eerder ontmoet hebben.