Biografie van Ron Vaessen

Nog geen profiel opgegeven.
2021
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    2261

    je naaktfoto’s zijn gelekt

    Top 100
    een diepblauwe gloed, bloedrode signaallampjes, geen lichaam
    a body, chips in het kwadraat, in schaaltjes en serverkasten
     
    look at those lips, ze bewaren er de wegen
    van vingertoppen, weten waarom je alleen zwarte olijven eet
     
    met pit, nooit met de benen wijd zit, hoe
    de moedervlekken zijn verstrooid, het antwoord op de oerknal
     
    hebben ze gewist, very sexy
    ze zullen het niet eens ontkennen
     
    hongerige applicaties vreten hoogzwanger, bursting nipples
    een weg naar de velden, deze synthetische ‘Wolk’
     
    alles laat ze los over dorre lichamen, data stroomt zoet en kleverig
    over de schermen, de nulletjes lachen om de eentjes, so amazing, feestje
     
    in bureaustoel, omineuze kringloop, geen teken
    van bezwaar, such a great booty, een groot dankjewel
     
    ze hebben je getaxeerd, fuck je bent hot
    echt marvelous, een negen min
     
    er zijn schattingen hoeveel je weegt
    ongelijke borsten, rekkende kuiten
     
    het tastbare weggedacht, just the essence schatje
    nee niet je ziel, je essentie, die willen ze
     
    veilig voor je opbergen, opslaan
    in bytes en lagen zodat je voor altijd – ja, precies
     
    zoals je opkijkt, de kreukel in je linker wenkbrauw
    het trillen van de pupillen, wat daarachter schuilgaat

2020
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    3418

    onze lichamen

    Top 100
    naar Hannah van Wieringen, ‘perspectief’
     
    blijf,
    wat we moeten doen, klootzak, is alle technologie aanzetten
    we voeden haar stroom en we slaan het raam kapot
    we halen de kou naar binnen en we gaan in de scherven zitten
    en we zeggen niets en we blijven zitten met de honger in onze magen
    in onze kronkelende magen
    we trekken de katoenen lappen van onze benen
    we nemen het ijzige vlees in onze handen
    en dan moet ik weer van het raam naar de voortuin
    een handvol glibberige schotsen pakken die over zijn van donkere nachten
    we steken ze in onze monden we schenken onze lichamen vol
    en we kijken elkaar niet meer aan we kijken naar onze vingers
    die bleek en hard zijn die een lichaam kunnen spiesen
    als jongens die zijn blijven steken in kroegen
    jongens die niets hebben gehad, geen warmte
    geen zachte kluiten aarde
    van onze vingers kijken we naar de heldere schermen                      
    verlopen herinneringen foutmeldingen onbeantwoorde
    vriendschapsverzoeken
    en we kijken naar het raam
    in onze kozijnen gebarsten glas
    in ons luchtruim tyfoons van gevechtsdrones en zwerfafval
    we kijken naar de zendmast onze gedachten buiten elkaars bereik
    we voelen onze lichamen niet meer hoe ze ruimte innemen
    onbewogen en kwetsbaar hoe ze
    onbewogen en kwetsbaar zijn