Biografie van Lise De Mey

Lise is 30 en woont in Gent. Toen ze 6 jaar oud was begon ze met gedichten schrijven, en daar is ze nooit echt mee gestopt. Ze maakte deel uit van de schrijfgroep Speak Out, een initiatief van Gents kunstenhuis Victoria Deluxe.
2021
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    5731

    contouren

    Top 1000
    ik was klein, ik zocht naar de potloodlijnen 
    rond mijn eigen hand en vingers
    ik zag ons begrensd

    we tekenen ons af net als bergen 
    zijn we mooier in de avond,
    onze contouren zacht als denkrimpels van een kind
    het licht blijft ons tekenen, vertekent ons

    laat het perspectief in punten verdwijnen, 
    verdoezelen
    ik liep niet weg om te verdwijnen, maar om de grens te vinden 

    mijn vingers op het hek
    één schoen erbij, handpalmen duwend op de schuin gezaagde rand
    ik zette me af 

    de wereldkaart rimpelde onder mijn voeten 

    ik ben groot nu, ik zoek naar zachte pennenstreken
    onderaan elk document
    teken me af
  • 2
    6773

    festina lente

    Top 1000
    op elke andere dag was ik nu van bed naar bad gerend
    had ik honger genegeerd, was ik trappen af gesneld

    maar vandaag laat de nacht me zachtjes los
    schuifelt ze lakens uit, pantoffels in en kijkt ze
    mee met mij nieuwsgierig door het raam
    naar blauw dat blauwer wordt

    terwijl ik thee inschenk, aait zij verstrooid de droom 
    die nog rond onze benen krult, traag zijn pootjes strekt en spint 
    als gedaver van een verre tram 

    op elke andere dag was zij nu een afwezig gebaar
    een schouderophalen, terug naar weggeweest

    maar vandaag laat ik de nacht zachtjes los
    weet ik onze nieuwe namen voor de sterren nog, als rillende dauw 
    dampt het douchewater aan het glas
2020
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    5853

    Dichters

    Top 1000
    I.

    de dichter in de schooltuin met zijn schrift, op het bankje tussen de bloemen zo vonden wij hem een nogal overdreven poëtisch moment

    als een opgebaarde heilige predikte hij het woord 
    als onnozele kinderen praatten wij hem naar de mond: alles mag voor wie zich aan de regels houdt die we nooit hebben geleerd

    onder zijn loep verschenen onze woorden als kleine scheuren en een handvol twijgjes in bloei
    wij hielden onze handen boven zijn hoofd en creëerden een schaduwmonster dat daar dan lag op het bankje tussen de bloemen 
    wij lieten hem onze betekenis na

    II.

    nu zit de dichter voor me op café, het gouden licht als een aureool op zijn haar en ik praat mezelf niet goed maar weet dat grenzen verdwijnen in de ogen van een dichter 

    zijn vingertoppen dansen op mijn vuisten, betasten ze tot moes en hij verkoopt zichzelf, mond aan mond

    hij vraagt wat ik wil bereiken
    hij onderbreekt me
    zegt je bent overambitieus denk eerder aan vrouwen in andere landen en aan mij wanneer ik ‘s avonds op straat loop voel ik me ook bedreigd weet dat dichters bedreigde wezens zijn

    ik vertel hem dat ik geloof in de rechten van de dwaze die gelooft en hij laat me gaan 
    laat me zijn betekenis na
  • 2
    5755

    Observatorium

    Top 1000
    zou het niet mooi zijn vanuit de ruimte naar de ruimte te kijken,
    van daaruit zien dat Venus niet trager maar juist efficiënter dan de aarde is, dat zij een baan maakt rond de zon in minder dan één dag en niet in 366 zoals wij
    geen wonder dat ik me soms voel dolgedraaid

    dan zou ik met jou nu vanuit een ongemaaid stukje kosmos liggen turen naar een meteoor die niet valt, maar juist een sprong waagt in het onbekende, wiens vrienden hem vast adviseerden voorzichtig te zijn maar meteoren zijn nu eenmaal waaghalzen en een tikje naïef

    vanuit dit standpunt zou je bovendien nieuwe sterren met elkaar kunnen verbinden
    tot je de dierenriem hertekent, bijvoorbeeld als boerderij vol amfibieën, die van de lichtvervuiling spontaan nieuwe eieren leggen of zich ontpoppen tot een jong heelal dat geen dagen kent 

    maar dat doe je best niet al te vaak, gommen dunt het universum immers uit en de mensen zijn zo aan hun sterrenbeeld gehecht, beter is het om perspectief op te drijven met niet meer dan twee graden tegelijk

    zou het niet mooi zijn vanuit de ruimte naar de aarde te kijken,
    met een aangescherpte telescoop het gevoel van een lieveheersbeestje dat over je vinger kruipt wel 366 dagen te laten bestaan
2019
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    6667

    Mensen willen begrijpen

    Top 100
    ik kijk hoe je roert 
    de lepel krabt te snel, nerveus 
    over te weinig bodem
    je bent geen groot gebaar, ik weet het wel

    en maakt mijn mond een vuist
    dan kopen we samen tijd in de vorm van boeken en keukenmachines
    gaat alles goed en kopen we meer

    een scène, een gedachte die je typeert
    niet zo vaag dat we de lijnen niet meer zien
    dat schiet het doel voorbij
    maar vaag genoeg dat je ze kan verkopen
    als een tweedehands fiets die eigenlijk gestolen is
    maar waarvan niemand doet alsof ze dat weet

    mensen willen begrijpen, hebben zin
    proberen adem te eten
    in dikke wolken gerookt tot glas 
    waar we mee snijden
    zoals 
    we dat beleefd hebben geleerd te doen

    jij kijkt hoe ik de scampi pel
    de staarten stapel op een vel keukenpapier, het witte vlees in twee bijt 
    hoe de saus aan mijn vingers kleeft

    je maakt het deel van mijn verhaal
    ademt het in