Biografie van Sandra Roobaert
Sandra Roobaert studeerde vertalen, tolken, sociaal werk en muziek. Ze is redacteur bij Meander Magazine, won de Poëzieprijs van de stad Oostende 2021 en rondde in 2022 de opleiding aan de Schrijversacademie in Antwerpen af. Haar debuut ‘Jij meervoudig plantdiermens’ wordt in 2023 gepubliceerd. Gedichten van haar verschenen digitaal bij Meander Magazine en het Gezeefde Gedicht, op papier in Poëziekrant en Verzin, en in de loop van 2023 in Het Liegend Konijn.
2021
- Nr.TitelTekst
- 14631
Eiland
Top 1000we leefden een maand op slippers en mango’s op hitte en grillkaas
elke dag zette een nieuw laagje stof af tussen onze tenen
we maakten foto’s van onze bruine voeten naast elkaar
uit onze huidplooien rolde geld voor cocktails
voor goedkope souvenirs voor plaatselijke soft drugs we morsten tussen de lakens
in de middag filterde ik je engelenveren je mannenvacht
we vergewisten ons van elke spier onder huid als gemorste olie
‘s avonds in de bars keken we onze ogen uit op de schoonheid
van de transvrouwen hun genadeloze borsten lippen witte topjes
we wenkten ze om te praten hun gebarsten engels
hun stemmen diep en hees ze lachten met messcherpe tanden
soms zonk ik weg in het geroezemoes van de eetkramen
boven het kruidige vlees de inktzwarte bonen in saus
staarde jij in de verte met de oleanderstruiken
zwijgend ritmes trommelend op een tafelblad
tot we bijdraaiden elkaar weer aan de mond zetten als flessen
in de baai ankerden onze blikken op de zongebleekte boten
het dobberen zonder ooit te vertrekken
we hardden onze voetzolen op het gloeiende zand lachten
als heupschudden bij samba - 24625
Herlancering
Top 1000als ik je opnieuw kon baren
met licht gewijzigd gen of twee
niet voor mijn gemak – moeders hebben versterkte bodems
die zowat alles dragen
wel voor het jouwe – misschien kon je je ermee verzoenen
dat boomhutten geen volwassen bewoning toelaten
bleken je gedachtengangen kneedbaar plots
als plasticine worstjes
plamuren met instant noedels en bakken karamelijs
hoefde wellicht niet langer
en de idee van pensioen op je twintigste
verloor aantrekkingskracht
ik zou je kartonnen raket van lang geleden van de zolder halen
zeggen stap in druk op de knop
maar goed je zal het wel begrijpen
dat dit net is als in zo’n amerikaanse film
wanneer iemand inpraat op een zwaargewonde in een ambulance
alsmaar herhaalt blijf bij me hoor je me niet weggaan nu - 34610
Impact
Top 1000op de eerste meiwind waai ik
in rode smoking de berm in
de klaprozenmaffia recruteert mij mes op keel
in het vel van de vis hou ik armen langszij
hij plakt de kieuwen weer vast achter mijn oren
op het ijs ben ik het mikpunt – de sledehonden grappen
ik heb maar één versnelling en striemen op mijn rug van het tuig
de berg bromt iets over mijn altijd druipende mond
behoorlijk leren voeten planten stenen niet verleggen
geribde gangen leiden naar het kantoor van de aardworm
asiel aanvragen in de ondergrond een veilig plan
wanneer de vlammen razen
spat ik uit de koalavacht roodgloeiend
keer ik terug
rek mijn segmenten uit
leg kieuwen poten wortels vacht af
altijd blijft er meer achter – valt er minder weg te likken