Biografie van Tijs van Bragt

Je naam draag ik
Onder mijn trui
Als een aapje dat geborgen
Leeft in alles wat ik doe  

Ik maakte mijzelf alles eigen
Alles wat men doet
Ik speelde dat ik normaal ben
Toverde losheid uit een hoed  

Maar ik ben een plank, mensen  

Er was nood aan leven
Een schaap met zijn poten in de lucht
Mijn ballen wogen zwaarder dan de dood
En jou, toch  

Toch, ik ben een schuchtere plank
Hij weet wat hij doet, zegt men
Net als in dat ene vers
Over ons  

Maar het is nu half negen in de ochtend
Het huwelijk tussen de aardkorst en de maan
Ik kan alleen maar denken over de voltrekking
Giet er drank in en kijk of het lopen wil  

Uitgebluste bruiden van zand en klei en populier
En ik; houterig, niet de anderen  

In de ochtend hangt er wit
In de middag wappert er bont; in buxusstad
Op zondag zet men de deur een uur later van de knip
De gordijnen bieden uitzicht zoals altijd  

In de lanen vond ik een boeket
En om negen uur slaat de klok negen maal

De Jehova