ik mis het telefoonsnoer
dat ik luisterend kon draaien
en krullen om mijn vingers
dat ik uit kon rekken
tot het toestel net niet viel
het was zo prettig beperkt en onhandig
dat snoer gaf houvast als een ankerlijn
mijn zenuwen kon ik erop botvieren
door te knijpen of wat te slingeren
het geleidde ons gesprek
spiralend klom het naar m’n oor
nu ben ik de draad steeds kwijt