Biografie van Marco Martens
Marco Martens beweegt tussen de regels van spoken word, rap en poëzie. Grote thema’s vangt hij in kleine portretjes van het alledaagse, persoonlijk en toegankelijk. Marco maakt voorstellingen, speelt liedjes, improviseert, draagt voor en koestert bovenal een ongezonde liefde voor slechte woordgrappen.
2018
Nr.
Titel
Tekst
1
1545
Olijfboom
Top 100
Van Armeense vlaktes tot Syrische steppen; de olijfboom reisde rond, gedijt in droge grond en wijst wanneer hij water wil. Speelse stroken vol bonkige boompjes met een gecomprimeerd bladerdek, weinig menselijke handafdruk in ’t zicht. De vrucht smaakt zoals geplukt.
Wij spraken van zwanger, nog niet van een baby. De verloskundige deelde mede dat het nog niets wilde zeggen dat het hartje niet hoorbaar was en schreef een verwijsbrief.
Amorf, zo werd je voor het eerst benoemd. De arts in opleiding schatte in dat je na acht weken gestopt met groeien was, klein macaroni-elleboogje, en dat je cellen splitste zonder dat je hartje klopte. De arts in opleiding schreef pillen voor; je moest eruit.
Ik ken de olijfboom van vakantie, Wikipedia en kassen in het Westland. Te klein vaak om een gestrekte Brabander van beschutting te voorzien.
De apotheker deed de pillen in een doosje. Vocht met de printer. De bijsluiter werd - dan maar op A3 - geprint.
Er waren vrienden die verdrietig werden. Vrouwlief had buikpijn en ik geen idee wat te voelen, of je al iemand was. Vastligt dat je iemand had kunnen worden, was dit niet natuur, zoals olijfbomen in moeilijke grond niet gedijen.
Zonder ceremonie, wat vluchtig, gehaast, hebben we jou in het zand begraven - bang dat de buren het zagen - in moeilijke grond: resten van de bodem van de brouwerij die reeds gesloopt werd, afgegraven en gevuld met zeebodemzand. Daarop vijftig liter potgrond die ze in de bouwmarkt niet verkopen, anderhalve tegel uitgespaard, een boombak eromheen. Geen zorgen, mijn genen aarden nergens, amorfje, behalve in moeilijke grond.