Als je loopt langs manshoog gras
over een smal pad, naast een stad
grijs in de regen, denk dan dat
iemand de aarde onder je doortrekt
geleidelijk en gestaag
en dat jij je benen optilt
om dit mede mogelijk te maken.
Na vijfentwintig jaar vannacht
voor het eerst tegen klasgenoot gezegd
dat ik dat stekelige onderhuidse
echt niet leuk vind
ze keek me aan en zei vinnig:
had je dat niet wat eerder kunnen zeggen
beledigd dat ik haar zo lang voor niks
in mijn dromen had meegezeuld.