Biografie van Jan-Paul Rosenberg

Na afronding van zijn studie sociologie aan de universiteit van Wageningen en stages in Catalonië en Vlaanderen nam Jan-Paul Rosenberg in 1992 het initiatief tot het oprichten van de literaire uitgeverij Stichting Achterland, waarvan hij thans hoofdredacteur en directeur is. Onder diverse pseudoniemen verscheen zijn poëzie in onder meer Rotterdam, de stad in gedichten en Utrecht, de stad in gedichten (Uitgeverij 521, Amsterdam, 2002), alsmede in Geen dag zonder gedicht/365 gedichten over Overijssel (Waanders, Zwolle, 2009). Onder eigen naam debuteerde hij in 2009 gelijktijdig in de literaire tijdschriften Meander en Tzum en met een gedicht-in-steen in beeldentuin Rijn en IJssel. Begin 2010 verschenen zijn gedichten in de bloemlezing Nog een lente, dertig dichters gekozen door Meander (Uitgeverij P, Leuven, 2010), in Zoals een haan een ei legt, de honderd beste gedichten uit de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd 2009 (Augustus, Amsterdam, 2010), in Deus Ex Machina, tijdschrift voor actuele literatuur, Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift en op de literaire website Krakatau.nl. In de jaren daarop publiceerde hij in Dighter, Nynade, Bekroonde werken uit de tweejaarlijkse poëziewedstrijd van de stad Oostende en op Contrabas Gedichtenforum. Zijn werk was te zien op archeologietentoonstellingen in de Kunstlinie te Almere en in de serie Geen dag zonder gedicht in Overijssel van RTV Oost. Als performer werkte hij, met onder meer Hans Plomp en Frank Starik, mee aan een Avond van Dichters in 't Einde van de Wereld en aan een literaire voordracht in theater Perdu te Amsterdam. Ook nam hij, vanuit de kunsten en letteren, deel aan een denktanksessie over de ontwikkeling en beleving van natuurgebied De Gelderse Poort en was mede-organisator van literaire avondreizen met rivierboot De blauwe bever van de Stichting het Utrechts Landschap over de Neder-Rijn. Jan-Paul Rosenberg is aangesloten bij de bekende Speakers Academy. Het winnen van de eerste prijs bij de Turing Gedichtenwedstrijd 2017 vormt de kroon op zijn dichterschap.
2017
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    7609

    Laatste foto van de vrede

    1e prijs
    Ik bedoel dit letterlijk: verlaat de zoemende foto
    nu het nog kan, zelfs uit de ruimte blijkt de verwoesting
    onafwendbaar. De man in de kamer hiernaast is al geschiedenis.
     
    Vanuit deze foto leidt de weg naar de ontsnapping, elke poging tot bewegen
    wordt beloond. Deze waarschuwing geldt voor iedereen: pretvaders, bonusmoeders,
    leenkroost; alles waarop een naam rust, een burgerservicenummer, een cliëntprofiel; alles
    wat kan worden afgeluisterd dus
    alles wat voor evacuatie in aanmerking komt.

    De laatste foto van de vrede bloedt als een oprechte, loyale Madonna.
    De staat stuurt een app: de elektriciteit is dood, telefoons/computers
    afgesneden. Discreet duiken we onder in een tentenkamp.
    Paspoorten, sleutelwoorden raken uitgebloeid.
     
    De foto liegt niet. Nog even en dan gaat het los
    begint het zoeken met honden naar overlevenden.
    Tot dan steken we de koppen in het zand, trakteren we
    het gouden kalf op Bach, blijven God door de vingers zien.
2013
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    6332

    The beginner’s guide to irrational behavior (bewerkt voor dj & stem)

    Top 100

    1

    De dag staat leeg

    op een paar lege woorden

    (koop me, consumeer me, laat me waaien)

    buiten mijn aanwezigheden proeft je tong 

    de dorst uit mijn vergeelde mond, het vruchtvlees van mijn lust

    zingt ego & je spaart je adem onder ogenstolpen in

    een zelfbevlekte opblaasnacht. Bent u al donor, thans

    van doodskus, droomland, zielenglans? En nu weer jij, want

    de wellness-trend is overweldigend, het is mooi 

    een mens te zien zoals hij was: verpakt

    in folie, ijs, vergulde lucht, bewaakt door Boeddha

    vol van dooierstorm, dolfijngezang.

     

    2

    Voor wie het wachtwoord kraakt

    wacht de herinnering, verslikken echo’s zich

    in de geluidskaart van het ooit, het zilt geslacht

    dat hard als kokkels in de branding lag & zich

    als meeuwenkuikens door ons voeren liet

    met spiegels waarin wij, de watergoden

    am Lenkrad der Zeit

    leasen wij hun jongste zusters thans

    om aan- & uit te kleden om wat naaktheid

    doet met onze oude dag, een boze tong

    bloedt rond de namensteen een brandmerk in een later

    stromen dromen, ondervoede jaren samen tot wat water

    dat wij waren, onbereikbaar

    maar onbreekbaar spiegellicht.

     

    3

    De morgen maakt je borsten groter met gebaren

    tot ze passen in het licht, je springt (de buik vol teddyberen)

    van de klif – let op: dit is een hologram, een oefening

    in wat je nooit meer ziet, verbroken en op wolk getaoeërd

    reliëf van melk- & honingschijn, dit springen moet

    op vlinders lijken & dat doet het, dartelend van bron

    tot bron spant onze huid doorzichtig om

    het ijle oog van onze gastheer, onze zon.

2009
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    7868

    De peniskoker van Nomad of Un blanc cass

    Top 100
    Voor wie gemotiveerd tot het trotseren
    de lagune & de laatste werkelijke zee
    veel blauw, voldoende jerrycans

    met het lokale bocht om de lokale geesten
    te bezweren, de zon = vijand nummer 1
    die ogen opzweept

    tot fata morgana