Biografie van Ernie Kuijer

Je hakt spaanders fijn

wrijft een vuur aan

steeds iets ouds opnieuw te ontdekken,

je doet

 

slaat vissen in de grond

slapen gaapt aan tijdverspilling,

je doet.

 

Je leert humeurlezen

aan de hand van de zon,

je doet

tot het donker aanvalt.

 

Bij avond baad je bespied

in de stream

of consciousness

 

(sterren boren gulle gaten

in het verduisterdoek).

 

Je moet wat,

stroopt een vel af

ritst afgetrapte gedachten open

naar the great indoors

 

(de val voor het grofwild klapt,

een fotograaf stapt in verzwegen

beelden).

 

 

 

 

 

Wat is het nut van skiën zei ze, je gaat
de berg op en gaat weer naar beneden.
 
Ik bracht er tegenin dat uitgaan
precies hetzelfde is, je verlaat het huis
via de deur en komt dan zo ook terug
 
maar stel je voor, je hebt geen deuren
alleen een berg, skilange winters dan kun je verticale strofes schrijven 
in de sneeuw, in je adem op het ijs   en later door een raam of uitzicht weer naar binnen, als een gedicht.   Zij is niet snel voor één opening   te vangen, met koevoeten verschaft ze toegang of met aangebonden bel.   Soms waait ze door een schoorsteen en ontbrandt vanzelf in deeltjes vuur.

Waar je gisteren nog in
lichte prinsessenhuppel
speelde, zijn vandaag
je woorden en naam
van de klinkers gevaagd.

Puberteit tijgert
over de regels,
een ijzeren rover
met letterrevolver
tssn d tndn.