‘s nachts als de hemel donker kleurt
en langzaam overgaat in de melodie van het toeval
tik ik tegen de klok
probeer nog eenmaal te veel
tegelijkertijd te voelen
een viool onderbreekt en weerhoudt
de krekels in de vloed
langzaam achterover te leunen
te zingen, te dansen op de dood
iemand zegt dat niemand
kan vertrouwen op geloof
ik trek mijn jas aan en weet
dat de zee te paard zal gaan,
geen briefje achterlaat,
de juiste richting kent
en hier al eerder is geweest