Biografie van Mary Heylema

Daar dus,

daar precies.

raadselmarges,

fluisterkanten.

 

dat iets gebeurt

is noodzakelijk,

niets verschuift zomaar.

 

omtrek maakt haar zichtbaar,

schuimbekkende dag

rolt binnen langs haar randen.

voor wie de zoom uitlegt

reikt ruimte.

Warmte, vroeg het herderinnetje,

is dat een sleutelwoord?

En waar past het op dat

het mijn hart kloppend deuren

laat openen van wie weet welke kamers?

Dit is een lastige zin, zei ze,

nog een keer.

En ergens

op straat loopt de postbode

met zijn dappere karretje

zijn choreografie van oneven naar

draai, stap, even.

Op de muren zitten postzegels,

hier was hij al.

Vastgelikte vensters, ook dat nog.

Hier was hij al.

In zijn tas zit iets

dat kan niet anders.

Pak het, vouw het open

duw de randen glad.

Probeer het.

Dat het niet lukt betekent niets.

Schapen dringen zich door dichte deuren,

lege handen zijn bedoeld om vacht te aaien.

onder bladeren
wacht de pad de kop zwaar van
gistend zomerlicht.

klamme herfstlucht hurkt
in kuilen van de middag
lichten springen aan.

de vogelkeel slaat
warmte stuk, opbollende
veren vatten vorst.

in de hand een kaart
dat de reis allang begon
tonen de lijnen.

wimpers verklikken
de traan trekt een lekkend oog
niemand stelpt het hart.