Biografie van Bart Monsma

Je zei ga alweer bij je weg. En ergens dacht ik

dat het misschien nu wel voorgoed zou zijn.

Dat ik mijn poppen in moest pakken en alles

wat ik van vroeger wist nu beter kon vergeten.

Ik ben lang te lang bij je gebleven. Nu zijn er

bijna geen laarzen meer die droog houden bij

echt verdriet. Laat staan. Een paraplu voor

onze jongste.  Een auto rijdt door de tuin.

De man klopt op de deur. Stopt eerst nog

zijn voeten op de mat. Loost het zand. De

schuld. Knikt verder vriendelijk maar zwijgt.

Koffers verdwijnen in een achterbak. Je zegt

niets. Loopt nogmaals binnen en verschiet

in omhelzing. We breken af in halve zinnen.