Biografie van Robin Veen

Robin Veen is voortgekomen uit de wereld van de poetry slam. Hoewel hij in de afgelopen jaren meer dan 15 publieks-en juryprijzen wist te winnen is hij nooit een echte slammer geweest, of zoals de jury van de Haarlem Slam het verwoordde: "zijn poëzie is te mooi voor slam." Bij het winnen van de Festina Lente poëzieslag zei Simon Vinkenoog ooit over hem. "Zijn poëzie is helemaal af." Op papier komen zijn gedichten nog beter uit de verf. Bij de eerste editie van de Turingprijs stond zijn gedicht " Jeugd" in de top 100 en het gedicht "Jas" zelfs in de top 10. In 2010 stonden er zeven gedichten van hem in de top 1000.Top honderd noteringen in 2021, 2019 en 2016 .In 2013 verscheen zijn eerste bundel "GA HIER AAN LAND." Oktober 2014 is de tweede druk van deze bundel verschenen. Ga Hier aan Land is volgens recensent Pom Wolff een troostrijk werk, een ingehouden werk. Over de vergeefsheid en de zinloosheid der dingen schrijft Robin Veen waanzinnig goed'," aldus Pom Wolff. Mei 2016 verscheen zijn tweede bundel "ZESENDERTIG SONNETTEN"
2021
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    3011

    DIT IS EEN MUUR

    Top 100

     
    ergens in dit huis hoor ik
    het roestig slaan van buizen
     
    ik hoor het kraken van de vloer
    een voetstap verdwaald in de tijd
     
    ik neem de kleinste geluiden waar maar als ik schreeuw
    kaatst het onhoorbaar tussen de muren
     
    in het diepst van de kamer
    bewoon ik mijn lichaam
     
    mijn gedachten slaan neer op de wand
    zodat het nachtoog ze kan zien
     
    ik praat mijn eigen zinnen na
    duid zo de wereld voor mezelf
     
    dit is een muur, zeg ik, dit is een muur
    vier letters zekerheid
     
    zorgvuldig in mijn hoofd gemetseld
    tot iemand er een deur in opent
     
    wanhopig maai ik woorden van me af
    dit is een muur, herhaal ik, dit is een muur
     
  • 2
    6769

    TUSSENBALANS

    Top 1000

     
    Wat is er over van de storm,
    van de zwiepende zinnen
    in de bomen langs de wegen?
     
    In alle huizen hangt een uitgestorven sfeer.
    Er wordt niets meer van de daken geschreeuwd.
    Glasvezel fluistert in ether gedrenkte zinnen.
     
    Deze rustplaats, waar ik af en toe zit,
    die slaapt in de omhelzing van eiken
    en waar in de bodem de botten vergaan,
     
    op die grond komt men zichzelf steeds meer tegen.
    De tijd van hunkerde stappen is voorgoed voorbij.
     
    Hoewel ik het einde nog niet ken,
    herkent het mij al wel, palmt me in
    en legt een schaduw languit over het leven.
2020
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    3423

    THUIS

    Top 1000
    Thuis ben ik altijd onderweg. Op reis
    in woorden liggen namen op mijn tong
    van steden als Berlijn, New York, Hongkong.
    Het noorderlicht brandt in mijn blik. Ik wijs

    bezield op het verloren paradijs.
    Wie weet hoe vaak ik dat al niet bezong.
    De wereld was mijn huis. Ik was nog jong
    en wild. Mijn haren waren nog niet grijs.

    En nu beklim ik bergen op mijn sloffen,
    geniet van vergezichten op de tijd.
    Toch raak ik meer en meer de weg hier kwijt.

    Maar ik blijf gaan, want ik wil niet verstoffen
    hier in het doolhof van mijn eigen huis.
    Alleen in reisverhalen ben ik thuis.
2019
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    2787

    Writer's Block

    Top 100

     
    Mijn raam is een televisie waar vliegtuigen
    van links naar rechts door het beeld bewegen.
    Soms verdwijnen ze halverwege in een wolk.
    Soms gieren ze zo hard dat ik het geluid
    zachter moet zetten.
     
    Soms stopt er eentje voor mijn raam en stap ik in.
    Je weet natuurlijk nooit waar je heen gaat,
    maar ik land telkens op Schiphol.
    Daar stap ik uit, ga door de douane,
    stap in de trein, stap over op tram 17.
     
    In drie stappen ben ik thuis,
    kruip achter mijn computer en staar uit het raam.
    Nooit komt er een boot voorbij.
2018
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    3979

    KOM JE OOK

    Top 1000
    KOM JE OOK
     
    Kinderen zitten in de voorkamer aan de prosecco te netwerken.
    Eerst hebben ze gezongen alsof ik nog niet lang genoeg heb geleefd.
     
    Vaders kregen roltoeters, moeders een kartonnen puntmuts.
    Één voor één hebben ze zich vrij gebuut.
     
    Zonen zeggen dingen als: mijn pa zit links in het autismespectrum.
    Dochters klagen over moeders die in bed plassen.
     
    Aan het eind van de middag zoeken ze jassen bij elkaar, kussen elkaar.
    De ouders krijgen ieder nog een zakje seroxat mee naar huis.
     
    Ik lig nog steeds onder het bed. De tijd is al lang uitgeteld.
    Wie wordt gevonden, moet hem zijn.
2016
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    1727

    BINNENWERELD

    Top 100
    De deur sloeg met een klap achter me dicht. Omdat ik
    door het raam geen kamer zie, woon ik sindsdien op het balkon.
     
    Er zeilen meeuwen door mijn huis. Ik nam wel duizend keer
    de deurklink in m’n hand, maar drukte nooit de twijfel neer.
     
    Ver onder me zie ik het mierenvolk dat nijver gevels bouwt
    waarachter iedereen de vloer belegt met laminaat,
     
    zich warmt aan de moederhaard, zich aan een beeldscherm
    heeft  gehecht dat hen de wereld toont en vrienden maakt.
     
    Ik vraag me af:  wie hing de wolken in m’n huis?
    En is er iemand thuis die op me wacht?
     
    Er is geen vloer meer, geen plafond. Dit zou de hemel kunnen zijn.
    De zon schijnt op m’n rug. Binnen valt mijn schaduw naar beneden.
  • 2
    1728

    DE NIEUWE LIEFDE

    Top 1000
    Hier galoppeert poëzie als een paard op een lopende band.
    In dit zwembad van geluid verdrinken ik-meisjes in moderne kinderwoorden.
    Het publiek drijft uit op het kurk van wijnflessen.
     
    En ja, de bloempotten hangen hier ondersteboven aan het plafond.
    Iedereen luistert naar zichzelf. Op ieder voorhoofd staat te lezen:
    hou van mij, hou van mij, hou van mij.
     
    Op een gongslag spoelt gorgelend de meute weg.
    Tussen gestucte muren rammelt nog slechts de stilte van lege flessen.
    Achtergebleven dichteressen worden mond op mond beademd.
     
  • 3
    9103

    OVER

    Top 1000
    Omdat je precies in je eigen hoofd paste,
    kon je de oorlog nooit winnen.
    Achter iedere muur lachte de vijand.
     
    In camouflagekleuren sloop je langs
    de demarcatielijn tussen jou en de wereld.
    Je leven mesbreed gevouwen.
    Je wapen keurig ingevet om nooit te gebruiken.
     
    Nu tast je hand breekbaar in de lucht;
    een witte vlag vanuit de loopgraaf van het leven.
    Boven je hoofd vind je de driehoek,
    maar de kracht ontbreekt je te verheffen.
     
    Aan alles komt een eind.
    Buiten dwarrelen de bewijzen.
    Ik zie hoe je ze nakijkt tot de vrede is getekend.
     
2015
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    5212

    STAMTAFEL

    Top 1000

    Het ochtendlicht gebroken door het glas

    ontsluit het universum van de waan

    waarin we zijn gevlucht voor het bestaan

    dat ooit zo veelbelovend voor ons was.

    We zuigen onze kankerstok tot as

    en steken zwijgend weer een nieuwe aan.

    We zien de zon hier op- en ondergaan.

    Voor leegte zitten wij hier eerste klas.

    In binnenvallend zonlicht warrelt stof.

    We lezen stil de krant of doen alsof,

    vergeten wat voor dag het is vandaag,

    aanvaarden tijdeloosheid stoicijns,

    noteren soms na urenlang gepeins

    het antwoord op een nutteloze vraag.

2014
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    2062

    KNOCK OUT

    Top 1000

    Zoals hij op je af komt. Onverhoeds

    slaat zijn vlakke hand de blindheid uit je ogen.

     

    Je ziet de resten van de tijd,

    de neergeslagen mensen,

    de wrakken die nog staan.

     

    Hij houdt zijn adem in,

    laat je nog even in de waan

     

    tot je gelaten achterom kijkt.

    Pas dan balt hij zijn vuisten.

  • 2
    2902

    LABYRINT

    Top 1000

    Zeven gangen loop ik rond,

    een pad dat in mijzelf ontstond

    en eindigt waar het ooit begon.

     

    Mijn tred zo langzaam dat ik bijna val,

    zoek ik de kern van het al,

    volg ik de kringloop van de zon,

     

    bereik de plek waar het om draait.

    Hier liggen antwoorden gezaaid.

    Doodstil sta ik en kijk omhoog.

     

    Dit is het midden van de bron.

    Hier voeden regen en de zon

    de  kleuren van de regenboog.

     

    Ik keer mij om, loop in dit licht

    het pad terug in evenwicht.

    Ik ben gegroeid, voel me weer kind,

     

    dans door de cyclus van de tijd

    in cirkels van eeuwigheid,

    vertrouw dat ik de uitgang vind.

     

    Zeven gangen loop ik rond,

    een pad dat in mijzelf ontstond

    en eindigt waar het ooit begon.

  • 3
    2067

    VER WEG

    Top 1000

    Thuis is hij altijd onderweg.

    Iedere plaats ligt op zijn lippen.

    In zijn ogen brandt het Noorderlicht.

    Zijn handen laten Moskou zien.

     

    Omgeven door vergezichten

    op de tijd beklimt hij bergen

    op zijn sloffen, drinkt met de doden

    in Léon, ontmoet de liefde in Japan.

     

    Steeds verder moet hij gaan

    om zich nog thuis te voelen.

    Weg van de sleetse stappen

    in het doolhof van zijn huis.

2013
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    556

    DRENKELING

    Top 1000



    Gezeten op mijn rots versteend

    sla ik het water gade. Het slijt

    mijn trekken uit.  Mijn hoofd

    drijft weg op zilverdraden.

    De tijd wordt uit mijn hand gebeten.
    Het zout verweekt het eelt der dagen.
    Ik voel het kind dat krabben vangt,
    verdronken in de jaren.  

    Het water zwijgt.
    Een oude man spoelt aan.
    Een zeil verplaatst de stilte langs de einder.  

  • 2
    1380

    SNACK WEST

    Top 1000

    SNACK WEST

     

    In plasticgroene gezelligheid

    wordt hier de dag voorbij gesmoesd.

    Aan de muur een stukgeslagen gesprek.

     

    Buiten aarzelt een terrasje voor de deur.

    Bromfietshelmen op de bar.

    Slachtafval als dekmantel.

     

    Nooit krijg je hier wat je bestelt.

    Veelal onbestemde burgers,

    af en toe een schietpartij.

  • 3
    969

    TV

    Top 1000

    Een vorm van ontwaken was het
    zoals de ruis door je lichaam vrat.
    Regen van kiezelstenen
    verwrongen tot nachtmerries
    vol hinnikende paarden,
    vraagtekens op lopende banden
    eindigend in een gongslag
    als een doodklap voor de nacht.

    Het schetterende licht
    benadrukte de duisternis waarin
    alle stomme lullen zoals jij
    verloren rondtastten.

    Nu slaap je ademloos. Op honderd zenders
    worden dromen voor de nacht verkocht.
    Geen mens weet meer wat wakker worden is.
     

2012
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    3763

    Dageraad

    Top 1000
    Zoals ze daar al die tijd stonden, niet stonden
    tot de naaktheid van de zon
    hen verleidde tot contouren.
    De hoofden bij elkaar,
    alsof ze in het duister hadden overlegd
    hoe ze samen zouden zwijgen.


    Wij zagen wel de leegte van het veld,
    begrepen de onbeweeglijkheid,
    maar wisten niets beters te doen
    dan gras te plukken en weer weg te gooien.