Biografie van Robin Veen
- Nr.TitelTekst
- 13011
DIT IS EEN MUUR
Top 100
ergens in dit huis hoor ik
het roestig slaan van buizen
ik hoor het kraken van de vloer
een voetstap verdwaald in de tijd
ik neem de kleinste geluiden waar maar als ik schreeuw
kaatst het onhoorbaar tussen de muren
in het diepst van de kamer
bewoon ik mijn lichaam
mijn gedachten slaan neer op de wand
zodat het nachtoog ze kan zien
ik praat mijn eigen zinnen na
duid zo de wereld voor mezelf
dit is een muur, zeg ik, dit is een muur
vier letters zekerheid
zorgvuldig in mijn hoofd gemetseld
tot iemand er een deur in opent
wanhopig maai ik woorden van me af
dit is een muur, herhaal ik, dit is een muur
- 26769
TUSSENBALANS
Top 1000
Wat is er over van de storm,
van de zwiepende zinnen
in de bomen langs de wegen?
In alle huizen hangt een uitgestorven sfeer.
Er wordt niets meer van de daken geschreeuwd.
Glasvezel fluistert in ether gedrenkte zinnen.
Deze rustplaats, waar ik af en toe zit,
die slaapt in de omhelzing van eiken
en waar in de bodem de botten vergaan,
op die grond komt men zichzelf steeds meer tegen.
De tijd van hunkerde stappen is voorgoed voorbij.
Hoewel ik het einde nog niet ken,
herkent het mij al wel, palmt me in
en legt een schaduw languit over het leven.
- Nr.TitelTekst
- 13423
THUIS
Top 1000Thuis ben ik altijd onderweg. Op reis
in woorden liggen namen op mijn tong
van steden als Berlijn, New York, Hongkong.
Het noorderlicht brandt in mijn blik. Ik wijs
bezield op het verloren paradijs.
Wie weet hoe vaak ik dat al niet bezong.
De wereld was mijn huis. Ik was nog jong
en wild. Mijn haren waren nog niet grijs.
En nu beklim ik bergen op mijn sloffen,
geniet van vergezichten op de tijd.
Toch raak ik meer en meer de weg hier kwijt.
Maar ik blijf gaan, want ik wil niet verstoffen
hier in het doolhof van mijn eigen huis.
Alleen in reisverhalen ben ik thuis.
- Nr.TitelTekst
- 12787
Writer's Block
Top 100
Mijn raam is een televisie waar vliegtuigen
van links naar rechts door het beeld bewegen.
Soms verdwijnen ze halverwege in een wolk.
Soms gieren ze zo hard dat ik het geluid
zachter moet zetten.
Soms stopt er eentje voor mijn raam en stap ik in.
Je weet natuurlijk nooit waar je heen gaat,
maar ik land telkens op Schiphol.
Daar stap ik uit, ga door de douane,
stap in de trein, stap over op tram 17.
In drie stappen ben ik thuis,
kruip achter mijn computer en staar uit het raam.
Nooit komt er een boot voorbij.
- Nr.TitelTekst
- 13979
KOM JE OOK
Top 1000KOM JE OOK
Kinderen zitten in de voorkamer aan de prosecco te netwerken.
Eerst hebben ze gezongen alsof ik nog niet lang genoeg heb geleefd.
Vaders kregen roltoeters, moeders een kartonnen puntmuts.
Één voor één hebben ze zich vrij gebuut.
Zonen zeggen dingen als: mijn pa zit links in het autismespectrum.
Dochters klagen over moeders die in bed plassen.
Aan het eind van de middag zoeken ze jassen bij elkaar, kussen elkaar.
De ouders krijgen ieder nog een zakje seroxat mee naar huis.
Ik lig nog steeds onder het bed. De tijd is al lang uitgeteld.
Wie wordt gevonden, moet hem zijn.
- Nr.TitelTekst
- 11727
BINNENWERELD
Top 100De deur sloeg met een klap achter me dicht. Omdat ik
door het raam geen kamer zie, woon ik sindsdien op het balkon.
Er zeilen meeuwen door mijn huis. Ik nam wel duizend keer
de deurklink in m’n hand, maar drukte nooit de twijfel neer.
Ver onder me zie ik het mierenvolk dat nijver gevels bouwt
waarachter iedereen de vloer belegt met laminaat,
zich warmt aan de moederhaard, zich aan een beeldscherm
heeft gehecht dat hen de wereld toont en vrienden maakt.
Ik vraag me af: wie hing de wolken in m’n huis?
En is er iemand thuis die op me wacht?
Er is geen vloer meer, geen plafond. Dit zou de hemel kunnen zijn.
De zon schijnt op m’n rug. Binnen valt mijn schaduw naar beneden. - 21728
DE NIEUWE LIEFDE
Top 1000Hier galoppeert poëzie als een paard op een lopende band.
In dit zwembad van geluid verdrinken ik-meisjes in moderne kinderwoorden.
Het publiek drijft uit op het kurk van wijnflessen.
En ja, de bloempotten hangen hier ondersteboven aan het plafond.
Iedereen luistert naar zichzelf. Op ieder voorhoofd staat te lezen:
hou van mij, hou van mij, hou van mij.
Op een gongslag spoelt gorgelend de meute weg.
Tussen gestucte muren rammelt nog slechts de stilte van lege flessen.
Achtergebleven dichteressen worden mond op mond beademd.
- 39103
OVER
Top 1000Omdat je precies in je eigen hoofd paste,
kon je de oorlog nooit winnen.
Achter iedere muur lachte de vijand.
In camouflagekleuren sloop je langs
de demarcatielijn tussen jou en de wereld.
Je leven mesbreed gevouwen.
Je wapen keurig ingevet om nooit te gebruiken.
Nu tast je hand breekbaar in de lucht;
een witte vlag vanuit de loopgraaf van het leven.
Boven je hoofd vind je de driehoek,
maar de kracht ontbreekt je te verheffen.
Aan alles komt een eind.
Buiten dwarrelen de bewijzen.
Ik zie hoe je ze nakijkt tot de vrede is getekend.
- Nr.TitelTekst
- 15212
STAMTAFEL
Top 1000Het ochtendlicht gebroken door het glas
ontsluit het universum van de waan
waarin we zijn gevlucht voor het bestaan
dat ooit zo veelbelovend voor ons was.
We zuigen onze kankerstok tot as
en steken zwijgend weer een nieuwe aan.
We zien de zon hier op- en ondergaan.
Voor leegte zitten wij hier eerste klas.
In binnenvallend zonlicht warrelt stof.
We lezen stil de krant of doen alsof,
vergeten wat voor dag het is vandaag,
aanvaarden tijdeloosheid stoicijns,
noteren soms na urenlang gepeins
het antwoord op een nutteloze vraag.
- Nr.TitelTekst
- 12062
KNOCK OUT
Top 1000Zoals hij op je af komt. Onverhoeds
slaat zijn vlakke hand de blindheid uit je ogen.
Je ziet de resten van de tijd,
de neergeslagen mensen,
de wrakken die nog staan.
Hij houdt zijn adem in,
laat je nog even in de waan
tot je gelaten achterom kijkt.
Pas dan balt hij zijn vuisten.
- 22902
LABYRINT
Top 1000Zeven gangen loop ik rond,
een pad dat in mijzelf ontstond
en eindigt waar het ooit begon.
Mijn tred zo langzaam dat ik bijna val,
zoek ik de kern van het al,
volg ik de kringloop van de zon,
bereik de plek waar het om draait.
Hier liggen antwoorden gezaaid.
Doodstil sta ik en kijk omhoog.
Dit is het midden van de bron.
Hier voeden regen en de zon
de kleuren van de regenboog.
Ik keer mij om, loop in dit licht
het pad terug in evenwicht.
Ik ben gegroeid, voel me weer kind,
dans door de cyclus van de tijd
in cirkels van eeuwigheid,
vertrouw dat ik de uitgang vind.
Zeven gangen loop ik rond,
een pad dat in mijzelf ontstond
en eindigt waar het ooit begon.
- 32067
VER WEG
Top 1000Thuis is hij altijd onderweg.
Iedere plaats ligt op zijn lippen.
In zijn ogen brandt het Noorderlicht.
Zijn handen laten Moskou zien.
Omgeven door vergezichten
op de tijd beklimt hij bergen
op zijn sloffen, drinkt met de doden
in Léon, ontmoet de liefde in Japan.
Steeds verder moet hij gaan
om zich nog thuis te voelen.
Weg van de sleetse stappen
in het doolhof van zijn huis.
- Nr.TitelTekst
- 1556
DRENKELING
Top 1000
Gezeten op mijn rots versteendsla ik het water gade. Het slijt
mijn trekken uit. Mijn hoofd
drijft weg op zilverdraden.
De tijd wordt uit mijn hand gebeten.
Het zout verweekt het eelt der dagen.
Ik voel het kind dat krabben vangt,
verdronken in de jaren.
Het water zwijgt.
Een oude man spoelt aan.
Een zeil verplaatst de stilte langs de einder. - 21380
SNACK WEST
Top 1000SNACK WEST
In plasticgroene gezelligheid
wordt hier de dag voorbij gesmoesd.
Aan de muur een stukgeslagen gesprek.
Buiten aarzelt een terrasje voor de deur.
Bromfietshelmen op de bar.
Slachtafval als dekmantel.
Nooit krijg je hier wat je bestelt.
Veelal onbestemde burgers,
af en toe een schietpartij.
- 3969
TV
Top 1000Een vorm van ontwaken was het
zoals de ruis door je lichaam vrat.
Regen van kiezelstenen
verwrongen tot nachtmerries
vol hinnikende paarden,
vraagtekens op lopende banden
eindigend in een gongslag
als een doodklap voor de nacht.Het schetterende licht
benadrukte de duisternis waarin
alle stomme lullen zoals jij
verloren rondtastten.
Nu slaap je ademloos. Op honderd zenders
worden dromen voor de nacht verkocht.
Geen mens weet meer wat wakker worden is.
- Nr.TitelTekst
- 13763
Dageraad
Top 1000Zoals ze daar al die tijd stonden, niet stonden
tot de naaktheid van de zon
hen verleidde tot contouren.
De hoofden bij elkaar,
alsof ze in het duister hadden overlegd
hoe ze samen zouden zwijgen.
Wij zagen wel de leegte van het veld,
begrepen de onbeweeglijkheid,
maar wisten niets beters te doen
dan gras te plukken en weer weg te gooien.