Biografie van renee simons

Zij het middelpunt in kringen die er niks toe doen

het merendeel obstakels en een paar hulpstukken

zoals een leuning, een voetveeg, een persoon,

een tafelpoot, een telefoon

 

ja, met je moeder, heb je even

het gaat namelijk over de kat

ze heeft me gekrabt, drie keer en ze...

Mam, ik doe het kind in bad,

ze zwijgt gebelgd, legt neer

 

de tegels zwijgen mee, de wc klemt de deksel op de bril

de spiegel slaat zijn ogen neer, op mijn schouders rust een schilderij

in een vergulde lijst, een landschap, met een verre weg

 

het kind wordt koud, ze roept, glijdt uit, gaat kopje onder, huilt

en ik doe mee, samen krijsen we het uit

 

niemand wil een gekke moeder.

 

 

Groot en zwaar troont mijn vriendin in haar rolstoel

niet scheef, niet rechtop, maar ineengezakt en opgepropt

 

het is blauwe shampoo die het zo mooi zilver maakt

zegt ze over haar grijze haar

 

haar voeten ergeren mij het meest, in zinloze schoenen

zo keurig naast elkaar

 

op het ritme van haar verhaal werk ik mij door haar keukengerei

en hoor voor de zoveelste keer hoe het is een grote liefde te beleven

 

dan het is mijn hart dat naar adem hapt en met droge staart

tegen mijn ribben slaat als een stervende vis

 

daar sta ik  met mijn overvloed aan bruikbare botten en pezen

te licht en ondervoed te wezen

 

het is niet bij een gebleven, zegt mijn vriendin

ik had vier grote liefdes in mijn leven -

Boven, op de bank met de oude kat,
buiten woedt het voorjaar.

Beneden zoogt de jonge kat
drie nieuwe naamloze mormels.

In Amstelveen sterft mijn moeder
terwijl haar tuin ontwaakt.
Dit is wat ik weet, ik weet niet hoe het smaakt.