Biografie van titia beukema

Hij kijkt nadenkend naar de knop die de bus

kan laten stoppen, de eindbestemming is nog ver

tijdgenoten roepen namen en een gore grap

besmuikt werpt hij een blik naar achteren

maar zit helaas niet achterin de klas

zijn hoofd woont bij het tankstation en z’n handen

lijken misselijk, geen stoplicht staat op groen

maar godzijdank druppelt telkens iemand weg

wordt de bus steeds nuttelozer, brult de motor

al meer alleen en zonder tegenspraak

zwijgen de enkelingen

en bij de flats in Zuilen-Noord zet hij de bus

met een machtig handgebaar op STOP

springt op de stoep en recht zijn rug