Biografie van Joke Pas

Tuin verlang je naar huis, jouw woeker
had onze ogen onze lach te pakken, leeg
is het oude huis, niemand die er nog
gras in kan leggen,

roze appeltuin, welk brutaal schoeisel
deed jou zwijgen, misdroeg zich als
klittekruid, middeleeuwse kleuren van
munt en goudhaantje verstikkend,

je wist het, je verstarde
onder een onheilsspreuk, kromp ineen
tot geheim toverkruid dat alleen zich
uitrolt wanneer het blok in ons hoofd

zich een weg baant naar toen. Er is
een schreeuw die ook jouw hersens vult
met dat er elk ogenblik iets kan springen.
Val aan.