Biografie van Jan Van Heereveld

Vader bracht me rond mijn 8e jaar in aanraking met poëzie (Guido Gezelle ‘o, het ruisen van het ranke riet’). Dat moet dan 2e helft jaren veertig zijn geweest. Na mijn studie theologie en politieke wetenschappen lang in het onderwijs gewerkt, m.n in het Hoger Technisch Onderwijs (techniek en ethiek). Publiceerde eerder bij de Beuk(‘Zonder aanslag van betekenis’), in ‘Nieuwe Nederlandse dichtkunst uit de jaren tachtig’ (samenstelling Sonja Prins) en bij Boekscout (‘Zonder heimwee naar het paradijs’).
2021
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    5826

    in den beginne

    1e ronde
    vóór de oerknal
    hooguit heersende stilte.
    zo'n verleden is nu
    eenmaal nietszeggend.
    geen onvertogen woord.

    in het licht van sterren,
    langer dan sinds mensen-
    heugenis voor eeuwig gedoofd,
    zijn er nog lichtjaren te gaan,
    aleer onze soort in het donker
    op goed geluk rond moet tasten

    (alsof dat nu niet het geval is).

    na het einde der tijden
    zal, als vóór het begin,
    weer stilte heersen, 
    stilte na de storm.
    stilte: geen al te grote
    woorden meer.


  • 2
    5827

    Marcel,

    1e ronde
    lonkend naar de tere nachtzoen,
    die zij zal komen geven,
    zijn lippen koortsig in het schemer-
    duister tuitend, mocht de liefste moeder
    vroeger dan verwacht verschijnen:

    gelukkig blijft het droevig afscheid uit,
    zolang zij hem niet in haar armen sluit.

    wie op heimwee anticipeert
    ontvlucht de hof van heden.
    hij loopt op het gemis vooruit,
    kan zijn hoop aan troost besteden:
    regen na zonneschijn.
2020
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    6377

    3x Alzheimer

    1e ronde
    buiten medeweten van zichzelf
    staat zij jarenlang alleen:
    tot zij op een dag erkennen 
    moet, dat hij de laatste tijd 
    steeds stiller doet. 
    -----------------------
    nu moet ik even raden,
    wat ik aan het denken ben.
    zij concentreert zich verder
    op haar advocaatje en morst
    bijna niet. vergeet te raden,
    wat zij even dacht te weten.
    lest haar lekkere dorst.
    ------------------------
    de oudere die we ooit zullen zijn
    schijnt men zelf als vreemde te zien:
    een man die verloren uur na uur
    door doodstille straten gaat.

    vraag eens naar zijn naam.
    mocht hij het niet weten,
    zijn paspoort zijn vergeten:
    noem hem bij mijn naam.

    in het winkelraam zie ik
    de zelfvergeten vreemdeling
    mij enthousiast groeten
    als een oude bekende.

    gun hem de stille hoop
    met zijn wereld aan verlangen
    gastvrij te worden opgevangen:
    noem hem bij mijn naam. 

  • 2
    6362

    drieluik

    1e ronde


    na 5000 dagen lijkt het nacht'lijk
    lijnenspel niet langer onnavolgbaar.
    platgetreden wijzen wegen zich vanzelf,
    leiden zonder omweg van welving naar gewelf.



    je geurblijft aan mijn handen, 
    onbereikbaar blijf je bij de hand,
    je ligt voorgoed aan banden,
    al ligt dat aan het woordverband.



    op de valreep van het weekend
    wordt de loopplank uitgelegd.
    beneveld komt hij niet aan boord,
    hij heeft de misthoorn niet gehoord.
     
  • 3
    6357

    Halong Bay

    1e ronde

    waar tijd welwillend
    even van een mens afvalt:
    korenbloelblauwe binnenzee.
    spiegelglad. ingetogen stilte.

    perfect.

    Nefertiti zonder linkeroog.
    uitspansel zonder regenboog.
    gestotterd knuffelwoord.
    dissonant in slotaccoord.

    ook perfect.
    en meer dan dat.
     
  • 4
    6351

    klokslag

    1e ronde


    lome zomerzondagavond.
    klokslag 20 uur
    onderbreekt klokketoren
    allesoverheersende stilte.

    ver beneden, in strijklicht-
    achtertuintje keert, a.h.w.
    ongezien, begijnhofstilte 
    van voor de oerknal terug.

    twee tachtigplussers
    in rotantuinstoelen
    teder toostend 
    op de dag van morgen.


  • 1
    8071

    pamflet i.p.v. poezie

    1e ronde

    mijn laatste hoop leen ik uit aan kinderen
    die geen hoop meer mogen koesteren.
    kinderen in zuid-soedan, in gaza,
    in mosul of in soweto, de kindsoldaat,
    die zijn vader door het hoofd moet schieten,
    het meisje van dertien, dat door de zoon
    van het dorpshoofd in de bergen verkracht, 
    onhuwbaar volwassen wordt, de koorknaap,
    die de corpulente pastoor in de sacristie
    moet pijpen, het vluchtelingenweeskind,
    retour naar land van herkomst, baby
    de magnetron in tijdens de balkanoorlog.
    enz. enz.

    spes patriae?
  • 5
    6370

    vluchtelinge

    1e ronde


    zij zingt. het negermeisje 
    zingt in haar moedertaal
    een oeroud volksliedje,
    alsof zij zich niet aanbiedt
    aan de flaneerboulevard
    van Marina de Carrara,

    alsof zij nog thuis is,
    voordat grijpgrage handen
    van soldatenpubers een einde 
    maken aan het boerendorp
    in, laten we zeggen, Zuid-Soedan.

    herhaalt na afloop haar lokroep.
2019
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    811

    i.p.v. poëzie

    1e ronde


    we gaan het anders doen.
    ademloos luisteren
    naar het strijkkwartet
    uit achtienzesentwintig.

    geen ontwapenend weerloos weerwoord,
    geen welluidende versregels als:
    'stilte die vanzelfsprekend 
    het zwijgen ertoe doet',

    'horizon, die tussen toe-
    genegen mensenkinderen
    de reikwijdte afbakent
    van hun geurige omhelzing'.

    we gaan het anders doen.
    ademloos luisteren
    naar de dove Beethoven
    uit het jaar voor zijn dood.
  • 2
    810

    Pastorale

    1e ronde
    in het lege vogelnest
    hangt nog de geur,
    klinkt nog de echo
    van uitgevlogen
    blauwe reigers.

    met de 6e van Beethoven
    in mijn hoofd, op de fiets
    door de polder van Eemnes,
    waarin alleen de koekkoek
    nog verstek laat gaan.

    veldleeuwerik, kievit
    grutto en de wulp
    vormen een kwartet.

    vóór het onweer uit snel
    naar café Staal aan de dijk:
    Frans Bauer als achtergrond.
  • 3
    1785

    uit zicht

    1e ronde
    ver voorbij de gezichtseinder
    vertrekken in het schemerdonker
    van een winderig strand
    jonge kwartiermakers op hoop van zegen 
    naar een onbewoonbaar luchtkasteel,

    stranden in den vreemde, 
    waar immigranten valse hoop
    zouden koesteren, waar omzien
    zou worden afgestraft met heimwee,
    een en ander aanspoelt.

    verdwenen verdwijnpunt
    sinds de aarde rond is:
    hoe lager het standpunt,
    hoe meer buiten zicht
    de toevluchtsroute ligt.
  • 4
    812

    wachtruimte

    Top 1000


                    "der wartende zu sein"


    het moge zijn, dat filosofentroost
    hooguit als vangnet boven mijn hoofd hangt,
    verongelijkte bittertaal berust
    steevast op donker drijfzand:

    ontroostbaarheid-op-voorhand
    laat niets te wensen over.

    wie zich in het voorjaar op de winter kleedt
    krijgt het 's zomers ongenadig heet,
    speurt bij bloeiende meisjes naar rimpelsporen,
    die bij de leeftijd van zijn oma horen:

    hoop is en blijft nu eenmaal
    een onwaarschijnlijk wachtwoord?
2018
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    1459

    nieuwjaarwens 2019

    1e ronde
    Marcel,

    lonkend naar de tere nachtzoen
    die zij zal komen geven,
    zijn bleke lippen koortsig in het sluimer-

    duister tuitend, mocht de liefste moeder
    vroeger dan verwacht verschijnen:

    het droevig afscheid blijft gelukkig uit.

    het verdriet, zolang zij hem niet 
    in haar armen sluit, laat op zich wachten,
    laat hem na de nachtzoen achter
    met het tikken van de pendule uren.

    levenslang veel tijd verloren:
    de hof van heden kon mij niet bekoren.
    wie zich ’s zomers op de winter kleedt
    vindt het zelfs in de schaduw heet.

    hij loopt op het gemis vooruit:
    in de tere huid van bloeiende meisjes
    speurt hij op voorhand naar rimpelsporen,
    die bij de leeftijd van zijn oma horen.

    nieuwjaarswens 2019

    laten we in 2020 met mededogen
    omzien naar elkaar en naar onszelf.
    perfectie? perfectie zal altijd ontberen,
    dat er iets aan zou mogen mankeren.
  • 2
    600

    28 maart 1947

    1e ronde

    drie dagen voor de geboorte van zijn zusje
    aangereden door een zilvergrijze Oldsmobile,
    die de stilstaande BBA-bus passeerde,
    toen hij spontaan de straat overstak
    naar zijn hartewens, de nieuwe step
    van het apetrotse buurjongetje.

    met zijn drie en een half jaar nog analfabeet
    een week van te voren zitten kliederen
    in het verzameld werk van Guido Gezelle.
    alleen de gedichten over jong gestorven
    kinderen blindelings aangekruist

    Gij waart alree, hoe jong van dagen,
    zoo schrander dat wij hooger iet
    als menschlijks in uwe ogen zagen,
    en gij alleen en wist het niet! 

    zagen we niet veel later.


















  • 3
    4046

    de kus

    1e ronde



    ‘het heelal dat zich aan jouw ogen spiegelt
    wordt met het stijgen der (licht)jaren
    als het ware alleen maar oneindiger
    (ruim 1/10 seconde voor een rondje evenaar)’.

    zeg je dit tegen je lief van 76 en/of
    tegen de jonge vrouw van 54 jaar eerder?


    voor mijn lief van 76 
  • 4
    651

    Marcel,

    1e ronde

    lonkend naar de tere nachtzoen
    die zij zal komen geven,
    zijn bleke lippen koortsig in het sluimer-

    duister tuitend, mocht de liefste moeder
    vroeger dan verwacht verschijnen:

    het droevig afscheid blijft gelukkig uit.

    het verdriet, zolang zij hem niet
    in haar armen sluit, laat op zich wachten,
    laat hem na de nachtzoen achter
    met het tikken van de pendule uren.

    levenslang veel tijd verloren:
    de hof van heden kon mij niet bekoren.
    wie zich 's zomers op de winter kleedt
    vindt het zelfs in de schaduw heet.

    hij loopt op het gemis vooruit:
    in de tere huid van bloeiende meisjes
    speurt hij op voorhand naar rimpelsporen,
    die bij de leeftijd van zijn oma horen.
  • 5
    440

    ruggespraak

    1e ronde

            "en triomfantelijk vertrouwt,
             dat hij wel van haar houdt"
                                        (Vasalis)


    van achter de spiegel
    klinkt geen compliment meer,
    wie de mooiste van het land is:


    vis-á-vis voor de spiegel
    heerst de angst onder ogen
    te komen van wie als souffleur
    twijfelt aan haar lievelingstekst,


    tot zij van achter haar rug
    -armen stevig om haar heen-
    sotto voce toegefluisterd wordt.

    ("mijn sneeuwwitje").
  • 6
    555

    USA

    1e ronde


    scharminkel van 6 die zijn knuffel in wil ruilen
    bij een broodjestent ergens in America First
    (om heel precies te zijn: in het grauwe Jackson,
    verpauperd stadje in het oosten van Kentucky,
    volledig aan zijn droevig lot overgelaten
    sinds de sluiting van de mijnen eind jaren "70).

    volksvertegenwoordiging: na ronkende 
    verkiezingscampagnes samengesteld
    uit bijna belastingvrije miljonairs, die 
    "laat de kinderen tot mij komen"
    (Mc. 10,13-16, Mt. 19,13-15, Lc. 18,15-16)
    enkel uit de zondagsschool nog kennen,

    het levenslang uit kunnen zingen
    met "God bless America".


  • 7
    3162

    zonsondergang

    1e ronde

    wat zou jij doen
    om Mij te mogen zijn
    fluisterde God mij
    bij zonsondergang 
    onheilspellend toe.

    ik zou die vraag, was
    mijn voorzichtig antwoord,
    minzamer hebben gesteld
    en het antwoord
    onbelangrijk vinden.

    kortom: ik zou in uw geval
    mij op mijzelf verlaten.
    alhoewel: U heeft
    -om zo te zeggen godzijdank-
    veel aan Bach te danken.

    vanachter de oranjerode 
    horizon valt als uit het niets
    doodse stilte.
    de kleuren verschuilen zich.
    gunnen de hemel zijn nachtrust.
2017
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    1494

    Alzheimer 1

    1e ronde

    de oudere die we ooit zullen zijn
    schijnt men zelf als vreemde te zien:
    een man die uur na uur verloren
    door doodstille straten dwaalt.

    vraag eens naar zijn naam
    en mocht hij het niet weten,
    zijn paspoort zijn vergeten:
    noem hem bij mijn naam.

    nu ik de zelfvergeten vreemdeling
    in een winkelraam voorbij zie gaan,
    vriendelijk mij als een oude
    bekende zie groeten:

    gun hem nog de stille hoop
    in mijn wereld van verlangen
    gastvrij te worden opgevangen:
    noem mij bij mijn naam.






  • 2
    4668

    alzheimer 2

    1e ronde

    nu moet ik even raden,
    wat ik aan het denken ben.
    zij concentreert zich verder
    op haar advocaatje en morst
    bijna niet. vergeet te raden,
    wat zij even dacht te weten.
    lest haar lekkere dorst.

    -------------------------------------

    buiten medeweten van zichzelf
    staat zij jarenlang alleen:
    tot zij op een dag erkennen
    moet, dat hij de laatste tijd
    steeds stiller doet. 
  • 3
    1491

    melancholie

    1e ronde


    in het tere welkomstwoord
    van vluchtige eeuwigheid: een kus,
    een lied of beukenlentegroen, vroeg
    in de morgen gestreeld door tegenlicht,

    schuilt heimwee naar het onbevangen
    verlangen van de eerste kinderjaren:
    pavane pour une infante défunte.

    gezwegen nog van tweelingzusjes
    zonder zicht op heimwee (sarin),
    ogenschijnlijk ingeslapen
    in de armen van een kinderloze vader.
  • 4
    2269

    Narcissus

    1e ronde


    'wist je wat je me aandoet
    door niet van mij te houden,
    eeuwig zou je mij liefhebben.'

    oog in oog met het o zo mooie
    spiegelbeeld voelt hij zich
    teder aangesproken

    door nimf en muze Echo,
    die hem dromerig citerend
    fluisterend het jawoord doorgeeft.

    maar echo's sterven weg
    en spiegelbeelden
    gaan met hun tijd mee 
  • 5
    1496

    nieuwjaarswens 2050

    1e ronde

    met de onverstoorbaarheid
    van wie gewend zijn het universum
    te delen met hun medeschepselen
    kijken koeien belangeloos 
    de toekomst in:

    niet bedacht op de slacht.

    zo'n onbaatzuchtigheid is veel van het goede.
    het doet bij biefstuk of gehakt vermoeden,
    dat alle nieuwjaren sleets zijn en oud,
    tenzij men voor de kinderen
    van de kleinkinderen bouwt.
  • 6
    1493

    Styx

    1e ronde


    alles thuis laten
    is mooi meegenomen,
    als de tijd van gaan
    gekomen is,

    van gaandeweg
    het land bereiken,
    dat ruimte laat
    voor geruisloze leegte.

    aan de oever van de onderstroom
    vannacht de stilte al gehoord:

    onderbroken door een op-
    borrelende luchtbel en 
    de opmerking, dat het stil is,
    spreekt stilte voor zich.

    voor wie er uiteindelijk
    sprakeloos thuishoort.














  • 7
    7464

    zomerzondagmiddag

    1e ronde


    flinterdunne vlindervleugels,
    luchtig huppelende, vluchtige lichtvlekjes.
    grijpgrage kinderhandjes.
    en dát in Gaza, Mosul, Aleppo.

    en mochten er geen vlinders meer vliegen:
    een dichter mag als het ware liegen
    om zich in beroofd land thuis te wensen:
    vlinders, vogels, vreedzame mensen.

    kindertekeningen met mensen,
    met vlinders en vogels. kleurpotloden
    als afweergeschut zonder kogels.
    in Gaza, in Mosul, in Aleppo.
2016
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    932

    verdwijnpunt

    1e ronde

                                     alles thuis laten
                                     is mooi meegenomen,
                                     als de tijd van gaan
                                     gekomen is,

                                     van gaandeweg
                                     het land bereiken,
                                     dat ruimte laat
                                     voor         stilte

                                     stilte zonder meer.

                                     vandaag nog op de slikgrond
                                     van Terschelling stilte gehoord,
                                     onderbroken door een op-
                                     borrelende luchtbel en
                                     de opmerking, dat het stil is

                                     (de minste toedichting
                                     overstemt stilte.
                                     stilte blijft zichzelf,
                                     spreekt voor zich).                                


                                                 voor wie thuishoort in de stilte
  • 2
    933

    nieuwjaar

    1e ronde
                                  

                                   de filosoof die zich te ruste legt
                                   om heerlijk te gaan slapen,
                                   even dus niets zinnigs zegt,
                                   alleen nog maar moet gapen

                                   van diepzinnige ideeen,
                                   die soms wel troostrijk zijn
                                   ("een roos blijft een roos,
                                   ook zonder maneschijn"):
                                   
                                   moe van slapeloze nachten
                                   snurkt hij een gat in de dag,
                                   wordt wakker met de gedachte,
                                   dat hij zo weer denken mag,

                                   dat bijvoorbeeld pessimisme
                                   een kwestie is van humeur
                                   en zoals elk ander isme
                                   afgaat door de achterdeur.

                                   een goede nachtrust is je gegund,
                                   doe en denk zoveel je kunt.
                                   bezie het nieuwe jaar rooskleurig:
                                   niet zonder doornen, maar wel geurig.

                                   tien eeuwen verder zal de maan
                                   nog altijd door de bomen schijnen:
                                   als vanouds zal pril aftasten gaan
                                   zoals jouw handen nu en de mijne.

                     
  • 3
    6835

    grafrede

    1e ronde




                              opgehemeld
  • 4
    8394

    Sevilla

    1e ronde

                op dit plein, bij de kathedraal
                die om zijn omvang vermeld wordt
                in het guiness book of records,
                arriveerde dus de groot-inquisiteur
                daags na de crematie-bij-leven
                van honderdvierenveertig ketters.
                trof er de stichter van zijn kerk.
                waarschuwde hem voor eenzelfde lot,
                waarop hij verdween in de nacht.

                de stichter wel te verstaan
  • 5
    6834

    i.p.v. poezie

    1e ronde
                          
                           we gaan het anders doen.
                           laten we ademloos luisteren
                           naar het strijkkwartet
                           uit achtienzesentwintig.

                           dan maar geen geladen weerwoord.
                           geen warm, vlammend pleidooi.

                           geen geparfumeerd duister in woorden
                           waaraan poezie wordt toegedicht:

                           'stilte, die vanzelfsprekend
                           het zwijgen ertoe doet,
                           uitgewoonde ruimte, die
                           plaats voor leegte maakt'.

                           'horizon, die tussen toe-
                           genegen mensenkinderen
                           de reikwijdte afbakent
                           van hun geurige omhelzing'.

                           we gaan het anders doen.
                           alleen maar samen luisteren
                           naar de dove Beethoven
                           uit het jaar voor zijn dood.

              
  • 6
    4661

    Narcissus

    1e ronde


                    Narcissus

                   
                    voelt zich met het oog
                    op eigen, lieflijk lijf
                    teder aangesproken

                    door nimf en muze Echo,
                    die hem dromerig citerend 
                    gewillig het jawoord geeft:
                  
                    'wist je wat je me aandoet
                    door niet van mij te houden,
                    eeuwig zou je mij liefhebben.'

                    maar echo's sterven weg 
                    en spiegelbeelden
                    gaan  met hun tijd mee.            


2015
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    7539

    Alzheimer

    1e ronde

     

     

     

    de oudere die we ooit zullen zijn

    schijnt men zelf als vreemde te zien:

    het is een vreemdeling zeker,

    die verdwaald is zeker,

    vraag eens naar zijn naam.

    en mocht hij het niet weten,

    noem mijn naam dan niet.

     

    nu hij de vreemdeling ziet

    passeren in een winkelraam,

    hem vriendelijk groeten

    als een oude bekende:

    laat hem toch in de waan

    in zijn wereld van verlangen

    gastvrij te worden opgevangen.

  • 2
    10088

    bij wijze van spreken

    Top 100

    het laatste woord laat niemand vallen.

     

    hooguit woorden (om met Leopold te spreken)

    die 'de rijkdom van het onvoltooide' schetsen.

     

    of (om te spreken met Vasalis): 'woorden,

    woorden, die niet kunnen toov'ren'.

     

    of nog (naar het woord van Kopland):

    'wie wat vindt heeft slecht gezocht'.

     

    het laatste woord laat niemand vallen.

     

    de stamgast in mijn spiegel

    spreekt levenslang gebarentaal:

     

    wanneer ik zwijgend antwoord geef,

    zie ik, dat ik slechts van vragen leef.

     

    het hoge woord? het hangt in de lucht

    en wacht. wacht tot hij eindelijk

     

    toe is aan zijn onbemande vlucht:

            spoorloos opgeheven.

     

    het laatste woord liet niemand vallen.

     

  • 3
    7538

    Marcel

    1e ronde

     

    Marcel

     

     

    lonkend naar de tere nachtzoen

    die zij hem zal komen geven,

    zijn bleke lippen koortsig in het schemer-

    duister tuitend, mocht de liefste moeder

    vroeger dan verwacht verschijnen:

     

    gelukkig blijft het droevig afscheid uit,

    zolang ze hem niet in haar armen sluit.

     

    wie op heimwee anticipeert 

    voorziet na zonneschijn regen.

    hij ontvlucht de hof van heden,

    loopt op het gemis vooruit en

    kan zijn hoop aan troost besteden.

     

     

    (naar Proust)

     

     

     

  • 4
    7531

    Narcissus

    1e ronde

     

     

    Narcissus

     

     

    voelt zich in het zicht

    van eigen, lieflijk lijf

    teder aangesproken

     

    door nimf en muze Echo, 

    die hem dromerig citerend

    gewillig het jawoord geeft:

     

    'wist je wat je me aandoet

    door niet van mij te houden,

    eeuwig zou je mij liefhebben'.

     

    maar echo's sterven weg

    en spiegelbeelden

    gaan met hun tijd mee.

     

     

    (naar Proust)

     

     

     

     

  • 5
    7541

    perspectief

    1e ronde

     

     

    vóór de schepping begon:

    hooguit heersende stilte.

    zo'n verleden is nu

    eenmaal nietszeggend.

     

    in het licht van sterren,

    langer dan sinds mensen-

    heugenis voor eeuwig gedoofd,

    zijn er nog jaren te gaan,

    aleer onze soort in het donker

    op goed geluk rond moet tasten.

     

    (alsof dat nu niet het geval is).

     

    na het einde der tijden

    zal als vóór het begin

    de stilte weer heersen.

    stilte na de storm.

     

    stilte.

     

     

    10 november diende ik 4 gedichten in; 11 november werd 16 euro van mijn rekening afgeschreven.

    vandaag, 14 november, dien ik een 5e gedicht in (titel: 'bij wijze van spreken'). Als ik wil betalen,

    vraagt het programma om ze alle vijf, 20 Euro dus, te betalen. Hoe kan ik de resterende 4 Euro overmaken?

    Vriendelijke groet,  Jan van Heereveld.

2014
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    7849

    verdwijnpunt

    1e ronde

    verdwijnpunt

    alles thuis laten

    is mooi meegenomen, 

    als de tijd van gaan

    gekomen is,

    van gaandeweg

    het land bereiken,

    dat ruimte laat

    voor pas op de plaats,

    voor stilte zonder meer.

    (bij de minste toedichting

    verstomt de stem van stilte).

    stilte. stilte spreekt voor zich.

    dit gedicht spreekt voor zich,

    nu het mede namens mij 

    laat weten, dat u rustig

    deze regels kunt vergeten.

    jan van heereveld

    ik krijg de lay-out niet voor elkaar. na de titel gaat het om 4 kwatrijnen

2009
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    13336

    si

    1e ronde
    zoals ze eenmaal in zal slapen
    slaapt ze. half open mond, ogen
    die noodgedwongen vrede hebben
    met wat levenslang uit alle macht
    niet werd gevonden, zo intens werd
    verlangd en eenieder van harte gegund,
    dat de engelen gods Goethe citeren:
    "wer immer strebend sich bem
  • 2
    13337

    winters vergezicht

    1e ronde
    als ik haar die mij nastaat
    in de koele kamer zie slapen,

    voor het eerst mij vergaap
    aan verjaard verlangen
    op haar ver gezicht,

    doe ik de ramen dicht.
    zo dadelijk is haar eerste
    blik alweer op mij gericht