de oudere die we ooit zullen zijn
schijnt men zelf als vreemde te zien:
het is een vreemdeling zeker,
die verdwaald is zeker,
vraag eens naar zijn naam.
en mocht hij het niet weten,
noem mijn naam dan niet.
nu hij de vreemdeling ziet
passeren in een winkelraam,
hem vriendelijk groeten
als een oude bekende:
laat hem toch in de waan
in zijn wereld van verlangen
gastvrij te worden opgevangen.
het laatste woord laat niemand vallen.
hooguit woorden (om met Leopold te spreken)
die 'de rijkdom van het onvoltooide' schetsen.
of (om te spreken met Vasalis): 'woorden,
woorden, die niet kunnen toov'ren'.
of nog (naar het woord van Kopland):
'wie wat vindt heeft slecht gezocht'.
het laatste woord laat niemand vallen.
de stamgast in mijn spiegel
spreekt levenslang gebarentaal:
wanneer ik zwijgend antwoord geef,
zie ik, dat ik slechts van vragen leef.
het hoge woord? het hangt in de lucht
en wacht. wacht tot hij eindelijk
toe is aan zijn onbemande vlucht:
spoorloos opgeheven.
het laatste woord liet niemand vallen.
Marcel
lonkend naar de tere nachtzoen
die zij hem zal komen geven,
zijn bleke lippen koortsig in het schemer-
duister tuitend, mocht de liefste moeder
vroeger dan verwacht verschijnen:
gelukkig blijft het droevig afscheid uit,
zolang ze hem niet in haar armen sluit.
wie op heimwee anticipeert
voorziet na zonneschijn regen.
hij ontvlucht de hof van heden,
loopt op het gemis vooruit en
kan zijn hoop aan troost besteden.
(naar Proust)
Narcissus
voelt zich in het zicht
van eigen, lieflijk lijf
teder aangesproken
door nimf en muze Echo,
die hem dromerig citerend
gewillig het jawoord geeft:
'wist je wat je me aandoet
door niet van mij te houden,
eeuwig zou je mij liefhebben'.
maar echo's sterven weg
en spiegelbeelden
gaan met hun tijd mee.
(naar Proust)
vóór de schepping begon:
hooguit heersende stilte.
zo'n verleden is nu
eenmaal nietszeggend.
in het licht van sterren,
langer dan sinds mensen-
heugenis voor eeuwig gedoofd,
zijn er nog jaren te gaan,
aleer onze soort in het donker
op goed geluk rond moet tasten.
(alsof dat nu niet het geval is).
na het einde der tijden
zal als vóór het begin
de stilte weer heersen.
stilte na de storm.
stilte.
10 november diende ik 4 gedichten in; 11 november werd 16 euro van mijn rekening afgeschreven.
vandaag, 14 november, dien ik een 5e gedicht in (titel: 'bij wijze van spreken'). Als ik wil betalen,
vraagt het programma om ze alle vijf, 20 Euro dus, te betalen. Hoe kan ik de resterende 4 Euro overmaken?
Vriendelijke groet, Jan van Heereveld.
verdwijnpunt
alles thuis laten
is mooi meegenomen,
als de tijd van gaan
gekomen is,
van gaandeweg
het land bereiken,
dat ruimte laat
voor pas op de plaats,
voor stilte zonder meer.
(bij de minste toedichting
verstomt de stem van stilte).
stilte. stilte spreekt voor zich.
dit gedicht spreekt voor zich,
nu het mede namens mij
laat weten, dat u rustig
deze regels kunt vergeten.
jan van heereveld
ik krijg de lay-out niet voor elkaar. na de titel gaat het om 4 kwatrijnen