Biografie van Maria Foerier

Werktuiglijk legt hij de stenen, roert in de specie
peinst een paar sigaretten lang.

 

Achter die stralende façade, de kleurpanelen spiegels en ramen,
schuilt een oneffen skelet van betonnen pilaren,
een stalen geraamte, muren van ruw en onbewerkt steen.

Ooit was dit een verlaten perceel.

 

Hij heeft aarde verschoven, bekistingen gefabriceerd,
fundamenten geplaatst, steigers beklommen,
de afgrond getrotseerd. 

 

Hij kent de pijn, de blessures,
de scoliose, hij kent de hardheid van de metalen,
hij kent de consistentie van het cement.

 

Hij is degene die de troffel hanteert. 

 

boven de rivieren is het kouder dan ooit
bakstenen huizen, betonnen gebouwen
nijdige vrouwen met blond geverfde haren
in plukjes overeind gezet

maar ze lijken zo juist ouder
waar het bloed kruipt stroomt het niet 

kleurloze mannen, weinig te melden
veel te verstouwen, gestoken in confectiepakken
als ze al pakken dragen kunnen
’s zomers sandalen 

en soms een korte broek