Biografie van Pauline Pisa

Aan de nachtdienst van 12-02-11.

In het afgelopen werkoverleg hebben we afgesproken dat we bij de palliatievelingen geen wisselligging meer toepassen als deze liggen te slapen.

Zeker in de laaste fase moet de zorg niet enkel en alleen gericht zijn op het voorkomen van doorligplekken.
Natuurlijk weten we allemaal dat we hun lichamen volgens een vast schema zouden moeten draaien, maar als dat pijn tot gevolg heeft. Nee.

Nogmaals:
Op papier zouden we hen moeten draaien,
maar als je dan beseft dat het een laatste dag, een laatste levensuur kan zijn!

Als je dit veel hebt meegemaakt, zoals ik, dan weet je dit redelijk goed in te schatten. Dan laat je de bewoner rustig liggen, dept zijn mond, haalt een kam door het haar.
Hooguit bevoel je voorzichtig het incontinentiesysteem, en controleer je of er natte plekken zijn.

Mens zijn voor de bewoner en menselijk zijn in in je vak, daar doen we het voor!

Werk prettig, en hou het rustig.

ps: in de koelkast staat nog lekkers van Trees.



 

Achteraf gezien, mijn borsten groeiden nog.

Ik herinner me de Veluwe: het huisje, de zonnige keuken, en dat jij -dat jij in je ontblote onderstel de taart aansneed, je vingers likte, de fles met cola aan je lippen zette, klokte.

Ik vond het wat.  

En, hoe soepel onze ringen gleden.
De vanzelfsprekendheid waarmee ik dacht dat wij onze vingers voor altijd zouden blijven vlechten samen. 

Tjonge.

Ach,  soms bezoek ik nog je moeder.