Biografie van Monique Bol

Soms worden dromen werkelijkheid. In november 2021 verscheen mijn debuut bij uitgeverij C. de Vries-Brouwers. In "er liggen twee holtes op je kussen" vechten 59 gedichten om uw aandacht. Voor mij is dichten als ademen, maar ook een spelen met klanken en woorden. Ik dropte mijn gedichten bij poëziewedstrijden in Vlaanderen en Nederland, in gelegenheidsbundels, op websites of podcasts, in tuinen en bibliotheken, op kerkhoven en langs wandelwegen en in winkelstraten of op een podium. Ik laat me graag verrassen door wat het dagelijkse leven te bieden heeft, en wandel graag door de krochten van mijn oneindige fantasie. Ik lees graag romans en poëzie. Hoe en wat auteurs schrijven, blijkt vaak een goede leerschool. Ik maak deel uit van twee feedbackschrijfgroepen en sloot me aan bij de klimaatdichters, voor een klimaatvriendelijke wereld.Begin 2022 werd ik aangesteld als Stadsdichter Hoogstraten.
Ga naar homepage
2021
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    3046

    blauwe boon

    Top 1000
    schommelen in kleuterjaren, met blauwe schort
    met blokjes in het wit een druppel inkt.
    touwtjespringen in de zon, een afgezakte kniekous
    in sandalen op de groei. of de communiejurk
     
    met veldbloemen op warm velours, om door
    te dragen op een doordeweekse zondag. 
    de eerste hak en op de wreef een strik. te gauw
    scheurt het riempje bij het derde gaatje
     
    een brief schrijven op handgeschept papier
    in indigo. druiven platduwen met soepele vingers
    het sap over je kin laten lopen. vallende
    sterren tellen. op je hoofd de robuuste baret
     
    van je opa. nooit zou je hem vergeten.
    naast de fiets een blauwtje lopen, een scheur
    in een pofmouw of in een bord in lapis lazuli.
    een saffier om je duim doen blinken
     
    vingers laten glijden in een slip, je plannen
    om door een ringetje te halen aanpassen
    aan wat je liever niet wilde. geleend en blauw
    en wit en oud en nieuw, zinderende zijde
     
    een gesloten vuist en ik, ik blauw van jou
  • 2
    3045

    verwachting

    Top 100
    ik hoor van een kind met een vis in haar buik.
    toen ze een bad nam in het rode water had hij
    zich in haar vastgezwommen. een echo 
    toonde haar vader twee ogen en een grote bek
    het gezwel moest weg, het kind ook
     
    op mijn rug lig ik in het gras. uit mijn buik ontluikt
    een eik, ik zie hem groeien, hij beperkt me het zicht
    takken bollen op als droeg ik de boom als het kind
    in mij. iedere herfst groeit hij verder uit me weg
     
    elke schreeuw heeft geen schijn van kans, craqueleert
    vergaat in het ijle. ik vraag me af hoe hij in me kwam
    zijn bladeren prikkelen de keel en nee, ik hoef niet te eten
     
    bijna sterf ik als de bomen om me heen. precies op tijd
    bloeien ze weer en ook de eik uit mijn buik mag gered
     
    stil blijf ik liggen
2018
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    5580

    london street view

    Top 1000
    de stoep kleurt felle klodders mens
    je zou zo van de ene naar de andere

    kunnen hinkelen. er zijn verwarde haren
    er is een hijgende hond, een sandaal
    met een gat erin, een bananenschil

    daar tokkelt een gitaar. ongemakkelijk
    slik je. ze bekijken je, stel dat ze je wat

    vragen. er is gerinkel als in een schaal
    in de kerk, nikkel in een botervlootje
    de stad leeft ze dood. je speelt het mee

    het spel, je maakt jezelf wijs dat het
    vast wel meevalt, dat het warm is buiten

    in de metro klinkt een stem: negeer
    negeer, negeer. je hart schreeuwt
    in je hoofd. je kijkt de andere kant op
2014
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    2879

    herfstig

    Top 1000

    nog proef ik het hese in je lach

    toen onze klamme gummivoeten

    in knisperende bladeren sprongen

     

    de tijd is op nu

    sluit je ogen dwarrel neer

    laat je helemaal gaan je komt

     

    wel ergens aan waar dan ook

    als de wind maar om je heen kan

     

    ritselen in gouden blaadjes

    ga alvast. ik vind je wel

2013
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    544

    ZonneLepel

    Top 1000


               is het werkelijk eenvoudiger om - zonder clichés - te dichten over een
               lepel, d    an over de ondergaande zon? 


    in de jam een opscheplepel, ongepoetst, zwart
    op de canapé een overjarige schoenlepel 
    buiten een lome lepelaar op één poot
    een lepelhapje scampi saffraan op het galabal 
    en wij die lepeltje lepel slapen, onbelemmerd, bloot

    denk je dat iemand in zijn fantasie
    spontaan een zonsondergang waarneemt
    als de langzaam afzwakkende lichtstrepen
    het bloemetjesbehang delicaat versluieren
    en met een zweem van een belofte dwepen 

    is het cliché als je op een avond in juni
    geduldig hurkend in het kruimelige zand
    een foto neemt, in sepia of kleurecht
    net op het moment dat de zon zich plechtig
    in de kromming van een zilveren pollepel te rusten legt