Biografie van Albert Bobeldijk

ze knepen mijn neus dicht en lieten me spruitjes eten
ze hebben me uitgehuwelijkt
aan mijn achternicht, een onderwijzeres

op alle foto's lach ik binnensmonds
mijn boete kwijt
biljetten en hemdsmouwen opgerold

hier doen we alles met elkaar of we doen het niet
gewoon de schouders eronder
geen getreur over het verzetten van bergen

met die boodschap werd ik het heden ingestuurd
liever dan met lege handen staan
verzet ik zonder om me heen te zien de tijd

rijd op zondag aan de zijde van mijn achternicht
met een lawaaiig hok vol nageslacht
naar mijn jaargenoten toe, denkend aan hen

er is een vrouw op de wereld geweest
die een bron van wellevendheid was
akela, juf en moeder
God helpe, het gebroed dat zij zag

er is een vrouw in ons leven geweest
zo koppig het raster, zo knuffelziek
met een vijl ging ze DNA te lijf
schade onherstelbaar glad gemaakt

nooit was een verregende dag zo gezellig
er werd van alles uitgevaardigd
en opgelegd, maar zie uzelf
wanneer deze of gene om vooorrang smeekt

de laatste jaren buiten ons zicht is er een vrouw
aan een raam geweest
die de diepste wens was toegedaan
in de mens het onmenselijke om te keren

ze las verscheidene romans over dit thema
en deed meermaals een schenking

Als ik over mijn derde vrouw kom
te spreken, ben ik niet te stoppen.

Ze houdt net zo veel van het maken
van autoritjes als ik. Beschamend veel.

Bij het tankstation branden we een kaarsje.

Verder kan ik maar beter niet ingaan
op religeuze kwesties.

Het is een lieverd. Ik hoop dat
mijn vierde vrouw op haar zal lijken.

Een montere soldaat rolt open zijn floerse baret
Hier is het land, dit zijn de bloemen van het land
Hij streelt zijn amulet
Het breekt, het knakt van binnenin de steel

Zijn ogen breken, door scheuren kruipt het geel
Hij wil naar buiten maar niet in de zon
Hij kijkt neer van het balkon
Verstoorde zinnen, naar leervet ruikt het binnen

Zo marcheert hij door een hand gebroken licht
Hij groeit, in takken naar het licht
Alle plicht zal in het vaandel overgaan
Dat kun je op één hand natellen, hij telt alles na

Onaangedaan, in een snackbar op het zuiden
Een bleke tiener bij het raam
Gooit de gokkast vol, vreet zich rondom hol
Hier is het land, dit is de vetwalm van het land

het meer is gedachteloos
ik teken op de rug van mijn zus
met blinde inkt een schuur

'de schuur van opa...?'
'nee, zomaar een schuur'
'waar kan ik naar binnen?'

we doen de gordijnen opzij
kijken samen naar de glinstering
het is ochtend, het is lente

als kind is het mijn talent
door het filmdecor te lopen
in een schotel melk te verdrinken