Biografie van Frouke Arns

Stadsdichter Nijmegen 2015 - 2016
2017
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    1287

    Puppy

    Top 100
    Sommige huizen ruiken naar woede en hond.
    Dat is vooral erg als je er geen hebt.

    Het verdriet van je vader zit in zijn knuisten,
    dat van je moeder in haar zwijgen

    zoals die avond dat ze het deksel op de pan hield
    haar hand verbrandde aan de stoom; ze gaf geen kik.

    Pleisters helen niets.  
    Voor je verjaardag wou je

    een hond aan een touwtje
    om zijn vachtje te aaien, jezelf in zijn ogen

    thuis te brengen, maar je kreeg een orgel
    waarop je Home, Home on the Range leerde spelen.
2015
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    4184

    Amy

    Top 100

     

    We dalen de roltrap af. Nietsziende tegenliggers
    worden als figuranten omhoog de dag in gestuwd.
    Onder Leicester Square zingt een jongen Rehab
    alsof het hem net is overkomen.
    Ik werp een muntje naar zijn oogopslag.

    In de metro vouwen mannen hun Engelse benen,
    vrouwen hun kranten. Een hipster leest staand en niest
    zonder decorumverlies. A sneeze travels twelve meters las ik ooit

    op een billboard in Vegas; waarom juist dat blijft hangen.  

    (De sneeuwschudder die je eindeloos omkeert,
    om te zien hoe de vlokken neerdalen.)

    De glanzende ogen van het paard in het museum
    doen me denken aan iets: hoe de stad zich in ruiten weerspiegelt
    en of dat dezelfde stad is. Ik las dat zij Horse tranquilizer gebruikte, Clippety Clop.

    Iemand lacht kringen in het water, de stad dreigt met zomer. 

    In Camden staat ze onbewogen in het licht; hoewel ze van brons is,
    vliegt de zilvermeeuw keer op keer uit haar mond.

  • 2
    4123

    Vergeten groente

    Top 100

    Hij is een man van eindeloze jaren,
    hoofd vol buitelende beelden,

    lichaam vol geschiedenis. 
    Elke nacht zit de oorlog aan zijn bed
    om te horen of hij niets vergeten is.

     

    Het kraken van de schorseneren

    klinkt oorverdovend in zijn mond.

    Hij luistert naar de regen op zijn zonne-
    panelen en ’s avonds ligt hij dwars 

    in bed. Alsof ze er nog is.


    Hij schuifelt door zijn dagen en houdt zich
    wankel vast aan alles wat hem niet ontviel.
    Zijn vrienden gingen hem al voor.
    Soms gebruikt hij ‘s middags pas
    zijn stem. 

2012
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    3909

    grensgebied Eilat-Taba

    Top 100
    wat maakt het uit dat de straat geen perspectief heeft
    evenwijdig loopt tot aan het eind
    -er is een verte waar geluid uit komt  

    wij gaan door de nacht als over zand
    op bleke trottoirs doet het straatlicht
    met onze schaduw wat wij niet durven  

    ik ken je nog niet goed genoeg
    om je in gezelschap te herkennen
    welk teken spreken we af, straks  

    als we de huizen achter ons laten
    het duister ons links en rechts omsluit,
    we de grens overschrijden
  • 2
    3935

    schakels

    Top 100
    in het bijeengeveegde zand op de vloer
    van het huis aan het strand schittert een ketting
    - ze kijkt er lang naar 

    vanaf zee drijft geluid van klaterende kinderstemmen
    kabbelende moeders en woordkarige vaders, een schorre hond
    haar richting uit 

    hij ligt op zijn stretcher en leest de krant, voedt zichzelf
    met nieuws uit de wereld en af en toe
    een blik op haar 

    misschien denkt zij is er ergens iemand
    die plots beseft dat iets ontbreekt
    en niet begrijpt hoe je iets kwijtraakt
    zonder te merken dat het weg is, iemand 

    die met een hand 
    naar een hals reikt en voelt,
    daar niets meer voelt
2011
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    9261

    ondertussen op de Overtoom

    Top 100
    een zwerver met een Unoxmuts staat bij de halte
    van lijn 1, het miezert op zijn shaggie;
    zag hij de zee vandaag?  

    een stel komt aangesneld, de pas gereed
    twee vrouwen lachen anders  
    nu de dagen lengen

    het meisje van frituur Galaxy
    ruikt naar mayo en als ze met je praat
    kijkt ze naar je mond  

    terwijl jij aan Damascus denkt
    en aan die lente,
    het woeden in de grond.