Biografie van Elly Stolwijk

nergens zien we ooievaars, niemand

houdt de regie in dit oprukkende schemerduister

- Finsternis lijkt daarvoor het juiste woord -

onder de ijswaterbank wordt nog een rat gespot

grote lijsters, wel nee, ze zingen niet meer

en de korstmossen zijn vergruizeld

ontremd vertel je over vierkante dikke seks

geen baas of assistent geeft die nieuwe vrouw te eten

geregeld moet zij zichzelf uitborstelen

stoffen provoceren deze verslaafde staat van zijn

totdat dansende eibers ontspannen wapperen

- de aangrijpende nevel rond ons hart verjagen

de moeder loopt naar de kuil

zij had de plek nog niet bekeken

zij gaat met blote voeten in de kuil staan

zij drukt haar hielen in de grond

zij stampvoet en jaagt de geur van vocht omhoog

zij hurkt

zij snuift en snuffelt

zij graait met dikke vingers in de bodem van de kuil

zij raakt bijna klem tussen de wanden

tranen en speeksel druppen tussen haar knieën omlaag

zij is een beest

zij heeft zich opgericht

zij heeft het zand geëffend met haar voeten

zij heeft gezegd: hier, en nergens anders

zij is ontkiemd

heeft wortel geschoten

is boom geworden

heeft blad en vrucht gedragen

zij is omgewaaid, ontworteld, vermolmd

zij heeft de kuil van haar dochter voorzien van voedsel

en zag voor het eerst van haar leven

waarachtig de binnenkant van de aarde

er was een bijzonder blauw te zien

aan de westelijke hemel

iets tussen indigo en donker violet

in de schuwe steeg lagen takken

waarover ik struikelde

omdat ik steeds naar boven liep te kijken

later zag ik de stapels hout, stronken voor in het dichte seizoen

wanneer men zich op schapenvachten verzamelt rond het vuur

en aardappels poft, spiritus drinkt en zout likt van een droge huid

een openstaande poort bood me zicht op vrouw die zat

of zag ik een engel, daar binnen die ommuring?

ik liep naar haar toe en streelde haar lichte voorhoofd

toen zij opkeek ben ik weggelopen

zachtjes zingend om de stilte niet te verstoren

bewandel ik nu dit dieper wordende pad, een vore,

betoverend bevroren aan de randen

altijd als het kouder wordt zoek ik mijn geliefde

ik draag een ketting met haar naam en zou haar willen raken

als ik me maar niet aan haar brand