Biografie van Jantine Knevels

Jij bent geel.
Als ik moet raden.
Ook nog om een andere reden.
En ik weet niet welke kleur ik heb.
Ik heb wel een cijfer.
Dat van jou is vier, denk ik.
En ik vind je handen mooi. En je stem.
En je licht. Het roept lees mij, zoals sommige boeken me aanspreken. Die waarin je iets bijzonders vindt, iets wat je altijd gemist hebt, maar vaag, iets wat wel van jezelf lijkt, maar dan nog beter. Niet van jezelf.
Je armen en benen zijn mijn type niet. En soms zie je er om de twee minuten echt compleet heel anders uit. Je gezicht verandert, je hebt genoeg verschillende. Dat heb ik ook.
Je bent de enige man in zicht, die me leuk lijkt.
Eerlijk gezegd.
Leuk genoeg om eeuwen mee te spenderen. Het lijkt alsof ik je daar al een stukje van ken. Van vroeger. Misschien hebben we ooit ruzie gehad. En zijn we toen beste vrienden geworden. Zo iemand.
En je hebt een hekel aan het woord leuk.
Dat vind ik interessant.
Maar leuk doe ik niet weg, want ik heb het al veel te lang.
En het is oranje. Het is een woord dat past bij zichzelf.