Biografie van Charlotte Bakker

Roze ballonnen, haar lievelingskleur

Dit lievelingskind van de stad

lekker warm ingestopt, vier voet

diep bij de buurman in de tuin

De middagzon kan er net niet bij

We branden een kaars

wat zeg ik, duizenden kaarsen

omdat ze opendeed voor

die lieve meneer, die zachte

ogen. Kun je me even helpen

met het opblazen van de ballonnen

We doen er nog wat bloemen bij

en een kaartje omdat ze het haar

uit haar gezicht streek, even knikte
en zich afvroeg hoeveel het er zouden zijn

terwijl ze de sleutels pakte en gedachteloos

haar zwart-witte vest dichtknoopte

Is het al even geleden dat je hier was?

Dat ik je tanden uit je mond wipte met een flessenopener

het witte schort als een lijkwade tot aan je kin

Wanneer was dat toch

dat jij mijn tandarts was

en mijn tanden trok

Ik ben niet bang uitgevallen

Ik laat winden in m’n regenpak

Maar dat instrumentarium

Alleen mijn kiezen liet je zitten

Ik wil je horen knarsetanden, zei je

Ik wil je elke nacht

horen knarsetanden

Ja het is al even geleden dat je hier binnenkwam

Je begint te stinken naast ‘t aanrecht

Je armen als versteende vleugels naar opzij

En je blik zo op oneindig

dat ik gewoon niet boos kan worden

om je rondslingerende tanden

die ik steeds maar tegenkom

als zand

na een dag aan zee