Biografie van Geert Viaene
- Nr.TitelTekst
- 14503
ALLEEN VOOR DE LIEFDE
1e ronde
de machine sputtert, de dwang
verdwijnt, begeerte / verlangen
groeien naar elkaar toe, de zon
is een koortsblaas, je buigt niet
voor God, de zee spuwt vuur
je buigt alleen voor de liefde - 24766
DE MUZIEKDISCUSSIES
1e ronde
de zee zit in het kraaiennest
omringd door zonnepanelen
sloom zweven knolkoralen
voorbij en geloof het of niet
ze leven nog een heel klein
beetje, weet je wie er plukt
aan de bokkige contrabas
wulpse pijlstaartinktvissen
een omhooggevallen zand-
bank, aan de drums: dode
zeearmen waarin gestrande
schepen drijven: antithesen - 33238
DE NACHT HUIVERT
1e ronde
heuvels getuigen
van een jonge zon
die uitloopt in de zee
hier is de grens, hier
zet de gletsjer zich af
tegen de tijd, hier hurkt
de mens, maakt hij zich
klein, komt hij op adem
bedaart hij bij het vuur
hier is het stil en zacht
kilte legt zich op het gras
de nachten schaduwblauw - 43246
DE NACHT IN NOORDERLICHT
1e ronde
streelt de hete adem van de aarde
langs dikke lagen sneeuw, je valt
terug in de tijd, je volgt lichtdraden
die je vooruit drijven, de hoogte in
wervelen, lippen springen, je huid
breekt open, de zwarte zon loopt
over de zee, sluiers rond sterren
de strakke nasmaak van zwavel - 54528
EEN BULTRUG STRANDT AAN LAGER WAL
Top 1000
van hieruit is de aarde een roterende diabolo
je zit - of liever hangt - aan een accordeon
dat traag beweegt, je hoort vloeibare
stemmen, er zitten gaten
in een ingeklemde grot
die onder water loopt
je ademt door een koker
op een aardharspodium
snoert iemand een lasso
om je nek, trekt je achteruit
je ziet langwerpige sterren
die verdwijnen in een trechter-
vormige bal - een soort vlecht -
de zee speelt een invloedrijke rol
wie zou dit voor je kunnen uitvissen - 64816
GRAATMAGER HEMELLICHT
Top 1000
badparels komen in de zee terecht
oesters verslikken zich in hun eigen
luchtbellen, speekseldraden tussen
dwaalsterren bepalen je horoscoop
wist je dat mossels elkaar kunnen
tegenspreken, de hottub smaakt te
zoutig of te zuur, het kind gooit zich
overboord, verstekelingen stikken
in de rubberboot, het zwarte water
zwijgt, dagen-, nachtenlang drijven
op olievlekken, je wacht op redders
oevers zakken weg in hongersnood - 76193
HET UITZICHT VAN IEMAND DIE VALT
Top 1000
het kan zomaar dat de heuvels hier getuigen
van niets ontziende sneeuwlawines en alles
verscheurende, onstopbaar voorbij stuwende
gletsjers, een nachtblauwe hemel met hier en
daar een melkwitte wolk met daarin een foetus
met de navelstreng rond de nek, een fijne wolk
in donutvorm kringelend uit een junkie-mond
het kan zomaar dat de wereld hier samenvalt
begint en eindigt tegelijk, dat de doodsbloem
hier ontluikt, dat uitgerekend hier de jongeling
zijn arm afknelt, de spuit door zijn aders jaagt
neogene sneeuwstorm ontstaan in zijn hoofd - 86197
IN HET GRAS
1e ronde
we zitten in een snuffelfase, een oranje licht priemt zich
tussen het bladerdek van kastanjebomen, een moeder
legt haar volwassen zoon naast zich in het gras, steekt
een sigaret op, één voor één plukt zij pluisjes uit zijn trui
zij blaast de rook opzij, wij ontkurken het flesje witte wijn
tikken de glazen tegeneen, zij kijken op hoe wij fluisteren - 96189
LAAT DE ZEE DE ZEE
1e ronde
je staat in de kraamkamer
van de tijd, een afgebroken
aardplaat stuit op vloeibaar
liefdesspel, een loeiend hete
stroop raast voorbij, de korst
wringt zich in een wilde kolk
omhoog, hier ontstaat het
vertragen, samensmelten
van metaalknollen die zij
willen losscheuren, opgraven
bruisend schuim op de golven
bovenaan en helemaal onder-
aan de baarmoeder, je poogt
je af te duwen aan een spring-
schans, tuimelt over de mens - 103199
SOUNDSCAPES
Top 1000
je neemt geluiden op binnen in de gletsjer
je tikt doordacht met staven tegen pegels
je laat ze geduldig rijpen in hemels geruis
troostmeisjes zwemmen ondersteboven
een aangrijpend loeien trilt diep in je merg
gefluister weergalmt in een oneindige lus
- Nr.TitelTekst
- 11615
DE VERF ZIT NOG ONDER ZIJN VINGERNAGELS
1e ronde
elke avond voor Jakob gaat slapen legt hij zijn kleine ronde brilletje naast het matras
hij staat op zijn hoofd terwijl hij verzen uit de Thora reciteert tot zijn armen en zijn benen beginnen te trillen
zijn wangen veranderen tijdens het opzeggen in ingevallen matzetaarten, zelf heb ik er nog nooit aan gelikt
in zijn mosterdgroene streepjespyjama is ter hoogte van zijn linkerknie een scheur in de vorm van Polen
het liefst zuigt hij op puntige uiteinden:
de gouden spitsen aan de basalt-zwarte poort van buurman Zweig
terwijl de Dobermannen op hem afstormen, de pook die bij de kachel
hoort maar die hij steevast achter de toiletdeur zet, het Japanse keukenmes
van de meid, de afgeknapte antenne van het transistorradiootje in de kelder
op warme dagen drukt hij zijn ontblote buik plat tegen de koude badkamervloer
en beloert hoe de gekko’s hun tong uitrollen naar de krioelende kakkerlakken
je zou haast denken dat hij zelf ook kan wegglippen in het rioolputje, hij houdt niet
van bruine zeep en nog minder van stijf gestreken lakens, in zijn broekzakken
bewaart hij de opgedroogde hulzen van okkernoten uit de tuin die hij verpulvert
in zijn handpalm waarna hij zijn vingers schoon wrijft aan de door moeder fris
gewassen kussenovertrekken, de shekels die hij vindt op straat verzamelt hij
in een koekendoos waarop koning David afgebeeld staat met een Hitlersnor
wie zou die er in gekrast hebben - 21612
GROETEN UIT SYRIË! MAAR ZEG MIJ ALSJEBLIEFT: WIE BEDREIGT WIE?
1e ronde
hetzelfde vlijmscherpe mes waarmee Mehmet duizenden schapen de keel oversnijdt
laat hij rakelings over zijn vingers walsen terwijl hij zijn liefje tussen haar benen streelt
zij kiest ervoor dat hij zijn hagelwitte laarzen aanhoudt terwijl hij haar neemt op het bid-
tapijt, haar hijab knevelt zij stevig vast rond zijn schedel om zijn ogen dicht te snoeren
in één vloeiende beweging tovert hij slierten flinterdunne mangoschil voor zijn dochter
van tien die hem helpt om zijn belastingbrief in te vullen, hoe lang nog kan hij wachten
op zijn universiteitsdiploma’s uit Damascus, hij doctoreerde net voor de oorlog begon
hoe hard hij ook schrobt, nooit meer verdwijnt de stank van geronnen bloed of rottend
vlees, waarom leeft, overleeft hij wel tussen de heen en weer slingerende karkassen
hij durft het handvat niet te lossen, hij slaapt niet, slaapt nooit zonder zijn slagersmes - 31613
HAAR UITLEG IS KLINISCH MAAR KLINKT WARM IN MIJN OREN
1e ronde
Tania heeft een hazenlip en dat hoor je ook
heel weinig mensen weten dat haar mond-
hoek smaakt naar zo’n vierkantig suiker-
klontje met daarop een druppel levertraan
de verpleegster giet een fluoblauwe vloei-
stof in een niervormig aluminiumschaaltje
zij probeert mij uit te leggen hoe ik de voor-
huid naar achteren moet trekken, zij toont
dit door de rechterhand rondom haar linker-
wijsvinger te krommen, wees voorzichtig
lispelt zij, ik merk bloeddoorlopen krasjes
op in het melkwit van haar ogen, zij beeft
op het plafond dansen onze schaduwen
zij is kortademig en zij ruikt naar rozen
de zon betast mijn onbeslapen lakens - 42413
IN DE EERSTE SNEEUW GLIJD JE OVER 1-NACHT-IJS
1e ronde
je tilt het hoofd van de pasgeboren baby de hoogte in
je strekt je arm voor je uit en je laat het kindje los, het
balanceert vanzelf, het recht zijn rug, verwonderd kijkt
het om zich heen, de splinternieuwe wereld opent zich
je stuurt het met de blik, het zitvlak past in je handpalm
je breekt van binnen, je ruikt zijn zoete, glibberige huid
het licht is schimmig, oogverblindend tegelijk, achter je
kraakt een tak, de pluimstaart van een eekhoorn streelt
je zachtjes in je nek, de maan is vol in de vloeibare wind - 51611
IN WELKE RICHTING BEWEGEN DE STERREN ZICH VOORT
1e ronde
hoe kan je het best duidelijk maken dat je niet voor iets kiest
natuurlijk kijk je niet naar buiten, je ziet niet dat de maan op
barsten staat en dat de sterren voortdurend onderweg zijn
je krijgt een zetel toegewezen waarop een netjes opgerold
deken ligt, je neemt plaats naast een astmatische man in
roze maatpak, hij draagt zwavelzwamkleurige pantoffels
in zijn lederen tas zit een krant uit je geboortejaar, een brood-
doos en een appel, je ziet de nachtblauwe tumor die zich te
pletter bloeit tegen zijn kale, doorzichtige schedelpan, het is
een zelfmoordpiloot, daaraan twijfel je niet, je wacht, zoals
iedereen, op het moment dat hij zogezegd moet plassen
je hebt zin om hem af te leiden door een vraag te stellen - 63783
Où se trouve l'origine du monde
1e ronde
de aarde is een eicel die wentelt in een centrifuge
aan de randen ontstaan verwaarloosbare gaatjes
waaruit gassen ontsnappen, deeltjes van onszelf
meisjes dansen over wervelende Möbiusbanden
gehuld in veelkleurige veren, tussen melkvlekken
liggen gemaskerde mannen koortsig te smachten - 72364
TRAAG STRIJK JE DE RIMPELS UIT DE HORIZON
Top 1000
je vouwt de lijnen dicht, de zon verdwijnt tussen plastic
ruitjes in de gouden rits, lichtgevende bloemen groeien
aan haar voeten, ze ontvlamt, je kijkt dwars door haar
koortsige oog en langzaam vouwen alle stroken dicht - 81614
WIJ SLINGEREN IN DOORZICHTIGE SLIERTEN DIE GLINSTEREN
1e ronde
er zijn onwaarschijnlijk veel manieren om je handen ergens op te leggen
je vingers zijn voorzichtig op zoek naar een nietige inkeping in een plank
je palm drukt stevig tegen haar schaambeen aan als om het op te heffen
je proeft het verschil tussen min of meer zurig sap en bloed dat sijpelt uit
haar wonde, je vangt het witte, klonterige slijm op en strijkt het langzaam
uit over haar dijen, kuiten, onderbuik, over je eigen huid, als was het zalf
er zijn veel manieren om je thuis te voelen bij iemand, je kan vertrouwen
geven en krijgen, zij laat een spin ongemoeid over haar wangen kruipen
je mag na het voorspel naar binnen schuiven tussen opgezwollen lippen
je kan samen naar de sterren kijken, in haar ogen zitten spikkels blauw,
grijs en groen, je kan tegen elkaar aan liggen in het doorweekte gras en
toch de vonken over en weer horen springen, dit geknetter houdt niet op
- Nr.TitelTekst
- 13331
DE MAAN ROLT STIL OVER DE GOLVEN
1e ronde
voor Jakob is de zee ‘s nachts een magneet
het strand verandert in een reuze trampoline
hij hupt over de rug van een denkbeeldige
walvis, plenst zijn blote voeten in plassen
dronken soldaten mikken op granaatappels
die zij pinnen op schrikdraad aan de ingang
van de zandkleurige bunkers in de duinen
overal liggen halflege en gebroken flessen
Jakob laat zich niet afleiden door het neon-
licht van de flashy falafel- en kebabzaken
vooral de weg terug boeit hem, zou hij nog
op tijd zijn voor het schoolhoofd de poorten
sluit van de Yehezkelschool, hij hoort het
spijl al in het slot schuiven, iedereen heeft
een bloedhekel aan de grimmige man met
de van ver zichtbaar glimmende schedel
niemand in Ashekelon wil hem een hand
geven, Jakob raapt overhaast een vlijm-
scherpe oesterschelp op waarmee hij zich
met opzet verwondt, daar komt de waak-
hond aangestoven, van dit moment houdt
hij het meest, Jakob murwt een meeuw
met een lamme vleugel tussen het ijzer
nu kan hij rustig naar zijn bedje sluipen - 2477
EEN ZON MET ZIN IN UITSPATTINGEN
1e ronde
hoe een glazig licht opdaagt voor je ogen
je afsluit in een soort watergordijn, hoe je
ook poogt je adem in te houden, het blijft
drummen, hoe het ononderbroken drumt
hoe het in alle kamers van je hart echoot
hoe het binnen in je borstkas versplintert
een andere weg terug naar buiten zoekt
hoe het tintelt tot diep in alle vezels, hoe
het in je vingertoppen dringt en hoe het
siddert, hoe de zon dwingt de schaduw
op te zoeken, hoe zij uitzinnig openspat
hoe ze tot in de kleinste hoek nazindert
hoe het luidkeels op elkaar inzingen ont-
aardt in oorverdovende aria’s, aureolen
verzinken in zeeën aan gasbel-klanken - 32820
GROETEN UIT SYRIË! MAAR ZEG MIJ ALSJEBLIEFT: WIE BEDREIGT WIE?
1e rondehetzelfde vlijmscherpe mes waarmee Mehmet duizenden schapen de keel oversnijdt
laat hij rakelings over zijn vingers walsen terwijl hij zijn liefje tussen haar benen streelt
zij kiest ervoor dat hij zijn hagelwitte laarzen aanhoudt terwijl hij haar neemt op het bid-
tapijt, haar hijab knevelt zij stevig vast rond zijn schedel om zijn ogen dicht te snoeren
in één vloeiende beweging tovert hij slierten flinterdunne mangoschil voor zijn dochter
van tien die hem helpt om zijn belastingbrief in te vullen, hoe lang nog kan hij wachten
op zijn universiteitsdiploma’s uit Damascus, hij doctoreerde net voor de oorlog begon
hoe hard hij ook schrobt, nooit meer verdwijnt de stank van geronnen bloed of rottend
vlees, waarom leeft, overleeft hij wel tussen de heen en weer slingerende karkassen
hij durft het handvat niet te lossen, hij slaapt niet, slaapt nooit zonder zijn slagersmes - 4333
HAAR UITLEG IS KLINISCH MAAR KLINKT WARM IN MIJN OREN
Top 1000
Tania heeft een hazenlip en dat hoor je ook
heel weinig mensen weten dat haar mond-
hoek smaakt naar zo’n vierkantig suiker-
klontje met daarop een druppel levertraan
de verpleegster giet een fluoblauwe vloei-
stof in een niervormig aluminiumschaaltje
zij probeert mij uit te leggen hoe ik de voor-
huid naar achteren moet trekken, zij toont
dit door de rechterhand rondom haar linker-
wijsvinger te krommen, wees voorzichtig
lispelt zij, ik merk bloeddoorlopen krasjes
op in het melkwit van haar ogen, zij beeft
op het plafond dansen onze schaduwen
zij is kortademig en zij ruikt naar rozen
de zon betast mijn onbeslapen lakens - 54318
HOE EEN BREUK KOESTEREN KAN BEKOREN
1e ronde
er liggen heel wat gebroken schelpen op het strand
ze knarsen onder onze wandelschoenen, we lopen
in een boog om de vloedlijn heen, meeuwen strijken
telkens iets verder neer, we vinden er een patroon in
in het huisje aangekomen schudden we al het zand
uit onze kleren, scherven zijn willekeurig verstrooid
over de vloer, wij schuiven de sofa bij het haardvuur
de schaduwen van onze ineengestrengelde vingers
dansen over grillige schimmelplekken op de muur
het is de laatste avond samen, maar dit weten we
dan nog niet, kan je de breuk aanvoelen en tegelijk
de sporen wissen, erin slagen de kloof te vergulden - 6476
JE LOOPT MET JE HOOFD IN DE WOLKEN
Top 1000
dwaalsterren zuigen zich in een inktzwart gat
wie wacht op wie, je ziet getuite lippen, driftig
bruist de nacht, wie likt wie, het licht is mals
je streelt de buik van een kat, zij strekt zich
uit, zij kromt haar rug, zij spint, schuimbellen
spatten uiteen in de uithoek van haar mond
je bent onderweg, het feest begint, je slaapt
terwijl je stapt, van dorp naar stad, je volgt
het bergpad langs een steile flank, je waadt
dieper, almaar dieper een steenkoude rivier
in, een hond verblaft zichzelf, je weet nooit
wanneer je ergens echt aangekomen bent - 7447
JIJ VRAAGT MIJ NOOIT HOE HET MOET
1e ronde
zeg me
wat als jouw knikkertijd verloopt daarboven
wat mochten we de rollen nu eens omkeren
jij mag
voor die ene keer zelf kettingslaaf spelen
onze striemende zweepslagen ontvangen
jij krijgt
een deadline die verstrijkt nog voor je één
woord op papier zet, zeg me wie overwint - 82581
ONZE OGEN ROOD ALS EEN GARNAAL
1e ronde
uit de wijd opengesperde muil van een reus
spoelen we aan in een onvermoeibare stad
de nacht is fris en wild, we wrijven de slaap
uit onze ogen, de roes gaat langzaam over
in een zacht gezoem, een zoete ondertoon
een dof gedreun dat trilt door merg en been
waardoor je onmogelijk stil kan blijven staan
hoor je de staartvin spatten op het watervlak
kom mee, we gaan dansen schat, we walsen
onze heupen in elkaar, we vloeien over in flits-
licht dat we wiegen tot hoog in de lucht, onze
armen verdwijnen in geluidlawines, binnen is
buiten en omgekeerd, bebloede tanden bijten
door opgezwollen onderlippen heen, huiveren
onafgebroken, we zakken, we zakken door
de knieën, we gaan door, we gaan eindeloos
door, we zingen mee met de loeiende walvis
in ons hoofd, zie hoe alles bij iedereen krioelt
we zwemmen door de vloer, we ademen in
de zee, we hebben flinterdunne voelsprieten - 9337
SCHRIJVEN IS GEWAAGDER DAN LEREN ZWEMMEN
1e ronde
passie is een stuk drijfhout in een kolkende rivier
aan de overkant staat een wildvreemde, nergens
is een brug te zien, je moet dus wel het water in
je laat je meedrijven, je denkt de ander te vinden
je vindt kortstondig plezier in het heen en weer-
klotsen van de golven en je kan er niet onderuit
je voelt je veilig tot je de stilte hoort in de dreiging
van de torenhoge waterval, je gaat onverbiddelijk
kopje onder en hoe hard je allebei tegenspartelt
je raakt verzeild op zee, nooit meer land in zicht - 101456
ZIJN VINGERS HEBBEN MEER WEG VAN VLEERMUISKLAUWEN
1e ronde
elke avond voor Jacob gaat slapen
legt hij zijn kleine ronde brilletje naast het matras
en staat hij op zijn hoofd terwijl hij verzen uit de Thora reciteert
tot zijn armen en zijn benen beginnen te trillen
zijn wangen veranderen tijdens het opzeggen
in ingevallen matzetaarten, zelf heb ik er nog nooit aan gelikt
in zijn mosterdgroene streepjespyjama is ter hoogte van zijn linker-
knie een scheur in de vorm van Polen
het liefst zuigt hij op puntige uiteinden:
de gouden spitsen aan de basalt-zwarte poort van buurman Zweig
terwijl de Dobermannen op hem afstormen, de pook die bij de kachel
hoort maar die hij steevast achter de toiletdeur zet, het Japanse keukenmes
van de meid, de afgeknapte antenne van het transistorradiootje in de kelder
op warme dagen drukt hij zijn ontblote buik plat tegen de koude badkamervloer
en beloert hoe de gekko’s hun tong uitrollen naar de krioelende kakkerlakken
je zou haast denken dat hij zelf ook kan wegglippen in het rioolputje, hij houdt niet
van bruine zeep en nog minder van stijf gestreken lakens, in zijn broekzakken
bewaart hij de opgedroogde hulzen van okkernoten uit de tuin die hij verpulvert
in zijn handpalm waarna hij zijn vingers schoon wrijft aan de door moeder fris
gewassen kussenovertrekken, de shekels die hij vindt op straat verzamelt hij
in een koekendoos waarop koning David afgebeeld staat met een Hitlersnor
wie zou die er in gekrast hebben
- Nr.TitelTekst
- 1576
HET ONDERSCHEID TUSSEN KALKBLAUW EN GRACHTENGROEN
Top 1000
de kraaien klagen, wie draait er aan de knoppen
nu en dan verstopt de zon zich achter een wolk
zijdezachte, rafelige lichtdraden rekken zich uit
tussen gevels en daken die zinken in de gracht
wie houdt het geleidelijk schemeren in de gaten
het is bijna onmogelijk om in haar ogen te kijken
zonder te knipperen, je ziet jezelf veel kleiner en
omringd door groen, haar mondhoeken die licht
trillen, nietige glooiingen die uitdijen op het water
libellen zoemen, zij naderen, zij blijken achteruit
te vliegen, wie wakkert de bries aan waardoor
de haartjes op haar arm recht komen te staan
wie zorgt ervoor dat je dagen kan verdwijnen
door akelig scherpzinnig naar haar te kijken - 2678
HOE OBSIDIAAN ONTSTAAT
Top 1000
ik stel me geen vragen, ik volg
de logica van een vulkaan
voor de mond de borst bereikt
stimuleer ik het stuwen
uit de onderbuik, leid ik
verleid ik haar tot wild rollen
door de sintels versteent
de nacht tussen ons in
bruist de stroom, de gloeiende
hitte die overvalt, dit knisperen
dat langzaam overgaat
in suizen en sissen
tot het stilaan stolt in duister
glas, waarin wij ingekapseld
zitten en toch blijven trillen
uitbloeden aan de breuklijn
hier barsten onze stemmen
uit, slibben de wonden dicht - 3773
USTAD FARUQ TOONT HOE DE KRAANVOGEL ZICH VOORBEREIDT OP DE KOONJ
1e ronde
de meisjes hinkelen om en om
onder de beuken warrelt zand
knieën hijsen zich zwierig op
hoepels wiegelen om heupen
we zingen samen ek do teen
char panch op het speelplein
aan het schooltje dat stilaan
wijzigt in een wazig moeras
kraanvogels vatten de balts-
dans aan, walsen om elkaar
heen, huppelen de hoogte in
zij spreiden hun grijze veren
strekken hun elegante nek
Ustad Faruq simuleert het
raspen in de keel terwijl zij
overvliegen: zij betoveren - 4577
WIJ HOEVEN ELKAAR NIET ONOPHOUDELIJK TE STRELEN
Top 1000
nu en dan dribbelt een streepje zon over haar en mijn gezicht
wij liggen nog lang naast elkaar te fluisteren en te kijken naar
het spel dat de wind speelt met het licht, uitgesneden golven
geel en wit tussen het gordijn en de vensterbank, opgebolde
hoepelrokken walsen om en om, bleke benen knippen fijne
stroken glitterstof uit ons duister nest en vallen onze kamer
binnen, dwarrelen op en neer en dan eens heen en weer in
draaikolken, onze ogen zeilen mee met de sneeuwpluizen,
wiegen lustig onder de uitgespaarde schaduwbeelden door
- Nr.TitelTekst
- 169
DE GOUDEN HONING DRUPPELT BINNEN
1e ronde
wij wentelen ons in ronde kleuren en geluiden
te beginnen met deze steenkoolzwarte nacht
een glad spiegelvlak dat sist, dat ritselt, bruist
één voor één bereiken ons de sterren, gaande-
weg komen zij dichterbij, zacht als dons landen
zij naast ons in het gras, wij liggen neer: armen
en benen uiteen, wij trekken van overal licht aan
en lentefrisse geuren van bloemen die over ons
groeien en sappige kruiden in noorderlichtgroen
de maan, dit opgezwollen kussen, daalt tussen
ons in, vervlecht ons met elkaar, zo nestelen wij
ons in steeds toenemende warmte, een gloeien
dat ons bijeen brengt en verstrengelt, samenvat,
opfleurt, bijstuurt waar het wringt bij het in elkaar
passen fluisteren wij de maan zoete woorden in
er schuilt hier en daar een klein beetje geweld in - 2377
DE KONINGSCOBRA SLAAT VERRADERLIJK TOE
Top 1000
geleidelijk aan slaapt de grootstad in
in de vrijwel vloeibare, zwoele nacht
dansen hier en daar stellen leunend
tegen elkaar aan, het licht van straat-
lantaarns dooft uit, de maan valt uit
een boom, in duizend stukken drijft
het spiegelbeeld tussen waterlelies
het park dampt, er is geen zuchtje
wind, zacht kloppen slaapdronken
slagaders onder het gras, de beat
van tabla’s vermengd met digitale
drums, hoe de sitarsnaren sissen
de cobra richt zich op, de strepen
in zijn brede hals wiegen heen en
weer, zigzag klimt zijn kop, hoger,
hoger, hoger, hoger en hoger stijgt
de gesplitste tong over de slinger-
top van de walsende bamboefluit
het gif stapelt zich op, de koning
vreet de nijdige soortgenoten op - 3524
DE STRIKTE RICHTLIJNEN OM TE GENEZEN VAN MUZIEK
Top 1000
handmatig aangedreven mensen wonen in halve huizen uit zand
zwijgend openen zich de deuren, de zee stort zich onder de huid
alle ogen zijn overbelicht, zij houden de maan vast als een ballon
langzaam dooft de drift, alle rompen, armen, benen en gezichten
zijn uniek maar inwisselbaar, ieder krijgt exact afgemeten porties
geluk, niemand mag lang kauwen voor het slikken en niemand is
zo vrij om zich te verdiepen, omlaag of omhoog, laat staan opzij
te kijken, praten is uitgesloten, de vogels fluiten op de zorgvuldig
geplande tijdstippen, binnen fluisterzachte tonen, in vaste ritmes
die ze aangeleerd krijgen door grootmeesters van de stilte, vanaf
zij zich uit hun haast perfecte en nog uit te broeden eieren tikken
raken hun poten nauwelijks de grond, niemand weet hoe dit kan
zij hangen ondersteboven met hun klauwen rond metalen takken
geklemd, in de eerste fase smelten ze kaarsvet in de oren, zeker
zingen is uit den boze, neuriën of mee wiegen is streng verboden - 49854
HOE MEER SCHERVEN HOE MEER GELUK
1e ronde
indien je iemand verlaat zou je kunnen denken:
hoe kleiner de scherven hoe minder breekbaar
je kijkt door wat ooit eens een raam is geweest
je spant je buikspieren op en met beide handen
hou je houterig het handvat vast van de sloop-
hamer, bij elke slag beeft de muur, het voegsel
brokkelt af: je wikt je woorden, je merkt direct
dat je stenen na zoveel jaren verankerd zitten
in elkaar, dat als je niet oppast het dak instort
als je het niet stut en voor je alles goed en wel
beseft blijft er slechts een puinhoop over want
het is te laat om het glas te vervangen zonder
kader in de wand, je denkt, je denkt na, denk
je na voor je iemand verlaat, sta je daarbij stil - 5446
LANGZAAM RUIL JE ZONNESTRALEN OM
1e ronde
daar verschijnt het meisje in het trage lentelicht
zij hoort bij frisse kleuren en zacht bijengezoem
in bloemenweiden waar wilde paarden hinniken
veert zij overeind, zij buitelt, zij tuimelt, zij loopt
je tegemoet met open armen, zilverwit glinstert
in die ogen die almaar groter worden, de bollen
zweven naar je toe, de zon blijkt een magneet
je neemt haar handen vast en draait haar rond
je begint traag, je trekt haar dichterbij en voert
het ritme op, je cirkelt in het ongemaaide gras
zij laat zich zwieren, tollen, stilaan opzwepen,
aanhitsen, een kamerbrede glimlach om haar
mond ontbloot dit diep, intiem en liefelijk genot
dat opbruist, borrelt uit haar schoot, je ziet hoe
de tepels aan haar borsten zwellen, haar neus-
vleugels trillen, zij schatert het uit, halfdronken
vliegt zij om je nek en tuit haar lippen, zoent je
lang, haar lauwe tong roert zich, rolt omzichtig
heen en weer, je zakt door je knieën en legt je
neer, je vingers strelen door haar bessenrode
haar, zij is mierzoet, zij verovert jou geleidelijk - 641
WIJ JUBELEN HET SCHUIM OP ONZE MOND
1e ronde
wij zijn het zand en de zee die in elkaar over-
vloeien, het theater tussen golven en wolken
druppels en korrels schuiven heen en weer
wij aanschouwen de trage dans van de zon
samen tuimelen wij de avond in: het meisje
dat op ons wacht, ons omarmt en wat later
de nacht: de mondige vrouw, wij leggen ons
hoofd op haar loeiwarme schoot, de horizon
stift haar vuurrode lippen, dit wordt een hoog
rood zoals in zoete, vers geplukte aardbeien-
wangen die niet ophouden met blozen, zacht
als boter in de zomer en de sterren vertellen
wat wij in de ogen van de wederhelften zien:
dat wij niets liever doen dan innig versmelten
de maan draait rond en rond in het verlengde
van de vuurbol die ons laat zingen van je la-
die ladie la dat de rozen bloeien: boeketten
wij zetten overal glazen klaar en flessen wijn
wij hebben dorst, wij drinken, schuimvlokken
stuiven op het strand, wij fluiten, wij fluisteren
het zelfde lied, wij herhalen strofen en refrein
ladie ladie ladie la ladie la ladie la ladie ladie la
- Nr.TitelTekst
- 12684
DAVID KRAAKT ZIJN LAATSTE HARDE NOOT
1e ronde
bijna niets is zo goed, als onmogelijk
Lazarus staat op, hij begint te zingen,
te dansen, is deze dronken marionet,
dit mank gestrompel aan de overkant
van de straat, wel echt en trotseert hij
de wilde wind, is hij die gitzwarte ster,
neemt hij de sneltrein aan Potzdamer
Platz, kruist hij zijn witte vingers, wijst
hij ons de weg, waar gaat hij voortaan
heen, is daar zon, is er regen of leven
op Mars en neemt hij zijn proteïnen in
het is veel te laat, wij zien de paspop
zonder hoofd, een Brandenburger Tor,
in zwart-wit, zweeft hij over de wolken,
David, ondertussen groter dan Goliath - 2563
EEN ONMOGELIJK MEISJE
1e ronde
het kan dat ik een meisje ben
dat mijn hand weet hoe het is
vlot bh-sluitingen los te krijgen
in het halfdonker
draai ik me om met mijn rug
naar de spiegel, je leest niet
dat er staat: hoe het kan dat
ik een meisje ben
je gelooft het op dit moment
nog niet tot je mijn billen ziet
ik trek een nachtzwarte riem
van mijn jarretelles
aan en ik plooi mijn knieën
op een vrouwelijke manier
ik heb het nergens geleerd
kon het al als kind
ik ben een meisje, het kan
dat ik een mannenmasker
draag, dat ik een man ben,
meisjes niet bestaan - 3689
OOK AL OVERTUIG JE NIEMAND
Top 100
eender welke vrouw kan doorgaan voor je ma
je duidt aan waar precies de zon moet staan
om de zelfde lichtinval te hebben in het bad
de beelden die je probeert op te roepen zien
er vaag uit en mogen dat ook zijn, die eerste
keer dat je je eigen moeder naakt voor je zag
was er een wederzijdse schaamte, de blik
afgewend, je zag niets, voor de zekerheid
hield je haar handdoek hoog, ingewikkeld
droogde je haar rug of beter: depte je haar
open wonden, je verzorgde haar, trok haar
lange nachtjapon aan en stopte haar onder
ook al overtuigt zij niemand, jij wil laten zien
wat het met je deed, zij speelt de rol, draait
het om door eerst de baby in het lauwe sop
te tonen, het kindje lacht, het spat, zij spot
niet met doden, jij bent naïef en lichtgelovig
je waakt, je roept je mama op, zij ligt mooi
op het bed te doen alsof zij slaapt, alsof jij
niets begrijpt houd je haar de spiegel voor
zij ademt niet, ja, zo goed speelt zij toneel - 4446
VIJF MANIEREN OM JE AANDACHT AF TE LEIDEN
1e ronde
een foute vorm van tederheid bedrijven
wij weten absoluut niet wat de gevolgen ervan zijn
om zeker te zijn dat wij de weg verliezen
zetten wij lukraak pijnpunten uit die blijven krioelen
wij pogen het dierlijke te temmen op papier
in de strikvraagvlagen die wij richten tot niemand
in het bijzonder
spoelen wij de handen af, dit voelt beschaafd aan
heel geleidelijk aan droogt het bloed op
de dikke klonters stollen in kleverig zand en zon
wij krijgen de indruk dat wij het deze keer treffen
om niet helemaal in brand te schieten
zouden wij op voorhand willen blussen - 5447
WIJ TESTEN OOK OP ECHTE BORSTEN
1e ronde
wij draaien getatoeëerde wereldbollen rond
laten hen blindelings stoppen, met 1 vinger
zwaaien wij de tijd in tegendraadse richting
wij bepalen dat wij niets hoeven te bepalen
wij bewaken de kwaliteit zo goed als dit kan
wat maakt het uit, wij spreken een vreemde
taal die niemand verstaat, elk verhaal begint
opnieuw net voor het al te aangrijpend wordt
wij hebben een broze band met mensen die
wij vrienden zouden kunnen noemen, maar
eerstdaags maken wij het uit, wij willen alles
terugspoelen tot aan de voor ons onbekende
ander, wij creëren die unieke kersverse kans
die wij wat te hard prikken, de lucht ontsnapt - 6747
WIL JE DAT ZIJ UIT HAAR SLAAP ONTWAAKT
1e ronde
hoe ga je zuinig om met dit zuivere ochtendlicht
op de paarsbruine kraterranden rond haar tepels
wacht je tot zij zelf haar knieën optrekt of druk je
je hand zacht tegen haar heiligbeen aan, in haar
heupkom past de palm exact, schuif je je vinger
omzichtig langs de flanken van de venusheuvel
laat je je toppen geleidelijk glijden naar beneden
kijk je uit naar de eerste trilling die begint in haar
staartbeen dat je streelt als een gom en is zij dit
onbeschreven blad, heb je je pen klaar, oefen je
alvast de juiste greep, is er ruim voldoende inkt
en weet je wat geschreven, wil zij dat je schrijft
laat jij haar je kogel zien en laat zij hem volledig
zinken tot haar bekkenbodem, lig je navel navel
ribben op en in elkaar gehaakt en/of laat je haar
vooral, laat je haar nog even slapen en vraag je
achteraf: hoe was het, schat, hoorde je gekras - 7621
ZIJ KAN DOOR DE ZON GLIJDEN
Top 1000
een man uit ijs roert zich in het water
hij kijkt hoe de benen wijd open gaan
zij legt haar glazen handen voor hem
lauwe stromen glijden langs de ronde
stenen die traag naar beneden rollen
op drijvende tafels begint zij te zingen
schep voor schep verzet zij een berg
die de stralen halverwege tegenhoudt
het licht verblindt maar waar komt het
vandaan vraagt de man aan de vrouw
die onomstotelijk van boven naar onder
wiebelt door een roodgloeiende hoepel - 8342
ZIJN SAD-EYED LADY VAN DE LAGE LANDEN
Top 1000
VWOEM VWOEM VWOEM VWOEM
het meisje maait wild met haar rechterarm
het Japanse keukenmes valt uit haar hand
in ziekenhuisseries hijgen de slachtoffers
hoog tijd om naar Bob Dylan over te gaan
VWOEM VWOEM VWOEM VWOEM
hij buigt zijn hoofd en trekt zijn schouders in
haar schroef vertraagt, het speekselschuim
op haar getuite lippen drupt al op de grond
apelblauwzeegroene bellen ploffen 1 voor 1
VWOEM VWOEM VWOEM VWOEM
dikke pluizen kattenhaar hangen in de naald
Sarah scheert haar benen in tegendraadse
zin, alleen zou het in dit geval eerder onzin
kunnen zijn, hij wou haar strot dichtknijpen
- Nr.TitelTekst
- 12270
Bewegende berkenstammen
1e rondeMocht hij er in slagen om ter hoogte van de navel,
of beter nog, precies in het midden van het kuiltje
- dan zou het na de metamorfose meteen minder
opvallen - een incisie te maken die hij op het voor
hem meest geschikte moment hard zou kunnen
aansnoeren. Laten we het een soort hoelahoep-
floss noemen voor het gemak. Mocht op identiek
hetzelfde moment een vrouwelijk persoon net het-
zelfde doen op exact dezelfde plek zodat er weinig
tijd verloren gaat, dan zou hij het liefst kiezen voor
een vrouw met rood haar die op hoge hakken stapt
en zij zou zich dan evenwel tevreden moeten stellen
met het kastanjebruine haar dat vooral rond de zijkant
van zijn kuiten en in zijn schaamstreek groeit. Zijn bil-
spleet is gespaard van haargroei en hij heeft een sterke
onderrug, gespierde benen. Alles functioneert uitstekend,
zoals het hoort. Eén dag of zo. Om voorzichtig te beginnen
kiest hij voor een studiemiddag in de Harpa met een plenaire
vergadering waar hij niemand kent. Hij legt subtiele oorbellen
met een soort drukknop klaar, ingelegd met basaltlava die hij
zelf kocht voor een prikje in Reykjavik. Daar is ook het idee
ontstaan om voor één keer als Sigriður door de Laugavegur
in de winkels rond te hangen. Het is winter, maar uitzonderlijk
kan hij het dak op van het appartement. Het Noorderlicht. Half
man, half vrouw. Het zou een sage kunnen zijn. De vrouwen
die hij zag op de laatste koopjesdag hadden mooie en vooral
sportieve benen. Ze droegen allen zwart. Hij vermoedde dat
bij die Vikings hier en daar wel rasecht ros bestaat. Hij stelde
de vraag in onverstaanbaar Engels aan het meisje bij de haven
en of zij ook mountainbikes verhuurt. Het liefst vanmiddag nog.
Volgens haar was het geen probleem en zij loopt nu nog steeds
met zijn benen rond. Het IJslands materiaal is stevig, oerdegelijk.
Hoort iemand hem klagen. Het stalen ros mocht hij van de niets
vermoedende douanier meenemen op het vliegtuig. Haar naam
had Sigriður Guðmundsdottir of zoiets kunnen zijn en wie weet
heeft zij ook haar naam veranderd. Björk klinkt daar zo gewoon.
- 24549
En dan is alles anders
2e prijsVogels vliegen achteruit, vouwen hun vleugels in het water.
De maan wentelt tegenstroom en ook de zon zuigt zich uit
de horizon omhoog. Katapulten spannen de losgeschoten
touwen op, verdwijnen met gebroken schalen, uitgebroede
eieren in de lauwe moederschoot. Boeken ratelen verhalen
achterstevoren tot waar het begint. Wij stellen ons daar iets
of wat bij voor, weten het nog niet zo goed. Kaften kalven af,
prenten en tekstballonnen schuiven printers in. De potloden
blijven speekselloos in binnenzakken en verlangens groeien.
- 35682
En of
1e rondealles zee behalve
water
naarmate vaststaat dat zonder
golven
nog steeds los daarvan gezien
alsof dit min of meer
heen en weer gaan daardoor
dat het uitgezonderd
vloeit desgevallend de inhoud
uit haar fles
waarin droogte zolang nadien
juist daarom
zout betreft aan en in de bron
het kon ofschoon het
vanaf dan onder de spiegels
ontstond en waarom
ook wanneer hier de vissen
ondanks de stroom
tenzij dit zo nogal natterig is
tot op zekere diepte
zwegen wij daar eerder over
- 44583
Galant is geen garantie
1e rondeIk ben een watje, dacht ik. Was ik hier
welkom. Ik bracht verwelkte bloemen.
Wij gingen op zoek naar een perfecte
picknickplek, trokken goedkoop geluk
op flessen en bij tijdsgebrek floepten
kurken op, belandden ergens tussen-
in, zweefden zo halverwege het glas.
Wij hielden het hoofd onder een wolk,
de voeten boven het pas afgemaaide
gras en zij durfde niet meteen gaan
liggen, was allergisch voor mijn jas
tenzij zij mijn stijve strik opknoopte. - 54662
GROFWEG ALLES IS MOGELIJK
1e rondeVoor de rest is zeldzaam gewoon.
De vijand zweeft in het wilde
weg, maar toch behoorlijk
ondermaats. De wind is er. Min of meer
weegt de opgetrokken rok er tegenop.
Je leert er mee leven. Toch blijft
die ongeremde, ontembare dwang
om hard in je vuist te lachen
terwijl je in het park
in een vreemde stad een hot dog eet
met mes en vork en je achtervolgt
honden, past je aan frisbees aan.
Dat is het rechtstreekse gevolg.
Het is de eerste keer dat je
handschoenen draagt
aan tafels die er voorlopig niet staan.
Je onderhandelt. Je hebt voordeel.
Dat neem je aan. De waarheid
ligt ergens tussenin. Dat meen je
je te herinneren, want die gids
is ondertussen verdwenen.
- 6342
HET IS VERBODEN OM JE ENKELS IN JE NEK TE LEGGEN TENZIJ DE WET ANDERS BEPAALT
Top 1000Mannen in narrenpakken omhelzen zichzelf.
Onder een glazen stolp staan bedden
te wachten op onwellustelingen.
In de afgehakte rechterhand
houden Nubische slaven
strak de leugens vast,
een fijne waterstraal
verfrist de douaniers
die niets door vingers zien
en onophoudelijk bestormen
meeuwen de hangjongeren
die over schrikdraad klauteren.
Aan de overkant onze vredig witte kliffen.
- 74985
Hoe zijn oogbollen walsen
1e rondeMidden in de kamer ligt het kind in zijn wieg
onverstoord te slapen. In een rivier sluimert
een in balans gepolijste steen met inbegrip
van stroming, van hoe vinnen molenwieken,
van gekabbel in het water. De nacht sabbelt
op de klaarte, de zilte smaak die ze verving
door zwart. Hier stolt het bizarre bonken zich
op in hars. Gaaf stort zich dit jubelende licht
naar binnen. Amandelbomen staan uitzinnig
in bloei. Wellicht blijft dit geen doorsneedag,
glinsteringen wentelen zich in het tegenlicht.
Wij pogen het ons nog brozer voor te stellen
hoe onzichtbare handen de vuurzeeën over
hem heen gieten, hoe zijn ogen dit oplikken.
Midden in de kamer drijft het kind in muziek.
- 84535
Meisjes kunnen alles tegelijk
1e rondeWij zijn aldoor de rode draad
kwijt. Zij nemen hem weer op,
vergelijken geblaf met geblaat
van schapen, strelen de wolf
in ons en naaien een oor aan
de naden in hun onderlippen.
Zij zijn ongesteld. De vragen
om er een einde aan te vrijen.
Dus daarmee is de vrouw af.
- 94564
Naast mij ligt Laila
1e rondeNaast mij ligt Laila
in een roestig hemelbed
op statige ooievaarsstelten
onder ons klotsen de golven
slingeren armen slaapdronken
strijken vingers in een halve kom
loom over het glinsterende water
wij sluiten onze ogen in een droom
wij zijn het bruidspaar op de olifant
wij dobberen tussen lotusbloemen
op de Ganges samen kopje onder
gelijktijdig ademen wij in en uit
dolfijnen duiken op naast ons
niezen zich een weg
naar een open zee
van begeerte
wij drijven
mee
- 10680
Trappen die zichzelf overtreffen
Top 1000De eerste treden waren wolken
en vroeger holden we nog
om het eerst naar boven.
Wij hadden niet de tijd
om na te hijgen,
stil te staan bij
knopen openen.
In het duister graaiden wij
tevergeefs naar leuningen.
Hoe zonder trap onder ons
het bij elke episode kraakte,
kreunde. Wij zitten in de lift,
weten waarom. Het stijgt ons
al lang niet meer naar het hoofd.
Op het dakterras niks dan luieren,
naast elkaar in de hangmat liggen.
Tussen vlagen door groeiden sprieten
glas. Wij barstten, timmerden er op los.
Onze uitweg vergaten wij geleidelijk aan
en hoe wij dweilden met de kranen open.
- 118214
Uitzinnig strandplezier
1e rondeDaarvoor onderbreekt de zon
haar ondergang, suddert in een zee
van zindering, vinnige vonken
in de ogen van meisjes
die hun schaarbenen in French cancan
over de golven maaien.
Het hitsig razen in de branding
vertraagt de film waarin zij de afgeknakte
armen heen en weer zwaaien,
losgeslagen in de storm
bulken torenhoge boten
hun bronzen gebrom.
Hoor het kinderlijk genot
in het ongehinderd spatten.
Hoe hun jonge borsten hotsen.
De horden strandplevieren
trippen voor zich uit.
Met hun wimpers knippen
meisjes de winter-
prikken uit onweerswolken,
strippen het strand,
zweven over slikken,
verdrinken in ongekende driften
zodra ze water zien.
- 127074
ZIJ KLAMPT ZICH DRIFTIG VAST AAN HAAR BEDSPIJLEN
Top 1000Zij staat toch liever niet in het middelpunt
van de belangstelling. In haar slaapkleed
ploft zij boven aan de schans. Garmisch-
Partenkirchen. Zij houdt haar kin omhoog,
haar ogen puilen uit. Zij strekt haar armen
naast haar lijf. Haar handen voelen ijselijk
stijf. Wij staan rond haar. Zij mag nog niet
in de afgrond springen. Dit is haar laatste
kans. Het sneeuwt. Het is nieuwjaarsdag.
Die enorme druk op een champagnekurk.
Wij, haar fiere familie, scheiden van haar
met televisioneel geweld. Om haar hoofd
bengelt een pistoolcamera die registreert
hoe razend snel zij tuimelt in een vrije val,
hoe zij potsierlijk aan dit leven voorbij flitst.
Daar zwaait mama in het dal. Zij is veilig
aangekomen. Stille held, de belangrijkste
rol die zij speelde, bekijken wij eindeloos.
- Nr.TitelTekst
- 11391
À ciel ouvert
1e rondeOp een afgelegen scheepswerf
schetsen wij een kolkende zee op het plafond.
Geboortehologrammen voor ons heelal.
Het begint zogezegd
halverwege
met het leggen van strandglazen kaders
in staal. Breekbare
botten die buigen en knakken.
Wij blijven haken aan een ring.
Alvvays’ muziek geeft een veilig gevoel.
Zoiets als wegcijferdansen
op oneffen plekken.
Zo trekken wij het einde zorgvuldig na.
Waar was jij tijdens de oerknal?
Wij hadden je nodig.
Wij hadden brood en wijn
en wij hunkerden
naar vermenigvuldiging.
- 22823
De dododarlings
Top 1000Nauwgezet de papieren dood ontwerpen.
Hunkeren naar de plaats die je voor hen
bemachtigt in de grenzeloze death row.
Met de drilboren door het ruggenmerg.
Boekbanden klemmen de sleuteltermen.
Verrukkelijk hoe verbrokkeld ze wel zijn.
Het taalskelet bind je erna terug aaneen,
omwikkel je met nieuwe letterstrengen.
Ze zien er lief uit, opgefrist.
Het schrift staat volgekrast
met niets. Zwarte strepen
in uitgestorven vogelveren.
Het morsig inktspoor
zoent zich de printer in.
Met volle overgave knagen
aan de saaie leesuiteinden.
Ze vliegen uit. Ze vliegen
er uit. De kogel dringt zich
door de dunne lagen heen,
snapt niet wat hij schrapt.
- 31393
De ornithologische regels
Top 1000Zo gaat dat oneindig door.
Hier zondert hij de regels uit,
nieuwe vormen van stoppen
voor een langs-de-neus-weg-
bermprostituee, of hij een vuurtje,
haar ladderkous tussen de deur
of zij haar dijen eens wil sluiten,
stramme handen om het stuur.
Hard en teder tegelijk. Is zij een
tussendoortje of heeft hij zin in
lillend vlees en dorst. Zij slingert.
Of hij in natura. Hij zingt helder
en uit volle borst. Heerlijk is dit.
En houdt zij het zo lang bij hem
vol omwille van het kunstmatig
atonale dichten van de kloven.
- 4985
Een parallellograaf
Top 1000In deze tussentijd waarin wij
evenwijdig aan elkaar bestaan.
Anderhalve tel voor jouw vingers
in de mijne kruisen tintelt de hand.
Het spiegelbeeld verwondert mij,
schuilt in een onderblik. De ander
verandert, meandert mee met de gedachte
aan een eiland. Eenzaam maar met twee
in een parallellograf schrijft hij
een telegram, leest in tegentijd.
- 52585
Het onbeschrijfelijk wiedplezier in de taaltuin
1e ronde
Karakterloze stempiloot met tunnelvisiewaagt zich aan een noodlanding
in ontvreemde zinsneden.
Zijn elfde ambacht: woordmislukkeling.
Onverwachts klappen zijn papieren vleugels in.Op dit kritiek moment hinkstapspringt hij
voort op afgebroken loden krukken,
stoot tegen een muur van twistklanken.
Met bloeddoorlopen nagels,zijn aangescherpte pennen,
krast hij aan de binnenkant
zijn schedel vol splinternieuwe regels.
Smoor de echo die je in mijn zinnen hoort,denk de woekerende moordtumoren weg.
Leer niet wat er staat, poog je in te leven.
Proef het wonderkruid in uitgesleten letters. - 62141
Vogelvrij verklaard
Top 1000Vogels groeien op in kooien,
drinken uit een plastic koker,
wiegen op een houten stok
met onder zich een oude krant,
elke dag dezelfde boodschap:
gezonde buitensoortgenoten
kloppen keer op keer. Dof dreunen ze
tegen de hemelsblauwe veranda aan.
- 7990
Wat heet genot
1e rondeAan zo’n razende vaart is het moeilijk uit te maken
waarheen het dons hem voorvliegt. Volautomatisch.
Totaal uit balans walst hij om schijnschaduwen heen.
Een onbestemde gloed vervangt het vertrouwde licht
waarvan hij afstand neemt. Betasten is gevaarlijk,
ondraaglijk zelfs voor hem. Zijn broze voelsprieten
worden niet de minste trilling gewaar. Tegelijkertijd
is hij het handvat aan de porseleinen hockeystick.
Van op afstand probeert hij de snelheid van de aarde
af te remmen. Vrouw woont op een andere planeet.
Mocht het kunnen zou hij zijn moeder vragen
hoe hij landen moet. Hij slaat de bal verkeerd.
- 8983
Zij dwarrelen omhoog
Top 100Hij keert op zijn stappen terug. Benieuwd
staart hij naar azuurblauwe flikkeringen
die heen en weer slingeren voor grijze gordijnen.
In de drukke winkelstraat zoent zij hem
minutenlang. Jij bent mijn eerste klant,
murmelt zij buiten adem, terwijl zij danst
met haar wassen vleugels stevig rond
zijn lillend hart dat ze optilt. Zeppelins
zigzaggen tussen de gebouwen. Zij
kneedt de vlammen, laat keer op keer
een zandzak vallen tot de manden in
lucht zijn opgegaan. Zonnen die nooit
ondergaan komen nu op voor zichzelf.
- Nr.TitelTekst
- 11094
Künstlich
1e rondeDe zon legt de ziel van het woord bloot.
Ik voel aan haar wang
hoe haar man naast het bed staat.
Ik heb het nog nooit in een lift gedaan.
Elk moment kan de menigte mij hier vertrappelen.
Ik vang een vleug gebrande siena op.
Auch an Kunst interessiert?
is wat ik vragen wil
als zij de trap afdaalt.
Het meisje past wel in het schilderij.
Haar rode haren zijn de vleugels
in het donker landschap. - 21093
Sluitsteen voor een meesterwerk
Top 1000Wolken van beton overspoelen ons.
Nonkel Elmar metselt in een zee van zon.
Zijn schietlood wijst nu naar de sterren.
Aan een komeet scherpt hij zijn potlood.
In vegen aan het firmament schetst hij
hoe zijn splinternieuwe huis er uit zal zien.
De kamer waar hij slaapt is groot
genoeg voor al wie hem beminden.
Met zijn handen kneedt hij keien
uit sterrenstof en gooit ze op een hoop.
Dit wordt de basis voor zijn fundament.
- Nr.TitelTekst
- 15185
4 seasons in one day
1e rondeHij heeft iets verschrikkelijk
leuks te vertellen. Hij uit zich,
hij kan zich niet uiten. Hij
out zich, hij out zich niet
zoals hij wil. Hij leert iemand
kennen, een vriend, kameraad.
Je weet wel, hij is hier geweest
met dat feest in de zomer.
Hij is in de herfst van zijn
leven en eindelijk heeft hij de
lente gevonden. De winter
staat nu voor de deur. - 25186
Hij heet poëet
1e rondePoëzie durft hij niet neer te pennen, legt zijn zinnen
heel voorzichtig in een bed. Hij wil ze vangen,
maar de gaten in zijn net zijn dichtgeslibd.
Als diamanten koestert hij de warme woorden.
Het pincet waarmee hij klanken schept is
veel te scherp. De kiemen zijn geschaafd.
Te diep beschaamd om zich poëet te noemen.
- Nr.TitelTekst
- 18173
DUBBEL DUBBELCHECK
1e rondevergeet niet om de deuren af te sluiten met het speldenkussen dat ik in je wangen stak ontplooi je tong en spuit ze op je tandenborstel aan het voeteneinde van je bed strooide ik een mozaïek van warme woorden waar je over huppelt met je haren strak je blote voeten branden als het maagzuur dat je mond mocht lenen van de buurman vlak voor ik vertrek rijg ik kwade tongen aan de kralen die ik in je halsje tatoeëer de koffie staat al in de koelkast de frieten zijn al voorgebakken maar de gaskraan laat ik open staan vergeet dus niet om alle deuren af te sluiten vooraleer ik thuis kom in mijn stal