voorzichtig schuif ik
je ogen uit elkaar en
weer bijeen
je neus omhoog
en mond omlaag
stemmingen en onmogelijkheden
spelen
onder mijn handen
uiteindelijk kies ik
voor een bladspiegel
die je gezicht en
mij gevangen houdt
zwart isoleert
het een
van het ander
dempt trillingen
van
verbondenheid
tot een
liefdevolle ondertoon
hou mij
ik jou
jij mij
van?
hou mij
ik jou
van!
van jou
ik
hou
mij
ik
mij..
besla mij
besla mijn ogen
heb mij lief
mijn ogen
als water
water lief
oog
mijn oog
zo lief
Heb je gezien - mijn ogen,
echt gezien,
mijn beslagen ogen?
Er een hart in getekend,
een tranend hart
van duizend kleurig prisma?
Heb je gezien - mijn ogen,
echt gezien?
Kom, kom dichterbij en
laat je vallen.
Tuimelend in mijn diepte,
in een eindeloze val
van herinneringen,
de jouwe, de mijne.
Schud je leven op -
witte veren uit je oren,
hang onderste boven en
bedenk,
wat is het leven Fijn!
Ik pak twee punten
en wikkel me rond
in oranje bloesem met
paars en witte vlekken.
Ik pak twee punten
en trek een knoop,
zodat ik nooit vergeet:
nooit de bloesem
nooit de vrouw,
nooit de schoonheid
of het geruis
van warme liefde
in de geur van de nacht.
In de diepte van mijn geest,
ligt het bezinksel van mijn leven.