Biografie van Runa Svetlikova

De Antwerpse Runa Svetlikova probeert de steeds veranderende realiteit met haar qwertytoetsenbord bij te houden en lijdt bijgevolg aan compulsieve herschrijfzucht. Het resultaat is onhandige poëzie die zich nog het beste laat omschrijven als work in progress, maar dan voor altijd.
2013
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    8696

    Dienst

    Top 100

    De stofzuiger nam ik mee. Omdat hij stiller is

    lichter en ook bij u alles opzoog tot ge weg waart.

     

    Omdat in de kern alles nog leeft: dode huidcellen

    haren die niet grijsden, vergruisde tabak, kattenvacht, as

    uw geur die nu mijn huis inblaast en die ik adem.

     

    Omdat ik (elke keer dat ik het snoer uittrek) zie

    hoe ge een stickie rolt, hoe de kat u kopkes geeft

    ik u nog eens door de haren wrijf.

     

    Omdat ik stillekes hoop (elke keer ik de aan-

    en afknop induw) op een wedersamenstelling van u.

2011
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    9252

    De emmer

    Top 100
    Alles wat verdronk (bijvoorbeeld: week 
    katje broos blazend, ogen dicht, tongetje
    roze schuurpapier enz.) komt weer boven.

    Zoals de schorpioen de kikker stak:
    er zijn geen wegen uit deze emmer.

    Alle gangen lopen dood en de weg terug
    (een brug) was - altijd al - smeulende fictie.
  • 2
    9253

    Dorst

    Top 100
    Het is niet zeker waar die dorst vandaan komt
    het durven slikken. Soms zouden we liever slapen

    maar ogen dicht doen is naar binnen kijken: een ander
    wakker worden, als het licht al binnenvalt en het toch nog

    midden in de nacht is. Elke snee is een tree op een ladder
    zeg ik en nee ik ben niet zeker of we zeker moeten willen zijn

    waar die dorst vandaan komt, of mensen beeldhouwwerken
    zijn, hoe hard we moeten hakken om ze af te krijgen

    of we niet eerder vloeien, lek langs alle kanten, drinkbaar zijn.